Moderators: ArcherBarry, Fuzzwood
Dat is een goede manier om het te benaderen!Hoe kan ik dit beredeneren of het wel of niet een dipoolmoment heeft?, moet ik daarvoor naar de partiele dipoolmomenten kijken? Kijken naar de bouw van een molecuul om te zien of partiele dipoolmomenten elkaar opheffen en dergelijke ?
Dan mijn vraag, hoe teken je dat dan 'goed' uit? Waaraan kun je zien 'wat' de partiele dipoolmomenten inhouden? Gezien mijn boek daar vrij weinig uitleg over geeft...Dat is een goede manier om het te benaderen!Elfling schreef:Hoe kan ik dit beredeneren of het wel of niet een dipoolmoment heeft?, moet ik daarvoor naar de partiele dipoolmomenten kijken? Kijken naar de bouw van een molecuul om te zien of partiele dipoolmomenten elkaar opheffen en dergelijke ?
Teken ze lekker duidelijk op papier; let op de structuur en de hoeken tussen atomen.
Als je dan alle partiële dipoolmomenten "optelt" kan je bepalen of het gehele molecuul een dipool is.
Chloor heeft trouwens als symbool 'Cl' en niet 'CL'.
Sorry dat ik verder vraag, hoe bepaal ik die partiele dipooldingen? ( die VESPR methode moeten wij trouwens wel kennen (: )Beryllium schreef: Er is een theorie die precies laat bepalen wat de ruimtelijke structuur is van een molecuul: de zogeheten VSEPR theorie (Valance Shell Electron Pair Repulsion). Gezien je chemlevel weet ik eigenlijk niet of je dit wel behoort te weten, maar je kan in ieder geval even op deze website kijken.
Als je weet of een molecuul vlak is of niet, kan je al veel helpen bij het bepalen van je dipoolmomenten.
BCl3 is inderdaad vlak: het heeft drie bindingen, en geen electronen meer over.
PCl3 heeft óók drie bindingen, maar net zoals NH3 nog een vrij electronenpaar over, dat ervoor zorgt dat de ruimtelijke structuur op een paraplu lijkt.
In het geval van BCl3 kan je drie partiële dipoolmomenten tekenen: van elke chloor naar het booratoom. Omdat deze in hetzelfde vlak liggen, zijn ze netto nul als je ze optelt.
Bij PCl3 heb je óók drie partiële dipoolmomenten, maar liggen ze niet in hetzelfde vlak. Als je ze optelt houd je een resulterend dipoolmoment over: dat is het dipoolmoment van het molecuul.
Nu gaan we even terug naar de voorbeelden van de moleculen die je hebt staan in het lijstje.
Valt het je op dat de eerste 4 allemaal lijken op methaan, maar dat er telkens een H afgaat en een Cl ervoor in de plaats komt? Dat maakt dat de ruimtelijke structuur lijkt op die van methaan: tetraëdrisch.
ik zou zeggen, probeer eens wat je van CH3Cl zou maken. Als die je lukt, koet de rest te doen zijn.
maar ik snap niet wat je bedoelt met ze zijn netto nul als je ze optelt?, uhm, geef voorbeeld alsjeblieft [-X ? dat begrijp ik niet [KOUD]Hoe kan nou iets netto nul zijn als je dingen bij elkaar optelt? :/ en waarom is het zo dat ze 'Omdat ze in het hetzelfde vlak liggen zijn ze netto nul als je ze optelt? Snap ik niet. Ik denk dat het is dat je elektronegativiteit van B - Cl doet en zo op 0 uitkomt? Het dus een dipoolmoment van 0 is en het is een apolaire stof? .. Maar ja hoe bereken je die elektronegativiteit en waar haal je die vandaan zoals ik al vroeg? 
Nou stel je het zo voor: tussen B en elke Cl zit een veer. Deze veren trekken allemaal even hard aan de B zodat de B in het midden zit en daar ook lekker blijftElfling schreef:Sorry dat ik verder vraag, hoe bepaal ik die partiele dipooldingen? ( die VESPR methode moeten wij trouwens wel kennen (: )Beryllium schreef: Er is een theorie die precies laat bepalen wat de ruimtelijke structuur is van een molecuul: de zogeheten VSEPR theorie (Valance Shell Electron Pair Repulsion). Gezien je chemlevel weet ik eigenlijk niet of je dit wel behoort te weten, maar je kan in ieder geval even op deze website kijken.
Als je weet of een molecuul vlak is of niet, kan je al veel helpen bij het bepalen van je dipoolmomenten.
BCl3 is inderdaad vlak: het heeft drie bindingen, en geen electronen meer over.
PCl3 heeft óók drie bindingen, maar net zoals NH3 nog een vrij electronenpaar over, dat ervoor zorgt dat de ruimtelijke structuur op een paraplu lijkt.
In het geval van BCl3 kan je drie partiële dipoolmomenten tekenen: van elke chloor naar het booratoom. Omdat deze in hetzelfde vlak liggen, zijn ze netto nul als je ze optelt.
Bij PCl3 heb je óók drie partiële dipoolmomenten, maar liggen ze niet in hetzelfde vlak. Als je ze optelt houd je een resulterend dipoolmoment over: dat is het dipoolmoment van het molecuul.
Nu gaan we even terug naar de voorbeelden van de moleculen die je hebt staan in het lijstje.
Valt het je op dat de eerste 4 allemaal lijken op methaan, maar dat er telkens een H afgaat en een Cl ervoor in de plaats komt? Dat maakt dat de ruimtelijke structuur lijkt op die van methaan: tetraëdrisch.
ik zou zeggen, probeer eens wat je van CH3Cl zou maken. Als die je lukt, koet de rest te doen zijn.
Ik ben al wel heel wat verder gekomen maar heb het gevoel dat ik wat basis dingen mis.
Er wordt bijvoorbeeld gezegd.
CO2 molecuul heeft een dipoolmoment van 0.
Voor beide c≈o bindingen geld DeltaEN 3.5-2.5= 1 Er is dus sprake van 2 partiele dipoolmomenten. Zij het dat het elkaar opheft want het staat in een hoek van 180 graden. Het staat dus tegenoverelkaar en DUS! kun je het dan toch opheffen? Maar stel je hebt een 3 vlak dan staat het nooit tegenoverelkaar, dan kan je het toch ook onmogelijk opheffen?
En waar kan ik de elektronegativiteit vinden/uitrekenen/beredeneren? oa in Binas?
In het geval van BCl3 kan je drie partiële dipoolmomenten tekenen: van elke chloor naar het booratoom. Omdat deze in hetzelfde vlak liggen, zijn ze netto nul als je ze optelt. Dit zei je .. al begreep ik dit niet helemaal.
BCl3 gebruikt 3 elektronen bindingen, dat betekent dat het een omringingsgetal van 3 is, en dat is inderdaad vlak!. Dat snap ik wel
Waarom kun je bijvoorbeeld van zekerheid zeggen dat N2O een dipoolmoment heeft?? Die snap ik zelf niet
Sorry voor het vele gevraag :/ maar ik probeer het gewoon te begrijpen.
.Dit helpt mij vrij weinig .. sorry die uitleg over B en C enzo begrijp ik nu wel(dankjewel), maar niet waarom dipool moment nul is, en hoe ik dat kan zien en dergelijke zoals ik in mijn vorige vraag steldeFsWd schreef:Nou stel je het zo voor: tussen B en elke Cl zit een veer. Deze veren trekken allemaal even hard aan de B zodat de B in het midden zit en daar ook lekker blijftElfling schreef:Sorry dat ik verder vraag, hoe bepaal ik die partiele dipooldingen? ( die VESPR methode moeten wij trouwens wel kennen (: )Beryllium schreef: Er is een theorie die precies laat bepalen wat de ruimtelijke structuur is van een molecuul: de zogeheten VSEPR theorie (Valance Shell Electron Pair Repulsion). Gezien je chemlevel weet ik eigenlijk niet of je dit wel behoort te weten, maar je kan in ieder geval even op deze website kijken.
Als je weet of een molecuul vlak is of niet, kan je al veel helpen bij het bepalen van je dipoolmomenten.
BCl3 is inderdaad vlak: het heeft drie bindingen, en geen electronen meer over.
PCl3 heeft óók drie bindingen, maar net zoals NH3 nog een vrij electronenpaar over, dat ervoor zorgt dat de ruimtelijke structuur op een paraplu lijkt.
In het geval van BCl3 kan je drie partiële dipoolmomenten tekenen: van elke chloor naar het booratoom. Omdat deze in hetzelfde vlak liggen, zijn ze netto nul als je ze optelt.
Bij PCl3 heb je óók drie partiële dipoolmomenten, maar liggen ze niet in hetzelfde vlak. Als je ze optelt houd je een resulterend dipoolmoment over: dat is het dipoolmoment van het molecuul.
Nu gaan we even terug naar de voorbeelden van de moleculen die je hebt staan in het lijstje.
Valt het je op dat de eerste 4 allemaal lijken op methaan, maar dat er telkens een H afgaat en een Cl ervoor in de plaats komt? Dat maakt dat de ruimtelijke structuur lijkt op die van methaan: tetraëdrisch.
ik zou zeggen, probeer eens wat je van CH3Cl zou maken. Als die je lukt, koet de rest te doen zijn.
Ik ben al wel heel wat verder gekomen maar heb het gevoel dat ik wat basis dingen mis.
Er wordt bijvoorbeeld gezegd.
CO2 molecuul heeft een dipoolmoment van 0.
Voor beide c≈o bindingen geld DeltaEN 3.5-2.5= 1 Er is dus sprake van 2 partiele dipoolmomenten. Zij het dat het elkaar opheft want het staat in een hoek van 180 graden. Het staat dus tegenoverelkaar en DUS! kun je het dan toch opheffen? Maar stel je hebt een 3 vlak dan staat het nooit tegenoverelkaar, dan kan je het toch ook onmogelijk opheffen?
En waar kan ik de elektronegativiteit vinden/uitrekenen/beredeneren? oa in Binas?
In het geval van BCl3 kan je drie partiële dipoolmomenten tekenen: van elke chloor naar het booratoom. Omdat deze in hetzelfde vlak liggen, zijn ze netto nul als je ze optelt. Dit zei je .. al begreep ik dit niet helemaal.
BCl3 gebruikt 3 elektronen bindingen, dat betekent dat het een omringingsgetal van 3 is, en dat is inderdaad vlak!. Dat snap ik wel
Waarom kun je bijvoorbeeld van zekerheid zeggen dat N2O een dipoolmoment heeft?? Die snap ik zelf niet
Sorry voor het vele gevraag :/ maar ik probeer het gewoon te begrijpen.
En in de N2O zit nog steeds iets anders, zij het geen atoom, aan de N, namelijk een elektronenpaar. Die heeft dus een andere elektronegativiteit, dus zal vanwege de zuurstofatomen de N een beetje positief zijn.
Aah, die groene pijlen maakt het wel een stuk makkelijker !Beryllium schreef: Ik heb even heel snel een simpel plaatje gemaakt wat je misschien kan helpen.
In dit figuur stelt blauw B voor, en rood Cl. Het molecuul is symmetrisch: de hoeken Cl-B-Cl zijn allemaal gelijk (120o).
De groene pijlen stellen de partiële dipoolmomenten voor. Die wijzen van het meest elektronegatieve atoom (Cl dus) naar naar het minder elektronegatieve atoom (B).
De drie pijlen staan zó, dat ze netto geen effect hebben. Zoals je vectoren in de wiskunde hebt zeg maar.
Ik kan het niet veel beter uitleggen eigenlijk, misschien heeft iemand anders nog een nuttige aanvulling?
Inderdaad, hoe groter het verschil in elektronegativiteit (ik weet dus nooit of het nou met een c of k wordt geschreven) hoe polairder de binding.De 1 van de ander aftrekken bijvoorbeeld om zo op een waarde uit te komen, waardoor je zou moeten kunnen zien of het een polair of apolair is en of het een atoombinding of ionbinding of metaalbinding zou moeten zijn.
hehe je weet zoveel over chemie! en daar ben ik je dan ook dankbaar voor, maar je weet niet hoe je elektronenegativiteit moet schrijvenBeryllium schreef: Electronegativiteit staat in de meeste gevallen wel in een tabellenboekje, zoals BINAS. Bijvoorbeeld bij de verschillende elementeigenschappen.
Inderdaad, hoe groter het verschil in elektronegativiteit (ik weet dus nooit of het nou met een c of k wordt geschreven) hoe polairder de binding.De 1 van de ander aftrekken bijvoorbeeld om zo op een waarde uit te komen, waardoor je zou moeten kunnen zien of het een polair of apolair is en of het een atoombinding of ionbinding of metaalbinding zou moeten zijn.
, ik zelf ook niet, maar gezien mn niveau compared met dat van jou hoef ik dat ook niet [-X
