Moderators: ArcherBarry, Fuzzwood
In de praktijk koppelen ze natuurlijk L-asparaginezuur en de methyl ester van L-fenylalanine. Op die manier krijg je enkel één (de goeie) van de diasteromeren gevormd. Hiernaast zijn de L-aminozuren de 'natuurlijke vorm' en zijn dus gemakkelijk uit plantaardig of dierlijk materiaal te verkrijgen.Ik weet dat aspartaam wordt gemaakt uit het aminozuur asparaginezuur en uit de methylester van het aminozuur fenylalanine. Van beide aminozuren bestaan er twee spiegelbeeldisomeren L en D. Dus om aspartaam te maken zijn er vier mogelijkheden.
Alleen de LL - stereo isomeer veroorzaakt een zoete smaak.
Ik neem dan aan dat de combinatie van deze 2 de zoete smaak veroorzaken, dus zo gauw ze uit elkaar vallen is de zoete smaak verloren.
Wat je beschrijft is de vorming van een amide-binding. Eigenlijk zijn dit vrij stabiele bindingen al reageren ze vrij langzaam met water (hydrolyse) tot de afzonderlijke aminozuren. Bij enkel verwarmen zou ik niet verwachten dat deze binding het eerste is wat er stuk gaat aan aspartaam. De cyclisatie daarentegen is wèl gemakkelijk mogelijk en blijkt het proces met de laagste activeringsenergie te zijn.Aspartaam wordt oa gevormd uit Asparaginezuur en fenylalanie
Van het asparaginezuur wordt een OH-groep afgesplitst en van fenylalanine een H-groep. Deze binding is dus heel makkelijk weer te verbreken, en als ik het goed begrijp is dan de zoete smaak weg.
Ik hoop dat ik iets beter heb uitgelegd wat je je er bij voor moet stellen. Dat gebeurt niet zomaar. Je moet aspartaam hiervoor wel tot 170 °C verhitten.Wat moet ik me voorstellen bij dat cycliseren, gebeurd dat dan zomaar?
super bedankt! 