Ik zit dus enorm in de knoop betreffende hoe goed uit te kunnen leggen waarom bepaalde kristalroosters nou zo gevormd worden zoals bijvoorbeeld mijn gekweekte Aluinkristal.
Ik weet dat het te maken heeft met vanderWaals bindingen e.d maar ik kan er mijn vinger niet opleggen. En evenmin kan ik iets vinden over oplosbaarheid ( de rol die deze erin speelt)
Ik hoop echt dat 1 van jullie mij snel kunnen helpen , dit ivm een bijlage die ik op korte termijn moet inleveren 8-[ . Alle uitleg, urls e.d zijn enormmmmm welkom!!
Verbreding van alpha naar beta is geen slecht idee. Andersom: als beta ben ik nu ook blij dat ik 4 talen spreek!
De vorming van een bepaald kristalrooster door een bepaalde stof is niet alleen voor jou een raadsel. Er zijn hordes mensen bezig om software te schrijven waarmee de structuur van eenvoudige verbindingen kan worden voorspeld. Dit is een heel nuttig onderzoek, maar extreem moeilijk. Uit eenvoudige principes is het in elk geval niet af te leiden.
Misschien bedoel je iets eenvoudigers, als de symmetrie die je waarneemt? Kun je je vraag iets verdiepen?
Maar oke, fijn te weten dat ik zo diep niet hoef te gaan!
Neem het voorbeeld van de koolstof Atoom C. Deze kan in een ionrooster een diamant vormen.. of grafiet ( meest gebruikte voorbeeld dat ik tegen kwam )
Ik snap niet waarom hij dan juist dat stabiele gelijke rooster van diamant aanneemt en wanneer nou die grafiet.
Hoe dat zit met de verbindingen. En met het kristalliseren oplosbaarheid. Waarom wel in een verzadigde oplossing een kristal en anders niet.. zoiets.. 8-[ kan je daar wat mee?
Het meest voor de hand liggende antwoord is dat een stof kristalliseert in de thermodynamisch meest gunstige structuur. Maar dat antwoord blijkt niet goed te zijn.
Het blijkt ook een kwestie van kinetiek te zijn. Een stof kan de structuur aannemen die het gemakkelijkste gevormd kan worden. En dat is vaak niet de toestand van laagste vrije energie. Denk ook aan het volstorten van een doos met kubusvormige blokken. Je krijgt dan niet een toestand van laagste potentiele energie. Dat lukt wel als je de kubussen netjes, een voor een, er in zet.
We zien vooral bij metalen dat kristallisatiefouten direkt na de kristalvorming
" invriezen ". Na verhitting treedt er daarna een gedeeltelijk herstel van fouten op. Hoe dichter je onder het smeltpunt gaat zitten hoe vollediger het herstel.
Een bekend voorbeeld is cobalt. De hexagonale structuur is thermodynamisch iets stabieler dan de kubische. Maar het verschil is heel gering. Het gevolg hiervan is dat de kinetiek bepalend wordt voor de structuur. En omstandigheden als bijvoorbeeld een mechanische spanning, magnetisch veld, temperatuurgradient en aangrenzende kristallen ( epitaxie). In een loodaccu vind je de twee kristalstructuren van PbO2 naast elkaar. Hoewel de ene kristalvorm stabieler is dan de andere.
Ik denk niet dat kinetische structuren met computerberekeningen te voorspellen zijn.
Over diamant en grafiet is nog te zeggen dat diamant bij heel hoge drukken wel de meest stabiele variant van het element is! En normaal gesproken wordt diamant ook alleen bij hoge druk gevormd.
had nooit betá moeten kiezen als alfa zijnde 
