Is het zo dat electrospray ionisatie en atmosferische druk chemische ionisatie enkel gebruikt worden bij vloeistofchromatografie, terwijl elektron impact en chemische ionisatie ook gebruikt worden voor GC of is dit een foute conclusie?
Dit is een heel goede conclusie. Electrospray Ionisatie (ESI) is een van de ionisatietechnieken, samen met APCI (Atmospheric Pressure Chemical Ionization) en APPI (Atmospheric Pressure Photon Ionization), die bij atmosferische druk plaatsvinden. Deze ionisatietechnieken worden alleen gebruikt in combinatie met (HP)LC of capillaire electroforese. Voor de goede orde: atmosferische druk ionisatie (API: Atmospheric Pressure Ionization) is een verzamelnaam voor ESI, APCI en APPI.
Electron Impact (EI, eigenlijk moet je tegenwoordig Electron Ionization zeggen) en chemische ionisatie (CI) worden over het algemeen alleen gebruikt in combinatie met gaschromatografie. Een uitzondering hierop is de Particle Beam Interface (PB). Met PB kun je vloeistofchromatografie koppen aan EI of CI ionisatietechnieken. Het voordeel hiervan is dat je 'klassieke' EI spectra krijgt, waarvan uitgebreide referentiebibliotheken bestaan. Het nadeel is dat PB erg ongevoelig is. Hierdoor is deze techniek in onbruik geraakt en is het aantal gebruikers tegenwoordig zeer beperkt. Een andere interface voor koppeling van LC technieken met EI/CI-MS is de Moving Belt, maar deze kan zeker als historie worden beschouwd.
Wat is dan eigenlijk het voordeel van het onder atmosferische druk werken? Ik dacht dat dit was omdat het bij vloeistofchromatografie heel moeilijk is om de mobiele fase weg te krijgen bij vacuum, want een vloeistof opzuigen is toch veel moeilijker dan een gas opzuigen, en dat daarom gewerkt wordt bij atmosferische druk, maar niemand is hier zeker van.
Een vuistregel is dat 1 ml vloeistof onder vacuum ongeveer 1 l gas levert. Direct introduceren van een vloeistof in vacuum stelt dus idioot hoge eisen aan de vacuumpompen. In de jaren tachtig is dit wel geprobeerd via Direct Liquid Introduction (DLI), maar dit was alleen mogelijk met beperkte LC flows. Bovendien was deze techniek zeer moeilijk stabiel te krijgen. Je gedachte dat het heel moeilijk is om de mobiele fase weg te krijgen, is dus correct. Bij ESI ioniseer je de analiet al in de vloeistoffase, waarna je buiten de MS, dus onder atmosferische druk, de mobiele fase verdampt. Bij APCI en APPI ioniseer je de analiet in de gasfase, maar nog steeds buiten de MS. In feite worden dus voornamelijk de ionen in de MS gebracht, en in veel mindere mate de mobiele fase, waardoor het handhavenvan het vacuum in de MS geen problemen meer oplevert.
Tevens kwam na een aantal bladzijden opeens het begrip collision induced dissociation. We weten dat dit een techniek is om te fragmenteren, maar klopt het dat dit ook enkel gedaan wordt bij vloeistofchromatografie omdat daar de moleculen die gescheiden worden groter zijn dan bij GC?
Wat Collision Induced Dissociation (CID) is, blijkt al uit de afkorting: fragmentatie van ionen door botsingen. In feite kunnen alle fragmentatietechnieken die gebruik maken van botsingen, worden aangeduid met CID. Wat over het algemeen MSMS wordt genoemd, dus het fragmenteren van ionen in een botsingscel onder vacuum, is ook CID. Deze vorm van CID word toegepast bij zowel LCMS als GCMS. Bij LCMS wordt met CID ook vaak bedoeld het fragmenteren van ionen in de LCMS interface door het laten botsen met gas in de overgang tussen atmosferische druk en vacuum. Dit is in het verleden door MS fabrikanten wel verkocht als zijnde een soort MSMS, maar dit is het natuurlijk niet, omdat het aselectief is, in tegenstelling tot echte MSMS waarbij je een ion selecteert, en vervolgens alleen dit ion laat fragmenteren.
En weet iemand misschien wat een make up gas is???
Een make up gas is een gasstroom die bij ESI coaxiaal aan je vloeistofstroom wordt toegevoegd die de MS interface in gaat. De bedoeling hiervan is om de verneveling van de vloeistofstroom te vergemakkelijken, omdat bij de meeste ESI-MS toepassingen de flow te hoog is om een echte 'electrospray' te krijgen. Het make up gas zorgt dus voor een pneumatische verstuiving van het LC effluent. deze vorm van ESI wordt ook wel 'Pneumatically Assisted Electrospray' genoemd....tenminste, zo werd het genoemd: tegenwoordig is ESI gecombineerd met conventionele LC bijna altijd 'Pneumatically Assisted Electrospray', en noemt men het gewoon ESI. Eigenlijk is ESI, dus zonder make up gas, iets wat alleen gebruikt wordt bij heel lage LC flows (nanoLC).
...)
