Beste mensen,
wie kan mij het verschil uitleggen tussen een zout en een complex? De docent heeft het al een paar keer ontstoken maar nooit geblusd die discussie. Wat ik voornamelijk wil weten is wat de grootste stabiliteit heeft? Natuurlijk hangt de stabiliteit af van het soort zout en het soort complex, maar grosso modo?
Mvg
Laatste berichten
-
21:26
Straatklok loopt 5 minuten voor 10
-
20:50
[scheikunde] vraag Chemie - wat is de oplossing? 9
-
19:47
Bruine vlekken op treinaanwijzerbord 10
-
19:44
Vogels in de stad zijn goede klussers 2
-
19:12
Rood laserlicht 3
-
19:07
wig 1
-
17:30
Herleiden afmetingen vanaf een foto 21
-
16:34
[wiskunde] Prijs Product per KG; Alternatief Inzicht 3
-
13:57
do-re-mi-fa-so vliegtuigen 9
-
13:16
geen minkowski-ruimte toch? Doe ik dit nou fout? 17
-
13:12
[natuurkunde] kroon van koning op Syracuse 10
-
12:01
Gravity and gravitation 1
-
10:15
2013 – Augustus Vraag 3 3
-
24 apr
Vraag 2009 Juli Vraag 5 5
-
24 apr
positie 2
-
24 apr
Schroefdraad berekening 8
-
24 apr
[scheikunde] Kan chloorgas de geleiding van elektriciteit belemmeren? 9
-
23 apr
Weerfrustratie 9
-
23 apr
Kunnen quantum Zonnecellen 190% quantum efficiënt zijn 3
-
23 apr
De Euro Nederlandse 100 qubit computer komt eraan
Nieuwsberichten
-
04 mar
Een nieuw soort magnetisme: altermagnetisme
-
31 okt
AI kan via stem diabetes vaststellen 11
-
21 okt
Einstein krijgt wéér gelijk 45
-
07 feb
witter dan wit 20
-
19 jun
irrigatie en de aardas
Zout vs complex
Moderator: ArcherBarry
-
- Berichten: 552
Re: Zout vs complex
Nou, daar ben ik niet eens mee:
complexen worden beschreven via verschillende theoriën, waarvan één (de kristalveldtheorie) de complexen ook beschouwd als ionaire bindingen.
complexen worden beschreven via verschillende theoriën, waarvan één (de kristalveldtheorie) de complexen ook beschouwd als ionaire bindingen.
Re: Zout vs complex
Ok dat mag je, maar dit is de beschrijving waar ik normaal van uit ga, en ja er zijn complexen die je kunt beschrijven als ionogene verbindingen en ook nog allerlei andere tussenvormen. En op de vraag wat een grotere stabiliteit heeft hangt of wat je hier onder wilt verstaan en is er zo niet te beantwoorden.
-
- Berichten: 552
Re: Zout vs complex
Wel, zoals bij de methode van Volhard: de overmaat Ag+ titreer je terug met thiocyanaat waarbij Fe3+ als indicator dient. Dus dan zal toch eerst het AgSCN zout gevormd moeten worden en dan pas, indien "alle" Ag+ is neergeslagen, zal het thiocyanaat de indicator complexeren.
Moet ik dan hieruit besluiten dat zouten stabieler zijn? Aangezien ze eerst gevormd worden?
Moet ik dan hieruit besluiten dat zouten stabieler zijn? Aangezien ze eerst gevormd worden?
-
- Berichten: 3.145
Re: Zout vs complex
Het verschil tussen complexen en zouten is niet echt scherp. Je ziet AgSCN als zout? Het zou ook gezien kunnen worden als complex tussen Ag+ en SCN-. Voeg je nog veel meer SCN- toe, dan gaat de complexvorming verder en ontstaat [Ag(SCN)2]-.
Een heel leuk voorbeeld is de stof HgCl2. Deze stof wordt door veel mensen als zout gezien, maar in werkelijkheid is het een (neutraal) complex van Hg2+ en Cl-. Een oplossing van HgCl2 bevat nl. hoegenaamd geen vrije ionen en is ook maar heel zwak geleidend. Een oplossing van bijv. CaCl2 daarentegen is echt vrijwel volledig geioniseerd en CaCl2 is ook echt een zout. Een beetje tussenin is CuCl2. Dit is in oplossing grotendeels als complex aanwezig (samen met waterliganden), maar er is ook wel enige ionisatie, vooral bij sterkere verdunning.
Een typische eigenschap van complexen is dat ze ontstaan doordat een atoom of ion een vrij electronenpaar op een ander atoom of ion 'accepteert' en het a.h.w. deelt.
Een klassieke covalente binding ontstaat doordat twee atomen allebei een electron leveren en het paar is dan de binding.
Voorbeeld: H· en ·Cl vormen de covalente binding H:Cl
Bij een complex heb je eigenlijk ook gewoon een covalente binding, alleen het verschil is nu dat beide electronen voor de binding van 1 component komt.
Voorbeeld: ammine-boraan, H3N: en BH3 geeft H3N:BH3. Hier is de stof H3N:BH3 veel stabieler dan BH3, net zoals HCl veel stabieler is als H· en ·Cl. Het verschil is nu dat beide electronen van de stikstof komen en de boor levert geen enkel electron voor de binding. Tussen de N en de B heb je na complexvorming echter een binding die niet wezenlijk anders is dan die tussen de H en de Cl in HCl.
Dit is ook het geval bij complexen als AgSCN. Het S atoom (of het N atoom) heeft een vrij electronenpaar en dat wordt gedeeld met het zilver ion.
--------------------------------------------------------------------------
Een heel leuk voorbeeld van een structuur, waarbij het hele onderscheid tussen complex en gewone binding volledig verdwijnt is het ammonium ion.
Binnen ammoniak heb je drie waterstof atomen, die allemaal 1 electron leveren en de stikstof levert 1 electron per binding. Daarnaast heb je nog twee electronen, die een vrij electronenpaar vormen. Dus, je hebt H3N:, waarbij de : staat voor het vrije electronenpaar. Ammoniak is een klassiek voorbeeld van een covalente verbinding.
Nu voegen we een H+ ion toe. Dus H3N: + H+ --> [H3N:H]+.
Maar als het ammonium ion eenmaal is gevormd als complex, dan kun je geen onderscheid meer maken tussen de H van het H+ ion en de andere H's. Allemaal hebben ze de zelfde covalente binding, nl. middels een electronpaar en het gehele covalent gebonden ding heeft een totale lading +1. Qua electronenstructuur is het echter niet anders dan het neutrale molecuul CH4 of het negatief geladen ion BH4-.
ALs je dan kijkt naar de stof NH4Cl, dan heb je een echt klassiek zout, met chloride ion en ammonium ion, en het ammonium ion is een ion met 4 gelijkwaardige covalente bindingen daarin.
Een heel leuk voorbeeld is de stof HgCl2. Deze stof wordt door veel mensen als zout gezien, maar in werkelijkheid is het een (neutraal) complex van Hg2+ en Cl-. Een oplossing van HgCl2 bevat nl. hoegenaamd geen vrije ionen en is ook maar heel zwak geleidend. Een oplossing van bijv. CaCl2 daarentegen is echt vrijwel volledig geioniseerd en CaCl2 is ook echt een zout. Een beetje tussenin is CuCl2. Dit is in oplossing grotendeels als complex aanwezig (samen met waterliganden), maar er is ook wel enige ionisatie, vooral bij sterkere verdunning.
Een typische eigenschap van complexen is dat ze ontstaan doordat een atoom of ion een vrij electronenpaar op een ander atoom of ion 'accepteert' en het a.h.w. deelt.
Een klassieke covalente binding ontstaat doordat twee atomen allebei een electron leveren en het paar is dan de binding.
Voorbeeld: H· en ·Cl vormen de covalente binding H:Cl
Bij een complex heb je eigenlijk ook gewoon een covalente binding, alleen het verschil is nu dat beide electronen voor de binding van 1 component komt.
Voorbeeld: ammine-boraan, H3N: en BH3 geeft H3N:BH3. Hier is de stof H3N:BH3 veel stabieler dan BH3, net zoals HCl veel stabieler is als H· en ·Cl. Het verschil is nu dat beide electronen van de stikstof komen en de boor levert geen enkel electron voor de binding. Tussen de N en de B heb je na complexvorming echter een binding die niet wezenlijk anders is dan die tussen de H en de Cl in HCl.
Dit is ook het geval bij complexen als AgSCN. Het S atoom (of het N atoom) heeft een vrij electronenpaar en dat wordt gedeeld met het zilver ion.
--------------------------------------------------------------------------
Een heel leuk voorbeeld van een structuur, waarbij het hele onderscheid tussen complex en gewone binding volledig verdwijnt is het ammonium ion.
Binnen ammoniak heb je drie waterstof atomen, die allemaal 1 electron leveren en de stikstof levert 1 electron per binding. Daarnaast heb je nog twee electronen, die een vrij electronenpaar vormen. Dus, je hebt H3N:, waarbij de : staat voor het vrije electronenpaar. Ammoniak is een klassiek voorbeeld van een covalente verbinding.
Nu voegen we een H+ ion toe. Dus H3N: + H+ --> [H3N:H]+.
Maar als het ammonium ion eenmaal is gevormd als complex, dan kun je geen onderscheid meer maken tussen de H van het H+ ion en de andere H's. Allemaal hebben ze de zelfde covalente binding, nl. middels een electronpaar en het gehele covalent gebonden ding heeft een totale lading +1. Qua electronenstructuur is het echter niet anders dan het neutrale molecuul CH4 of het negatief geladen ion BH4-.
ALs je dan kijkt naar de stof NH4Cl, dan heb je een echt klassiek zout, met chloride ion en ammonium ion, en het ammonium ion is een ion met 4 gelijkwaardige covalente bindingen daarin.
-
- Berichten: 6.853
Re: Zout vs complex
Het AgSCN heeft een oplosbaarheidsproduct. Bij een ondermaat SCN- zal de concentratie daarvan dus worden bepaald door de restconcentratie Ag+. Voor de complexvorming geldt een soortgelijke concentratiebreuk. Uit de combinatie van de twee zul je kunnen uitrekenen wat de concentratie aan het ijzercomplex is als functie van de zilverionenconcentratie, en dus als functie van het verloop van de titratie. Daarin zul je een mooie sprong zien.
-
- Berichten: 516
Re: Zout vs complex
Is het verschil tussen een zout en een complex dan voornamelijk te merken aan het voorkomen van vrije ionen in oplossing (bij een zout) en geen vrije ionen (bij een complex)? En dus gerelateerd aan de geleiding van de oplossing? Of is dit wat te kort door de bocht?
Vind dit wel eens interessant om over na te denken, had er nog nooit echt bij stilgestaan...
Vind dit wel eens interessant om over na te denken, had er nog nooit echt bij stilgestaan...
-
- Berichten: 552
Re: Zout vs complex
Er zijn ook geladen complexen, dus controleren of de oplossing geleidend is zal geen uitsluitsel geven over de verbinding als zout of complex
