Mohr's zout

Moderator: ArcherBarry

Reageer
Berichten: 6

Mohr's zout

Ik ben Joey een laatste jaars student aan de middelbare school, ik volg techniek-wetenschappen en moet dus een gip maken dit jaar.

Ik had als onderwerp gekozen waterzuivering en ben zo terecht gekomen bij het bepalen van het chemisch zuurstofverbruik van water.

Om dit te bepalen heb ik kaliumdichromaat nodig die dan een reactie aangaat met de organishce stoffen in water.

Het organisch materiaal in water moet dan volledig oxideren en om dit te zien moet er dus een overmaat aan kaliumdichromaat zijn. Om te zien of er een overmaat is moet ik bij deze oplossing Mohr's zout titreren.

Nu is mijn vraag hoe bereid ik dit Mohr's zout en moet ik gewoon water of echt vervuild water voor deze proef gaan gebruiken ?

Verdere verdieping over dit onderwerp zou handig zijn als iemand misschien een link weet ?

En hoe zit het met de hoeveelheden? is het zomaar wat bij elkaar kappen of moet dit berekend worden?

Sorry voor mijn misschien domme vragen maar ik doe nog maar 2 jaar deze richting en heb daarvoor wiskunde gestudeert.

Dank bij voorbaat

Berichten: 2.337

Re: Mohr's zout

Van richting heb je een gelijkaardige achtergrond dan mij.

Heb je echt geen mohr's zout op school? Het is eigenlijk een ammoniumijzersulfaat.

Ja kan het maken met ammoniumsulfaat en ijzersulfaat (dacht ik) Meer informatie hieromtrent vind je zeker via de zoekfunctie van dit forum.

Wat dacht je van een proef met zware metalen in afvalwater? Of nitraten of fosfaten?

Berichten: 3.145

Re: Mohr's zout

Mohr's zout hoef je niet te maken, het is een (goedkope) standaardstof die je gewoon kunt kopen. Een school zeker, maar ook een particulier kan er wel aan komen.

Uiteraard moet je niet zomaar wat bij elkaar kieperen. Probeer eerst een ruwe schatting te maken van hoeveel dichromaat je nodig hebt en voeg dan een klein beetje meer toe. De grootte orde van je overmaat moet nl. wel in overeenstemming zijn met wat je wilt meten.

Als je bijv. 0.0001 mol/l concentratie hebt en je kiepert er een vergelijkbaar volume van 1.0 mol/l dichromaat bij, dan 'verdrinkt' die kleine te meten waarde in je veel te grove toevoeging.

Gebruikersavatar
Berichten: 4.771

Re: Mohr's zout

Je hebt in ieder geval ook zwavelzuur nodig voor de oxidatie door kaliumdichromaat. Als je geen zuur toevoegt, dan doet-ie ´t niet.

Als het je gaat om de chemische zuurstofverbruiken (CZV) van één soort afvalwater, van bijvoorbeeld verschillende dagen, onderling te vergelijken, dan kom je met kaliumdichromaat, Mohr´s zout en zwavelzuur wel weg. Maar als je CZV´s van verschillende soorten afvalwater onderling wilt vergelijken, dan moet je eigenlijk ook de beschikking hebben over zilversulfaat en kwik(II)sulfaat.

Er is op internet wel informatie te vinden over hoe de CZV-bepaling in elkaar zit. Bijv. om te beginnen: hier.

Het is daarnaast toch wel handig om een norm-methode te hebben. NEN 6633, bijv. Maar de Belgische OVAM hem ook een methode. Ik kan hem zo gauw niet vinden, maar hij moet er zijn. Deze methoden zijn op internet gepubliceerd. Voor de NEN-norm betaal je enkele tientjes, tenzij iemand hem voor je wilt scannen (mag eigenlijk niet... [-X ).

Verder is het absoluut geen kwestie van
het zomaar wat bij elkaar kappen
Integendeel. In die zin is de CZV-bepaling niet de makkelijkste om te doen als je nog maar weinig chemische kennis hebt.

Vroeger werd een soortgelijke bepaling uitgevoerd met kaliumpermanganaat. Deze methode wordt nu alleen nog voor drinkwater toegepast, maar is voor niet al te sterk vervuild afvalwater ook nog toepasbaar. Het is dan geen officiëel CZV, maar een benadering die voor onderlinge vergelijking van vervuilingswaarden goed toepasbaar is. Mijn punt is dat deze bepaling veel simpeler uitvoerbaar is. Je hebt er alleen kaliumpermanganaat, zwavelzuur en oxaalzuur voor nodig. Plus natuurlijk glaswerk en een kookplaatje, maar die heb je voor het CZV ook nodig.

Is dit geen idee om te voorkomen dat je het jezelf wel erg moeilijk gaat maken?

Berichten: 6

Re: Mohr's zout

chemaniac schreef: Van richting heb je een gelijkaardige achtergrond dan mij.

Heb je echt geen mohr's zout op school? Het is eigenlijk een ammoniumijzersulfaat.

Ja kan het maken met ammoniumsulfaat en ijzersulfaat (dacht ik) Meer informatie hieromtrent vind je zeker via de zoekfunctie van dit forum.

Wat dacht je van een proef met zware metalen in afvalwater? Of nitraten of fosfaten?
Ja ze zullen wss wel Mohr's zout hebben op mijn school maar waar het eindwerk om draait is dat je zelf iet aantoont echt zelf een onderzoek anar iets voeren en daar zit ik een beetje in de knoop. Je voorstelling voor de jury moet een half uur duren en je moet dus een praktische proef uitvoeren en daarover de theoretische uitleg kunnen geven.

Waar ik een beetje bang voor ben is dat deze proef niet lang genoeg gaat zijn en er vrij weinig over te vertellen valt.

En aan welke proef had je dan gedacht met zware metalen ? Het aantonen ervan in water ?

En ik ben tijdens het opzoeken ook al voorbij info gekomen omtrent nitraten of fosfate in water en de bepaling ervan lijkt me complex of heb ik dat verkeerd gezien.

In ieder geval bedankt voor je hulp al.

Berichten: 6

Re: Mohr's zout

Marjanne schreef: Je hebt in ieder geval ook zwavelzuur nodig voor de oxidatie door kaliumdichromaat. Als je geen zuur toevoegt, dan doet-ie ´t niet.

Als het je gaat om de chemische zuurstofverbruiken (CZV) van één soort afvalwater, van bijvoorbeeld verschillende dagen, onderling te vergelijken, dan kom je met kaliumdichromaat, Mohr´s zout en zwavelzuur wel weg. Maar als je CZV´s van verschillende soorten afvalwater onderling wilt vergelijken, dan moet je eigenlijk ook de beschikking hebben over zilversulfaat en kwik(II)sulfaat.

Er is op internet wel informatie te vinden over hoe de CZV-bepaling in elkaar zit. Bijv. om te beginnen: hier.

Het is daarnaast toch wel handig om een norm-methode te hebben. NEN 6633, bijv. Maar de Belgische OVAM hem ook een methode. Ik kan hem zo gauw niet vinden, maar hij moet er zijn. Deze methoden zijn op internet gepubliceerd. Voor de NEN-norm betaal je enkele tientjes, tenzij iemand hem voor je wilt scannen (mag eigenlijk niet... [-X ).

Verder is het absoluut geen kwestie van
het zomaar wat bij elkaar kappen
Integendeel. In die zin is de CZV-bepaling niet de makkelijkste om te doen als je nog maar weinig chemische kennis hebt.

Vroeger werd een soortgelijke bepaling uitgevoerd met kaliumpermanganaat. Deze methode wordt nu alleen nog voor drinkwater toegepast, maar is voor niet al te sterk vervuild afvalwater ook nog toepasbaar. Het is dan geen officiëel CZV, maar een benadering die voor onderlinge vergelijking van vervuilingswaarden goed toepasbaar is. Mijn punt is dat deze bepaling veel simpeler uitvoerbaar is. Je hebt er alleen kaliumpermanganaat, zwavelzuur en oxaalzuur voor nodig. Plus natuurlijk glaswerk en een kookplaatje, maar die heb je voor het CZV ook nodig.

Is dit geen idee om te voorkomen dat je het jezelf wel erg moeilijk gaat maken?
Ja dat van dat zwavelzuur had ik ook al gevonden.

Toch bedankt.

Is de czv ( verg. vervuilingswaarden) van drinkwater bepalen eigenlijk een korte proef dan omdat ze simpeler is ? Want het mag natuurlijk geen al te makkelijke proef zijn (strenge jury en leerkrachten).

Het komt er dan op neer dat ik een staal gewoon drinkwater moet nemen en daarvan het czv bepalen en dan hetzelfde doen op een staal vervuild drinkwater of heb ik je uitleg verkeerd begrepen?

En deze vervuilingswaarden zijn makkelijk te verkrijgen of moet je daar ook voor betalen?

Bedankt voor je antwoord trouwens

Gebruikersavatar
Berichten: 4.771

Re: Mohr's zout

Is de czv ( verg. vervuilingswaarden) van drinkwater bepalen eigenlijk een korte proef dan omdat ze simpeler is ?
CZV is CZV en dat wordt bepaald met kaliumdichromaat, of het nu drinkwater is of ander water. Vroeger bepaalde men geen CZV, maar een kaliumpermanganaat-index. Die is simpeler uit te voeren dan een echte CZV-bepaling. De kaliumpermanganaat-index bestaat uit het verwarmen van het watermonster met kaliumpermanganaat en zwavelzuur. Het permanganaat oxideert, net als het dichromaat, alle organische stoffen. Vervolgens titreer je de overmaat permanganaat terug met een oxaalzuuroplossing.

In de CZV-bepaling gebeurt hetzelfde: je verwarmt het watermonster met kaliumdichromaat en zwavelzuur. Vervolgens titreer je de overmaat dichromaat terug met een Mohr´s-zoutoplossing. Als je het zo doet, dan zijn de twee methoden ongeveer evenveel werk.

Maar in de officiële CZV-bepaling moet je een katalysator toevoegen (zilversulfaat) om de oxidatie door het dichromaat zo volledig mogelijk te maken. Verder moet je het in het monster aanwezige chloride (zout) weghalen. Dit chloride wordt ook geoxideerd door dichromaat maar hoort niet bij het CZV-resultaat. Je haalt het chloride weg (je ´maskeert´ het) met kwiksulfaat. Hierdoor ontstaat een kwikchloride-verbinding die ervoor zorgt dat het chloride niet wordt geoxideerd.

De werkwijze met die chloridemaskering is wat complex, zeker als je als beginner ertegenaan moet. Je moet eerst het chloridegehalte bepalen en dan met een tabel en de hoeveelheid monster die je gaat gebruiken, bepalen hoeveel kwiksulfaat je moet toevoegen.

Daarom suggereerde ik aan jou de bepaling van de kaliumpermanganaat-index i.p.v. het CZV. Maar je kunt ook toch met dichromaat werken en dan de chloridemaskering achterwege laten. Als je monsters neemt die weinig zout in zich hebben, dan hoef je die chloridemaskering in jouw geval niet te doen. Ook als je steeds hetzelfde type water (met steeds ongeveer dezelfde hoeveelheid zout) neemt, hoeft dat niet per sé: de fout is dan in elk monster ongeveer gelijk. Je bepaalt dan niet het echte CZV, maar je kunt de resultaten wel onderling vergelijken.
En deze vervuilingswaarden zijn makkelijk te verkrijgen of moet je daar ook voor betalen?
De term vervuilingswaarde is misschien ongelukkig gekozen. Lees er maar ´CZV-resultaat´ voor in de plaats.

Berichten: 6

Re: Mohr's zout

Is de czv ( verg. vervuilingswaarden) van drinkwater bepalen eigenlijk een korte proef dan omdat ze simpeler is ?
CZV is CZV en dat wordt bepaald met kaliumdichromaat, of het nu drinkwater is of ander water. Vroeger bepaalde men geen CZV, maar een kaliumpermanganaat-index. Die is simpeler uit te voeren dan een echte CZV-bepaling. De kaliumpermanganaat-index bestaat uit het verwarmen van het watermonster met kaliumpermanganaat en zwavelzuur. Het permanganaat oxideert, net als het dichromaat, alle organische stoffen. Vervolgens titreer je de overmaat permanganaat terug met een oxaalzuuroplossing.

In de CZV-bepaling gebeurt hetzelfde: je verwarmt het watermonster met kaliumdichromaat en zwavelzuur. Vervolgens titreer je de overmaat dichromaat terug met een Mohr´s-zoutoplossing. Als je het zo doet, dan zijn de twee methoden ongeveer evenveel werk.

Maar in de officiële CZV-bepaling moet je een katalysator toevoegen (zilversulfaat) om de oxidatie door het dichromaat zo volledig mogelijk te maken. Verder moet je het in het monster aanwezige chloride (zout) weghalen. Dit chloride wordt ook geoxideerd door dichromaat maar hoort niet bij het CZV-resultaat. Je haalt het chloride weg (je ´maskeert´ het) met kwiksulfaat. Hierdoor ontstaat een kwikchloride-verbinding die ervoor zorgt dat het chloride niet wordt geoxideerd.

De werkwijze met die chloridemaskering is wat complex, zeker als je als beginner ertegenaan moet. Je moet eerst het chloridegehalte bepalen en dan met een tabel en de hoeveelheid monster die je gaat gebruiken, bepalen hoeveel kwiksulfaat je moet toevoegen.

Daarom suggereerde ik aan jou de bepaling van de kaliumpermanganaat-index i.p.v. het CZV. Maar je kunt ook toch met dichromaat werken en dan de chloridemaskering achterwege laten. Als je monsters neemt die weinig zout in zich hebben, dan hoef je die chloridemaskering in jouw geval niet te doen. Ook als je steeds hetzelfde type water (met steeds ongeveer dezelfde hoeveelheid zout) neemt, hoeft dat niet per sé: de fout is dan in elk monster ongeveer gelijk. Je bepaalt dan niet het echte CZV, maar je kunt de resultaten wel onderling vergelijken.
En deze vervuilingswaarden zijn makkelijk te verkrijgen of moet je daar ook voor betalen?
De term vervuilingswaarde is misschien ongelukkig gekozen. Lees er maar ´CZV-resultaat´ voor in de plaats.
Ok ik denk dat ik het begin te begrijpen.

Dus je zegt me dat alle organisch stoffen in de waterstaal gaan oxideren als ik de staal met water verwarm en er kaliumpermanganaat bij voeg en zavelzuur.

Maar hoe bekom ik dan de overmaat aan permanganaat apart zonder al die andere organische stoffen? Of maakt dit niet uit en moet ik gewoon hetgene dat ik bekom terug titreren in een oxaalzuur oplossing ?

En ik kan hierbij kiezen tussen een mohr's zout oplossing of een oxaalzuur oplossing om in te titreren dan?

En de kaliumpermanganaat-index, heeft dit nog een andere benaming want ik vind hier niets over terug op internet?

Gebruikersavatar
Berichten: 11.177

Re: Mohr's zout

Je titreert juist hetgeen wat er van de permanganaat overblijft. Als het goed is IS die organische zut er niet meer.

Berichten: 25

Re: Mohr's zout

er wordt hier regelmatig gezegd dat Mohr's zout eigenlijk ammoniumijzersulfaat is...

maar volgens mij klopt dit niet helemaal

volgens mij is het Ammoniumijzer(II)sulfaat-hexahydraat.

maar dat weet ik niet zeker...

de toevoeging van 'hexahydraat' lijkt me toch wel belangrijk. omdat het het ammoniumijzer(II)sulfaat verstevigd...

Gebruikersavatar
Berichten: 11.177

Re: Mohr's zout

Is niets meer dan kristalwater, waardoor het zout dus zwaarder wordt. Dit kun je kwijtraken door het zout te verhitten.

Elk zout kan een mate van kristalwater opnemen, voordat het oplost.

Bij mohr's zout is het dus alleen belangrijk bij massa-berekeningen. Zodra je het in water kiept, ben je dus van het kristalwater af.

Berichten: 141

Re: Mohr's zout

Waar ik een beetje bang voor ben is dat deze proef niet lang genoeg gaat zijn en er vrij weinig over te vertellen valt.
VREES NIET

Er zijn genoeg proeven met water waarmee je zeker een hele tijd kan vullen. Je hoeft je maar eens af te vragen wat er allemaal in water zit en wat er van al deze stoffen wel en welke juist niet in thuis horen.
Wat dacht je van een proef met zware metalen in afvalwater? Of nitraten of fosfaten?
En dit zijn nog maar enkele voorbeelden. Waarschijnlijk staat je eindwerk nog in zijn kinderschoenen maar éénmaal je een paar goeie dingen vindt denk ik dat je vlug genoeg zal hebben voor een volledig werk. (water was ook mijn eindwerk)

In mijn eindwerk kwam de Winkler- methode (zuurstofgehalte) uitvoerig aan bod.

Het is uiteraard geen verplichting om de Winkler- methode ook echt op te nemen in je werk maar moest je geïntresseerd zijn. Klik HIER

Veel succes

Reageer