Voor het gemak de ladinkjes even aangegeven.
En over vrije elektronenparen: zelfs de O in water heeft er 2. En dat kan ik je ook verklaren. Zuurstof heeft normaal 6 elektronen in de buitenste schil, maar wil er 8 (edelgasconfiguratie). Die 6 elektronen zitten in zogenaamde orbitalen, waar maximaal 2 elektronen inkunnen per orbitaal. 2 zijn er dus gevuld, 2 bevatten maar 1 elektron, en willen ook gevuld worden. Dit is ook de reden dat zuurstof O2- kan worden, en niets meer of minder (enige uitzondering zijn de peroxides).
Dit gebeurt met het elektron dat waterstof heeft, en waterstof zelf gebruikt het elektron in het halfvolle orbitaal van zuurstof om 2 elektronen in zijn buitenste schil te krijgen. Wat ik dus wil zeggen is dat er 1 elektron van zuurstof en 1 elektron van waterstof gedeeld worden.
Kijken we weer naar zuurstof in water, dan zit daar 2x waterstof aan. Elke binding telt voor 1 verbruikt elektron in zuurstof: 2 x 1e = 2e. 2 elektronen zijn dan al in gebruik. Blijven er 4 over, die 2 paartjes vormen van 2 elektronen elk, ofwel 2 vrije elektronenparen.
Voor stikstof geldt hetzelfde, normaal 5 elektronen rondom, wil er 3 meer. Dat gaat in de vorm van 3 bindingen, in dit geval 1 met R en 2 waterstofjes. Die bindingen verbruiken intotaal 3 elektronen van de 5 die stikstof heeft, blijven er 2 over die een vrij elektronenpaar vormen.
Dit is ook weer de reden waarom die centrale N, N+ is. Die heeft 4 bindingen, 1 die gelegd is via zijn vrij elektronenpaar.
Chemici zijn inherent lui met tekenen en zullen die vrije elektronenparen dus niet zomaar tekenen, net zoals op elk leeg kruispunt in die verbinding respectievelijk C, CH, CH2 of CH3 zou moeten staan.
PS, je maag scheidt geen H en Cl uit, maar H+ en Cl-.
