zwaartekracht (algemene relativiteit)

In de algemene relativiteits theorie wordt een omschrijving gegeven van de zwaartekracht.
Deze wordt verklaard door de ruimtetijd te krommen. Door deze kromming is heel makkelijk te zien waarom bijv. de aarde om de zon draait.

Maar hoe zit het dan precies met de zwaartekracht hier op aarde, ik kan mij niet makkelijk visualiseren waarom ik door de ruimtetijd kromming op de aarde blijf staan en niet de lucht in fladder!?

Je kan het ook niet visualiseren, dat is onmogelijk met 4 dimensies.
Ik denk dat het meer op aanname berust.

Ik denk niet op aannamens maar op berekeningen.
Maar we zullen moeten wachten op Peterdevis benik bang.
En als het tegenzit kun je maar het beste nu al vast aan de minicursus beginnen

Is het niet zo dat ik, op aarde stand, mij al zo ver in die ruimte-tijd "beker" bevindt dat ik er niet verder in kan zakken omdat de aarde zelf in de weg zit? En dat ik dus nu gewoon wordt tegengehouden door die klassiek-natuurkundig normaalkracht, die mij behoedt voor het verder wegzakken in die beker? Ik moet die bodem van die ruimte-tijdkromming toch zien als het massa-middelpunt van de aarde?

En wegfladderen zal ik niet zomaar doen, daarvoor moet ik tegen de helling van die beker op kruipen.

Ik dacht dat de TS vroeg hoe de alegmene relativiteit nou precies beschreef hoe zwaarte kracht ontstond , naar een keer aandacht lezen weet ik beter .

hier een plaatje die niet overéén stemt met het verhaal van jan, maari k ben echt geen kenner.
en weet ook niet of dit nou een leuk trukje is ter verduidelijking of dat het ook echt zo werkt

Zoiets ja, maar ik kan me niet voorstellen dat we zoiets tekenen voor een continuum dat zich onder een lichaam bevindt. Als ik dan op de aarde sta, bevind ik mij niet in dat getekende continuum, maar in een ander. Ik weet ook niet of het tekenen valt, maar in mijn plaatje ligt de zon tenminste al onderin mijn beker. Ik had hem liever half in de bodem gezien.


In dit geval hebben ze volgens mij de zon niet in de bodem getekend, omdat het vlak waarin zowel aarde als ster zich bevinden niet hetzelfde vlak kan zijn als dat waarin ook de zon ligt, omdat we dan de ster helemaal niet meer zouden kunnen zien.

In de algemene relativiteits theorie wordt een omschrijving gegeven van de zwaartekracht.
Deze wordt verklaard door de ruimtetijd te krommen. Door deze kromming is heel makkelijk te zien waarom bijv. de aarde om de zon draait.

Maar hoe zit het dan precies met de zwaartekracht hier op aarde, ik kan mij niet makkelijk visualiseren waarom ik door de ruimtetijd kromming op de aarde blijf staan en niet de lucht in fladder!?

Beste Sander.

De algemene rel.theorie zegt, dat zwaartekracht niet een kracht is. Ze is de manifestatie van gekromde ruimte en tijd. Het idee is, dat elk deeltje het kortste pad kiest in die ruimtetijd. Dat kortste pad kun je berekenen via de zogenaamde geodetische vergelijking. Daarbij moet gezegd worden dat er dan wordt aangenomen dat er geen krachten op het deeltje werken. Die geodetische vergelijking bevat de metriek van de ruimtetijd, en die metriek is een ding wat je afstanden geeft. Die metriek is een wiskundig object, maar volgens de ART zal ze afhangen van de massa van het object wat de ruimtetijd kromt. Op zo´n manier kun je dus bekijken wat voor traject een deeltje, of een persoon, of wat dan ook aflegd.

Daarbij, je kunt je net zo goed afvragen waarom de klassieke mechanica de aarde rond de zon trekt, maar waarom deze zelfde klassieke mechanica je vertelt dat je terug naar de aarde kunt worden getrokken.

Zoiets ja, maar ik kan me niet voorstellen dat we zoiets tekenen voor een continuum dat zich onder een lichaam bevindt. Als ik dan op de aarde sta, bevind ik mij niet in dat getekende continuum, maar in een ander. Ik weet ook niet of het tekenen valt, maar in mijn plaatje ligt de zon tenminste al onderin mijn beker. Ik had hem liever half in de bodem gezien.  


In dit geval hebben ze volgens mij de zon niet in de bodem getekend, omdat het vlak waarin zowel aarde als ster zich bevinden niet hetzelfde vlak kan zijn als dat waarin ook de zon ligt, omdat we dan de ster helemaal niet meer zouden kunnen zien.

even 1 vraagje over dat plaatje........

Stel dat je in een ruimteschip zit en je komt in die beker terecht, betekent het dan dat je vanaf dat moment met de ontsnappingssnelheid die nodig is om aan de zon's zwaartekracht te ontsnappen moet reizen om weer uit die beker te komen?

inderdaad, hoe dichter bij de zon je komt, hoe meer energie je nodig hebt om weer "uit de beker" te komen.

Bij een zwart gat is die kromming zo extreem dat zodra je over een bepaald punt komt (de schwardschildstraal meen ik) je helemaal niet meer weg kan!

Louis

inderdaad, hoe dichter bij de zon je komt, hoe meer energie je nodig hebt om weer "uit de beker" te komen.

Bij een zwart gat is die kromming zo extreem dat zodra je over een bepaald punt komt (de schwardschildstraal meen ik) je helemaal niet meer weg kan!

Louis

Klopt De ART wordt beschreven via differentiaalgeometrie. Dat beschrijft manifolden ( " oppervlaktes in willekeurige dimensies met een bepaalde structuur" ) krommingen van die manifolden, wiskundige operaties als differentieren en integreren op die manifolden etc. Een belangrijk object wat die krommingen beschrijft ( of beter: hoe vectoren veranderen als ze over dat gekromde oppervlak reizen ) is de Riemanntensor. Daaruit kun je een scalar maken, genaamde Ricciscalar, die dus de kromming beschrijft met 1 getal (daarbij gaat dan natuurlijk wel informatie verloren) . Dat ze een scalar is, betekent dat ze invariant is onder coordinatentransformaties. Bij een zwart gat wordt deze scalar oneindig; elke waarnemer zal het erover eens zijn dat de ruimte-tijd kromming oneindig is in dat zwarte gat.