Wetenschapsforum

Hallo,

Momenteel ben ik bezig met afstuderen voor mijn HLO opleiding "organische- en polymeerchemie" bij een grote polyurethaanschuimproducent. Ik ben daar met een project bezig dat de bijna is afgerond.

Buiten mijn project om ben ik ook nog bezig met een ander praktisch probleem op te lossen. Het komt een enkele keer voor dat er in het schuim harde stukjes zitten. Niemand weet precies wat dit is, en omdat het veel geld kost is het absoluut niet gewenst. Deze stukjes komen voor in (poly)ester(polyolpolyurethaan)schuimen. Een veel gebruikte test om te kijken of men met een ether- of esterschuim te maken heeft, is door te kijken of het schuim afbreekt in 1 M MeO- (KOH in MeOH). Het schuim (wat aan het stukje vastzit) breekt af, het stukje zelf echter niet. Dit lijkt aan te geven dat het niet om een polyesterpolyurethane gaat.

Vervolgens heb ik van zowel het schuim als het stukje (na hydrolyse) een FTIR opgenomen op school (op het bedrijf hebben ze niet veel analytische apparatuur). Doordat er in het schuim veel lucht zit, en het stukje net te klein is om de gehele lens te bedekken, zit er veel ruis in de spectra. De spectra lijken erg veel op elkaar, behalve dat bij het stukje de meest overtuigende piek (ester) ontbreekt. Als ik echter beter de spectra ga bestuderen lijkt het erop dat het stukje veel amide bevat. Dit doet dus denken aan urea wat normaliter ook aanwezig is in het schuim door de blaasreactie met water. Op internet zie ik verder dat het wel vaker voorkomt dat zich harde segmenten polyurea vormen in polyurethaanschuim wanneer bijvoorbeeld te weinig surfactant aanwezig is. Het lijkt me dus redelijk aannemelijk dat ik te maken heb met polyurea. Het grote probleem is echter dat ik nog maar 1 klein stukje heb (de rest is inmiddels niet meer beschikbaar) van ong 12*2*3mm .

Mijn logische ingeving is dan ook om het stukje proberen te hydrolyseren in een sterk zuur. Lukt dat, is het hoogst waarschijnlijk polyurea. Het probleem is dus dat ik maar weinig apparatuur ter beschikking heb, en nog maar 1 klein stukje.

Dus de vraag is dan ook, wat kan ik het beste gebruiken voor de hydrolyse van polyurea of is er een andere voor de hand liggende oplossing?

Voor de duidelijkheid - de stukjes zijn glasachtig, hebben soms vreemde verkleuring, en de precieze grote van de particals is onduidelijk doordat deze gesneden zijn (particles komen aan het licht bij snijden van het schuim waar het mes bramen gaat trekken na de stukjes)