afstand tussen kern en elektronen van atoom

kapaski

de afstand tussen de kern en de elektronen van een atoom is in verhouding even groot als de afstand van de aarde naar de zon en nog veel verder. maar wat zit daar tussen in? ik denk dat dat vacuüm is, maar dat zou beteken dat wij voor meerderheid uit niets bestaan.

als dat zo was zou je een vliegdekschip kunnen samenpersen tot de grootte van een naald, omdat je al dat niets makkelijk fijn knijpt.

en kan er dan licht door dat niets schijnen.

kan iemand vertellen of deze redenering klopt, zo niet, waarom dan.

groetjes, kapaski

Benm

Een materiaal bestaat uit atoomkernen en electronen, en daartussen zit inderdaad 'niets'.

Feitelijk zit in de kern ook nog een hele hoop 'niets', een proton of neutron bestaat zelf weer uit 3 quarks en de ruimte daartussen.

Jan van de Velde

kapaski schreef: ↑zo 17 jun 2012, 08:15
..//.. dat wij voor meerderheid uit niets bestaan.

als dat zo was zou je een vliegdekschip kunnen samenpersen tot de grootte van een naald, omdat je al dat niets makkelijk fijn knijpt.

dat kan ook, alleen niet met aardse krachten. Zó makkelijk gaat dat fijnknijpen niet. Maar het is wel de reden dat grote sterren ineen kunnen storten totdat alle materie is samengebald in een héél klein volume. De aantrekkingskracht zó dichtbij al die materie is dan zo groot dat alles uit de directe omgeving (ook licht!!) ernaar toe gezogen wordt. Dat noemen we dan een zwart gat. Een verkeerde naam dus, want er is helemaal geen gat.

en kan er dan licht door dat niets schijnen.

nee. Daarvoor zijn golven van zichtbaar licht te groot. Zo'n beetje als een olifant die niet door een kattenluikje kan. Een andere soort elektromagnetische straling, gammastraling (je zou gammastraling een soort onzichtbaar licht kunnen noemen, net als ultraviolet of infrarood of radargolven) kan dan met wat geluk weer wél dwars door een atoom heenvliegen zonder kern of elektronen te raken. Of ook met een beetje pech tóch tegen die kern of een elektron botsen.

Benm

Hmm.. die vind ik toch lastiger hoor. Een glasplaat bestaat uitsluitend uit atomen, dwz atoomkernen, electronen, en de ruimte daartussen. Toch gaat licht hier vrij gemakkelijk doorheen. Dat komt inderdaad wel omdat de golflengte van licht langer is dat de omvang van de atomen (of kernen of electronen), maar het is meer te vergelijken met een olifant die over een hekje stapt waar een kat onmogelijk overheen komt (zonder te klimmen althans).

Michel Uphoff

Is doorlatendheid voor electromagnetische straling niet juist een gevolg van resonantie?

Ik heb vroeger geleerd, dat de elektronen in bijvoorbeeld glas bij zichtbaar licht nauwelijks resoneren, en dus de energie van deze zichtbare frequenties niet absorberen en dientegevolge doorlaten.

Verhoog of verlaag je de frequentie, dan gaan de elektronen resoneren en absorberen zo de energie.

kapaski

ik snap ook wel dat je een vliegdekschip niet gewoon in elkaar kan persen, maar in theorie (heb ik begrepen van deze berichtjes) kan het dus wel, toch?

Typhoner

kapaski schreef: ↑ma 18 jun 2012, 09:48
ik snap ook wel dat je een vliegdekschip niet gewoon in elkaar kan persen, maar in theorie (heb ik begrepen van deze berichtjes) kan het dus wel, toch?

Niet met aardse theorie

Maar ja, dat kan.

eendavid

Benm schreef: ↑zo 17 jun 2012, 19:01
Hmm.. die vind ik toch lastiger hoor. Een glasplaat bestaat uitsluitend uit atomen, dwz atoomkernen, electronen, en de ruimte daartussen. Toch gaat licht hier vrij gemakkelijk doorheen. Dat komt inderdaad wel omdat de golflengte van licht langer is dat de omvang van de atomen (of kernen of electronen), maar het is meer te vergelijken met een olifant die over een hekje stapt waar een kat onmogelijk overheen komt (zonder te klimmen althans).

Niet dat ik niet akkoord ga met je, maar ik vind het altijd nuttig om het volgende expliciet op te merken. Het gaat hier over 1 atoom/molecule, en het is wel degelijk zo dat er interactie is tussen de lichtgolf en 1 atoom/molecule. Ook in een glasplaat is er interactie tussen licht en materie, het is alleen zo dat die interactie zich vertaalt naar een soort van collectieve golf (waarbij de polarisatievector meetrilt). Dit macroscopisch fenomeen modelleren we dan door het invoeren van de dielektrische constante van glas.

Je kan het zien als een grote groep olifanten die door een rivier waden: ze zullen interageren met het water (en hun pad zal dus afgebogen worden), en sommige olifanten zullen het water niet inwillen (ze worden gereflecteerd). Afhankelijk van de eigenschappen van de rivier is er meer/minder reflectie en meer/minder afbuiging. De olifant stapt niet 'door een watermolecule', enkel door water. Zeggen dat hij 'door het niets stapt' (zoals dat licht 'door het niets' zou schijnen in een glasplaat) is misschien toch wat te vergezocht.

Benm

Daar heb je ook een prima punt... eigenlijk is het best lastig iets uit te leggen dat op het eerste gezicht zo simpel lijkt.

Concluderen dat "licht door glas gaat er dus geen interactie mee heeft" is in deze inderdaad te eenvoudig. Brekingsindex maakt duidelijk dat er wel degelijk interactie is, ook al is het eindresultaat daarvan alsnog transparantie.

liamgek

Wat daar tussenin zit is niks.

Ik heb het nu ook over straling.

Maar dat er niks in zit kan je bewijzen door alfa deeltjes door wat metaalfolie heen te schieten.

Dit deed een team van Ernest Rutherford in 1911.

Zij hadden verwacht dat er nieuwe straling zou staan door de botsing met het metaalfolie.

Tot ieders verbazing gingen de alfa deeltjes dwars door de folie heen.

Toen had Rutherford het verklaard door een nieuw atoommodel te ontwerpen, het atoommodel van Rutherford.

Dus aangezien er alfa deeltjes (kernen van helium) doorheen kunnen, moet ik toch nog zeggen dat er niks in zit.

Typhoner

liamgek schreef: ↑zo 24 jun 2012, 13:50
Tot ieders verbazing gingen de alfa deeltjes dwars door de folie heen.

Nee, dat was exact wat men verwachtte op basis van het atoommodel van Thompson. Het was verbazend dat enkele alfadeeltjes werden teruggekaatst.

liamgek

Typhoner schreef: ↑zo 24 jun 2012, 14:31
Nee, dat was exact wat men verwachtte op basis van het atoommodel van Thompson. Het was verbazend dat enkele alfadeeltjes werden teruggekaatst.

In mijn boek staat nog echt letterlijk dat ze doorgelaten werden, en het atoommodel van Thomson heeft geen ruimte tussen de atomen in.

Typhoner

Het model van Thompson is het zgn "plumpudding" of "krentebol"-model. Men had eerder al door dat atomen uit iets positief en iets negatief bestaan. Verder waren elektronen ook al ontdekt; het bleek dat (een deel van de) negatief geladen deeltjes aan een atoom konden worden onttrokken. Dit leidde tot de conclusie dat de deeltjes die instaan voor de negatieve lading "beweeglijker" zijn dan het positieve deel. Het voorstel van Thompson was dan ook dat je de elektronen hebt, negatief geladen, die worden omringd door positieve "wolk". De elektronen zijn rozijnen in positieve pudding. Dit was voldoende om alle toen gekende waarnemingen te verklaren: immers kan je makkelijk een paar rozijnen wegnemen maar de pudding is één grote massa, dus die is niet mobiel.

Als je nu positieve deeltje (alfadeeltjes) met voldoende energie gaat afschieten op een hoop atomen gaan deze door de pudding kunnen heengaan. De "pudding" is wel positief geladen en stoot de alfadeeltjes af, maar omdat deze mooi over de ruimte is verdeeld en je ook nog de elektronen hebt wordt dat effect gecompenseerd. Verwachting: de deeltjes gaan door de laag, misschien wijken ze wat van hun baan af, maar dat is ook alles.

Het feit dat een (zéér kleine) fractie toch afketste was verbazend. Dit viel alleen de verklaren door alle positieve lading van het atoom op een zeer kleine ruimte te concentreren: als een alfdeeltje toevallig dicht bij deze "kern" kwam was de afstoting zo groot, en de elektronen te ver weg om dat te compenseren: het deeltje ketst af. Als het alfadeeltje wat verder weg is wordt het nog wel afgestoten door de kern, maar spelen ook de elektronen mee en krijg wat kleine afwijkingen op de koers, maar geen afstoting.

liamgek

Hmm, ja dat is toch wel veel logischer dan wat in mijn boek staat...

Typhoner

liamgek schreef: ↑vr 13 jul 2012, 16:59
Hmm, ja dat is toch wel veel logischer dan wat in mijn boek staat...

welk/wat voor boek is dat?

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

afstand tussen kern en elektronen van atoom

afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom

Re: afstand tussen kern en elektronen van atoom