Poreuze coördinatiepolymeren (PCPs) kun je vorm geven door ze te laten uitkristalliseren op de plek van een metaaloxide dat gelijktijdig oplost. Een soort omgekeerde fossilisatie, volgens de Japanse onderzoekers die het proces zojuist hebben beschreven in Nature Materials. Omgekeerd, omdat bij een "echte" fossilisatie juist organisch materiaal wordt vervangen door iets anorganisch.
Links het metaaloxide, rechts PCP-kristallen.
PCPs bestaan uit metaalkationen die door organische ketens met elkaar worden verbonden tot poreuze kristallen. Om de poriën in zulke kristallen optimaal te kunnen benutten, moet je die kristallen stapelen tot een structuur die ook weer poreus is, maar dan op mesoschaal. De voornaamste toepassing van dergelijke structuren is het gebruik als membraan om mengsels te scheiden.
Lees verder
Zoals te zien op C2W
Referentie:
Reboul, J. et al. Nature Mater. 2012, DOI: 10.1038/nmat3359
Achtergrond:
PCPs en Metal Organic Frameworks
Artikel op Phys.org
