Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

kingtim

Op het moment ben ik bezig met de bacheloropdracht voor mijn studie (doordat ik een niet gehaald vak moest herhalen moet ik dus een stuk in de vakantie doorwerken wil ik niet te veel achter lopen). Het onderwerp en idee van mijn opdracht vind ik helemaal geweldig en kan me erg in vinden alleen merk ik, nu ik er een paar weken mee bezig ben geweest, dat het ondertussen een beetje zat aan het worden ben.

Telkens bezig zijn met hetzelfde ding en kijken naar dezelfde problemen om zeker te zijn dat ik niets over het hoofd gezien heb. Ondertussen wil ik gewoon dat alles af is en een daadwerkelijk eindresultaat zien. zoals het nu in de planning staat is dat over ongeveer een maand, mits ik goed doorwerk, wat niet helemaal lukt dus...

Om een beetje te zorgen dat ik niet gillend gek word van telkens eenzelfde soort problemen oplossen doe ik zo af en toe iets compleet anders (ik heb nog een herkansing van een vak wat niks te maken heeft met mijn bacheloropdracht).

Mijn vraag aan jullie is, hoe hou je jezelf gemotiveerd tijdens een onderzoek? Ik weet dat dit nog maar een bacherloropdrachtje is, menig onderzoek kost veel meer tijd dan wat ik er nu in stop dus ik ben benieuwd naar jullie ervaringen (ik ben vast niet de enige met dit probleem).

Bartjes

Stel dat je 100 problemen moet oplossen, stel dan als tussendoelen 25, 50 en 75 problemen. Als je daar bent geef je jezelf telkens een schouderklopje, ga je als beloning iets leuks doen of iets dergelijks. De kunst is om niet tegen de hele berg werk op te gaan kijken die er nog moet gebeuren, maar plezier te scheppen in de voortgang die je dagelijks maakt.

Onwetend

Ik zou zeggen:

denk gewoon dat het echt een *** is, maar waar je nu eenmaal gewoon ff doorheen moet.

Pas zodra je klaar bent hoef je er niets meer aan te doen, en het is pas klaar wanneer je het gedaan hebt. Als je het niet leuk vindt om te doen kun je het het beste maar zo snel mogelijk hebben afgerond, in plaats van dat je er heel de tijd nog mee moet beginnen.

maw: je moet niet de motivatie proberen te halen uit het onderzoek zelf, maar uit het feit dat als je onderzoek is afgerond, je een goed diploma hebt en klaar bent met school.

Daarnaast denk ik dat Bartjes wel een goed punt noemt. Je hoofdprobleem is onder te verdelen in extreem veel kleine deelprobleempjes. het oplossen van die deelprobleempjes kan je enige voldoening en goede moed geven. je boekt hoe dan ook vooruitgang.

Daarnaast denk ik ook nog dat het goed is om jezelf te belonen. Dus als je bij wijze van southpark houdt, kijk dan na iedere oplossing die je hebt gevonden / gedeeltje dat je hebt afgerond een aflevering van southpark. Dit geeft je iets om naar uit te kijken, waardoor je je wellicht wat minder stoort aan het vreselijk saaie en uitgekauwde onderzoek.

Wanneer het onderzoek betreft waar je het antwoord graag van wil weten, is dat natuurlijk al je motivatie.

Bovendien is het ook goed om soms gewoon een paar dagen helemaal niets te doen. Je hersens kunnen dat alle info verwerken en op de juiste plek zetten, waardoor je wanneer je weer begint een veel helderdere en overzichtelijkere blik op het probleem hebt. bovendien komen er weer wat nieuwe woorden in je hersens waardoor je vaak weer nieuwe aanknopingspunten weet te vinden. maw. Wanneer je dagen achter elkaar met hetzelfde bezig bent gebruik je maar een klein deeltje van je hersens. Dit deel zit na een tijdje gewoon vol / is moe. Waneer je wat andere zaken erbij haalt, zorg je dat andere delen van je hersens wat meer belast worden en het genoemde gedeelte tot rust kan komen.

Xenion

kingtim schreef: ↑wo 25 jul 2012, 10:06
Om een beetje te zorgen dat ik niet gillend gek word van telkens eenzelfde soort problemen oplossen doe ik zo af en toe iets compleet anders (ik heb nog een herkansing van een vak wat niks te maken heeft met mijn bacheloropdracht).

Ik denk dat je je visie van 'compleet anders' een beetje moet verbreden. Kijk eens een film of lees een gewoon boek ofzo, iets dat niks met je studie te maken heeft. Voldoende slaap helpt ook. Ik heb soms wel 'briljante' ingevingen als ik iets compleet ongerelateerd aan het doen ben

Zoals Bartjes ook zegt: er zijn vast wel verschillende aspecten aan je project. Als je vast zit met eentje, ga dan even op iets anders werken.

317070

Mijn vraag aan jullie is, hoe hou je jezelf gemotiveerd tijdens een onderzoek?

Niet.

Onderzoek is werken van 9 to 5.

Drieske

317070 schreef: ↑wo 25 jul 2012, 14:42
Niet.

Onderzoek is werken van 9 to 5.

Vrij zwart-wit verwoord hoor. Er zijn hier meerdere bedenkingen bij mogelijk. Laat ik het vooralsnog bij 2 houden.

De tips hierboven gegeven zijn dus waardeloos én foutief?
Werken is per definitie iets saais en demotiverend?

kingtim

Bartjes schreef: ↑wo 25 jul 2012, 11:29
De kunst is om niet tegen de hele berg werk op te gaan kijken die er nog moet gebeuren, maar plezier te scheppen in de voortgang die je dagelijks maakt.

Een kunst die ik helaas nog niet onder de knie heb (misschien ben ik gewoon wat ongeduldig en wil ik te snel naar het eindresultaat).

Onwetend schreef: ↑wo 25 jul 2012, 12:33
Ik zou zeggen:

maw: je moet niet de motivatie proberen te halen uit het onderzoek zelf, maar uit het feit dat als je onderzoek is afgerond, je een goed diploma hebt en klaar bent met school.

...

...

Wanneer het onderzoek betreft waar je het antwoord graag van wil weten, is dat natuurlijk al je motivatie.

...

Het is niet dat ik een hekel heb aan studeren hoor! Ik wil (met alle plezier) ook een master doen zodra ik mijn bachelor heb. Het probleem op het moment is de gebrek aan variatie. Ik doe liever een beetje aan 5 verschillende onderzoeken/projecten op een dag dan dat ik me volledig focus op 1 probleem (en zo voelt het nu wel).

Xenion schreef: ↑wo 25 jul 2012, 13:17
Ik denk dat je je visie van 'compleet anders' een beetje moet verbreden. Kijk eens een film of lees een gewoon boek ofzo, iets dat niks met je studie te maken heeft. Voldoende slaap helpt ook. Ik heb soms wel 'briljante' ingevingen als ik iets compleet ongerelateerd aan het doen ben

In mijn beginpost lijkt het inderdaad dat ik non-stop aan m'n studie bezig ben

. Dat is niet het geval hoor (dat hou ik niet eens vol). Ik hou me nog genoeg bezig met overige hobby's e.d. (in mijn eigen tijd dan natuurlijk ik maak nu iets meer dan halve dagen voor "schoolgerelateerde" dingen).

317070 schreef: ↑wo 25 jul 2012, 14:42
Niet.

Onderzoek is werken van 9 to 5.

Dat geeft een vrolijk toekomstbeeld zeg. Ik heb (zoals eerder genoemd) geen problemen met werken. Als het maar niet constant aan 1 en hetzelfde ding is!

Drieske schreef: ↑wo 25 jul 2012, 15:07
Vrij zwart-wit verwoord hoor. Er zijn hier meerdere bedenkingen bij mogelijk. Laat ik het vooralsnog bij 2 houden.

De tips hierboven gegeven zijn dus waardeloos én foutief?

Werken is per definitie iets saais en demotiverend?

pfew, gelukkig denkt niet iedereen dat werk per sé saai hoeft te zijn.

Fuzzwood

Grappig, dat advies van Bartjes kreeg ik vandaag ook na het binnenhengelen van een master-afstudeeropdracht. Stel jezelf kleine streefdoelen voor, net alsof je de mount everest aan het klimmen bent, met de broodnodige rustpauzes!

Dido

Nog enkele bedenkinge, bij de goede adviezen die hier al werden gegeven:

1) zoals door meerderen al aangehaald: stel haalbare doelen op per dag en beloon jezelf regelmatig als je een vooropgesteld doel hebt bereikt.

Zoals Bartjes al zei (en jouw reactie erop dat je dit niet goed kan), is het inderdaad erg belangrijk om het einddoel in te delen in kleinere, op relatief korte tijd haalbare doelen. Zo wordt de onoverzichtelijke berg werk die je nog te doen staat, een stukje overzichtelijker en haalbaarder.

2) Voldoende pauze nemen. Om de 1,5 à 2u een pauze inlassen van 15' à 30'

3) probeer voldoende beweging in te lassen voor de vrije momenten (het kan zeker goed voelen om eens naar de TV te kijken als vorm van beloning, maar 'sport' doen leidt ertoe dat je volledig met iets anders (gezonds) bezig bent).

4) Voldoende en goed proberen te slapen is inderdaad erg belangrijk: voor jouw werk moet je niet direct studeren, vermoed ik, maar het is toch handig als er redelijk wat blijft hangen van wat je overlopen hebt (denk ik toch?). Studenten die weinig slapen tijdens examens presteren minder goed op geheugenwerk daarna dan studenten die wel goed sliepen. Onze hersenen verstevigen datgene wat ze leerden vooral tijdens onze slaap.

5) Er is zoiets als intrinsieke en extrensieke motivatie. Extrinsieke motivatie is vooral nodig in het begin én als je dreigt af te haken. Het houdt in dat de beloning iets van buitenaf is en niet in jezelf.

Bv. jezelf nadien belonen met een avondje uitgaan met vrienden of met een ijsje). Bij intrinsieke motivatie haal je de motivatie uit jezelf (bv. het genot voelen van als je een dagje goed gewerkt hebt of de aangename nieuwsgierigheid voelen als je je resultaten verwerkt (zal m'n hypothese bevestigd worden of niet),...

Intrinsieke motivatie is het sterkst.

Voor zover het je dus nog lukt, kan je misschien nog proberen om toch nog geboeid te raken door bepaalde stukken stof die misschien toch nog voldoende je interesse wekken. Dan kom je vooral tot intrinsieke motivatie en dat is het heerlijkst om mee te werken... Al besef ik erg goed dat dit soms echt niet meer lukt.

Aja... en je een beetje extra laten verwennen door een ander tussen al dat werken in, kan ook eens deugd doen! Net zoals het kan helpen als je een aantal mensen rondom je heen hebt, die regelmatig polsen hoe het met jou en met het studeren gaat. Als je dan je doelen voor bv. die dag kan aangeven aan hen, dan is het soms ook wat makkelijker om je daaraan te houden.

In elk geval veel succes! Jouw intentie om dit werk af te werken is er alvast wel nog en dat blijft natuurlijk erg belangrijk...

Dido

Marko

317070 schreef: ↑wo 25 jul 2012, 14:42
Niet.

Onderzoek is werken van 9 to 5.

Dat is de grootste onzin die ik ooit heb gelezen. Ten eerste omdat onderzoek doen juist bij uitstek géén 9-tot-5 baan is, ten tweede omdat hoe je ook werkt, en waar je ook werkt, de motivatie om dat werk te doen altijd ergens vandaan moet komen. Ten derde omdat dergelijke defaitistische uitspraken wel bijna het meest demotiverende van allemaal zijn.

Twee zaken die ik nog niet genoemd zag door de andere respondenten:

1. Probeer af en toe, in plaats van te kijken naar wat je nog moet, ook eens terug te kijken naar wat je al hebt bereikt. Dit staat dus los van het jezelf "belonen" als je een tussendoel hebt gehaald. Dit kun je overigens nog breder trekken, je kunt kijken hoe ver je al bent met het project, maar je kunt ook een vergelijking trekken tussen de manier waarop je dit project aanpakt en hoe je dat bij een project uit een eerder studiejaar, of een project van de middelbare school deed. Dan realiseer je je welke stappen je allemaal hebt gemaakt.

2. Je kunt ook vast beginnen met een eerste aanzet van je eindresultaat. Dat kan natuurlijk nog niet de eindversie zijn, maar als je iets hebt wat daar op lijkt en tastbaar is, kan dat alleen al een stuk motivatie zijn om het eindresultaat snel klaar te hebben. Ikzelf doe dat altijd wanneer ik een wetenschappelijk artikel moet schrijven. Dat gaat me op zich goed af, maar soms is de inspiratie ver te zoeken (writer's block) en soms is het gewoon vervelend om zinnen te blijven herschrijven omdat het er net niet helemaal staat zoals ik het zou willen. Echter, door de tekst met enkele figuren dan in de opmaak te zetten, zodat het op een echt artikel lijkt zoals het ook gepubliceerd zou worden, wordt het ineens een stuk tastbaarder en zelfs leuker om ermee verder te gaan.

317070

Marko schreef: ↑do 26 jul 2012, 01:21
Dat is de grootste onzin die ik ooit heb gelezen. Ten eerste omdat onderzoek doen juist bij uitstek géén 9-tot-5 baan is, ten tweede omdat hoe je ook werkt, en waar je ook werkt, de motivatie om dat werk te doen altijd ergens vandaan moet komen. Ten derde omdat dergelijke defaitistische uitspraken wel bijna het meest demotiverende van allemaal zijn.

Dat vind ik net niet. Het grootste deel van de tijd haal ik mijn motivatie uit het feit dat het werk gewoon leuk is, intrinsiek zoals Dido het zo mooi verwoordde. Maar volgens mij mag je niet 'verwachten' dat het werk leuk is, of intrinsiek motiverend, anders haak je gewoon af op de slechte momenten en kom je niet meer tot een goed moment.

Daarom neem ik 9-to-5 als vertrekpunt, dan werk je een minimum, zelfs als je totaal niet gemotiveerd bent. Maar alles wat bij daar bijkomt aan motivatie, is mooi meegenomen. En een groot deel van de tijd ben je toch intrinsiek gemotiveerd, after all, hetgeen ik hier werk noem, is eigenlijk onderzoek en in no way te vergelijken met toen ik nog rekken moest vullen in de Colruyt.

Afbeelding

Marko

317070 schreef: ↑do 26 jul 2012, 10:24
Dat vind ik net niet. Het grootste deel van de tijd haal ik mijn motivatie uit het feit dat het werk gewoon leuk is, intrinsiek zoals Dido het zo mooi verwoordde. Maar volgens mij mag je niet 'verwachten' dat het werk leuk is, of intrinsiek motiverend, anders haak je gewoon af op de slechte momenten en kom je niet meer tot een goed moment.

Intrinsieke motivatie is niet hetzelfde als het werk leuk vinden. Intrinsieke motivatie betekent dat je gedreven wordt door het halen van een resultaat an sich, onafhankelijk van wat dat resultaat voor jou betekent (studiepunten, diploma, opslag, waardering, ...)

Daarom neem ik 9-to-5 als vertrekpunt, dan werk je een minimum, zelfs als je totaal niet gemotiveerd bent.

Goed, maar de vraag is niet hoe lang iemand werkt, maar hoeveel hij voor elkaar krijgt. Iemand die gemotiveerd is krijgt in 2 uur misschien wel meer voor elkaar dan iemand die slecht of niet gemotiveerd werkt in 8 uur. En dan is het productiever om iemand (jezelf) gemotiveerd te krijgen, dan om maar op die uren te staren.

Er zijn "trucjes" om mensen te motiveren. Goede "bazen" en coaches beheersen die trucs en passen die bewust of onbewust toe. Maar diezelfde trucs kan iemand ook prima op zichzelf toepassen. Sommige mensen doen dat uit zichzelf al, maar sommige dingen zijn óók aan te leren.

Dat gezegd hebbende, als die "trucs" niet werken (en de motivatie dus wegblijft) is het wél goed om terug te vallen op een ritme van in ieder geval 8 uur "werken".

Hoe dan ook, geen mens is hetzelfde, en wat de een motiveert hoeft voor een ander helemaal niet te werken. Dat moet ook even gezegd worden.

Erik Leppen

Het hangt ook heel erg af van het soort opdracht denk ik. Bij de ene opdracht is het duidelijk er in te schatten hoe ver je gevorderd bent (zeg in procenten van tijd) dan voor de andere. Bij software-ontwikkeling bijvoorbeeld is niet in te schatten hoe lang het nog gaat duren.

Wat ik zelf vaak doe is naast het welbekende "te-doen"-lijstje ook een "gedaan"-lijstje bij te houden. Het te-doenlijstje heeft namelijk niet de neiging steeds korter te worden. Maar wat je ook doet, het gedaanlijstje wordt wel steeds langer. En dan wordt op een gegeven moment ook wel duidelij kdat je eigenlijk al best wel heel veel hebt gedaan. Terwijl als je geen gedaanlijstje hebt, het enige dat je hebt een te-doenlijstje is dat niet korter wordt.

Verder hebben veel taken verscheidene deelproblemen - bij software-ontwikkeling is dat gelukkig vaak zo. Als ik het even niet meer weet voor onderdeel A, ga ik aan onderdeel K verder.

Verder kan ik meerdere zaken die al genoemd zijn, onderschrijven: zorg dat je iets tastbaars hebt als resultaat, en stel concrete kortetermijndoelen op (waarbij ik concreet hier bedoel als: het is redelijk duidelijk vast te stellen of het doel wel of niet bereikt is).

(Overigens zou het heel interessant zijn om dit onderwerp meer wetenschappelijk te maken en minder anekdotisch. Zijn er psychologiestudenten/psychologen (of anderen) in de zaal die verstand hebben van motivatie en/of iets kunnen zeggen over bestaande theorieën hierover?)

Dido

Erik Leppen schreef: ↑do 26 jul 2012, 19:01 ...

(Overigens zou het heel interessant zijn om dit onderwerp meer wetenschappelijk te maken en minder anekdotisch. Zijn er psychologiestudenten/psychologen (of anderen) in de zaal die verstand hebben van motivatie en/of iets kunnen zeggen over bestaande theorieën hierover?)

Yep...

Begrippen zoals intrinsieke en extrinsieke motivatie zijn wetenschappelijke begrippen waarover je zeker meer kan lezen in studies (zie bv. hier).

Jezelf belonen voor het werk dat je al deed, kan je zien als een positive bekrachtiging.

De zelfdeterminatie theorie bij motivatie is ook redelijk bekend. Maar deze wordt eerder in een klinische setting gebruikt. Net zoals dit het geval is bij de motivatiecirkel van Proschaska en diClemente. Ze zijn dus minder bruikbaar hier.

Ik ben nu nog op reis, maar als ik straks weer thuis ben, dan wil ik nog wel eens kijken of ik hier nog enkele interessante aanvullingen kan geven.

Dido

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Re: Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Re: Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Re: Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Re: Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Re: Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Re: Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Re: Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Re: Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Re: Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Re: Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Re: Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Re: Hoe hou je jezelf gemotiveerd?

Re: Hoe hou je jezelf gemotiveerd?