Als we fantaseren, zien we beelden voor ons. Onderzoekers vragen zich af waar in de hersenen die beelden ontstaan. Misschien bestaat er een apart systeem, maar het kan ook zijn dat we voor fantaseren dezelfde gebieden gebruiken als voor ‘echt zien’. Eerder onderzoek gaf geen eenduidige resultaten. Wetenschappers hebben nu ontdekt dat de patronen van hersenactiviteit tijdens inbeelden hetzelfde zijn als die na waarnemen met de ogen. ‘De activiteit van inbeelden volgt hetzelfde patroon, maar is minder sterk. Dat wijst erop dat ingebeelde plaatjes op dezelfde manier verwerkt worden als ‘echte’ perceptie.’
Getrainde computer
De wetenschappers wilden weten of een computer kan meten waar iemand aan denkt. Vierentwintig proefpersonen moesten tijdens een experiment verschillende plaatjes bekijken en variaties op die plaatjes fantaseren terwijl hun hersenactiviteit werd gemeten met een MRI scanner. Vervolgens werd een computer per proefpersoon ‘getraind’ om op basis van de gemeten hersenactiviteit te voorspellen welk plaatje iemand zich inbeeldde. Uiteindelijk kon de computer dat anderhalf keer vaker dan je op basis van kans zou verwachten.
Gedachtenlezen
Ondanks deze resultaten blijft gedachten lezen met hersenscans verre toekomstmuziek. Er zijn nog een hoop obstakels. Ten eerste is fantaseren erg subjectief. Door onze persoonlijke verschillen, ervaringen en emoties zijn er bij het zien en voorstellen van beelden geen algemene hersenpatronen die voor iedereen gelden. Ook de techniek heeft tekortkomingen. Een fMRI-scan houdt onze gedachten bijvoorbeeld letterlijk niet bij, omdat deze slechts iedere twee seconden een opname maakt. Als laatste is de werkelijkheid ingewikkeld. De fantaseertaken die proefpersonen in de scanner doen zijn erg specifiek en gecontroleerd, en daarom niet natuurgetrouw.
Bron, lees meer:
Universiteit Nijmegen
Wetenschappelijke publicatie:
Anke Marit Albers, et al.: Shared representation for working memory and mental imagery in early visual cortex
