Ik kon deze post ook onder psychologie hebben gezet, maar ik heb er nu toch even bewust voor gekozen om ze hier te plaatsen. Het onderzoek gaat immers over politieke overtuigingen, maar ze is vermoedelijk niet gelimiteerd tot politiek.
De link naar de bespreking is de volgende: http://www.salon.com...n_ever_partner/ en in het artikel zelf, kan je ev. doorklikken op de nodige linken naar de studies zelf.
Kort gesteld komt het eigenlijk zowat op het volgende neer:
Het heeft geen zin om iemand die een bepaalde politieke overtuiging heeft, te proberen op andere gedachten te brengen met logische argumenten: integendeel, hun overtuigingen worden er alleen nog sterker door.
Zelfs mensen die erg wiskundig zijn ingesteld en goed in staat zijn om rationeel na te denken, zullen de rationele info gewoon naast zich leggen, als ze ingaat tegen hun politieke overtuiging.
Het helpt daarentegen wél als je de persoon aan wie je de logische argumenten voor wil leggen, eerst bevestigt in z'n zelfwaardering:
Ik hou m'n hart vast voor de politieke gevolgen van de vele artikels/ programma's in de media die eerst de nogal extreem denkenden (zonder de naam van Belgische politieke partijen te benoemen) hard aanpakken en hen dan met allerlei logische argumenten proberen te overtuigen. Als deze studies gelijk krijgen, dan heeft dit enkel een averechts effect.'... People who said the economy was the most important issue to them, and who disapproved of Obama’s economic record, were shown a graph of nonfarm employment over the prior year – a rising line, adding about a million jobs. They were asked whether the number of people with jobs had gone up, down or stayed about the same. Many, looking straight at the graph, said down.
But if, before they were shown the graph, they were asked to write a few sentences about an experience that made them feel good about themselves, a significant number of them changed their minds about the economy. If you spend a few minutes affirming your self-worth, you’re more likely to say that the number of jobs increased. ...'
Mochten we er, daarentegen, in slagen om hen eerst te bevestigen in wie ze zijn (bv. erkenning van hun angst voor het vreemde) en we tonen hen daarna de logische argumenten, dan zou dit wel eens een veel beter resultaat opleveren om extreem denkenden (en niet enkel zij) te overtuigen.
Dit sluit ook aan bij basale therapeutische principes: eerst empathie en pas daarna kan je beginnen met te nuanceren en ev. te confronteren...
Ik ben ervan overtuigd dat ook die laatste wijze van werken z'n beperkingen heeft (al genoeg aan den lijve ondervonden), bovendien is het ook niet makkelijk om eerst de ander zichzelf te laten bevestigen (alhoewel het al zou helpen als hij/ zij over een ervaring waarin ze zich goed voelden, mochten schrijven), maar ik geloof dat we toch deze richting uit moeten.
Ik weet niet in hoeverre deze studieresultaten al gerepliceerd werden, maar net omwille van het gegeven dat het aansluit bij een basale kennis in gesprekstherapie, denk ik dat we deze resultaten toch wel ernstig moeten nemen.
Enkele discussievragen erbij (oa. ontstaan na een discussie hierover met iemand):
1) Naar mijn aanvoelen, zijn er eigenlijk geen politieke partijen die dit principe toepassen, of dit verschijnt toch niet in de media. Is het terecht te stellen dat politici eigenlijk vooral proberen indruk te maken op hun achterban, door harde taal te spreken?
2) Wat te denken over de toch wel ernstige nadelen die de studies aanhalen, als we deze principes niet toepassen en eerst de andersdenkende de huid vol verwijten, om daarna dan af te komen met logische argumentatie?
3) Kan het effectief anders in de politieke wereld, of is dit te idealistisch en dus niet haalbaar?
4) Zou een 'zachtere' politiek wel aanvaard worden door de kiezers als er dus eerst bv. een empathische reactie komt tav. de anders-denkenden en pas daarna een logische argumentatie volgt?
5) In de therapiewereld is de regel duidelijk: je dient normaal zolang op een welgemeende empathische wijze te reageren tav. de cliënt, totdat die openstaat voor nuanceringen ed. Dit betekent dat, als je terug weerstand voelt, je terug moet gaan naar de empathie (bv. 'je zit wel echt met die angst hé en ik besef echt wel dat dit eigenlijk om geruststelling vraagt, die je echter niet zomaar kan krijgen). Is dit nog wel enigszins haalbaar in een politieke context? Of hoe zouden we daar toch iets kunnen van gebruiken?
4) eventuele andere opmerkingen, bedenkingen of aanvullingen die je hebt.
Go ahead!
Dido
