De onderzoekers maakten nadrukkelijk onderscheid tussen veroudering (de toename van de sterftekans naarmate de leeftijd toeneemt) en levensduur. Snelle veroudering hangt niet altijd samen met een kort leven, concluderen zij. Een goed voorbeeld is de Noordse woelmuis, een knaagdier met een levensduur van ongeveer een jaar. In dat jaar neemt zijn sterftecijfer slechts toe met een factor 2. In vergelijking neemt bij de mens het sterftecijfer tijdens zijn leven (van bijna een eeuw) toe met een factor 20.
Veroudering afwezig
Evolutiebiologen hebben nog geen duidelijke verklaring voor veroudering. Met hun onderzoek laten de wetenschappers de ongekend complexe diversiteit van het verouderingsproces zien. De bevindingen staan op gespannen voet met de heersende verouderingstheorieën, waarin verondersteld wordt dat sterfte toeneemt met leeftijd. Er zijn soorten - bijvoorbeeld zoetwaterpoliepen en heremietkreeftjes – waarvan de sterftecijfers constant blijven gedurende hun hele leven. De toestand van hun lichaam gaat niet achteruit tijdens hun leven, wat suggereert dat veroudering bij deze soorten afwezig is. Daarnaast zijn er soorten waarvan de kans op sterfte afneemt naarmate ze ouder worden, zoals de hoornkoraal, de eik en de woestijnschildpad. Hun sterftekans wordt natuurlijk niet gereduceerd tot nul naarmate ze ouder worden, maar in vergelijking met hun toestand op jongere leeftijd neemt de kans toe dat ze hun volgende verjaardag halen.
Bron:
Universiteit van Amsterdam
Publicatie:
Owen R. Jones, et al.: Diversity of Ageing Across the Tree of Life
