hallo iedereen,
ik heb een vraag betreffende enerzijds ionen en anderzijds covalente verbindingen. Ik ga uit van de volgende stellingen die ik voor waar heb aangenomen.
a) Cl komt in de natuur voor als Cl2. De e op de buitenste schil zijn een covalente verbinding aangegaan, waardoor schil 2 'vol' is en de elektronen per atoom een edelgasconfiguratie hebben
b) ik heb geleerd dat het moeilijk is een covalente verbinding te verbreken daar de edelgasconfiguratie (8 e op buitenste schil) is bereikt.
c) Natrium heeft 1 e op de buitenste schil en komt als metaal voor.
Vraag; hoe komt het dat Cl2, een 'tevreden' covalent gebonden molecule dan toch uit elkaar gaat en een verbinding aangaat met puur Na?
"Verkiezen" atomen een ionverbinding boven een covalente verbinding? Of is er veel energie nodig om Cl2en het natriummetaal te laten binden in Na+Cl-?
PS: sorry voor de vage bewoordingen soms, heb nog maar een paar lessen chemie gehad
Laatste berichten
-
11:59
do-re-mi-fa-so vliegtuigen 3
-
11:32
[scheikunde] Kan chloorgas de geleiding van elektriciteit belemmeren? 6
-
11:31
geen minkowski-ruimte toch? Doe ik dit nou fout? 14
-
10:42
projectiel 8
-
10:37
Verschil tussen deze 2 vragen 5
-
09:48
Schroefdraad berekening 4
-
09:25
[scheikunde] berekeningen labo vitamine c bepaling 1
-
19:29
[wiskunde] rode en witte ballen verdelen 8
-
17:23
Rotatie van het heelal 41
-
22 apr
Weerfrustratie 5
-
22 apr
Muntje opgooien 14
-
21 apr
Reactiviteit silyl enol ethers 1
-
21 apr
Criterium voor vochtretentie
-
21 apr
speciale rel. theorie 5
-
21 apr
Vogels in de stad zijn goede klussers
-
21 apr
Ervaringen met "herontdekkingen" 15
-
20 apr
Herleiden afmetingen vanaf een foto 19
-
20 apr
Stank rotte eieren uit de warmwaterboiler 11
-
20 apr
Nut warmtepomp 18
-
20 apr
Airco bevriezings kans berekenen. 17
Nieuwsberichten
-
04 mar
Een nieuw soort magnetisme: altermagnetisme
-
31 okt
AI kan via stem diabetes vaststellen 11
-
21 okt
Einstein krijgt wéér gelijk 45
-
07 feb
witter dan wit 20
-
19 jun
irrigatie en de aardas
[scheikunde] Over ionen en covalente verbindingen (vb NaCl)
Moderators: ArcherBarry, Fuzzwood
-
- Berichten: 13
Re: Over ionen en covalente verbindingen (vb NaCl)
Ik denk dat ik het heb gevonden:
als de EN1 - EN2 > 1,6 ==> ionbinding
als de EN1 - EN2 < 1,6 ==> covalente binding
NaCl = 3,0 - 0,9 > 1,6 ==> ionbinding
wat voor soort bindingen atomen aangaan, heeft dus te maken met de elektronegativiteit van het atoom; wanneer de EN van het 'ontvangend atoom' hoog is (in dit geval Cl), wordt een (of meer) elektron(en) van atomen uit groep 1 en groep 2 makkelijker aangetrokken tot het potentiële anion
verbeter mij als ik fout zit, wil mijzelf en anderen niet verwarren
als de EN1 - EN2 > 1,6 ==> ionbinding
als de EN1 - EN2 < 1,6 ==> covalente binding
NaCl = 3,0 - 0,9 > 1,6 ==> ionbinding
wat voor soort bindingen atomen aangaan, heeft dus te maken met de elektronegativiteit van het atoom; wanneer de EN van het 'ontvangend atoom' hoog is (in dit geval Cl), wordt een (of meer) elektron(en) van atomen uit groep 1 en groep 2 makkelijker aangetrokken tot het potentiële anion
verbeter mij als ik fout zit, wil mijzelf en anderen niet verwarren
-
- Berichten: 13
Re: Over ionen en covalente verbindingen (vb NaCl)
Maar dan zou HCl volgens bovenstaande een covalente verbinding zijn en toch valt het volledig uitéén in H+ en Cl- ionen in H20; komt dit dan door de vanderwaalskrachten van de H20 moleculen?
ENH= 2,1
ENCl= 3,0
3,0-2,1= 0,9
Dit zou dan een polaire covalente verbinding zijn, met een 'verschuiving' van de e- richting het Cl atoom
ENH= 2,1
ENCl= 3,0
3,0-2,1= 0,9
Dit zou dan een polaire covalente verbinding zijn, met een 'verschuiving' van de e- richting het Cl atoom
-
- Berichten: 1.253
Re: Over ionen en covalente verbindingen (vb NaCl)
In gelijke bewoording zou ik zeggen dat de "tevreden" voelende Cl zich "fantastisch" voelt als hij zelf ipv gedeeld tot een volleschil kan komen.GiacomoMallaci schreef: ↑do 20 mar 2014, 09:26
Vraag; hoe komt het dat Cl2, een 'tevreden' covalent gebonden molecule dan toch uit elkaar gaat en een verbinding
aangaat met puur Na?
"Verkiezen" atomen een ionverbinding boven een covalente verbinding? Of is er veel energie nodig om Cl2en het natriummetaal te laten binden in Na+Cl-?
Maar de echte drijfveer achter deze reactie is de gehele reactie, niet enkel een onderdeeltje ervan. Het klinkt raar, maar vaak is het niet erg als er voor een deeltje geen gunstiger situatie ontstaat, als er voor het geheel maar vooruitgang is. Welk deeltje gaat er enorm op vooruit bij deze uitwisseling van electronen?
Om dit onder de knie te krijgen, is het wijs bij Scheikunde om gewoon een aantal reacties te leren. Zoals die tussen metalen en halogenen.
Let op, dat onder de 1,7 is nog verdeeld in twee groepen, namelijk polaire bindingen en covalente bindingen. Maar die verschillen tesamen met ionbinding doordat enkel bij die een electron volledig overgedragen is.GiacomoMallaci schreef: ↑vr 21 mar 2014, 18:15
Ik denk dat ik het heb gevonden:
als de EN1 - EN2 > 1,6 ==> ionbinding
als de EN1 - EN2 < 1,6 ==> covalente binding
NaCl = 3,0 - 0,9 > 1,6 ==> ionbinding
Nog een let op: die drie bindingsoorten zijn bijna nooit volledig. Een binding met een deltaEN van 0,3 is grotendeels covalent, maar ook behoorlijk polair.
Dit is grotendeels wel waar, maar heeft niks met de reden van de reactie te maken. Enkel met welk product er ontstaat.
wat voor soort bindingen atomen aangaan, heeft dus te maken met de elektronegativiteit van het atoom; wanneer de EN van het 'ontvangend atoom' hoog is (in dit geval Cl), wordt een (of meer) elektron(en) van atomen uit groep 1 en groep 2 makkelijker aangetrokken tot het potentiële anion
HCl is inderdaad polair gebonden. Maar dat hij in water volledig splitst heeft niet te maken met met de VdW-krachten in water. Wel meer met vrije elektronenparen en waterstofbruggen. Maar in hoeverre heb je dat al gehad?GiacomoMallaci schreef: ↑vr 21 mar 2014, 18:29
Maar dan zou HCl volgens bovenstaande een covalente verbinding zijn en toch valt het volledig uitéén in H+ en Cl- ionen in H20; komt dit dan door de vanderwaalskrachten van de H20 moleculen?
...
Dit zou dan een polaire covalente verbinding zijn, met een 'verschuiving' van de e- richting het Cl atoom
Algemeen is het moeilijk om antwoord te geven op je vele vragen, zolang je niet meer over het niveau vertelt en waar je je info vandaan hebt.
Wdeb
Is liefde Chemie? ...In elk geval is Chemie wel bijna liefde.
-
- Berichten: 13
Re: Over ionen en covalente verbindingen (vb NaCl)
Hey Wdeb, bedankt voor je verhelderende uitleg. Ik heb een paar lessen chemie gehad + volg zelf studie via youtube via dit kanaal; http://www.youtube.c...cheikundelessenWdeb schreef: ↑za 22 mar 2014, 20:53
In gelijke bewoording zou ik zeggen dat de "tevreden" voelende Cl zich "fantastisch" voelt als hij zelf ipv gedeeld tot een volleschil kan komen.
Maar de echte drijfveer achter deze reactie is de gehele reactie, niet enkel een onderdeeltje ervan. Het klinkt raar, maar vaak is het niet erg als er voor een deeltje geen gunstiger situatie ontstaat, als er voor het geheel maar vooruitgang is. Welk deeltje gaat er enorm op vooruit bij deze uitwisseling van electronen?
Om dit onder de knie te krijgen, is het wijs bij Scheikunde om gewoon een aantal reacties te leren. Zoals die tussen metalen en halogenen.
Let op, dat onder de 1,7 is nog verdeeld in twee groepen, namelijk polaire bindingen en covalente bindingen. Maar die verschillen tesamen met ionbinding doordat enkel bij die een electron volledig overgedragen is.
Nog een let op: die drie bindingsoorten zijn bijna nooit volledig. Een binding met een deltaEN van 0,3 is grotendeels covalent, maar ook behoorlijk polair.
Dit is grotendeels wel waar, maar heeft niks met de reden van de reactie te maken. Enkel met welk product er ontstaat.
HCl is inderdaad polair gebonden. Maar dat hij in water volledig splitst heeft niet te maken met met de VdW-krachten in water. Wel meer met vrije elektronenparen en waterstofbruggen. Maar in hoeverre heb je dat al gehad?
Algemeen is het moeilijk om antwoord te geven op je vele vragen, zolang je niet meer over het niveau vertelt en waar je je info vandaan hebt.
Wdeb
En wat betreft de vraag over 'welk deeltje er enorm op vooruitgaat bij de uitwisseling van elektronen?', zou ik zeggen; beide deeltjes van het zout Na+Cl-, daar zowel voor natrium als voor chloor hun M-schil 'vol' zitten
Mijn niveau is 'beginner', in ieder geval ben ik al zeer tevreden met je antwoorden
-
- Berichten: 1.253
Re: Over ionen en covalente verbindingen (vb NaCl)
Ikzelf zou, gezien je eerdere redenering over de tevredenheid van het chloordeeltje in Cl2 , verwachten dat vooral natrium er enorm op vooruit gaat. Want die bezit voor de reactie eigenlijk teveel elektronen (vandaar de geleidbaarheid van het metaal) en na de reactie heeft hij een lekkere volle schil.GiacomoMallaci schreef: ↑zo 23 mar 2014, 02:04
En wat betreft de vraag over 'welk deeltje er enorm op vooruitgaat bij de uitwisseling van elektronen?', zou ik zeggen; beide deeltjes van het zout Na+Cl-, daar zowel voor natrium als voor chloor hun M-schil 'vol' zitten
Mijn niveau is 'beginner', in ieder geval ben ik al zeer tevreden met je antwoorden
Wdeb
Is liefde Chemie? ...In elk geval is Chemie wel bijna liefde.
-
- Berichten: 13
Re: Over ionen en covalente verbindingen (vb NaCl)
Makes sense, zo had ik het nog niet bezien, thxs Wdeb!Wdeb schreef: ↑zo 23 mar 2014, 11:14
Ikzelf zou, gezien je eerdere redenering over de tevredenheid van het chloordeeltje in Cl2 , verwachten dat vooral natrium er enorm op vooruit gaat. Want die bezit voor de reactie eigenlijk teveel elektronen (vandaar de geleidbaarheid van het metaal) en na de reactie heeft hij een lekkere volle schil.
Wdeb
-
- Berichten: 10.563
Re: Over ionen en covalente verbindingen (vb NaCl)
Het uitgangspunt is dat het voor atomen gunstig is om de edelgasconfiguratie te bereiken. Wanneer je atomen bijeenbrengt zullen ze zich zo organiseren dat de atomen dat kunnen.
Voor het geval dat je Cl-atomen samenbrengt, betekent dat dat ze Cl2-moleculen zullen vormen, waarin 2 Cl-atomen zitten gebonden via een covalente binding. Die covalente binding wordt gevormd door het delen van een elektronenpaar; op die manier kunnen beide Cl-atomen "zeggen" dat ze omringd worden door in totaal 8 elektronen in de buitenste schil.
Dat is dus voor het geval dat je enkel Cl-atomen hebt. In het geval dat er ook Na-atomen zijn, zal er iets anders "moeten" gebeuren. Zo niet, dan zijn die Cl-atomen wel redelijk happy in de moleculen Cl2, maar de Na-atomen zitten nog steeds met dat ene elektron in de buitenste schil.
De vorming van Na+ en Cl- ionen is dé manier om beide te laten voldoen aan de edelgasconfiguratie. Een kleine opoffering voor de Cl-atomen, maar uiteindelijk beter wanneer je naar het geheel kijkt.
Dan de vraag over wie er nu het meest mee gebaat is. Het antwoord is eigenlijk: geen van beide.
Om van Na-atomen Na+ ionen te maken moet er een elektron af. Dat kost energie. Het veranderen van Cl atoom in een Cl- ion levert (enige) energie op, maar voor dat kan gebeuren moeten eerst de Cl2-moleculen worden gesplitst, wat ook energie kost.
De drijvende kracht voor deze reactie is de roosterenergie: Na+ en Cl- ionen zijn tegengesteld geladen en trekken elkaar dus aan. Wanneer deze ladingen bijeen kunnen komen in een netjes georganiseerd rooster, komt daarbij een hoop energie vrij. Die energie is groter dan alle andere energie-effecten die hiervoor genoemd zijn.
Het is dus niet voornamelijk gunstig voor Na of voornamelijk gunstig voor Cl, het is voor beide (uiteindelijk) gunstig om zo te reageren dat NaCl ontstaat.
Dan nog een paar kleine puntjes. Je stelling b), dat het moeilijk is om een covalente binding te breken, is niet in zijn algemeenheid juist. Het aangaan van een covalente binding leidt tot een stabiele toestand, maar "stabiel" is altijd relatief: is er een nóg stabielere toestand mogelijk, en is de activeringsenergie om van de ene naar de andere stabiele toestand te gaan aanwezig, dan is de voorheen stabiele toestand ineens helemaal niet meer zo stabiel.
En nog een klein puntje m.b.t polaire bindingen en verschil in EN: een EN-verschil kleiner dan 0.4 betekent dat er wel enige polariteit in de binding is, maar dat die zo klein is dat het in de praktijk geen rol enkele speelt. Een binding met een verschil van 0.3 "behoorlijk polair" noemen is een verkeerde voorstelling van zaken. Pas boven de 0.4 begin je iets te merken van het verschil (bijvoorbeeld in de manier waarop reacties plaatsvinden), een verschil van 0.3 is geen verschil
Om een beetje in de tijdgeest te blijven: één ei is geen ei
Voor het geval dat je Cl-atomen samenbrengt, betekent dat dat ze Cl2-moleculen zullen vormen, waarin 2 Cl-atomen zitten gebonden via een covalente binding. Die covalente binding wordt gevormd door het delen van een elektronenpaar; op die manier kunnen beide Cl-atomen "zeggen" dat ze omringd worden door in totaal 8 elektronen in de buitenste schil.
Dat is dus voor het geval dat je enkel Cl-atomen hebt. In het geval dat er ook Na-atomen zijn, zal er iets anders "moeten" gebeuren. Zo niet, dan zijn die Cl-atomen wel redelijk happy in de moleculen Cl2, maar de Na-atomen zitten nog steeds met dat ene elektron in de buitenste schil.
De vorming van Na+ en Cl- ionen is dé manier om beide te laten voldoen aan de edelgasconfiguratie. Een kleine opoffering voor de Cl-atomen, maar uiteindelijk beter wanneer je naar het geheel kijkt.
Dan de vraag over wie er nu het meest mee gebaat is. Het antwoord is eigenlijk: geen van beide.
Om van Na-atomen Na+ ionen te maken moet er een elektron af. Dat kost energie. Het veranderen van Cl atoom in een Cl- ion levert (enige) energie op, maar voor dat kan gebeuren moeten eerst de Cl2-moleculen worden gesplitst, wat ook energie kost.
De drijvende kracht voor deze reactie is de roosterenergie: Na+ en Cl- ionen zijn tegengesteld geladen en trekken elkaar dus aan. Wanneer deze ladingen bijeen kunnen komen in een netjes georganiseerd rooster, komt daarbij een hoop energie vrij. Die energie is groter dan alle andere energie-effecten die hiervoor genoemd zijn.
Het is dus niet voornamelijk gunstig voor Na of voornamelijk gunstig voor Cl, het is voor beide (uiteindelijk) gunstig om zo te reageren dat NaCl ontstaat.
Dan nog een paar kleine puntjes. Je stelling b), dat het moeilijk is om een covalente binding te breken, is niet in zijn algemeenheid juist. Het aangaan van een covalente binding leidt tot een stabiele toestand, maar "stabiel" is altijd relatief: is er een nóg stabielere toestand mogelijk, en is de activeringsenergie om van de ene naar de andere stabiele toestand te gaan aanwezig, dan is de voorheen stabiele toestand ineens helemaal niet meer zo stabiel.
En nog een klein puntje m.b.t polaire bindingen en verschil in EN: een EN-verschil kleiner dan 0.4 betekent dat er wel enige polariteit in de binding is, maar dat die zo klein is dat het in de praktijk geen rol enkele speelt. Een binding met een verschil van 0.3 "behoorlijk polair" noemen is een verkeerde voorstelling van zaken. Pas boven de 0.4 begin je iets te merken van het verschil (bijvoorbeeld in de manier waarop reacties plaatsvinden), een verschil van 0.3 is geen verschil
Om een beetje in de tijdgeest te blijven: één ei is geen ei
Cetero censeo Senseo non esse bibendum
-
- Berichten: 13
Re: Over ionen en covalente verbindingen (vb NaCl)
Bedankt Marko, ik moet meteen denken aan de binding tussen een biseksuele Christophe (Cl) die een stabiele relatie aangaat met Karim (Cl) , maar eigenlijk meer heterogericht is. Bij het 'vinden' van de gepaste partner (die hem energie kan opleveren), gaat Christophe 'uit elkaar' met Karim.
Jozefina (Na) doet haar best om christophe te verleiden (er is potentieel = activeringsenergie), wat haar energie kost (Na+). Christophe, in tegenstelling, voelt zich 'herboren' met die positieve aandacht (hehe), en ontvangt die extra energie (Cl-).
Ineens zijn ze samen een rooster-binding aangegaan, de ene met extra energie, de andere met iets minder energie, maar beiden wél tevreden met hun configuraties.
Bij het samen'plakken' van Jozefina (Na+) en Christophe (Cl-) komt een heleboel energie vrij... My guess is: die energie komt vrij in de vorm van een temperatuurstijging (warmte) - klopt dit?
Alvast bedankt voor de uiteenzetting, Marko
Jozefina (Na) doet haar best om christophe te verleiden (er is potentieel = activeringsenergie), wat haar energie kost (Na+). Christophe, in tegenstelling, voelt zich 'herboren' met die positieve aandacht (hehe), en ontvangt die extra energie (Cl-).
Ineens zijn ze samen een rooster-binding aangegaan, de ene met extra energie, de andere met iets minder energie, maar beiden wél tevreden met hun configuraties.
Bij het samen'plakken' van Jozefina (Na+) en Christophe (Cl-) komt een heleboel energie vrij... My guess is: die energie komt vrij in de vorm van een temperatuurstijging (warmte) - klopt dit?
Alvast bedankt voor de uiteenzetting, Marko
