Wetenschapsforum

Hallo,
 
Ik heb opdracht gekregen om een beschouwing te schrijven voor nederlands. Ik zou het heel erg waarderen als iemand mij kon vertellen wat ik kan doen om mijn beschouwing te verbeteren.
 
Alvast Bedankt
 
 

Laatste hoop terminale patiënten  ?

 
 
Een levensbedreigende ziekte kan iedereen overkomen en vaak komt het onverwacht. In 2012 was kanker de oorzaak van het overlijden van 43 van de 141 duizend Nederlanders volgens het CBS <a title="">[1]</a>. Kanker is een ziekte waarbij vaak sprake is van terminale patiënten oftewel, iemand die de eindfase van een ziekte heeft bereikt, waarbij geen kans meer op genezing is en de dood nadert <a title="">[2]</a>. Het nieuwe bedrijf Mytomorrows bijvoorbeeld biedt terminale patiënten met toestemming van het IGZ bepaalde medicijnen aan die nog niet officieel op de markt zijn gebracht. Veel mensen sterven echter, wachtend op een nieuw medicijn. Moeten terminale patiënten dan het afdwingbare recht op experimentele medicijnen krijgen?                                                                          
             Voordat men in Nederland een geneesmiddel op de markt mag brengen moet het een registratie krijgen van het CBG.  Experimentele medicijnen zijn medicijnen waar nog onderzoek aan wordt gedaan. De vraag of terminale patiënten een afdwingbare recht op medicijnen moeten krijgen levert ook veel uiteenlopende meningen op.                                                                                              
             Veel tegenstanders hebben bezwaar wegens het vele misgelopen onderzoek. In een onderzoek dat liep van 2004 tot 2007, waaraan ernstig zieke patiënten met een alvleesklierontsteking hebben deelgenomen, komt dit aan bod. In de groep van 152 patiënten die een experimenteel geneesmiddel kregen, overleden 24 mensen, terwijl in de controlegroep van 144 patiënten slechts 9 mensen overleden. Ook onderzoekers hebben erop gewezen dat slechts een klein deel van de in fase 1 voor kanker geteste medicijnen uiteindelijk op de markt terecht komt: ongeveer 26%. Fase 1 is de fase van het preklinisch onderzoek waar men denkt dat ze een veelbelovend geneesmiddel hebben gevonden. In fase 1 wordt veel onderzoek gedaan om de veiligheid van het geneesmiddel binnen bepaalde marges te waarborgen. <a title="">[3]</a>
          Voorstanders echter menen dat de risico’s makkelijk kunnen worden verholpen door het afdwingbaar recht op experimentele geneesmiddelen pas in te zetten in fase 2.  In de 2e fase worden de medicijnen die succesvol door de 1e fase zijn gekomen, getest op een kleine groep van patiënten die lijden aan de ziekte die het geneesmiddel zou moeten behandelen. In de huidige wetgeving zijn deze geneesmiddelen pas beschikbaar voor alle patiënten na fase 4 . Dit proces duurt vaak rond de 12 a 15 jaar <a title="">[4]</a>.  Terminale patiënten hebben dus geen toegang tot de nieuwe medicijnen, die ze een laatste kans kan geven.
            Door de langdurende processen die geneesmiddelen moeten passeren vinden de voorstanders dat het recht op experimentele medicijnen ook een mogelijkheid creëert voor een win-win situatie. Terminaal zieken zouden zo sneller vrijwillig bij nieuwe experimentele  medicijnen en behandelingen kunnen komen wat voor hen een groot verschil tussen leven en dood kan zijn. Daarbij zal het onderzoeksproces ook sneller verlopen en dit is voor alle zieke patiënten een voordeel. Hierdoor krijgen patiënten de keuzevrijheid en daardoor sneller toegang tot nieuwe medicijnen <a title="">[5]</a>.
Maar is dit wel zo ? Zorgt dit afdwingbare recht van de terminale patiënten wel voor snellere verstrekking van geneesmiddelen ? Professor dokter Henk Jan Out vindt van niet. Volgens out kan ‘het gebruik van experimentele geneesmiddelen bij uitbehandelde patiënten soms een uitweg zijn voor individuen maar nooit een structurele manier om pillen eerder bij patiënten te krijgen⁴.’  
            Daarnaast vinden tegenstanders dat deze regeling kans op misbruik van farmaceutische fabrikanten vergroot<a title="">[6]</a>. Een onderzoek van de Trouw liet zien hoe farmaceutische fabrikanten met nepstudies artsen proberen te verleiden tot het voorschrijven van geneesmiddelen. Voor ieder patiënt die de geneesmiddel werd voorgeschreven kreeg de arts 100 euro. Dit onderzoek liet zien dat 100 van de 180 psychiaters zich al hadden aangemeld om mee te doen. Dit laat de beïnvloedbaarheid van de artsen zien.
             Dit onderwerp heeft tot veel ophef geleid. Voorstanders zijn van mening dat de terminale patiënten de keuzevrijheid moeten hebben om toegang te krijgen tot nieuwe experimentele medicijnen ( in fase 2) die ze een laatste kans kunnen geven. Ook vinden ze dat dit de mogelijkheid geeft voor het versnellen van de langdurende onderzoeksprocessen. Tegenstanders echter vinden dat het vele misgelopen onderzoek een te groot risico is. Daarnaast vinden zij dat het gebruik van experimentele geneesmiddelen niet perse zorgt voor snellere toegang tot geneesmiddelen voor alle patiënten en dat het de kans op misbruik van fabrikanten vergroot. Of het afdwingbare recht op experimentele behandeling zal worden toegekend aan terminale patiënten zal moeten blijken. Maar zolang er leven is, is er hoop.

 

Allereerst een interessant onderwerp. Ik heb een paar kanttekeningen en aanpassingen in het rood gezet zodat het verhaal beter loopt. Deels kwestie van smaak.
 
 
 
Laatste hoop terminale patiënten  ?
 
 
Een levensbedreigende ziekte kan iedereen overkomen en vaak komt het onverwacht. In 2012 was kanker de oorzaak van het overlijden van 43 van de 141 duizend Nederlanders volgens het CBS <a title="">(ik zou hier zeggen iets in de trant van: In 2012 was kanker doodsoorzaak nummer 1 of 2 of wat dan ook gevolgd door het absolute aantal volgens het CBS)[1]</a>. Kanker is een ziekte waarbij vaak sprake is van terminale patiënten oftewel, iemand die de eindfase van een ziekte heeft bereikt, waarbij geen kans meer op genezing is en de dood nadert (ik zou deze hele zin herformuleren want 'vaak sprake van terminale patiënten klinkt niet lekker en je maakt een grammaticale fout door enkelvoud naar meervoud te laten verwijzen '...patiënten (meervoud), oftewel iemand (enkelvoud)...'. Een zin die exact hetzelfde zegt en net wat chiquer klinkt is: Er zijn soorten kanker die niet te genezen zijn, waardoor patiënten die hieraan lijden uiteindelijk in een terminale fase komen waarin de behandeling primair palliatief qua opzet is <a title="">[2]</a>. Het nieuwe bedrijf Mytomorrows bijvoorbeeld biedt terminale patiënten met toestemming van het IGZ bepaalde medicijnen aan tegen kanker die nog niet officieel op de markt zijn gebracht geregistreerd staan. Veel mensen sterven echter, wachtend op een nieuw medicijn. (deze zin klinkt een beetje cru, liever iets als: Helaas overlijden nog te veel patiënten aan kanker, omdat er nog geen medicijn is voor het type kanker dat zij hebben.) Moeten terminale patiënten dan het afdwingbare recht op experimentele medicijnen krijgen?                                                                          
             Voordat men in Nederland een geneesmiddel op de markt mag brengen, moet het eerst geregistreerd worden door een registratie krijgen van het CBG.  Experimentele medicijnen zijn medicijnenwaar nog onderzoek aan wordt gedaan die nog in de onderzoeksfase zitten. De vraag of terminale patiënten een afdwingbare recht op medicijnen moeten krijgen levert ook veel uiteenlopende meningen op.                                                                                              
             Veel tegenstanders hebben bezwaar wegens het vele misgelopen onderzoek (kromme zin, liever iets als: '....hebben bezwaar vanwege de tegenvallende (of teleurstellende) resultaten in (één zin van gemaakt) een onderzoek dat liep van 2004 tot 2007, waaraan ernstig zieke patiënten met een alvleesklierontsteking hebben deelgenomen deelnamen. komt dit aan bod. In de groep van 152 patiënten die een experimenteel geneesmiddel kregen, overleden 24 mensen. Echter, in de controlegroep terwijl in de controlegroep overleden van de 144 patiënten slechts 9 mensen. overleden. Ook onderzoekers hebben erop gewezen dat slechts een klein deel (ongeveer 26%) (bronvermelding?)) van de geteste medicijnen tegen kanker in fase 1-studies in fase 1 voor kanker geteste medicijnen uiteindelijk op de markt terecht komt. ongeveer 26%. Fase 1 is de fase van het preklinische onderzoek, waarin men denkt dat ze een veelbelovend geneesmiddel hebben gevonden. In fase 1 wordt veel onderzoek gedaan om de veiligheid van het geneesmiddel binnen bepaalde marges te waarborgen. <a title="">(veelbelovend weglaten) De zin zelf loopt ook niet, beter is: In een fase 1-studie wordt op een kleine groep vrijwilligers vooral onderzocht welke doses van het medicijn veilig zijn en welke eventuele bijwerkingen gerapporteerd worden. [3]</a>
 
          Voorstanders echter(echter het liefst aan het begin van de zin en dan onderwerp + gezegde dus:) Echter, voorstanders menen dat de risico’s makkelijk kunnen worden verholpen door het afdwingbaar recht op experimentele geneesmiddelen pas in te zetten in fase 2.  In de 2e fase fase 2-studie worden de medicijnen, die succesvol door de 1e fase zijn gekomen, getest op een kleine groep van patiënten die lijden aan de ziekte die het geneesmiddel zou moeten behandelen waarvoor het medicijn gemaakt wordt. In de huidige wetgeving zijn deze geneesmiddelen pas beschikbaar voor alle patiënten na fase 4 . Dit proces duurt vaak rond de 12 à 15 jaar <a title="">[4]</a>.  Terminale patiënten hebben dus geen toegang tot deze nieuwe medicijnen, die ze hun nog een laatste kans zou kunnen kan geven. 
            Door de langdurende processen die geneesmiddelen moeten passeren, vinden de voorstanders dat het recht op experimentele medicijnen ook een mogelijkheid creëert voor een win-winsituatie. Terminaal zieken zouden zo sneller vrijwillig bij nieuwe experimentele medicijnen en behandelingen kunnen komen, wat voor hen een groot verschil tussen leven en dood kan zijn betekenen. Daarbij zal het onderzoeksproces ook sneller verlopen en dit is voor alle zieke patiënten een voordeel. Hierdoor krijgen patiënten de keuzevrijheid en daardoor sneller toegang tot nieuwe medicijnen <a title="">[5]</a>.
Maar is dit wel zo? (spatie vergeten) Zorgt dit afdwingbare recht van de terminale patiënten wel voor een snellere verstrekking van geneesmiddelen? (en opnieuw) Professor dokter (ik vermoed doctor i.p.v. dokter?) Henk Jan Out vindt van niet. Volgens Out (hoofdletter vergeten) kan ‘het gebruik van experimentele geneesmiddelen bij uitbehandelde patiënten soms een uitweg zijn voor individuen maar nooit een structurele manier om pillen eerder bij patiënten te krijgen⁴.’ (Een note in een quote, komt wat slordig over)
            Daarnaast vinden tegenstanders dat deze regeling kans op misbruik van farmaceutische fabrikanten vergroot<a title="">[6]</a>. Een onderzoek van de Trouw liet zien hoe farmaceutische fabrikanten met nepstudies artsen proberen te verleiden tot het voorschrijven van geneesmiddelen. Voor iedere patiënt die aan wie de het geneesmiddel werd voorgeschreven, kreeg de arts 100 euro. Dit onderzoek liet zien dat 100 van de 180 psychiaters zich al hadden aangemeld om mee te doen. Dit laat de beïnvloedbaarheid van de artsen zien. 
             Dit onderwerp heeft tot veel ophef geleid. Voorstanders zijn namelijk van mening dat determinale patiënten de keuzevrijheid moeten hebben om toegang te krijgen tot nieuwe experimentele medicijnen (in fase 2) die ze hun een laatste kans kunnen geven. Ook vinden ze dat dit de mogelijkheid geeft voor het versnellen van de langdurende onderzoeksprocessen. Tegenstanders echter (zie eerder wat ik over echter schreef) vinden dat het vele misgelopen onderzoek (zie ook eerder) een te groot risico is. Daarnaast vinden zij dat het gebruik van experimentele geneesmiddelen niet perse per se (twee woorden) zorgt voor een snellere toegang tot geneesmiddelen voor alle patiënten en dat het de kans op misbruik van fabrikanten vergroot. Of het afdwingbare recht op experimentele behandeling medicijnen (daar heb je het de hele tijd over, een behandeling is meer dan alléén medicijnen) zal worden toegekend aan terminale patiënten zal moeten blijken. Maar zolang er leven is, is er hoop. 
 
Hoop dat je er iets mee kunt. Met name veel stijlfouten en hier en daar een grammaticale fout. De inhoud is verder wel prima 

Heel erg bedankt voor het reageren. Dit zijn tips waar ik echt iets aan heb. Als mijn leraar dit nu ook eens deed...

Geen probleem hoor. Zoals ik al zei een leuk en interessant onderwerp, althans voor mij als arts. Dus wie weet krijg ik er nog mee te maken

Ik zag nog 1 dingetje waar ik overheen had gekeken; in de 4de alinea schrijf je ergens 1e, maar dat moet zijn 1ste (of je kunt het uitschrijven als eerste, maar dat doe je elders niet dus 1ste is consequenter taalgebruik).

-edit- 1e mag ook Zie: https://onzetaal.nl/taaladvies/advies/1ste-1e