De Apollo missies.

Moderators: Michel Uphoff, jkien

Reageer
Gebruikersavatar
Berichten: 4.282

De Apollo missies.

De missies zijn al lang voorbij maar ik heb er nog twee vragen over.
(die kwam onlangs opborrelen)
 
Op een van die missies (ik weet niet meer welke) ging men naar een toestel dat daar al een tijdje stond.
 
Men melde dat er flink wat stof op lag, hoe kan dat er is geen atmosfeer die het er op heeft kunnen dwarrelen?
 
Men heeft er toen ook iets van af gesloopt, waar bacteriën in zaten (tenminste bij het vertrek) en die meegenomen.
Hoe is dat afgelopen? Leefden er nog of was alles dood?
 
Het is intussen lang geleden dus misschien niet meer te achterhalen.
In de wiskunde zijn er geen Koninklijke wegen Majesteit.

Gebruikersavatar
Pluimdrager
Berichten: 2.386

Re: De Apollo missies.

Apollo 12 landde dicht bij Surveyor 3:
 
http://www.space.com/11536-moon-microbe-mystery-solved-apollo-12.html
 
Google naar believen verder voor meer info.

Gebruikersavatar
Moderator
Berichten: 8.166

Re: De Apollo missies.

Hoe het precies met die bacteriën zat weet ik niet meer. Ik dacht dat besmetting achteraf, in het lab waar de camera werd onderzocht, de oorzaak was.
 
Dat stof had drie waarschijnlijke bronnen:
 
- De Surveyor landde onder een forse hoek, en stuiterde een paar keer. Daarbij is door de remraket en de touchdowns stof opgeworpen, dat ondermeer op de camera en een spiegel is terecht gekomen. Daarom waren de beelden ook niet al te best.
- De Lem landde op slechts 150 meter van de Surveyor, en heeft met zijn zware motor ook stof op de Surveyor geblazen.
- Meteorieten en ander stof dat in de tussenliggende periode van dik twee jaar is neergedwarreld uit de ruimte.
 
Hoe dicht de Lem en Surveyor bij elkaar stonden wordt mooi zichtbaar op deze foto:
as12-48-7134_0.jpg
as12-48-7134_0.jpg (141.22 KiB) 8100 keer bekeken
Bron: Nasa Klik voor grotere weergave.

Gebruikersavatar
Berichten: 4.282

Re: De Apollo missies.

Ha bedankt allebei.
In de wiskunde zijn er geen Koninklijke wegen Majesteit.

Gebruikersavatar
Berichten: 336

Re: De Apollo missies.

Men heeft er toen ook iets van af gesloopt, waar bacteriën in zaten (tenminste bij het vertrek) en die meegenomen.
Hoe is dat afgelopen? Leefden er nog of was alles dood?
 
Volgens mij waren de bacteriën in een slaaptoestand terecht gekomen en op aarde werden ze terug actief.
one day you will know

Gebruikersavatar
Pluimdrager
Berichten: 2.386

Re: De Apollo missies.

Men heeft er toen ook iets van af gesloopt, waar bacteriën in zaten (tenminste bij het vertrek) en die meegenomen.
Hoe is dat afgelopen? Leefden er nog of was alles dood?
Lees de link die ik in bericht #2 gepost heb.

Berichten: 1.331

Re: De Apollo missies.

tempelier schreef:Men melde dat er flink wat stof op lag, hoe kan dat er is geen atmosfeer die het er op heeft kunnen dwarrelen?
 
Stof heeft geen atmosfeer nodig om te kunnen 'dwarrelen'. (Er bevindt zich immers stof overal in het heelal en dat is constant in beweging)
En hoewel we meestal zeggen dat de Maan geen atmosfeer heeft is dat strikt genomen niet waar. Vlak boven het oppervlak is de dichtheid 1.000.000. deeltjes per cm3. En hoewel dat veel klinkt is het een factor 1012 minder dan de aardse atmosfeer. (Het komt ongeveer overeen met de dichtheid ter hoogte van het ISS).
En deze ijle 'atmosfeer' is feitelijk constant in beweging als gevolg van een 'bombardement' van ionen afkomstig van de zonnewind.
 
Ook zonder de aanwezigheid van een andere externe factor zoals opgewaaid stof van een raketmotor (wat overigens voor een groot deel door de geringe zwaartekracht waarschijnlijk veel verder kwam dan 150 m) kon er dus stof op de Surveyor terechtkomen gedurende de tijd dat hij daar stond. (ruim 2,5 jaar)

Gebruikersavatar
Berichten: 40

Re: De Apollo missies.

Apollo 13, de missie waar het mis ging met 2 brandstofcellen.











Gebruikersavatar
Berichten: 40

Re: De Apollo missies.

Hieronder volgt een lijst met factoren die tot het ongeval hebben geleid:

* Na assemblage- en acceptatietests werd zuurstoftank 2, toegewezen aan Apollo 13, en in acceptatie van Beech Aircraft Corporation naar North American Rockwell (NR) verzonden.

* Het is nu echter bekend dat de tank twee beschermende thermostatische schakelaars op het verwarmingssamenstel bevatte, die onvoldoende waren en vervolgens zouden falen tijdens grondtestoperaties in Kennedy Space Center (KSC).

* Bovendien is het waarschijnlijk dat de tank een loszittende vulbuisassemblage bevatte. Deze assemblage werd waarschijnlijk verplaatst tijdens de daaropvolgende behandeling, waaronder een incident in de lasfabriek van de hoofdaannemer waarin de tank was beschadigt.

* Op zichzelf was de verplaatste vulbuisassemblage niet bijzonder ernstig, maar het leidde tot het gebruik van geïmproviseerde leegmaakprocedures bij KSC, die vrijwel zeker het toneel vormden voor het ongeval.

* Hoewel Beech geen problemen ondervond bij het leegmaken van de tank tijdens acceptatietests, was het niet mogelijk om zuurstoftank 2 te ontladen met normale procedures bij KSC. Tests en analyses gaven aan dat dit te wijten was aan gaslekkage door de verplaatste vulbuisassemblage.

* De speciale ontkalkingsprocedures bij KSC onderwierpen de tank aan een langere periode van verwarming en drukwisseling. Deze procedures waren nog niet eerder gebruikt en de tank was niet gekwalificeerd door testen voor de ervaren omstandigheden. De procedures waren echter niet in strijd met de specificaties die de werking van de kachels bij KSC beheersten.

* Bij het beoordelen van deze procedures vóór de vlucht erkenden functionarissen van NASA, NR en Beech de mogelijkheid van schade als gevolg van oververhitting niet. Veel van deze ambtenaren waren niet op de hoogte van de uitgebreide werking van de verwarming. In ieder geval had men kunnen verwachten dat geschikte thermostaatschakelaars de tank zouden beschermen.

* Een aantal factoren heeft bijgedragen aan de aanwezigheid van onvoldoende thermostatische schakelaars in de verwarmingsconstructie. De oorspronkelijke specificaties uit 1962 van NR tot Beech Aircraft Corporation voor de tank- en verwarmingseenheid specificeerden het gebruik van 28 V DC-voeding, die in het ruimtevaartuig werd gebruikt. In 1965 gaf NR een herziene specificatie uit waarin stond dat de verwarmers een 65 V DC-voeding moesten gebruiken voor het onder druk brengen van tanks; dit was de voeding die bij KSC werd gebruikt om de onderdruktijd te verminderen. Beech bestelde schakelaars voor de Block II tanks, maar veranderde de specificaties van de schakelaar niet om compatibel te zijn met 65 V DC gebruikt door het KSC.

* Het gebruik van een verkeerde thermostatische schakelaar werd niet ontdekt door NASA, NR of Beech in hun review van documentatie, noch hebben tests de incompatibiliteit van de schakelaars met de grondondersteunende apparatuur bij KSC aangetoond, aangezien noch kwalificatie noch acceptatietest als vereiste hadden dat thermostaatschakelaars onder belasting moesten schakelen.

* De thermostaatschakelaars konden de 65 V DC tijdens tankdruk onderbrengen omdat ze normaal gesproken koel en gesloten bleven. Ze konden echter niet openen zonder schade met 65 V DC-voeding. Ze hoefden dit nooit te doen tot de speciale detanking. Tijdens deze procedure, toen de schakelaars begonnen te openen toen ze hun hoogste temperatuurgrens bereikten, werden ze permanent dichtgelast door de resulterende boog en werden ze buiten werking gesteld als beschermende thermostaten.

* Het niet openen van de thermostatische schakelaars had kunnen worden gedetecteerd bij KSC als de werking van de schakelaar was gecontroleerd door het observeren van de verwarmingsstroomwaarden op het bedieningspaneel van de zuurstoftankverwarming. Hoewel het op dat moment niet werd herkend, gaven de tanktemperatuurmetingen aan dat de verwarmers hun temperatuurlimiet hadden bereikt en dat schakelaaropening had moeten worden verwacht.

* Zoals blijkt uit latere tests, heeft het falen van de thermostatische schakelaars waarschijnlijk tot gevolg gehad dat de temperatuur van de verwarmingsbuisassemblage tijdens de continue acht uur durende verwarmingsperiode ongeveer 1000 ° F op plaatsen bereikte. Een dergelijke verwarming bleek tijdens tests de Teflon-isolatie op de ventilatormotordraden in de buurt van het verwarmingssamenstel ernstig te beschadigen. Vanaf die tijd bevond de zuurstoftank 2 zich in een gevaarlijke toestand wanneer hij met zuurstof werd gevuld en elektrisch werd aangedreven.

* Het duurde echter tot bijna 56 uur voor de missie dat de bedrading van de ventilatormotor, mogelijk bewogen door het roeren van de ventilator, kortsluiting veroorzaakte en de isolatie ervan ontstak door middel van een elektrische boog. De resulterende verbranding in de zuurstoftank is waarschijnlijk oververhit en veroorzaakte een storing in de bedradingsleiding waar deze de tank binnenkwam, en mogelijk in een deel van de tank zelf.

* De snelle uitstoot van hogedruk-zuurstof die daarop volgde, mogelijk versterkt door verbranding van isolatie in de ruimte rond de tank, blies het buitenpaneel 4 in zijn geheel af van de Service Module. Dit veroorzaakte een lek in het hogedruksysteem van zuurstoftank 1 , beschadigde de high-gain antenne, veroorzaakte andere diverse schade en brak de landing en geplande orbits af.

Berichten: 12.262

Re: De Apollo missies.

Oud topic, maar goed:
Bladerunner schreef: za 27 mei 2017, 13:40 Stof heeft geen atmosfeer nodig om te kunnen 'dwarrelen'. (Er bevindt zich immers stof overal in het heelal en dat is constant in beweging)
Het is een beetje de vraag wat je bedoelt met 'dwarrelen', maar het kan zeker los komen van de bodem en weer neerdalen elders op het oppervlak, zelfs in een vrijwel compleet vacuum.

Op de maan gebeurt dat ook gewoon, bijvoorbeeld als een lander zich op de maan zet middels een werkende raketmotor, of op het moment dat een raketmotor iets van het oppervlak lanceert terug naar een baan om de maan. Beide situaties kwamen voor mij de maanmissies, en het gebeurt ook als de maan geraakt wordt door een object, zoals de recente Israelisch lander die behoorlijk hard insloeg.

Nu zit de maan sowieso al behoorlijk onder de kraters als gevolg van natuurlijke inslagen van astroiden en dergelijke - sommige groot met vanaf aarde zichtbare kraters, maar natuurlijk ook hele kleine die we niet/nauwelijks kunnen zien, zelfs niet met een satelliet in een baan om de maan.

Dus ja: als je iets op de maan achterlaat komt er gewoon stof op, omdat dat na een inslag ergens omhoog vliegt en uiteindelijk ook weer ergens landt, ongeacht het gebrek aan atmosfeer.

Reageer