Wetenschapsforum

Opmerking moderator

 
Het onderwerp in deze draad is de Algemene Relativiteitstheorie in stilstand: valt de appel op Einsteins hoofd. 
 

De kern van de ART de aanname is dat de werkingen van gravitatie en versnelling (lokaal) niet te onderscheiden zijn. Als je dat begrijpt ben je zover als dat voor een leek mogelijk is, een precieze uitwerking vereist een dusdanig moeilijke hogere wiskunde dat dat slechts voor enkelen is weggelegd.

 
Een paar opmerkingen:
1. Gravitatie gaat over een kracht F, en versnellende intertiaalstelsels over een versnelling a. Dan is het geen aanname maar een natuurwet onder de werking van F=m.a, dat een F op een massa m equivalent is aan de a, ten aanzien van diezelfde m. Waarbij we als vanzelf gravitatie beschouwen als een bijzonder geval van de zwaartekrachtwet welke we weer als een bijzonder geval beschouwen van de ladingenwet. Ben je het met me eens dat we hier te maken hebben met een simpel geval, van zo is het?
 
2. Nu (als) we hebben vastgesteld dat het equivalentieprincipe zo klaar is als een klontje, is de vraag wat het nut is van dat principe, of om preciezer te zijn: "Gravitationele aantrekkingskracht tussen twee objecten  wordt verklaard door te werken met een kromming van ruimtetijd. Maar hoe zit dat dan met stilstaande voorwerpen?" En "waarom gaat die lift een versnelling krijgen? Omdat er een motortje in zit? of om een andere reden?"
 
3. Daar is van verschillende kanten best heel inhoudelijk op ingegaan. Zo werd genoemd dat massa de ruimtetijd kromt. En dat gravitatie geen kracht is, maar een geometrisch effect. En dat alles, of het nu massa heeft of niet -zolang er geen externe kracht op wordt uitgeoefend- de kromming van de ruimtetijd volgt. Maar dat nam niet helemaal de moeite weg, dat het concept en de redengeving van het waarom slecht te vatten is. [/size]
 
4. Zelf [/size]gaf je aan dat de truc is dat je een vrij vallend referentiestelsel zoekt waarin de zwaartekracht lokaal exact door de valversnelling wordt gecompenseerd. Ik denk dat je daarin gelijk hebt. Het moeilijke van de ART zit niet in de equivalentie. Ik heb op twee verschillende manieren aangegeven dat die equivalentie een natuurwet weergeeft. Het gaat over dezelfde massa. De kracht is dan de oorzaak, en de versnelling is het gevolg. Je zou ook kunnen zeggen: Het krachtenveld is de oorzaak die de massa beweegt, en zowel kracht als versnelling vormen daarvan elementen.[/size]
 
5. Zelf gaf je ook aan dat de uitwerking veel wiskunde vraagt. Ook daarin zie ik wel je punt. Want heel de equivalentie biedt geen enkel ander doel dan formeel toestemming te krijgen van de natuur om te kunnen spreken van een rust in een geval van versnelling. En net zo eenvoudig als het principe is, is de uitwerking ook beremoeilijk. Maar waarom zou het een of het ander niet te benoemen zijn?
 
6. Maar wat we ook bewijzen van de eenvoud van het pricnipe en de complexheid van de uitwerking; het principiële karakter zit niet in de eenvoud van de equivalentie en ook niet in de ingewikkeldheid van de uitwerking van een rust die wordt uitgedrukt als een versnelling. Het principiële karakter zit er in dat de massa (en dus de energie) wordt vervormd tot iets wat een ruimtetijd wordt genoemd. Dat is moeilijk om een zingevende plaats te geven, maar zeker niet te moeilijk om te benoemen.
 
7. De vraag was eenvoudig hoe het nu zit met het begrip kromming in de ruimte. Want krom in de ruimte betekent uit zichzelf helemaal niet dat er iets moet gaan rollen alsof er een helling is die doet rollen. Dus de vraag naar een stilhangende appel is volkomen terecht. Maar het antwoord is ook véél gemakkelijker. De equivalentie stelt gelijk (en dat doen de natuurwetten ook) en dus wil de appel een 'geometrische rol' maken: zij wil gewoon vallen. Het is niet ingewikkeld, omdat het natuurkundig gewoon hetzelfde verschijnsel betreft. Sterker nog, zoals ook bleek: het interesseert echt niet of er tegelijk wel of niet een natuurlijke kracht of andere factor speelt. Zolang het maar dienstig is om een rust aan te nemen waar een versnelling geldt. Maar natuurkundig is het natuurlijk nog steeds zo wat ik aan het begin al opperde: Een versnelling kan  in de natuur niet worden aanwezig gedacht, zonder een kracht die eraan ten grondslag ligt. En een kracht kan in de natuur niet worden gedacht zonder versnellingseffecten op wat zich in het veld van die kracht bevindt. Het is dus geen aanname dat een gravitatie en versnelling twee kanten geven van dezelfde medaille, maar een natuurwet.En dan is het prima om dat in de theorie ook te veronderstellen bewaarheid te zijn, Het is alleen niet iets nieuws.
 
 8. Als we beseffen dat de ART een zwaartekracht-indifferente beandering geeft van de zwaartekracht, dan weten we ook dat de stilhangende appel wel wordt omschreven zonder zwaartekracht, maar uiteindelijk zich wel gewoon moet gedragen als zijnde in de zwaartekracht. En ook je eigen redengeving vindt haar rust in de constatering dat het wel zo moet zijn, omdat anders er een verschil tussen gravitatie en versnelling zou zijn.
 
9. De vraag moet dus niet zijn of de appel valt; maar of de vanzelfsprekend vallende appel nog wel een beroep op werking van de zwaartekracht toekomt. En dan is het even eenvoudige antwoord dat zwaartekracht principieel niet meer wordt erkend te bestaan. Als de zwaartekracht niet meer wordt geacht of erkend te bestaan (volgens mij is dat hier het uitgangspunt) dan is dus de grappige consequentie dat de ART via een equivalentie volkomen rust op de zwaartekracht; om diezelfde zwaartekracht vervolgens volledig uit te bannen uit de fysieke werkelijkheid.
 
10. Terugkomend op je reactie. Dat we het hier alleen over de ART hebben, hoeft toch niet te betekenen dat we het ook allemaal al moeten zien zitten? Dan zouden we eerst maanden nodig hebben, zei je zelf. Bedenk liever het wetenschappelijke nut: één afwijkende frequentie doet vaak meer dan verzuizendvoudiging van dezelfde amplitude.

hagemot schreef: 1. Gravitatie gaat over een kracht F, en versnellende intertiaalstelsels over een versnelling a. Dan is het geen aanname maar een natuurwet onder de werking van F=m.a, dat een F op een massa m equivalent is aan de a, ten aanzien van diezelfde m. Waarbij we als vanzelf gravitatie beschouwen als een bijzonder geval van de zwaartekrachtwet welke we weer als een bijzonder geval beschouwen van de ladingenwet. Ben je het met me eens dat we hier te maken hebben met een simpel geval, van zo is het?

 
- Gravitatie gaat niet per definitie over een kracht F, want in de ART is gravitatie geen kracht.
 
- Versnellende stelsels zijn meestal geen inertiaalstelsels.
 
- De zwaartekrachtswet is voor zover bekend geen bijzonder geval van een ladingenwet.

Professor Puntje schreef:  
- Gravitatie gaat niet per definitie over een kracht F, want in de ART is gravitatie geen kracht.
 
- Versnellende stelsels zijn meestal geen inertiaalstelsels.
 
- De zwaartekrachtswet is voor zover bekend geen bijzonder geval van een ladingenwet.

 
- Wie heeft het over 'per definitie'? Bedoel je te zeggen dat massa (gravitatieveld) zich niet doet gelden als een kracht?
- Wie heeft het over alle inertiaalstelsels? Bedoel je te zeggen dat er gravitatieversnellingen bestaan die zich niet doen gelden als versnelling?
Denk jij (met het oog op F=m.a) dat een geval is te benoemen waarin de kracht F op een massa m NIET equivalent is aan de versnelling a, ten aanzien van diezelfde m?
Denk jij dat er in het equivalentieprincipe ook maar enige ruimte is om te ontsnappen aan het effect dat: "er voor een waarnemer geen manier bestaat om een verschil te meten tussen een kracht op een massa m, of een versnellend stelsel waarin m is; en dat mitsdien onderscheid niet terecht is? 
Dus een simpel geval van zo is het, en in zoverre zo klaar is als een klontje. Toch?

hagemot schreef:Dus een simpel geval van zo is het, en in zoverre zo klaar is als een klontje. Toch?

 
Nee - zo is het niet. Je betoog is zó verward, en je stelt tegelijkertijd per berichtje zó veel vragen dat voortzetting van deze discussie mij nu al als onbegonnen werk voorkomt. Beter zou je er aan doen de misverstanden die je teksten oproepen eerst eens een voor een weg te werken, in plaats van de verwarring nog verder te vergroten. Laten we starten met dit ene punt:

- Wat is een inertiaalstelsel?

Een inertiaalstelsel is het stelsel van eigenbeweging welke niet verandert zonder een externe kracht. Dat maakt dat het berekenbaarheid en eenduidigheid geeft voor andere inertiaalselsels. Is er beweging, dan blijft er beweging. Is er versnelling dan blijft er versnelling (vanuit de versnelde gezien). Maar ook: wat eenparig lijkt, kan tegelijk blijken een versnelling te zijn. Het inertiaalstelsel moet je dus niet zien als een normatief harnas waarvoor de realiteit buigt, maar een empirisch gegeven, waarmee de norm kan rekenen in een ander inertiaalstelsel. 
 
Maar je mag er anders over denken. Terug on topic: is het een aanname of een natuurwet, dat een F op een massa m equivalent is aan de a, ten aanzien van diezelfde m?

Jammer - maar ik kan daar geen wijs uit worden.

Uit het topic niet? Wie wel?! Niemand gaf antwoord op een eenvoudige vraag.
De ART kent helemaal geen stilstand. Stilstand veronderstelt massa en massa veronderstelt beweging. Het is er dus niet; helemaal nergens. En wie meer empirisch van aanpak is, die loopt ook daar tegen de realiteit aan.
 
En over inertiaalstelsel; ik houd het bij dr. Maxwell: 
- And the impossibility of a body changing its state of motion or rest without some external force is called inertia.
- I find nothing gives one greater inertia than knowing a good many men at a time, who do not know each other intimately. If one knows a company of men, they are strong in union, and overawe the individual. If one man only, we become mutual tyrants. If several independently, every one plays the part of Dr. “Madam" Watt's celebrated “Busy Bee,” and by mixing according to every possible combination hit out the best results.

Ik vind de formulering van Hagemot ook verwarrend en het kost veel moeite om te begrijpen wat-ie nu wellicht bedoelt.
 
Het begrip "inertiaalstelsel" heeft verschillende betekenissen:
 
In de speciale relativiteitstheorie of in Newtons klassieke mechanica  beschrijft een inertiaalstelsel een waarnemer die niet versnelt, en waarin dus geen krachten werken. Als je een object loslaat, zal het dus dezelfde positie behouden.
 
In de algemene relativiteitstheorie spreken we van inertiaalwaarnemers als er geen krachten op werken. Maar zwaarte'kracht' wordt niet buitengesloten, omdat in de alg.rel.theorie dit geen kracht is. Als jij in vrije val bent in een zwaartekrachtsveld, en je laat iets los, dan zal het lokaal immers vanwege het equivalentieprincipe niet gaan bewegen ten opzichte van jou! En dus bevind je je in een inertiaalstelsel.
 
Dus welke definitie wordt er gehanteerd?

ls iedereen na elkaar "verwarrend" roept, dan is het geheel onmiskenbaar ongelooflijk verwarrend. Maar de realiteit verandert er helemaal niets van. Kies de definitie die je wilt. Het is aan Professor Puntje om aan de geven wat hij ermee wil zeggen. Ik begrijp wel dat het moeilijk is om de aandacht erbij te houden bij zoiets vluchtigs als een forum, en zoiets suffigs dat het ook nadenken vraagt, maar let wel:  deze draad heb ik niet geopend, dit onderwerp niet benoemd en het woord inertiaalstelsel is niet aan de orde. Het is wat mij betreft eenvoudig. Iets wat versnelt, versnelt. Iets wat niet versnelt versnelt niet. F= m.a leert ons dat iets wat versnelt niet kan versnellen zonder kracht. Probeer het gewoon. Daar zit ook een diepere laag achter. De formule f=m.a kan niet bestaan, want elke kracht leidt tot een onbestaanbare snelheid en elke snelheid tot een onbestaanbare kracht. Dus leren wij hier en nu dat deze formule f=m.a bestaat bij de gratie van een causaal krachtenveld. Dus moet je rekenen met een veld, voordat je kunt spreken over een natuurwet f=m.a. En voortschrijdend inzicht leert dan dat bij dezelfde massa er een natuurlijke equivalentie optreedt, die geldt als wet. Namelijk dat de kracht gelijk van effect is op de massa als de versnelling dat is. Het is niet exact hetzelfde, maar wel exact gelijkwaardig. En daar is je equivalentie. Helder als wat. Maakt het iemand uit wat je er aan dogmatisch woordenboek erop na houdt? Moeilijk doen over een definitie waarnaar de natuur op geen enkele wijze luistert? Inhoudelijk kun je je geen heelal voorstellen zonder versnelling, dus wat wil je eigenlijk?
 
Ik ga prima akkoord met alle escapades, maar houd dan wel s.v.p. de aandacht er een heel klein beetje bij wie de aanzetter is. Want de werkelijke verwarring is die van het aloude verschil tussen protestant en katholiek: ze kunnen helemaal niet over elkaars geloof praten want ze zitten muurvast in de in beton gegoten doctrines. Het hele idee van verlichting was dat er ergens een lampje aanging. Dat is erg verwarrend voor de rustzoekers, maar erg versterkend voor de ontdekkers en doordouwers.
 
Dit onderwerp liep al niet goed in het gesprek met tuander. Want tuander deed net alsof de ART een SRT was, en kwam met zijn vragen over de stilstand ten opzichte van een beweging. Dat is geen onderwerp van de ART, want nogmaals: massa ondervindt gravitatie. Gravitatie is geen kracht, maar wel een versnelling. Dus is er beweging. Hoe kun je met droge ogen beweren dat geen beweging is, als je net het kracht-effect hebt ontkend? Dat kan alleen als de doctrine zo vreselijk in elkaar vervlochten is dat niemand meer stellig iets kan zeggen. 
 
Inhoudelijk speelt dit echter een heel belangrijke rol bij de SRT. Want de SRT rekent met een kromming (beter gezegd contractie) alleen in geval van beweging. Maar nu ik: stel de tijd als verzameling van alle tijdstippen. Dan is de ruimtetijd geen deelverzameling. Dus; in de SRT kun je spreken van stilstand als relevante factor voor de natuur waarbij de waarnemers geen roet in het eten gooien. Want immers; die moeten eerst bewegen.
 
En ik geloof echt wel dat niet iedereen dit volgen kan, maar zolang Professor Puntje niet door de eenvoudige f=m.a heenkomt, is het ook nog niet aan de orde. En het hoeft ook niet. Beschouw het als een borrelpraatje. Het blijft mijn keukentafelpraat met gezag in mijn huis, totdat iemand iets zinnigs zegt dat de boel verandert. Wat ik jammer vind is dat tuander belangrijke inzichten heeft die tot nut kunnen zijn. Ik las zijn bijdrage dat de ether bestaat en dat de proef van Michelson en Morley niet deugt. Wie thuis is in de materie, kent hem dan. Hoewel ik de onderbouwing bestrijd, heeft hij daar heel eenvoudig iets van waarheid in handen. De blaaskaken horen wat verstandiger te worden en hij hoort daar gehoor te krijgen voor het redelijke standpunt. Dat hij net zo ongedurig is als sommige andere gebruikers, helpt niet echt, maar kan iemand dat wat schelen? Het gaat hier om het winnen van inzicht. Gewoon gratis. Daar is een Hollander toch niet vies van? 

Ik vraag mij af waarom je hier vragen komt stellen, als je het zelf al zo goed denkt te weten.

Zoals ik al eerder schreef horen jouw bijdragen eigenlijk thuis in Theorieontwikkeling. Maar als je daar op dezelfde hoge toon tekeer gaat als hier, vrees ik dat het ook daar niets zal worden. Je kunt op zijn minst proberen berichtjes te schrijven die ook voor mensen die niet al in jouw hoogsteigen gedachtewereld zijn ingevoerd te volgen zijn. Anders zal de een na de ander afhaken omdat het gewoonweg te veel moeite kost om je verhalen te ontcijferen. Veel succes verder.

Wees concreet. Jij zegt: 
 
- Gravitatie gaat niet per definitie over een kracht F, want in de ART is gravitatie geen kracht.
- Versnellende stelsels zijn meestal geen inertiaalstelsels.
- De zwaartekrachtswet is voor zover bekend geen bijzonder geval van een ladingenwet.
 
Dat is eenvoudigweg een gevalletje traineren. Niet mijn gedachtenwereld moet hier worden uitgelegd, maar jouw gedachtenwereld, alleen verwacht je dat ik ga raden naar jouw gedachtenwereld. En het eerste wat je doet is dan op de man spelen. Maar inhoudelijk blijf je weg en stel je overhoringsvragen.
Dan gaan inderdaad vragen opkomen over toon, intentie en nut van iemands aanwezigheid.
Maar ik was het niet die vragen stelde. En ik heb jou niet afgescheept.
 
Maar goed; ik erken je plaats en positie en ik hoop maar dat je niet over de censuur en ballotage gaat; dus zeg maar wat ik inhoudelijk voor je kan betekenen. Na een paar aanvaringen, kan het alleen maar beter worden. We kunnen in ieder geval zeggen dat we elkaar al een beetje hebben leren kennen. Ik ken je al wat beter, en kan proberen al die vragen  van je te negeren. Wie weet bloeit er nog iets moois op - na verloop van tijd.

Het zijn geen escapades, het is de uiterst redelijke eis dat je heldere definities gebruikt en helder formuleert. Om eerlijk te zijn is het me niet eens duidelijk wat je nu probeert met dit topic te bereiken. Ik zie allerlei losse, nogal onduidelijk geformuleerde stellingen waartussen ik maar moeilijk een verband kan ontdekken. Kun je de strekking es in 1 heldere zin samenvatten?

De vraag was eenvoudig hoe het nu zit met het begrip kromming in de ruimte. Want krom in de ruimte betekent uit zichzelf helemaal niet dat er iets moet gaan rollen alsof er een helling is die doet rollen. Dus de vraag naar een stilhangende appel is volkomen terecht. Maar het antwoord is ook véél gemakkelijker. De equivalentie stelt gelijk (en dat doen de natuurwetten ook) en dus wil de appel een 'geometrische rol' maken: zij wil gewoon vallen.

Je hebt twee dynamische vergelijkingen: (1) eentje voor de meetkunde van de ruimtetijd, en (2) eentje voor objecten die zich daarin bewegen. (1) behelst de Einsteinvergelijkingen. (2) behelst de zogenaamde geodetenvergelijking. Die zegt dat, als er geen krachten op een object worden uitgeoefend, het object zijn afgelegde weg door de ruimtetijd wil optimaliseren (vaak "de korste weg wil afleggen"). Deze geodetenvergelijking bevat de meetkunde die door (1) wordt bepaald. 

Hagemot, ik heb echt geen idee wat je nou eigenlijk probeert te zeggen.
 
Het lijkt erop dat je allerlei definities zoals "stilstand" "kracht" en "inertiaalstelsel" aan de kaak probeert te stellen, maar dat heeft geen enkele invloed op de uiteindelijke berekeningen die we met de ART kunnen doen. Het heeft daarom allemaal niks met wetenschap te maken, maar enkel met filosofie.
 
Dankzij de ART hebben we allerlei zaken beter weten te berekenen dan we met de gravitatiewetten van Newton konden berekenen. Daar doet jouw relaas niks aan af. Als jij een alternatieve theorie hebt die de zaken nog beter weet te berekenen dan zijn we hier één en al oor. Tot zover heb je dat echter nog niet aangetoond helaas.

hagemot schreef: Prima. Bedankt voor de handreiking.
In één zin: Ik heb het niet gemaakt of gestart en er ook niet om gevraagd en wat het is, is dus gewoon een letterlijk uit het verband gerukte post.
 
Mijn onderwerp was dit:
 
Professor Puntje schreef op 05 Mar 2017 - 14:40:
Daarover schreef ik: Een versnelling kan  in de natuur niet worden aanwezig gedacht, zonder een kracht die eraan ten grondslag ligt.
Een kracht kan in de natuur niet worden gedacht zonder versnellingseffecten op wat zich in het veld van die kracht bevindt.
Ergo; het is geen aanname dat een gravitatie en versnelling niet te onderscheiden zijn, maar een natuurwet. Het enige dat het wat suf maakt, is dat vervolgens de zwaartekracht een situatie van rust wordt genoemd. Want immers, de enige conclusie uit de equivalentie is dat de aarde dus kennelijk net zo min in rust is als die lift. En dat weten we omdat die lift eerst met worden bewogen door er een flinke kracht op te zetten. Daaruit afleiden dat de lift in rust is, is wel heel zout. Want daarvoor moet je de lift hermetisch afsluiten en de waarnemers verbieden er een raampje in te denken. Terwijl wij bovendien van de aarde die stil staat helemaal niet kunnen waarnemen dat zij en of zij stilstaat. Dat de aarde in rust is, is een aanname. Terwijl we de zwaartekracht nog niet eens hebben verklaard. Gewoon erg suf allemaal. 
 
Toelichting:
1. Kern van de ART is een aanname? Ik heb verdedigd dat dat volkomen onnodig is. Het is geen aanname, maar natuurwet.
2. Dit het maximaal haalbare om te begrijpen? Ik heb verdedigd dat dat onzin is, en in de doorschakeling gewezen op f=m.a.
3. Tuander wordt afgebluft, op 7 maart 2017, maar komt na ruim een jaar terug, met een zinnige vraag over de ratio: over de energie die eraan ten grondslag ligt. Merk op dat hier ten diepste een triviale natuurwet in schuilt: er moet een oorzaak zijn van alles dat er is. En dat kun je (ik dus wel en jullie kennelijk niet) zelfs beschouwen als een beroep op 'unitarity violation'. Opnieuw wordt hij eerst onheus behandeld en dan met een kluitje in het riet gestuurd. Letterlijk: Het heeft niet veel zin de discussie nog weer te herhalen. >> dat punt was toch nog niet eerder behandeld in dit topic? >> Wat dat betreft begrijp ik je redenering ook niet. 
Hier zie je (ik althans) de collissie tussen het vorsende zoekende verstand tegenover afwerend afsluiting met leergezag en een beetje gewichtigdoenerij. Maakt me niet echt uit hoor; maar het komt wel over als zo'n specialiseringseffect dat merkbaar is bij het doorfokken van honden, paarden en koeien: hoe raszuiverder en edeler, hoe kwetsbaarder. Oftewel; er is zóveel aandacht en nadruk voor heel ingewikkelde materie met moeizame doctrines, dat het nuchtere en kritische wegggefokt lijkt. Nogmaals; prima, maar deal ermee, en ga door. Niemand heeft iets aan gejank en gejammer door de verongelijkten. Dan is het aan deze kant van de lijn vast emotioneler. Vind ik niet zo wetenschappelijk. Dus terug on-topic.
4. De aanname is zo eenvoudig als mogelijk is? Merk op dat hier serieus een aannamegevolg wordt verklaard met de eenvoud van de aanname.
5. En als bewijs van die reeds gestelde eenvoud van de aanname komt dan volstrekt warrige onnavolgbaarheid. Lees maar mee:
"Immers is het duidelijk dat een losgeraakte appel die aanvankelijk "in rust" verkeert bij afwezigheid van gravitatie "in rust" blijft, een "omhoog" versnellende waarnemer ziet die appel dan ten opzichte van hemzelf vallen. Dus moet diezelfde waarneming (de vallende appel) in het geval van een <i>aanwezige</i> gravitatie en een <i>afwezige</i> versnelling ook optreden. Anders zou er immers een verschil tussen het effect van versnelling en gravitatie zijn.
 
Ik zal me niet opnieuw begeven in jullie leergeschillen, maar kun je je voorstellen dat ik dit niet erg verheffend of uitleggend vind? 
De gravitatie kan niet afwezig zijn. Ook theoretisch niet, als je spreekt over een stilstand. Want het niets kan niet stilstaan. De geometrische voorstelling bepaalt dat elke massa zorgt voor een kromming die voor onze voorstelling krom is, maar in de reële niet fysische werkelijkheid korter is. Nu val ik hier ook de theorie niet aan, maar het valt mij op dat er helemaal niets waar is van de gestelde eenvoud. Met als krent in de pap dat er "dus" een versnelling moet optreden, omdat er anders immers een verschil tussen effect van versnelling en gravitatie zou zijn. Hier zie je dus ad ultimo weer teruggegrepen worden naar een fysische equivalentie. Terwijl ik zie en zeg dat die eenvoud er in het principe wel is. Terwijl de vragensteller (dat was ik dus niet) aangeeft dat hij tenminste zoekt naar de bron van energie die dit mogelijk moet maken. Niemand van jullie (lees:iedereen) kan hier in rechte woorden over spreken. Want dat kon Einstein al niet. Hij moest een retorisch meester zijn om zich staande te houden. De New York Times schreef al dat (bijna) niemand het nog kon begrijpen en heeft in de jaren 10 van de 20e eeuw tijden lang pagina's lang volksopvoeding gegeven om het tenminste te vatten in een beeld dat logisch samenhangt. Zelfs dat is niet gelukt. 
 
Goed, dat verklaart dus mijn spreken over f=m.a. Probeer het gewoon te lezen in luchtigheid. Ik hoop dat de aanleiding nu iets duidelijker is. Er is nog genoeg te zeggen hoor; maar ik beschouw het al als grote winst dat we in gesprek zijn. Maar dacht je werkelijk dat ik interesse heb om een waarheidsstrijd aan te gaan? Nee; wat ik nodig heb is een heel klein beetje gezond verstand. Dat is een mooie afsluiter, want dat vinden sommigen van jullie vast ook...

Ah, ok, ik had niet door dat het door een mod was afgesplits.
 
Wat opmerkingen: de "kern van de ART" is het equivalentieprincipe, en dat is weldegelijk een aanname. We weten bijvoorbeeld niet of het ook op subatomair niveau nog steeds opgaat. We weten dat het een zeer vruchtbare aanname is, want de ART is empirisch gezien buitengewoon succesvol.
 
Verder spreek je over "gewichtdoenerij" en "ingewikkelde materie" waarbij "het nuchtere en kritische is weggefokt". In mijn ervaring is dit vaak een manier om te zeggen dat je het niet begrijpt. Dat artikel in de New York Times dat je aanhaalt kwam van Henry Crouch, een sportjournalist die niet bij de desbetreffende aankondiging kon zijn en daarom maar een lulverhaal ophing. Dit is inderdaad de basis van de mythe dat de ART onbegrijpelijk is. Zeker tegenwoordig is dit niet zo; een student kan de theorie tegenwoordig, vanwege de enorme ontwikkelingen die het begrip omtrent de theorie heeft gemaakt, net zo goed begrijpen als Einstein zelf.
 
Verder is me nog steeds niet duidelijk wat je vraagstelling of probleem nu precies. Ik lees van alles zonder samenhang.