"Jezelf zijn"

Sjorssnors

Jezelf zijn zie ik als 'je niet anders voor doen dan je eigen eigenaardigheid'. Het karakter en de invloed van de omgeving maken hoe iemand 'is'. Toch valt bij menig iemand te bespeuren dat ie zich anders voor doet dan ie eigenlijk zelf is. Een bepaalde houding / gedrag vertonen om een 'bepaalde indruk' achter te laten ? Onzekerheid ? Onwetendheid ? Angst ? stoornissen ? fobieën ? .... "Van alles' kan dus invloed hebben of hebben gehad op het al-dan-niet jezelf zijn.

Mijn bedoeling is te achterhalen of er iets in z'n algemeenheid valt te zeggen hierover.

Een voorbeeld hiervan, is een directe blik, waarbij de spieren rond de ogen ontspannen zijn, en emoties geen bewuste belemmeringen hebben zich te uiten. Het is een directe blik, vanwege dat het onbewust aagestuurd wordt, en dus geen bewuste gedachtegang heeft als aanleiding tot die manier van uiten. Het doe-en-laten geschiedt 'vanzelf', en wel naar 'onbewuste drijfveren'.

Ikzelf uit me graag op die open manier, en heb al velen geïnspireerd zich ook zo te uiten. Deze bepaalde blik in iemands ogen wekt veelal sympathie, zelfs bij onbekenden. Gezien de waardering, en saamhorigheid die ontstaat is het een aanrader voor samenlevingen.

Ik heb daar het grootste gedeelte van m'n leven ook moeite mee gehad, maar ben op een gegeven moment rigoureuze stappen gaan maken, wat m'n doen-en-laten heeft veranderd. Ik denk dat iedereen dat in zich heeft, en dus iedereen op deze manier een opstapje vind naar een 'prettiger algehele gemoedstoestand'. Wat zeggen 'jullie zelf' hiervan ?

kees56

Ik denk dat in allerlei maatschappelijke situaties rolgedrag onontkoombaar is. Zo zal ik jouw 'open blik', die ik, zoals je die beschrijft, wel herken, niet zo gauw aan een zwerver op straat tonen, die mij wel met diezelfde 'open blik' (die hij/zij dan aangeleerd heeft te spelen) tegemoet treedt.

Ja, ik vind dat je gelijk hebt: zo ècht mogelijk.

Toch is de belangrijkste vraag voor mij waar dit dan stopt.

Als het mijn echtheid is om een rivaal gelijk tot moes te slaan bij een eerste ontmoeting, kan dat dan? Is dat dan gewenst?

Wat ik eigenlijk wil beweren is dat 'zo ècht mogelijk' ook kan betekenen dat je totaal niet meer past binnen de sociale struktuur waar je probeert te (over-)leven.

Waar begint ècht? Is dat al voor of pas na de conditioneringen in de jeugd?

Sjorssnors

Waar begint ècht? Is dat al voor of pas na de conditioneringen in de jeugd?

Precies, daar heeft de essentie van 'het jezelf zijn' z'n basis. Met name de periode van peuter tot puber, heeft een zeer grote uitwerking op de periode er na. Uitgaande van dat 'de aanwezige inborst plus de opgedane input, de latere uitput tot gevolg heeft', is die specifieke aandacht voor intuïtieve gedachtegangen van een kind van essentieel belang. Juist in die periode moeten opvoeders zo intensief mogelijk (filosoferen, relativeren, associëren) opvoeden, opdat de 'te ontstane persoonlijkheid' er profijt van heeft. Te zien is het tegenovergestelde, dat kinderen juist in die periode 'aan hun lot overgelaten worden', wat dus minder goed is.

Arn0

De grootste belemmering om jezelf te zijn, zijn volgens mij de verwachtingspatronen van je omgeving/de maatschappij.

Als deze niet aansluiten op je persoontje krijg je direct of indirect een negatieve reactie van je omgeving wanneer je gedrag/reactie niet aan die verwachtingspatronen voldoen. Hierdoor wordt je min of meer strafmatig aangeleerd een andere houding aan te nemen dan die je eigen is.

Doordat dit natuurlijk heel vervelend is, is het voor velen gemakkelijk zich anders voor te doen om de 'afstraffing' te ontlopen.

Anderzijds is het natuurlijk wel van belang dat er corrigering is.

Zo is het uiterst belangrijk dat iemand goede normen en waarden aangeleerd worden van kinds af aan (zo vroeg mogelijk). Bij de corrigering is het belangrijk er uitleg aan te geven om inzicht te geven, waardoor het niet als een misplaatste afstraffing aanvoelt.

Napoleon Dynamite

Volgens Social Identity Theory ben je nooit "jezelf".

Persoonlijk gedrag bestaat niet, alleen maar interpersoonlijk gedrag.

Je ideniteit wordt geactiveerd in functie van de mens met wie je interageert.

Sjorssnors

Arn0 schreef:De grootste belemmering om jezelf te zijn, zijn volgens mij de verwachtingspatronen van je omgeving/de maatschappij.

Als deze niet aansluiten op je persoontje krijg je direct of indirect een negatieve reactie van je omgeving wanneer je gedrag/reactie niet aan die verwachtingspatronen voldoen. Hierdoor wordt je min of meer strafmatig aangeleerd een andere houding aan te nemen dan die je eigen is.

Doordat dit natuurlijk heel vervelend is, is het voor velen gemakkelijk zich anders voor te doen om de 'afstraffing' te ontlopen.

Dit is inderdaad de huidige tendens. Dit moet juist doorbroken worden, vind ik, omdat juist het gedrag, welk mensen herkennen als 'echt', zeer gewaardeerd wordt en aanmoedigt tot betere sferen en stemmingen. Sowieso moet dat een algemene tendens worden, wil het effect hebben.

De achterliggende gedachte moet daarbij zijn, dat elk mens anders 'is', en dat ook mag uiten. Niet schroom hebben om jezelf, maar er voor uit komen hoe je bent. Als meer mensen zich 'echt' zouden gedragen, zou de verdraagzaamheid beter zijn. Tegelijkertijd moeten mensen mekaar in hun waarde laten dus. De combinatie van die twee factoren brengt vooruitgang. Uiteraard heeft het bewustzijn altijd z'n invloed, wat het maakt dat je inderdaad nooit volledig jezelf bent. Echter kunnen mensen een heel eind in die richting komen, wat het doet lijken dat iemand wel volledig zo is. Het is slechts de negatieve gedachte wat mensen ervan weerhouwt.

kees56

(...) omdat juist het gedrag, welk mensen herkennen als 'echt', zeer gewaardeerd wordt en aanmoedigt tot betere sferen en stemmingen.

Als ik NU een beetje 'echter' zou worden, dan op dit forum misschien gewenst is, zou ik je een zekere domheid c.q. naïeviteit toeschrijven.

Mijn buurman was volkomen 'echt' in zijn overmatige drankgebruik en trok daarmee 'echte' zwervers naar zijn huis die 'echt' op hun manier open en 'echt' met elkaar omgingen. Toch werd dit door niemand in de buurt gewaardeerd.

Ook is er een keer 'echt' ingebroken door 'echte' inbrekers. Ik kan je verzekeren dat ik dit niet waardeerde.

Wat doe je binnen een samenleving met echt deviant gedrag?

Sjorssnors

kees56 schreef:Als ik NU een beetje 'echter' zou worden, dan op dit forum misschien gewenst is, zou ik je een zekere domheid c.q. naïeviteit toeschrijven.

Mijn buurman was volkomen 'echt' in zijn overmatige drankgebruik en trok daarmee 'echte' zwervers naar zijn huis die 'echt' op hun manier open en 'echt' met elkaar omgingen. Toch werd dit door niemand in de buurt gewaardeerd.

Ook is er een keer 'echt' ingebroken door 'echte' inbrekers. Ik kan je verzekeren dat ik dit niet waardeerde.

Wat doe je binnen een samenleving met echt deviant gedrag?

Ik doel meer op directe waarnemingen van mensen. Dit forum is slechts een communcatiemiddel, of is dat voor jou meer een identiteit ?

Je hebt het met genoemde voorbeelden over excessen, ik doelde het meer in z'n algemeenheid. Uiteraard hebben mensen met een bepaalde stoornis in het gedrag (hoe groot of klein ook) een aanpassing nodig in hun uiten, wanneer anderen daar last van hebben.

Het zijn de 'ware uitingen' wat iemand kenbaar maakt, een verdraaing daarvan niet.

Louise

Onze cultuur is idd helemaal niet ingesteld om ons bewuste of onbewuste zelfbeeld aanhoudend te moeten corrigeren.

Er zou veel meer tijd gestoken mogen worden in ontwikkeling van zingeving, zelfsturing en inzicht in waarden.

Gevoel protesteert toch vroeg of laat.

Misschien dat gevoel eens meer zogenaamde logische leerprocessen moet sturen...

Arn0

Ik zou zoiets ook wel als 'val' op school willen zien. Op school wordt wel heel veel aandacht geschonken aan het uitbreiden van de kennis van kinderen/mensen, maar de ontwikkeling van het individu moet er toch ook een plaats hebben lijkt me.

Nu wordt er altijd geopperd dat het de taak van de ouders is, maar ik vind dat de school hier ook een sterke rol in moet spelen.

Sjorssnors

Louise schreef:Onze cultuur is idd helemaal niet ingesteld om ons bewuste of onbewuste zelfbeeld aanhoudend te moeten corrigeren.

Er zou veel meer tijd gestoken mogen worden in ontwikkeling van zingeving, zelfsturing en inzicht in waarden.

Gevoel protesteert toch vroeg of laat.

Misschien dat gevoel eens meer zogenaamde logische leerprocessen moet sturen...

Het is inderdaad een logisch leerproces, die niet alleen van goede ingevingen kan voorzien, maar ook z'n input nodig heeft. Door beredeneringen een slotoverweging te geven (hoofdstuk afsluiten), en het zodanig te onthouden, leg je je neer bij een bepaalde overweging. Dit sterkt de intuïtie (conclusiegericht beredeneren behartigt de intuïtie).

Arn0 schreef:Ik zou zoiets ook wel als 'val' op school willen zien. Op school wordt wel heel veel aandacht geschonken aan het uitbreiden van de kennis van kinderen/mensen, maar de ontwikkeling van het individu moet er toch ook een plaats hebben lijkt me.

Nu wordt er altijd geopperd dat het de taak van de ouders is, maar ik vind dat de school hier ook een sterke rol in moet spelen.

Inderdaad zijn er al tal van leermethoden ontwikkeld, welke de intuïtie en de samengesteldheid van intelligentie naar voren brengen. Een voorbeeld van wat het intuïtieve reactievermogen betreft, zijn kinderen die goed kunnen gamen. Opvallend zijn ook de resultaten.

Louise

Het is inderdaad een logisch leerproces,

Dat zei ik eigenlijk niet, maar vind het eigenlijk wel!

Ik bedoelde de zogenaamde logische leerprocessen gebasseerd op verstand.

Genoeg mensen die menen dat gevoel geen logica heeft en dat logica gevoel uitsluit. Ik denk dat dat een boel zegt over het cultuurtje wat er heerst.

ZonnTroLL

Volgens Social Identity Theory ben je nooit "jezelf".

Ik zou juist zeggen dat je altijd -hoe dan ook- jezelf bent... of komt dat op hetzelfde neer?

Napoleon Dynamite

Napoleon Dynamite schreef:Volgens Social Identity Theory ben je nooit "jezelf".
Ik zou juist zeggen dat je altijd -hoe dan ook- jezelf bent... of komt dat op hetzelfde neer?

Het komt erop neer dat je verschillende "jezelfs" hebt.

Wie je bent wordt mede door de andere persoon gecreeërd in de interactie.

De idee achter die theorie is als je in groep bent dat je een sociale identiteit bezit. Een identiteit van de groep. En deze identiteit bepaald dan je interactiegedrag. (cf. sociale wenselijkheid, groepsdruk, ..)

Let wel: dit gaat alleen over 'jezelf' in interactie of groepsfenomen. Wanneer je alleen bent staat je persoonlijke identiteit centraal; en dat is dan weer een andere 'zelf'

Sjorssnors

Napoleon Dynamite schreef:Volgens Social Identity Theory ben je nooit "jezelf".
Ik zou juist zeggen dat je altijd -hoe dan ook- jezelf bent... of komt dat op hetzelfde neer?

Je bent jezelf als je je onderbewustzijn het doen-en-laten laat bepalen Dit gaat ongedwongen, automatisch en bespaart veel overpeinzingen. Gevolg hiervan is dat je meer oog hebt voor wat er werkelijk om je heen gebeurd. Het gedragen naar onbwuste drijfveren, behoeft geen controle, getrouwe jezelf.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

"Jezelf zijn"

"Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"

Re: "Jezelf zijn"