Germen, je moet mijn post nog eens goed lezen.
Je kan een gebied met de kritische massa hebben zonder waarnemingshorizon. (alle zware sterren).
Peter, kritische massa, OK. je praat nu over de minimale massa om de zwaartekracht van deze massa zo groot te laten worden dat deze, als kernfusie geen stralingsdruk meer kan leveren, implodeert tot een zwart gat. Dat deze kritische massa aanwezig is erken ik. Alleen, die massa bevindt zich buiten het gebied wat uiteindelijk de waarnemingshorizon moet worden. Als voorbeeld de zon. De kern van de zon (waarin de meeste massa is opgehoopt) is een gebied met (ik hoop dat ik nu niet lieg) ongeveer honderdduizend kilometer doorsnede. De massa in dit gebied zal (in het hypothetische geval dat de zon een zwart gat zou kunnen worden, wat dus niet klopt) uiteindelijk terecht komen binnen een gebied van 15 km doorsnede. Op dit moment heeft dat gebied een niet bijster hoge dichtheid. Dus alle materie moet eerst in dit gebied terecht komen voordat zich de waarnemingshorizon kan vormen. En dat kost uiteraard tijd. De issue is in onze discussie niet zozeer kritische massa (die uiteraard aanwezig moet zijn, dus boven de Chandrasekhar-limiet moet liggen) maar kritische dichtheid. Mijn argument gaat zelfs op voor een in elkaar ploffend melkwegstelsel.
zwaartekracht is kromming van ruimtetijd. Het is massa(energie) dat de kromming bepaald.
Maar de veronderstelde gravitons reizen door deze kromming, die ze nota bene zelf veroorzaken. Voor mij klinkt dit absurd. Maar goed, de natuur heeft ons reeds eerder voor verrassingen gesteld dus we kunnen niets uitsluiten.
Enfin, deze maand komt er een congres in Dublin over relativiteit (GR17) waar Stefan het over had. Mogelijk worden daar onze vragen beantwoord.
Hier spreek ik mij niet over uit. Al ligt de geometrische theorie mij nauwer aan het hard dan de deeltjestheorie.
Tot nader order geloof ik zelf dat graviteit de netto vervorming is van de wolk van virtuele deeltjes rond reële deeltjes onder invloed van meer of minder nabije materie. Oftewel dat geometrie uit deeltjes voorkomt en dat gravitons de ether van de twintigste eeuw zijn. Het zou moderne kosmologie, quantummechanica en relativiteit op logische wijze met elkaar verbinden zonder extra vooronderstellingen maar ja, het is slechts een geloof.
Zelfs zonder wiskundige onderbouwing.
Waarom niet, jou argumentatie intresseren mij wel
De elementaire wiskundige systemen die ik ken zijn erg rigide. De natuurlijke getallentheorie bijvoorbeeld. Er is domweg geen ruimte voor niet-lineaire effecten op microschaal: individuele manipulaties met getallen.
Nu ben ik op wiskundegebied helaas nog een analfabeet. Het is dus bepaald niet uitgesloten dat ik er flink naast zit. En ik zit nog met veel vragen. Zo zou ik willen weten hoe calculus met de discrete wiskunde wordt verbonden en dergelijke. Dit zou wel eens een erg heet item kunnen worden. Bestaan er misschien links naar bronnen waar ik daar meer info over kan vinden?
Religion is an insult to human dignity. With or without it, you would have good people doing good things and evil people doing evil things. But for good people to do evil things, that takes religion.-- Steven Weinberg