Ik heb geen idee of 70.000 lichtjaren ver weg is. Ik neem aan dat je dat stelt/meet tegen de gemiddelde afstand tussen een planeet en de rotatieas van een sterrestelsel. Indien dat zo is, wat is die gemiddelde afstand, en waarom zitten wij daar zo ver boven? Zegt die gemiddelde afstand iets over de ouderdom van het sterrestelsel?De zwaartekracht heeft een oneindige dracht: zelfs over afstanden van vele miljoenen lichtjaren is zij nog aktief. Bijvoorbeeld: de aarde draait om de zon, omdat deze de hele tijd door de zon aangetrokken wordt (zwaartekracht!). Maar ondertussen, draait het gehele zonnenstelsel ook nog eens rond het middelpunt van ons Melkwegstelsel (wederom vanwege de zwaartekrachtsaantrekking). Dat middelpunt is zo'n 70.000 lichtjaar van ons vandaan. Een heel eind dus!
Ofwel, is er een systeem hoe sterrestelsels zijn opgebouwd? Ofwel is er een universele structuur waarin zwaartekracht massa ordent/rangschikt?
Ik snap niet wat je zegt hier. Maar ik ga hier een aparte vraaglijst over maken, want ik voel aan dat dit erg fundamenteel is. Ik moet alleen wat nadenken over hoe de vragen te formuleren.Je ziet ook al uit de formule dat de zwaartekrachtsversnelling nergens ophoud met bestaan: ook op Jupiter zou je de zwaartekrachtsversnelling van de aarde voelen. Echter, omdat deze daar zo enorm veel kleiner is dan op het aardoppervlak (en omdat de zwaartekrachtsversnelling van Jupiter daar enorm is) kan je deze aardse bijdrage dan negeren. In principe volgt uit de formule direct hoe groot de aardse zwaartekrachtsversnelling is op een hoogte h vanaf het aardoppervlak (let op: dat is iets anders dan het middelpunt van de aarde). Probeer zelf maar eens uit te schrijven hoe die vergelijking eruit zal zien...
De aarde zou rechtlijing en eenparig gaan bewegen als de zon wegvalt. Als dat zo is, waarom valt de aarde dan nu niet in de zon? (domme vraag, maar zoals ik al zei ik heb sinds de tweede klas middelbare school geen natuurkunde gehad, ben wel redelijk thuis in de wiskunde)De zwaartekracht heeft inderdaad ook een snelheid: de lichtsnelheid (de hoogst mogelijke snelheid in het universum). Aangezien de afstand van onze aarde naar de zon zo'n 6 lichtminuten is, betekent dit dus dat de aarde nog 6 minuten in haar mooie baan zou blijven als iemand opeens de zon weg zou halen. Pas daarna 'merkt' de aarde dat de zon er niet meer is, en zal zij in een rechtlijnige baan gaan bewegen.
Zwaartekracht is dus in principe vormloos (en niet bolvormig) maar manifesteert zich qua veld analoog aan de begin configuratie. Als dat zo is dan zie ik niet waarom het berekenen van het zwaartekrachtsveld van bv een kubus, complexer zou zijn dan de vergelijking van de kubus zelf.Hier was ik misschien wat onduidelijk. Met 'een bolsymmetrische kracht' bedoelen we in dit geval dat wanneer we beginnen met een bolsymmetrische configuratie het zwaartekrachtsveld bolsymmetrisch zal zijn. Als je het zwaartekrachtsveld van een vierkant gevormde massa of de eivormige aarde wil berekenen (overigens geen eenvoudige opgaven) dan zal je vinden dat deze niet bolsymmetrisch zijn, omdat de beginconfiguratie dat ook niet was.
Als je stelt dat dit wel complexer is dan lijkt me dat alleen mogelijk omdat het zwaartelkrachtsveld van bv een kubus op een groeiende afstand, geleidelijk vervormt van een kubus-in een bolvorm. Dan zou zwaartekracht inderdaad, zoals je stelt, een bolvormige kracht zijn. (in een dergelijk geval zou er nog wel sprake zijn van een analogie, maar in een afnemende manifestatie)
Alhoewel............... het bereken van een zwaartekrachtsveld van een eliptische curve zou inderdaad complexer kunnen zijn dan de vergelijking van de curve zelf. Maar dat is niet vanwege mechanische redenen, maar omdat een dergelijke curve geen enkelvoudig centraal punt heeft waar vandaan de zwaartekracht werkt. (eliptische curve= donut vorm)
Maar wederom, dit is dus niet omdat zwaartekracht een principieel bolvormige kracht is of vanwege andere mechanische redenen, maar simpelweg vanwege de drie dimensionale straal symmetrie. Het lijkt me gemak afgewogen tegen een acceptabele marge van onjuistheid.[/b]De reden dat fysici graag met bolsymmetrie werken, is omdat de formules vaak makkelijker (en eenvoudiger integreerbaar) zijn wanneer er bolsymmetrie in je systeem is.
