Ruimte-Tijd als achtergrond

kotje

Alles wat gebeurt in de Natuur speelt zich met in de achtergrond: Ruime-Tijd.

Dat die er is wordt bewezen door de Algemene Relativiteitstheorie. In de buurt van b.v. grote massa's wordt de ruimte-tijd gekromd zodanig dat de voorwerpen en licht weten hoe ze moeten bewegen. Dit bewijst dat die achtergrond er moet zijn hij ondergaat de zwaartekracht.

Bij de uitdijing van het heelal wordt alles meegevoerd met de zich uitrekkende ruimt-(tijd). Het zijn niet de clusters( verzamelingen sterrestelsels) die zich van mekaar verwijderen.

Maar rechtstreeks in contact komen met die achtergrond kan niet. We kunnen hem eenvoudig weg niet waarnemen, zelfs niet onze snelheid erin bepalen. Misschien heeft dit ermee te maken dat iedere waarnemer dezelfde snelheid voor het licht vindt.

Kan er eventueel een experiment gevonden worden om die achtergrond waar te nemen? Uit wat is die achtergrond opgebouwd? Is hij gequantiseerd of continu? Heeft de snelheid van ons t.o.z. van die achtergrond zin?

_________________

Volgens mijn verstand kan er niets bestaan en toch bestaat dit alles?

Marco van Woerden

Ik heb geen antwoord op je vraag, maar wel een opmerking op jouw eerste 'bewijs'.

In de buurt van b.v. grote massa's wordt de ruimte-tijd gekromd zodanig dat de voorwerpen en licht weten hoe ze moeten bewegen. Dit bewijst dat die achtergrond er moet zijn hij ondergaat de zwaartekracht.

In de algemene relativiteitstheorie is het bestaan van ruimte en tijd juist een van de axioma's. Dat moet ook wel, want zoals je zelf al zegt is het lastig om dit "bestaan" aan te tonen. Vervolgens kan op basis van dat axioma de relativiteitstheorie worden ontwikkeld, maar dat bewijst dus niks.

Bij nader inzien heb ik wel een antwoord op je vraag.

Kan er eventueel een experiment gevonden worden om die achtergrond waar te nemen?

Waarbij is gegeven:

de achtergrond: Ruime-Tijd

Als je niet twijfelt aan het bestaan zelf (anders zou deze discussie filosofisch worden, en dan hoort het niet in dit subforum thuis), is het experiment simpel. Kijk naar buiten, naar een drukke winkelstraat, naar het zwierende riet langs de sloot, naar de sterren, en daarmee neem je onomstotelijk ruimte-tijd waar.

kotje

Marco van woerden schreef:

Waarbij is gegeven:

kotje schreef:

de achtergrond: Ruime-Tijd

Als je niet twijfelt aan het bestaan zelf (anders zou deze discussie filosofisch worden, en dan hoort het niet in dit subforum thuis), is het experiment simpel. Kijk naar buiten, naar een drukke winkelstraat, naar het zwierende riet langs de sloot, naar de sterren, en daarmee neem je onomstotelijk ruimte-tijd waar

Men neemt alleen het gewriemel waar die zich voordoet in die achtergrond en als men hem aanneemt als axioma en men kan hem niet aantonen dan kunnen we evengoed God binnenhalen in de fysica.

Marco van Woerden

kotje schreef:Marco van woerden schreef:
Waarbij is gegeven:

kotje schreef:

de achtergrond: Ruime-Tijd

Als je niet twijfelt aan het bestaan zelf (anders zou deze discussie filosofisch worden, en dan hoort het niet in dit subforum thuis), is het experiment simpel. Kijk naar buiten, naar een drukke winkelstraat, naar het zwierende riet langs de sloot, naar de sterren, en daarmee neem je onomstotelijk ruimte-tijd waar
Men neemt alleen het gewriemel waar die zich voordoet in die achtergrond en als men hem aanneemt als axioma en men kan hem niet aantonen dan kunnen we evengoed God binnenhalen in de fysica.

Je begrijpt het niet. De wetenschap kan niet zonder axioma's. Je hebt bepaalde basisaannames nodig om verder te kunnen. In de wiskunde wordt bijvoorbeeld 'er zijn getallen' als axioma aangenomen. Het is een afspraak of een 'deal' die we met z'n allen hebben gesloten om niet voortdurend te blijven terugvallen op vragen als: "maar wat is een 'definitie' dan eigenlijk?" of "waarom zou ik w een getal moeten noemen?".

In de natuurkunde nemen we 'het bestaan van de wereld' aan als een van de axioma's, en 'het bestaan van de ruimte'. Immers, als ik ontken dat de ruimte bestaat, dan ontken ik ook de mogelijkheden en eventuele (theoretische/praktische) toepassingen van allerlei natuurkundige theorieën.

Omdat we het niet eens kunnen worden over God, is God geen axioma. Axioma's kun je ook wel intelligente aannames noemen. Ze zijn er niet zomaar, en je kunt de redenen voor het doen van die aannames heel wetenschappelijk onderbouwen. Daarom heeft jouw vraag dus een simpel axiomatisch antwoord. De ruimte bestaat.

kotje

Marco van Woerden schreef:

In de natuurkunde nemen we 'het bestaan van de wereld' aan als een van de axioma's, en 'het bestaan van de ruimte'. Immers, als ik ontken dat de ruimte bestaat, dan ontken ik ook de mogelijkheden en eventuele (theoretische/praktische) toepassingen van allerlei natuurkundige theorieën.

Ik weet zeer goed wat een axioma (in de fysica een postulaat) is. Men gaat uit van consistente aannamen, die verifieerbaar zijn, en probeert een theorie op te bouwen die de feiten in de natuur verklaart ( de uitkomsten moeten kloppen met de experimenten).

Ik geef enkele voorbeelden van postulaten.

De wet van de traagheid. Iedereen kan verifieren wat traagheid is, we ondervinden het iedere dag.

De wet actie=-reactie. Iedereen kan het verifieren met b.v. 2 dynamometers.

Dat iedere waarnemer voor de snelheid van het licht hetzelfde vindt, kan men nu ook gemakkelijk verifieren.

Maar is de ruimte-tijd, die naar ik meen, is gemaakt bij de big-bang ook een postulaat van dezelfde aard. Men kan in de ruimte de afstand meten tussen 2 planeten. Dat de ruimte er is daar heb ik geen postulaat voor nodig.

Maar wat is die ruimte nu eigenlijk. Uit wat bestaat ze. Ik leef erin maar kan er geen contact meemaken. Ze wordt zelfs uitgerekt bij de uitdijing van het heelal. Dat rubber uitrekt dat kan ik mij voorstellen. Maar ruimte (zeker niet niets) die uitrekt wat moet ik mij daar bij voorstellen. Dit zijn enkele problemen die ik heb met het woord ruimte. Het voorgaande is min of meer een verduidelijking van wat ik in mijn eerste posting stelde.

Ik hoop dat we mekaar nu beter begrijpen.

Marco van Woerden

Ik begrijp je probleem wel, want ruimte is maar een lastig iets. De wetenschappelijke wereld is er dan ook nog helemaal niet uit hoe we het precies moeten voorstellen.

Dat de ruimte er is daar heb ik geen postulaat voor nodig.

Dit is wel gepostuleerd, en we zijn het er waarschijnlijk allemaal over eens dat dit een zeer redelijk postulaat is.

kotje

Ik vind het zeer eigenaardig dat er over de RUIMTE , waarin alles aanwezig is en alles gebeurt, zo weinig wordt geschreven. Het gaat altijd over planeten, sterren, sterrestelsels,... maar nooit over de ruimte zelf.

Ik meen ergens gelezen te hebben dat ze zou gequantiseerd zijn, bestaande uit geheimzinnige entiteiten met afmetingen de Plancklengte 10 exp -33 meter.

Sybke

Ik vind het zeer eigenaardig dat er over de ruimte, waarin alles aanwezig is en alles gebeurt, zo weinig wordt geschreven. Het gaat altijd over planeten, sterren, sterrestelsels, maar nooit over de ruimte zelf.

Misschien valt er niet veel over te zeggen.

Ik meen ergens gelezen te hebben dat ze zou gequantiseerd zijn, ...

De plancklengte is de kleinste lengte met een zinnige betekenis, maar niet de kleinst mogelijke lengte.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Ruimte-Tijd als achtergrond

Ruimte-Tijd als achtergrond

Re: Ruimte-Tijd als achtergrond

Re: Ruimte-Tijd als achtergrond

Re: Ruimte-Tijd als achtergrond

Re: Ruimte-Tijd als achtergrond

Re: Ruimte-Tijd als achtergrond

Re: Ruimte-Tijd als achtergrond

Re: Ruimte-Tijd als achtergrond