Attitudeverandering
Moderator: Rhiannon
-
- Berichten: 2
Attitudeverandering
Beste dames en heren,
hoe is het gedrag van een persoon die al jaren in hetzelfde ritme zit te veranderen.
Ik weet dat een gedragsverandering bijna niet mogelijk is. Maar de attitude van een mens is wel te veranderen.
Kan iemand mij helpen?
groeten Paul
hoe is het gedrag van een persoon die al jaren in hetzelfde ritme zit te veranderen.
Ik weet dat een gedragsverandering bijna niet mogelijk is. Maar de attitude van een mens is wel te veranderen.
Kan iemand mij helpen?
groeten Paul
- Berichten: 579
Re: Attitudeverandering
Onze attitudes veranderen met veranderingen binnen denkschema's. Sommige mensen zijn meer rigide dan anderen hierin. (flexibele leerbare, eigen ideeen toetsende geest tegenover starre vasthoudende geest)
Des te meer ingeslepen des te moeilijker te veranderen (tijd speelt ook een rol dus).
oha is cognitieve therapie erop gericht denkschema's bij te stellen.
Des te meer ingeslepen des te moeilijker te veranderen (tijd speelt ook een rol dus).
oha is cognitieve therapie erop gericht denkschema's bij te stellen.
Bonum vinum laetificat cor hominis
-
- Berichten: 590
Re: Attitudeverandering
En dan met name cognitieve gedragstherapie, je leert dan concrete situaties bij jezelf te herkennen (in casu, het bewuste maar verfoeide ritme) om hier vervolgens zlef alternatieven bij te zoeken om op die manier op de situatie te anticiperen.
- Berichten: 710
Re: Attitudeverandering
Trauma's / Angst veranderen een mens.
De mens is een dier dat met zijn voorpoten Bach speelt.
-
- Berichten: 11
Re: Attitudeverandering
Het veranderen van de omgeving waar een persoon in leeft.
2 jaar in het buitenland wonen heeft mij 100% verandert in gedrag en socialiteit.
2 jaar in het buitenland wonen heeft mij 100% verandert in gedrag en socialiteit.
-
- Berichten: 3.165
Re: Attitudeverandering
De vraag is ofdat deze verandering permanent is. Is die er nog wanneer je weer terug een paar jaar in Nederland woont?kayla schreef:Het veranderen van de omgeving waar een persoon in leeft.
2 jaar in het buitenland wonen heeft mij 100% verandert in gedrag en socialiteit.
Ik heb last gehad van obesitas (ik word van nature vrij snel dik). Ik heb nu een goed gewicht, ik ben sportief, loop 14 kilometer in een uur enz.
Daar is een grote verandering voor nodig geweest zowel qua voeding als qua beweging.
Er is uiteindelijk maar één trigger die bepaald ofdat een verandering doorgaat én blijft, dat is de motivatie van de persoon.
Als je echt zelf een ander resultaat wilt, beseft dat je daar zelf verantwoordelijk voor bent en beseft dat je dus ook jouw gedrag zult moeten veranderen om een ander resultaat te krijgen, pas dan kan je veranderen.
Je kan nooit een ander veranderen, het enige wat je kan doen is de ander de realiteit voorhouden. Wat hij/zij er mee doet, dat kan alleen hij/zij zelf bepalen.
Ik plaats in dat opzicht ook mijn vraagtekens bij cognitieve therapie. Mijn ervaring is dat een verandering die van buitenaf wordt opgelegd niet werkt op de lange termijn. Misschien voor een paar jaar maar daarna vallen mensen toch weer terug omdat het veranderde gedrag een onvoldoende solide fundament heeft doordat het niet uit hunzelf kwam.
Hoeveel procent van de verslaafden blijft permanent van de drugs af na een langdurige behandeling in die bekende kliniek. Een vriendin van mijn zus (psychologe) heeft daar stage gelopen, het succespercentage is zeer laag.
Ook dat heb ik ondervonden met mijn obesitas.
-
- Berichten: 3.165
Re: Attitudeverandering
Sterke emoties veranderen een mens, ook sterke positieve emoties.Trauma's / Angst veranderen een mens.
Een trauma heeft inderdaad zeer ingrijpende gevolgen maar ze hoeven niet permanent te zijn als je daar voor kiest. Er 10 jaar lang last van hebben is zeker normaal bij ernstige trauma's.
-
- Berichten: 3.165
Re: Attitudeverandering
Klopt, ze stellen denkschema's bij. Het probleem is dat het aardje van het beestje hetzelfde blijft en dat juist in eerste instantie die niet goed werkende denkschema's heeft veroorzaakt. Ik vrees dat het aardje van het beestje er voor zal zorgen dat die extern geïnduceerde nieuwe denkschema's op de middenlange termijn toch weer vervangen zullen worden door de verkeerde denkschema's ingegeven door de aard van iemand, vergelijkbaar met wanneer door een prikkel van buitenaf een dynamisch evenwicht in het lichaam wordt verstoord en het uiteindelijk weer terugkeert naar het setpoint..Henriette schreef:Onze attitudes veranderen met veranderingen binnen denkschema's. Sommige mensen zijn meer rigide dan anderen hierin. (flexibele leerbare, eigen ideeen toetsende geest tegenover starre vasthoudende geest)
Des te meer ingeslepen des te moeilijker te veranderen (tijd speelt ook een rol dus).
oha is cognitieve therapie erop gericht denkschema's bij te stellen.
Die aard, die kan alleen maar veranderen wanneer de persoon daar zelf voor kiest, meestal naar aanleiding van ingrijpende gebeurtenissen. Dat kan je niet van buitenaf opleggen.
Als iemand met harde cijfers kan aantonen dat cognitieve therapie ook op de lange termijn succesvol is (decennia lang) dan verneem ik dat graag. Ik heb tot nu toe alleen nog maar cijfers gezien die het tegendeel aantonen.
-
- Berichten: 11
Re: Attitudeverandering
Toen ik de eerste keer terugkwam in Nederland viel ik vrijwel binnen 5 dagen terug in mijn oude gewoontes. Dit is een zeer moeilijk process waar je alleen tegen moet vechten, aangezien je meestal de mensen die je proberen te helpen als vijanden ziet.albert davinci schreef:De vraag is ofdat deze verandering permanent is. Is die er nog wanneer je weer terug een paar jaar in Nederland woont?kayla schreef:Het veranderen van de omgeving waar een persoon in leeft.
2 jaar in het buitenland wonen heeft mij 100% verandert in gedrag en socialiteit.
Ik heb last gehad van obesitas (ik word van nature vrij snel dik). Ik heb nu een goed gewicht, ik ben sportief, loop 14 kilometer in een uur enz.
Daar is een grote verandering voor nodig geweest zowel qua voeding als qua beweging.
Er is uiteindelijk maar één trigger die bepaald ofdat een verandering doorgaat én blijft, dat is de motivatie van de persoon.
Als je echt zelf een ander resultaat wilt, beseft dat je daar zelf verantwoordelijk voor bent en beseft dat je dus ook jouw gedrag zult moeten veranderen om een ander resultaat te krijgen, pas dan kan je veranderen.
Je kan nooit een ander veranderen, het enige wat je kan doen is de ander de realiteit voorhouden. Wat hij/zij er mee doet, dat kan alleen hij/zij zelf bepalen.
Ik ben blij dat ik gedwongen werd om naar Roemenië te gaan en mijn leven heb kunnen veranderen. Door deze ervaring weet ik dat ik de hele wereld aan kan en ik weet wat ik wel en niet kan doen.
Ik hoop dat ik ooit mensen mag helpen hun stappen door te zetten, maar eerst school afmaken [/b]
- Berichten: 579
Re: Attitudeverandering
@Albert
Goede cognitieve therapie gaat uit van socratisch gesprek. De denkschema's stelt de persoon zelf bij (niet opgelegd dus). De rol van de therapeut is de juiste vragen te stellen. Cognitieve therapie gaat niet uit van opgelegde denkschema's!
Ik meen dat het naast gedragstherapieën één van de succesvolste is in blijvende verandering. Het hangt er natuurlijk in zekere mate van af welke pathologie men wil aanpakken. Met name bij angsstoornissen (ook sociale) is het een goede manier.
Klopt, ze stellen denkschema's bij. Het probleem is dat het aardje van het beestje hetzelfde blijft en dat juist in eerste instantie die niet goed werkende denkschema's heeft veroorzaakt. Ik vrees dat het aardje van het beestje er voor zal zorgen dat die extern geïnduceerde nieuwe denkschema's op de middenlange termijn toch weer vervangen zullen worden door de verkeerde denkschema's ingegeven door de aard van iemand, vergelijkbaar met wanneer door een prikkel van buitenaf een dynamisch evenwicht in het lichaam wordt verstoord en het uiteindelijk weer terugkeert naar het setpoint..
Die aard, die kan alleen maar veranderen wanneer de persoon daar zelf voor kiest, meestal naar aanleiding van ingrijpende gebeurtenissen. Dat kan je niet van buitenaf opleggen.
Als iemand met harde cijfers kan aantonen dat cognitieve therapie ook op de lange termijn succesvol is (decennia lang) dan verneem ik dat graag. Ik heb tot nu toe alleen nog maar cijfers gezien die het tegendeel aantonen.
Goede cognitieve therapie gaat uit van socratisch gesprek. De denkschema's stelt de persoon zelf bij (niet opgelegd dus). De rol van de therapeut is de juiste vragen te stellen. Cognitieve therapie gaat niet uit van opgelegde denkschema's!
Ik meen dat het naast gedragstherapieën één van de succesvolste is in blijvende verandering. Het hangt er natuurlijk in zekere mate van af welke pathologie men wil aanpakken. Met name bij angsstoornissen (ook sociale) is het een goede manier.
Bonum vinum laetificat cor hominis
-
- Berichten: 672
Re: Attitudeverandering
Deze Albert?
http://www.minerva-ebm.be/articles/nl/2001...agstherapie.htm
Ik denk dat net CGT mensen een tool in handen geeft om problemen aan te pakken,ook in de toekomst.
Niettegenstaande is het mi ook belangrijk naar de "functie" van bepaalde gedragingen te kijken en dat zo mogelijk simultaan aan te pakken.
uitOp korte termijn blijken zowel imipramine als CGT zeer effectief, maar op lange termijn is CGT superieur en wordt het natuurlijk beter verdragen; ongewenste nevenwerkingen zijn onbestaand 1-3 .
http://www.minerva-ebm.be/articles/nl/2001...agstherapie.htm
Ik denk dat net CGT mensen een tool in handen geeft om problemen aan te pakken,ook in de toekomst.
Niettegenstaande is het mi ook belangrijk naar de "functie" van bepaalde gedragingen te kijken en dat zo mogelijk simultaan aan te pakken.
huh?
-
- Berichten: 2
Re: Attitudeverandering
Dit is wat ik een beetje bedoel, ik moet afstuderen op attitudeverandering.albert davinci schreef:Er is uiteindelijk maar één trigger die bepaald ofdat een verandering doorgaat én blijft, dat is de motivatie van de persoon.kayla schreef:Het veranderen van de omgeving waar een persoon in leeft.
2 jaar in het buitenland wonen heeft mij 100% verandert in gedrag en socialiteit.
Als je echt zelf een ander resultaat wilt, beseft dat je daar zelf verantwoordelijk voor bent en beseft dat je dus ook jouw gedrag zult moeten veranderen om een ander resultaat te krijgen, pas dan kan je veranderen.
De motivatie is daar essentieel in. Maar hoe verander je de motivatie van een persoon? eigenlijk moet je ze gewoon een worst voorhouden. Maar hoe lang blijft men achter die worst aanlopen, waarschijnlijk is het korte-termijn oplossing.
Hoe verander je een attitude op lange termijn??
-
- Berichten: 547
Re: Attitudeverandering
Eigenlijk moet je ze niet gewoon een worst voorhouden, veel mensen houden eigenlijk helemaal niet van worst.
Mensen zijn vaak niet gemotiveerd te doen wat anderen goed voor hun vinden.
Iets motiveert vaak wanneer het gebaseerd is op eigen voorkeuren en keuzen.
Met name in de hulpverlening menen hulpverleners nogal eens het recht te hebben om, op basis van hun deskundigheid en hun inzicht in de situatie van de persoon vast te stellen waartoe iemand gemotiveerd moet zijn.
Mensen zijn vaak niet gemotiveerd te doen wat anderen goed voor hun vinden.
Iets motiveert vaak wanneer het gebaseerd is op eigen voorkeuren en keuzen.
Met name in de hulpverlening menen hulpverleners nogal eens het recht te hebben om, op basis van hun deskundigheid en hun inzicht in de situatie van de persoon vast te stellen waartoe iemand gemotiveerd moet zijn.
- Berichten: 778
Re: Attitudeverandering
Ik meen mij te herinneren dat het woord "attitudeverandering" niet mogelijk is/een mythe is/een fabel is. Dat even terzijde.
Duurzame attitudeverandering: een illusie?
We hebben alle reden om te aanvaarden dat een experimentele behandeling een duurzame wijziging kan teweegbrengen in de interne gedragsdispositie.
Een evaluatieve gedragsaanstekingshypothese.
We kunnen ons de vraag stellen of evaluatieve gedragsassimilatie onderstelt dat er zoiets als een grondig veranderd inzicht of een zogenaamde verandering ontstaat in een interne dispositie, dan wel of de zogenaamde attitudeverandering eigenlijk neerkomt op een verandering in evaluatief geladen, situationeel bepaalde cognitieve, affectieve en conatieve responsen die als nieuwe gedragsvormen wel invloed kunnen hebben op latere gedragingen, maar waarvan het effect kan worden geanalyseerd zonder een beroep te doen op beschrijvende begrippen als attitude, overtuiging of geloof.
Het gedragsaanstekingseffect wordt ondersteld afhankelijk te zijn van 3 factoren, m.n.:
de evaluatieve richting van het onmiddellijk voorafgaande gedrag
de graad van perturbatie of verwarring veroorzaakt door de ontstellende stimuli.
de temporele contiguïteit of nabijheid tussen het voorafgaande gedrag en het door aansteking of besmetting veranderde zelfbeschrijvingsgedrag.
An diesem Beispiel sehen Sie, meine Damen und Herren, dass Politiker, die die Nase vorn haben, Intellektuelle ins Schlepptau nehmen können
-
- Berichten: 3.165
Re: Attitudeverandering
De motivatie is daar essentieel in. Maar hoe verander je de motivatie van een persoon?
Juist niet [rr]Eigenlijk moet je ze gewoon een worst voorhouden.
De reden geef jij zelf al aan.
Zo gauw de worst op is is er niets meer om achteraan te lopen en stopt hij/zij met lopen.Maar hoe lang blijft men achter die worst aanlopen, waarschijnlijk is het korte-termijn oplossing.
Hoe wel?
Het is niet voor niets dat de hulpverlening zich met een mens gaat bemoeien. Het is mi een redelijke veronderstelling dat in zo'n geval een andere keuze (stoppen met een verslaving bijvoorbeeld) beter is voor die persoon en beter bij zijn voorkeuren en keuzen zal passen.Mensen zijn vaak niet gemotiveerd te doen wat anderen goed voor hun vinden.
Iets motiveert vaak wanneer het gebaseerd is op eigen voorkeuren en keuzen.
Het probleem is dat de patiënt dat zelf niet inziet.
In het geval van een verslaving (ook bij roken) heeft het stoppen met de verslaving een zeer groot positief lange termijn effect.
Het bevredigen van de verslaving heeft dan weer een zeer groot positief korte termijn effect.
Het positieve lange termijn effect van het stoppen met de verslaving is groter dan het positieve korte termijn effect van het bevredigen van de verslaving.
Het grote probleem is dat de persoon, als hij dat al in de gaten heeft, de voorkeur geeft aan het positieve korte termijn effect omdat dat veel minder lang duurt.
Vergelijk het met het volgende:
Zet een kind van 2-3 jaar alleen bij een Bosche bol en zeg dat hij er nog niet van mag eten. Een kind dat emotioneel intelligent is zal zich beheersen, wetende dat hij er voor beloond zal worden.
Een kind dat emotioneel wat minder intelligent is zal zich niet kunnen beheersen en er meteen van snoepen.
Uiteindelijk gaat het er volgens mij dan ook om dat je de patiënt bewust maakt van het feit dat de lange termijn effecten belangrijker zijn dan de korte termijn effecten. Als hij zich daarvan bewust is, pas dan kan hij gemotiveerd raken om daar ook naar te handelen.
De grote vraag is of dat het mogelijk is om de patiënt te helpen de nodige zelfdiscipline te ontwikkelen om er naar te handelen.
Dat weet ik niet, ik vrees dat iedereen dat uiteindelijk voor zichzelf zal moeten doen en dat velen daar pas toe in staat zijn wanneer de ellende te groot wordt.
Zoals ik al zei, ik ben zelf licht obees geweest (32). Wat voor mij de trigger is geweest om er succesvol wat aan te doen was al die ellende die het veroorzaakte; te snel buiten adem, lastig broeken vinden, sporten ging moeizamer, kreeg sneller huidirritatie van zweten en wrijving, had het sneller heet in de zomer enz.
Ik heb er nu ook geen enkele moeite mee om mijn gewicht goed te houden omdat ik me er bewust van ben wat de nadelige consequenties op de lange termijn zijn en deze nu voor mij zwaarder wegen dan het positieve korte termijn effect van snoepen.
De emotionele lading van het negatieve lange termijn effect is veel groter geworden (in negatieve zin) waardoor deze emotionele lading nu groter is dan de positieve emotionele lading van het snel inwilligen van mijn behoefte.
Emoties spelen dus blijkbaar de sleuterrol die bepalen ofdat je bij jezelf de click kan maken.
Het bekende verhaal van iemand die succesvol stopt met roken nadat een dierbare er een hartaanval door heeft gekregen (denk aan Johan Cruijff) onderstreept dit.
Therapie zou zich dan ook kunnen richten om iemand echt bewust te maken van de negatieve consequenties van hun gedrag, bijvoorbeeld door mensen wiens leven een stuk slechter is geworden door dat dysfunctionele gedrag er over te laten vertellen.
Verder hebben veel mensen foutief de indruk dat ze relatief weinig controle hebben over hun handelen. Veel mensen die wat te dik zijn denken 'ach, ik ben altijd al wat dik geweest, dat zal toch niet veranderen', veel rokers denken 'ik heb al 4 keer geprobeerd te stoppen en zonder enig resultaat'. Dit zijn verkeerde conclusies omdat deze personen over het hoofd zien dat ze niet geslaagd zijn in gedragsverbetering doordat ze het verkeerd hebben aangepakt. Er is bijvoorbeeld wetenschappelijke literatuur waaruit blijkt dat met de juiste behandeling bijna de helft van de mensen blijvend van het roken kan afkomen, dit is zo duur dat het practisch moeilijk uitvoerbaar is maar onderstreept dat het gebruik van de juiste methode sterk de kans op succes bepaalt.
Belangrijk is dus ook dat de patiënt gaat beseffen dat hij zelf zijn eigen handelen bepaald en niemand anders. Het is belangrijk dat hij gaat beseffen dat het resultaat vanzelf zal veranderen zogauw zijn handelen veranderd.
Samengevat:
Therapie moet zich mi op 2 punten richten.
- Het ontwikkelen van een grote negatieve emotionele lading tov de negatieve consequenties van het destructieve gedrag, wat als tegenwicht dient voor het feit dat hij voor de beloning van het bevredigen van een verslaving (of iets anders?) niet hoeft te wachten.
- Het bevorderen van de eigen verantwoordelijkheid en zelfredzaamheid van de patiënt.
Vaak hebben die hulpverleners nog gelijk ookMet name in de hulpverlening menen hulpverleners nogal eens het recht te hebben om, op basis van hun deskundigheid en hun inzicht in de situatie van de persoon vast te stellen waartoe iemand gemotiveerd moet zijn.
Het probleem is dat ze het aan de patiënt willen opdringen waardoor de zelfredzaamheid en zelfverantwoordelijkheid zelfs gedestimuleerd wordt met als logisch gevolg (zie punt 2) dat de therapie juist minder succesvol is.
Ook de hulpverlener kan niet weerstaan aan de verleiding van een positief korte termijn effect ten koste van een negatief lange termijn effect.
De constructievere oplossing duurt langer en kost meer energie maar het lange termijn resultaat is wel veel beter en wie weet kan die persoon dan op zijn beurt weer anderen helpen en daarbij een zeer grote toegevoegde waarde hebben, juist dankzij zijn eigen ervaring.