aanspoelen van walvissen

suus

De aarde is een reusachtige magneet. Tussen de Noordpool en de Zuidpool zit een magnetisch veld. Dat is een gebied waarbinnen de kracht van een magneet heerst. Wij voelen die magnetische kracht niet, maar met een kompas kan je die wel zichtbaar maken.

Dolfijnen en andere walvissen voelen dat magnetische veld wel. Ze merken zelfs kleine verschillen op en maken een soort landschap van magnetische krachtlijnen mee. Hoe walvissen het magnetische veld precies voelen, is onbekend. We weten wel dat walvissen magnetiet in hun lichaam hebben. Magnetiet is natuurlijk ijzererts dat werkt als kompasnaalden. Bij sommige walvissen zit het in de hersenen. Met dat magnetiet voelen ze magnetische velden. Walvissen hebben dus eigenlijk een soort kompas in hun kop waarmee ze de weg kunnen vinden. Hoe walvissen een beeld krijgen van het hele magnetische landschap, is nog niet precies bekend.

Walvissen volgen bij hun trektochten bepaalde magnetische krachtlijnen. Bij de kust ontstaan soms problemen als de lijnen loodrecht op het land doorlopen. De dieren volgen hun route precies en stranden dan aan. Het lijkt op een auto-ongeluk dat gebeurt doordat je alleen de kaart volgt en niet meer naar de weg kijkt of alles wel klopt.

Vooral walvissen uit diepe zeeën stranden vaak. Walvissen die aan de kust leven, kennen de gevaren van magnetische lijnen die doorlopen op het land. Er kunnen ook andere dieren aanspoelen door een andere manier. Meestal zijn het oude, zieke of dode dieren.

nou was mij gedachte;

zou er echt niet iets anders kunnen zijn dat gezonde walvissen aanspoelen

lucilius

suus schreef:De aarde is een reusachtige magneet. Tussen de Noordpool en de Zuidpool zit een magnetisch veld. Dat is een gebied waarbinnen de kracht van een magneet heerst. Wij voelen die magnetische kracht niet, maar met een kompas kan je die wel zichtbaar maken.

Dolfijnen en andere walvissen voelen dat magnetische veld wel. Ze merken zelfs kleine verschillen op en maken een soort landschap van magnetische krachtlijnen mee. Hoe walvissen het magnetische veld precies voelen, is onbekend. We weten wel dat walvissen magnetiet in hun lichaam hebben. Magnetiet is natuurlijk ijzererts dat werkt als kompasnaalden. Bij sommige walvissen zit het in de hersenen. Met dat magnetiet voelen ze magnetische velden. Walvissen hebben dus eigenlijk een soort kompas in hun kop waarmee ze de weg kunnen vinden. Hoe walvissen een beeld krijgen van het hele magnetische landschap, is nog niet precies bekend.

Walvissen volgen bij hun trektochten bepaalde magnetische krachtlijnen. Bij de kust ontstaan soms problemen als de lijnen loodrecht op het land doorlopen. De dieren volgen hun route precies en stranden dan aan. Het lijkt op een auto-ongeluk dat gebeurt doordat je alleen de kaart volgt en niet meer naar de weg kijkt of alles wel klopt.

Vooral walvissen uit diepe zeeën stranden vaak. Walvissen die aan de kust leven, kennen de gevaren van magnetische lijnen die doorlopen op het land. Er kunnen ook andere dieren aanspoelen door een andere manier. Meestal zijn het oude, zieke of dode dieren.

nou was mij gedachte;

zou er echt niet iets anders kunnen zijn dat gezonde walvissen aanspoelen

Hetgeen je vermeldt, wordt inderdaad door bepaalde onderzoekers als een mogelijke oorzaak gehanteerd.

Helaas is er echter nog altijd geen eenduidige reden waarom er zoveel walvisachtigen aanspoelen.

Er zijn een aantal courante theorieën , maar dus nog steeds geen echte algemeen aanvaardbare , juiste theorie.

Het zal ook niet evident worden om zoiets te bewijzen.

Dr. Kristof M.

Het is inderdaad zo dat walvissen en walvisachtigen in staat zijn om een soort van magnetische 'kaart' te maken met behulp van het magnetisch veld van de aarde. Er wordt gedacht dat ze met behulp van de magnetische stralingen in staat zijn een soort van sonar te vormen die hun een redelijk gedetailleerde kaart van magnetische lijnen en velden oplevert. Op dit moment wordt er vooral onderzoek gedaan naar de tijdstippen waarop walvissen (en zeker in zulke grote aantallen) stranden en welke natuurverschijnselen er op dat moment aanwezig zijn. Zo zou het kunnen zijn dat de magnetische 'kaarten' van walvisachtigen door bepaalde fysische factoren beïnvloed worden. Walvissen volgen hun nieuwe route, omdat ze er doorgaans op kunnen vertrouwen dat deze hun leidt zoals gewenst, zodat drastische veranderingen in hun route, zoals een aanvaaring met stranden of terecht komen in laag water, niet verwacht worden. Anticiperen is meestal voor de dieren zelf niet meer mogelijk, omdat ze zich op het moment dat ze zich realiseren dat ze in de problemen zitten, in 99% van de gevallen niet meer in staat zijn zichzelf hieruit te redden.

Maar er zal nog veel onderzoek hiernaar gedaan moeten worden, want voorvallen zoals de voorbije week, kunnen, wanneer ze veroorzaakt worden door iets wat misschien vermeden kan worden (als gevolg van menselijke activiteiten maw), op termijn fataal gaan worden voor een aantal soorten. Op dit moment wordt er hier veel onderzoek naar gedaan, alle factoren worden bekeken, autopsies worden uitgevoerd en er zullen dus artikels gepubliceerd worden.

Moest het sommigen interesseren kan ik jullie af en toe op de hoogte houden van de laatste bevindingen, aangezien ikzelf intensief meewerk aan deze onderzoeken.

Assassinator

wat ook bekent is over het magnetisch veld van de aarde is dat die (weer) langzaamaan het omdraaien is, de huidige noordpool wordt dus de zuidpool (dit gebeurt elke, pakweg, 300 miljoen jaar) en misschien is dat de reden waarom er zoveel walvissen aanspoelen: hun "kaarten" worden zo langzamerhand "out of date".

suus

hey Assassinator,

ik ben even gaan zoeken op internet over het veranderen van het magnetisch veld op aarde en dit vond ik

Verliest de aarde zijn magnetisch veld?

Uit satellietgegevens blijkt dat het in de ruimte gemeten magnetisch veld van de aarde door drie overlappende bronnen gevoed wordt. Het dynamo-proces in de kern en de mantel van de aarde is daarbij het belangrijkst. Daarbovenop zijn er nog afwijkingen, afkomstig van gemagnetiseerd gesteente in de aardkorst.

Deze twee bronnen zorgen voor het binnenste magnetisch veld, die in wisselwerking is met elektrische stromen in het buitenste deel van de aardatmosfeer, de ionosfeer. Voor het leven op de aarde is het magnetisch veld uiterst belangrijk. Het is immers samen met de atmosfeer van de aarde een beschermend schild tegen gevaarlijke straling van de zon, de zogenaamde zonnewind.

Als de elektrisch geladen deeltjes van de aarde het aardoppervlak ongehinderd zouden bereiken, dan zouden de hogere levensvormen een dodelijke straling over zich heen krijgen. Veranderingen in het magnetisch veld kunnen aldus wezenlijke gevolgen hebben voor bepaalde gebieden op de aarde en zelfs de hele planeet.

Dat het magnetisch veld van de aarde alsmaar verandert en de magnetische polen van plaats veranderen is bekend. Gedurende de laatste 150 jaar is de kracht van het magnetisch veld gestadig afgenomen. Dat hangt samen met een op handen zijnde omkering van de magnetische noord- en zuidpool. Als het veld blijft afnemen, dan verliest de aarde rond het jaar 4000 zijn kosmische bescherming.

Dat is echter niet ongewoon. De voorbije 40 miljoen jaar hebben er ongeveer 70 ompolingen van het magnetisch veld plaatsgevonden, de laatste ongeveer 750.000 jaar geleden. Een zekere wetmatigheid in de tijd is daarbij niet waarneembaar. Het is verder ook volkomen onduidelijk welke levensbedreigende gevolgen dit kan hebben voor de nu 6,5 miljard mensen die de aarde bevolken.

ik vraag me af of die magnetische straling dan nu al te veel is verandert? wat denken jullie, ik hoor het graag

Dr. Kristof M.

Het magnetisch veld is zich inderdaad weer aan het omkeren, en dit is inderdaad al meerdere keren in de geschiedenis van de aarde gebeurt. Het omkeren van het magnetisch veld is voor de hogere levensvormen niet zo erg, het verdwijnen van het magnetische veld is echter iets heel anders. Dit zou fataal zijn voor alle geavanceerde vormen van leven (maw bijna alle vormen van leven zouden hierdoor met uitsterven bedreigt kunnen worden). Maar als het magnetisch veld zich omkeert verliest de aarde niet zijn totaliteit aan magnetisme, waardoor we daarvan niet te veel te vrezen hebben. Het verminderen van het magnetisme tijdens dit proces is voor sommige dieren verwarrend en dodelijk, maar niet in die mate dat hele soorten erdoor kunnen uitsterven. En een tweede punt waarom ik niet helemaal geloof dat het omkeren van het magnetisch veld een belangrijke oorzaak zou zijn van strandingen van walvisachtigen is het feit dat deze fysische gebeurtenis zich in de loop van de geschiedenis al meerdere malen heeft voorgedaan, en er zijn geen bewijzen te vinden van het massaal uitsterven van bepaalde diersoorten die deels afhangen van het magnetisch veld. Ik denk dat het nog wel een tijdje zal duren vooraleer we weten wat nu eigenlijk de echte reden is waarom er zo regelmatig walvisachtigen stranden. Ikzelf ben geneigd aan te nemen dat de grote veranderingen op het vlak van de opwarming van de aarde hier voor iets tussen zit. Met andere woorden, onderzoek doen en met bewijzen komen om deze theorie te kunnen staven.

lucilius

Het magnetisch veld is zich inderdaad weer aan het omkeren, en dit is inderdaad al meerdere keren in de geschiedenis van de aarde gebeurt. Het omkeren van het magnetisch veld is voor de hogere levensvormen niet zo erg, het verdwijnen van het magnetische veld is echter iets heel anders. Dit zou fataal zijn voor alle geavanceerde vormen van leven (maw bijna alle vormen van leven zouden hierdoor met uitsterven bedreigt kunnen worden). Maar als het magnetisch veld zich omkeert verliest de aarde niet zijn totaliteit aan magnetisme, waardoor we daarvan niet te veel te vrezen hebben. Het verminderen van het magnetisme tijdens dit proces is voor sommige dieren verwarrend en dodelijk, maar niet in die mate dat hele soorten erdoor kunnen uitsterven. En een tweede punt waarom ik niet helemaal geloof dat het omkeren van het magnetisch veld een belangrijke oorzaak zou zijn van strandingen van walvisachtigen is het feit dat deze fysische gebeurtenis zich in de loop van de geschiedenis al meerdere malen heeft voorgedaan, en er zijn geen bewijzen te vinden van het massaal uitsterven van bepaalde diersoorten die deels afhangen van het magnetisch veld. Ik denk dat het nog wel een tijdje zal duren vooraleer we weten wat nu eigenlijk de echte reden is waarom er zo regelmatig walvisachtigen stranden. Ikzelf ben geneigd aan te nemen dat de grote veranderingen op het vlak van de opwarming van de aarde hier voor iets tussen zit. Met andere woorden, onderzoek doen en met bewijzen komen om deze theorie te kunnen staven.

aangezien u hier de specialist bent, of toch meer dan ik, ga ik u niet meteen tegenspreken, alleen wil ik toch het volgende eraan toevoegen.

u zegt ergens : En een tweede punt waarom ik niet helemaal geloof dat het omkeren van het magnetisch veld een belangrijke oorzaak zou zijn van strandingen van walvisachtigen is het feit dat deze fysische gebeurtenis zich in de loop van de geschiedenis al meerdere malen heeft voorgedaan, en er zijn geen bewijzen te vinden van het massaal uitsterven van bepaalde diersoorten die deels afhangen van het magnetisch veld.

Nu daar kan ik toch niet meteen akkoord met gaan : het is niet omdat we het (nog)niet kunnen bewijzen , dat het niet zo is...

suus

hey dr kristof m.

Waarom denk je dat de opwarming van de aarde daar mee te maken heeft??

en wat voor effect denk je dat dat heeft op die walvissen.

ik zou het graag willen weten

Dr. Kristof M.

Nu daar kan ik toch niet meteen akkoord met gaan : het is niet omdat we het (nog)niet kunnen bewijzen , dat het niet zo is...

Waar begint en eindigt het vakgebied van de exacte wetenschappen dan? Als we alles moeten aannemen zonder bewijzen, dan zouden er nogal wat theoriën ontstaan denk ik. Het zou natuurlijk kunnen dat die bewijzen nog gevonden kunnen worden, maar die kans schat ik eerder klein.

@ Suus

Waarom ik dit (dit zal sowieso nog veel onderzoek vergen om het te bewijzen) als een mogelijke factor beschouw: door de opwarming van de aarde smelten de ijskappen en stijgt en daalt de temperatuur in de verschillende zeeën en oceanen. Hierdoor zou het mogelijk zijn dat walvisachtigen hun territorium vergroot zien, terwijl ze eigenlijk een beetje hun dood tegemoed zwemmen. Want door de combinatie van de verandering van het magnetisch veld en de opwarming van de aarde raken deze dieren, die beide factoren echt wel nodig hebben om hun leefwereld vorm te kunnen geven, compleet in de war. Ze gaan hun leefgebied anders 'op kaart' zetten, maar belanden uiteindelijk op een strand...

Assassinator

En een tweede punt waarom ik niet helemaal geloof dat het omkeren van het magnetisch veld een belangrijke oorzaak zou zijn van strandingen van walvisachtigen is het feit dat deze fysische gebeurtenis zich in de loop van de geschiedenis al meerdere malen heeft voorgedaan, en er zijn geen bewijzen te vinden van het massaal uitsterven van bepaalde diersoorten die deels afhangen van het magnetisch veld.

walvissen bestaan nog niet zo heel lang op evolutionare schaal. uiteraard is er ook weinig tot niks bewaard gebleven van eventuele massale aanspoelingen (dieren fossiliseren maar heel weinig, het is zeldzaam) dus het valt niet te zeggen of dat wel of niet in het verleden ook is gebeurt. ook weten we niet of die vroegere walvisachtigen ook het magnetische veld van de aarde gebruikten om te navigeren.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

aanspoelen van walvissen

aanspoelen van walvissen

Re: aanspoelen van walvissen

Re: aanspoelen van walvissen

Re: aanspoelen van walvissen

Re: aanspoelen van walvissen

Re: aanspoelen van walvissen

Re: aanspoelen van walvissen

Re: aanspoelen van walvissen

Re: aanspoelen van walvissen

Re: aanspoelen van walvissen