1. Wat is het kenmerk van een ideale spanningsbron? Ik neem aan dat je hierover verteld is. Zoniet dan moet je dat even opzoeken. (Niet moeilijk.)
2. Als je kijkt naar je metingen bij B, voldoet de spanningsbron dan aan het criterium van een ideale spanningsbron?
Als je hier eerst eens naar kijkt, dan is het rekenwerk niet zo moeilijk. Belangrijker is dat je begrijpt wat je aan het doen bent.
Nog een opmerking: Kennelijk wil je hier experimenteel aantonen wat het nadeel is van een niet-ideale spanningsbron. Vraag je eens af of het uberhaupt mogelijk is dat de bron waaraan je meet ideaal zou kunnen zijn...
Als ik zo naar de gegevens kijk lijkt het er meer op dat je die 330ohm als inwendige weerstand gebruikt hebt, en een 10V spanningsbron met veel lagere Ri. Is de bedoeling van de vraag niet om met een berekening te laten zien dat de inwendige weerstand ongeveer gelijk is aan 330ohm?
Ok, je weet dus al dat de inwendige weerstand gelijk is aan 330ohm. Je kunt dit met berekeningen laten zien, door je formule in te vullen!
\(Ri=(E-U)/I\)
Waarbij E gelijk is aan 10V, en je voor U en I de waarden gebruikt die je gemeten hebt. Als je dan de waarden uit je tabel invult dan kom je steeds op ongeveer 330ohm uit. Dat je er hier en daar een beetje naast zit is te wijten aan de tolerantie van de gebruikte weerstand, afleesfouten in de stroom, afleesfouten in de spanning, etc...
Bij proeven in de exacte wetenschappen is er nooit iets exact. Je maakt altijd diverse soorten fouten. Dat is dus heel normaal. De kunst is ze correct te interpreteren en in te calculeren.
ALS WIJ JE GEHOLPEN HEBBEN...
help ons dan eiwitten vouwen, en help mee ziekten als kanker en zo te bestrijden in de vrije tijd van je chip... http://www.wetenscha...showtopic=59270
Als ik goed kijk naar de metingen van crazyheinz zie ik het volgende:
1. De linkertabel past bij een stroombron met een inwendige weerstand nul. Als batterij of als accu bestaat die niet. Maar er zijn wel electronische stroombronnen die via een operationele versterker zich gedragen als een batterij met R(i) = 0. Je kunt zoiets een potentiostaat noemen. Was dat hier het geval?
2 De middelste tabel vertoont wat variabele inwendige weerstanden. Dit zou van een pack van droge batterijen kunnen zijn. De inwendige weerstand kun je per meting uitrekenen en varieert tussen de 0.320 en 0.330 Ohm. Ik schrijf dat toe aan de tijdsafhankelijkheden bij de metingen. Als je de belastingsstroom op een vaste waarde instelt zie je celspanning voortdurend dalen. Op welk moment lees je dan af?
Dat zal ook wel variabel geweest zijn en daardoor krijg je ook (schijnbare) variabele inwendige weerstanden. Je zult ook wel gemerkt hebben dat bij de hoogste stromen de celspanning het sterkste daalt met de tijd.
Oorzaak: concentratieveranderingen binnen de cel. We noemen dit ook wel concentratiepolarisatie.
3. Hier geldt hetzelfde verhaal als bij 2. Alleen hier zijn de variaties nog groter.
Tenslotte: Als je de produkten van stroom en spanning met elkaar vergelijkt zie je in de tabellen 2. en 3. een maximum. Ongeveer daar waar de celspanning gehalveerd is. Dat klopt vrij goed met de theorie. Je metingen zijn dus toch aardig goed geweest.
De beide maxima vind je daar, waar de batterij zijn maximale vermogen afgeeft in de uitwendige weerstand. Maar dat betekent niet dat de batterij zo ook zijn maximale nuttige energie kan afgeven. Want de polarisatieverschijnselen zijn dan zo groot dat slechts een beperkt deel van het actieve materiaal in de cel gebruikt kan worden. Maar de kwestie van maximaal vermogen en maximale energie leidt weer tot een discussie apart en die wil ik nu niet meer voeren.
