hoi,
het is misschien een domme vraag, maar vanwaar komt de hik?
ik weet wel wat het is, maar hoe komt datje er ineens last van hebt?
communiecatiefout in de hersenen door teveel ineens te drinken, of te lang?
alvast bedankt:)
Wouter
Laatste berichten
-
15:28
Vraag 2009 Juli Vraag 5 5
-
12:51
positie 2
-
10:44
Schroefdraad berekening 8
-
00:15
[scheikunde] Kan chloorgas de geleiding van elektriciteit belemmeren? 9
-
21:15
Weerfrustratie 9
-
18:08
geen minkowski-ruimte toch? Doe ik dit nou fout? 15
-
23 apr
do-re-mi-fa-so vliegtuigen 7
-
23 apr
Kunnen quantum Zonnecellen 190% quantum efficiënt zijn 3
-
23 apr
De Euro Nederlandse 100 qubit computer komt eraan
-
23 apr
projectiel 8
-
23 apr
Verschil tussen deze 2 vragen 5
-
23 apr
[scheikunde] berekeningen labo vitamine c bepaling 1
-
22 apr
[wiskunde] rode en witte ballen verdelen 8
-
22 apr
Rotatie van het heelal 41
-
22 apr
Muntje opgooien 14
-
21 apr
Reactiviteit silyl enol ethers 1
-
21 apr
Criterium voor vochtretentie
-
21 apr
speciale rel. theorie 5
-
21 apr
Vogels in de stad zijn goede klussers
-
21 apr
Ervaringen met "herontdekkingen" 15
Nieuwsberichten
-
04 mar
Een nieuw soort magnetisme: altermagnetisme
-
31 okt
AI kan via stem diabetes vaststellen 11
-
21 okt
Einstein krijgt wéér gelijk 45
-
07 feb
witter dan wit 20
-
19 jun
irrigatie en de aardas
Ontstaan vd hik
Moderator: ArcherBarry
-
- Berichten: 17.659
Re: Ontstaan vd hik
Lijkt me meer thuishoren in Medisch, dus even verplaatst.
Via Wikipedia kwam ik hier terecht: What are hiccups and why do we get them?
Ik denk dat dit je wel op weg helpt.
Via Wikipedia kwam ik hier terecht: What are hiccups and why do we get them?
Ik denk dat dit je wel op weg helpt.
"Knowledge speaks, but wisdom listens."
- Jimi Hendrix -
- Jimi Hendrix -
-
- Berichten: 15
Re: Ontstaan vd hik
Ik weet alleen dat het psychisch is, je kunt iemand er namelijk direct vanaf helpen door de persoon strak in de ogen te blijven kijken en te vragen te hikken en dit steeds indringender, in de trant van :"Je zei dat je last van de hik had, wel hik dan...! Toe dan..., zie je nu wel, je moet helemaal niet hikken...etc.
Dit werkt altijd.
Dit werkt altijd.
Er zijn geen problemen, er zijn mensen.
-
- Berichten: 206
Re: Ontstaan vd hik
Wat een onzin. Dus als iemand zich verslikt en vervolgens de hik krijgt, zit dat volgens jou 'tussen de oren'? Dan zou vrijwel de hele wereld dus psychische problematiek hebben.chuckie schreef:Ik weet alleen dat het psychisch is, je kunt iemand er namelijk direct vanaf helpen door de persoon strak in de ogen te blijven kijken en te vragen te hikken en dit steeds indringender, in de trant van :"Je zei dat je last van de hik had, wel hik dan...! Toe dan..., zie je nu wel, je moet helemaal niet hikken...etc.
Dit werkt altijd.
-
- Berichten: 17.659
Re: Ontstaan vd hik
Dit valt in de catagorie bakermiddeltjes. Leuk bedacht en bij een enkeling kan het misschien werken, maar eigenlijk valt er niets aan te bewijzen.
"Knowledge speaks, but wisdom listens."
- Jimi Hendrix -
- Jimi Hendrix -
-
- Berichten: 15
Re: Ontstaan vd hik
Wel bewijzen kan ik het niet, althans niet op deze wijze, maar in alle gevallen dat ik hier iemand mee kon helpen is het ook gelukt. Je kunt het zelf ook proefondervindelijk vast stellen door het zelf te proberen mocht zich de gelegenheid voordoen.
Persoonlijk denk ik dat hik een verzameling onwillekeurige contracties in het middenrif zijn, aangestuurd vanuit een passief zenuwcentrum. Mogelijke verklaring van dit trucje zou kunnen zijn dat je de concentratie verlegt door de persoon in kwestie zich volledig te laten focussen op jouw blik en spraak, een soort van hypnose dus, anyway, het werkt bij mij altijd.
Overigens ben ik de nuchterheid zelve en houdt me verre van elke soort van alternatieve zienswijzen en geneeskunde, als je dit zo zou classificeren.
Persoonlijk denk ik dat hik een verzameling onwillekeurige contracties in het middenrif zijn, aangestuurd vanuit een passief zenuwcentrum. Mogelijke verklaring van dit trucje zou kunnen zijn dat je de concentratie verlegt door de persoon in kwestie zich volledig te laten focussen op jouw blik en spraak, een soort van hypnose dus, anyway, het werkt bij mij altijd.
Overigens ben ik de nuchterheid zelve en houdt me verre van elke soort van alternatieve zienswijzen en geneeskunde, als je dit zo zou classificeren.
Er zijn geen problemen, er zijn mensen.
-
- Berichten: 17.659
Re: Ontstaan vd hik
Misschien moet je toch nog even deze link bekijken die ik eerder al gaf. Daar leggen ze uit waar de hik vandaan komt. Daar leggen ze uit dat het een hele normale oorzaak heeft (teveel lucht inslikken op diverse manieren) en hoe je lichaam daar vanaf komt. Heeft niets met jouw methode te maken.
"Knowledge speaks, but wisdom listens."
- Jimi Hendrix -
- Jimi Hendrix -
-
- Berichten: 3.165
Re: Ontstaan vd hik
Van wikipedia
Er staan wat suggesties over hoe je de hik zou kunnen bestrijden maar ofdat ze echt werken?
Wat ik altijd doe wanneer ik de hik heb (min of meer één van de tips) is eventjes mijn adem inhouden. Ik doe dat meestal een minuut of langer (ik kan in rust mijn adem zo'n 2,5 minuut inhouden). Bij mij heeft dat tot nu toe nog maar één keer niet gewerkt, zeker 10-20 keer wel.
Ik heb ook gemerkt dat wanneer ik ga hoesten (ik heb soms een droge hoest door irritatie wat wel eens de oorzaak is van de hik, andere keren krijg ik de hik door het eten van pittig voedsel) binnen een te korte tijd nadat de hik weer verdwenen is dat de hik dan weer terugkomt. Dan houd ik weer mijn adem in en gaat de hik weer terug over.
De laatste keren heb ik daarom bewust het hoesten ingehouden en inderdaad, de hik bleef weg.
Vraag me niet hoe het allemaal werkt maar bij mij werkt dit dus zeer goed.
Adem inhouden voor een minuutje en daarna rustig ademhalen (en dus niet bijvoorbeeld hoesten of hevig praten).
Het is niet omdat het voor mij werkt dat het daarom ook voor iedereen werkt
Het kan in ieder geval geen kwaad om het eens te proberen.
Grappig. Als je een lief hebt dan kan je het altijd eens proberenIn 2006, Francis Fesmire of the University of Tennessee College of Medicine received an Ig Nobel prize for medicine when he published "Termination of intractable hiccups with digital rectal massage" in 1988.[1] In an attempt to block the runaway messages on the vagus nerve, Fesmire found that the stimulation of the vagus nerve by digital rectal massage worked, stopping the patients bout of hiccupping. Fesmire also commented "An orgasm results in incredible stimulation of the vagus nerve. From now on, I will be recommending sex culminating with orgasm as the cure-all for intractable hiccups.", so perhaps this is a more efficient and desirable cure for intractable hiccups.
Er staan wat suggesties over hoe je de hik zou kunnen bestrijden maar ofdat ze echt werken?
Wat ik altijd doe wanneer ik de hik heb (min of meer één van de tips) is eventjes mijn adem inhouden. Ik doe dat meestal een minuut of langer (ik kan in rust mijn adem zo'n 2,5 minuut inhouden). Bij mij heeft dat tot nu toe nog maar één keer niet gewerkt, zeker 10-20 keer wel.
Ik heb ook gemerkt dat wanneer ik ga hoesten (ik heb soms een droge hoest door irritatie wat wel eens de oorzaak is van de hik, andere keren krijg ik de hik door het eten van pittig voedsel) binnen een te korte tijd nadat de hik weer verdwenen is dat de hik dan weer terugkomt. Dan houd ik weer mijn adem in en gaat de hik weer terug over.
De laatste keren heb ik daarom bewust het hoesten ingehouden en inderdaad, de hik bleef weg.
Vraag me niet hoe het allemaal werkt maar bij mij werkt dit dus zeer goed.
Adem inhouden voor een minuutje en daarna rustig ademhalen (en dus niet bijvoorbeeld hoesten of hevig praten).
Het is niet omdat het voor mij werkt dat het daarom ook voor iedereen werkt
Het kan in ieder geval geen kwaad om het eens te proberen.
-
- Berichten: 4.502
Re: Ontstaan vd hik
Deze DaVinci-methode heb ik me ook reeds lang toegeeigend;werkt goed.Hik zou verband houden met een storing in het middenrif,hetzij door slikken,ademen,etc, waardoor het ritme dat door de ademhaling optreedt,opeens wordt verstoord. Mogelijk ergens vergelijkbaar met een hartritme-stoornis.Maar hang me er niet aan op;ben geen medicijnman,doch een eenvoudige techneut
-
- Berichten: 20
Re: Ontstaan vd hik
De hik
J.B.M.ten Holter *
samenvatting
Hoewel de hik een alledaags fenomeen is, is er weinig bekend over de pathofysiologie en nog minder over de functie.
Voor een hikreflex is weinig wetenschappelijke onderbouwing. De sluiting van de glottis wordt mogelijk door een actieve contractie van de stemspleet veroorzaakt, maar kan ook passief plaatsvinden vanwege een plotselinge myocloniforme contractie van de inspiratoire musculatuur die tot een snelle daling van de intrathoracale druk leidt.
Meestal is de hik onschuldig en voorbijgaand, echter de hik kan ook een serieus medisch probleem zijn vanwege de chroniciteit en het onderliggend lijden.
Er zijn vele therapieën beschreven voor de hik, variërend van eenvoudige manoeuvres tot medicamenteuze en chirurgische interventies.
Chloorpromazine is het enige middel dat is geregistreerd voor de behandeling van persisterende hik, maar het heeft veel bijwerkingen. In de praktijk wordt baclofen veel toegepast en er zijn gunstige ervaringen met piracetam.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2659-62
Onze respiratoire activiteit kan op de onverwachtste momenten verstoord worden door een fenomeen dat de hik wordt genoemd. Hoewel de hik wereldwijd bij mensen en zoogdieren optreedt en medici zich sinds Hippocrates hebben beziggehouden met het fenomeen, is de functie ervan onbekend. 1 2 In tegenstelling tot niezen, hoesten en braken lijkt de hik geen beschermende functie te hebben. 3 4 De hik wordt door velen beschouwd als een storende, zinloze onderbreking van de normale respiratoire actie: het verschijnsel is hinderlijk, soms pijnlijk en in gezelschap kan het de betrokkene in verlegenheid brengen.
Meestal gaat het om een tijdelijke en kortdurende gebeurtenis, die doorgaans geen therapie behoeft. Hikken kan echter ook hardnekkig zijn en tot ernstig ongemak en morbiditeit leiden. Het record hikken ligt met 69 jaar en 5 maanden bij Charles Osborne, die overigens een normaal leven heeft geleid. 4 Paus Pius XII (1876-1958) heeft in zijn laatste 4 levensjaren een chronische invaliderende hik gehad, waardoor hij serieus heeft overwogen om zijn pontificaat neer te leggen. 5 Uiteenlopende gastro-intestinale, pulmonologische, metabole en neurologische stoornissen kunnen tot een chronische hik leiden; soms wordt geen oorzaak gevonden.
Dit artikel geeft een overzicht van de huidige pathofysiologische inzichten en therapeutische mogelijkheden omtrent de hik.
etymologie
De term hikken is een onomatopee, een woord naar de klank die erbij ontstaat: Frans hoquet, Spaans hipo, Engels hiccup, Noors en Deens hikke, Turks hicirik. 4 De medische term singultus stamt mogelijk af van het Latijnse woord singultim: met snikken, hortend en stotend.
pathofysiologie
Onze ademhaling verloopt doorgaans buiten ons dagelijkse bewustzijn. Ze past zich automatisch aan aan de omstandigheden. Tijdens spreken, zingen, bij inspanning en rust en bij diverse lichaamshoudingen gaat het ademen in principe onopgemerkt door. Inspiratie is het gevolg van contractie van het diafragma en de Mm. intercostales externi. Bij diepe inspiratie zijn ook de Mm. scaleni, de Mm. sternocleidomastoidei en de Mm. serrati anteriores actief. Expiratie verloopt doorgaans passief als gevolg van relaxatie van het diafragma. Door krachtig aanspannen van de abdominale spieren treedt geforceerde expiratie op.
Bij slikken treedt sluiting op van het glottisklepcomplex. De epiglottis verplaatst zich naar achteren en de larynx naar boven. Er treedt sluiting op van de glottis en contractie van de spieren vastgehecht aan het os hyoideum en de bovenste constrictor van de farynx. Tegelijkertijd treedt relaxatie op van de bovenste oesofageale sfincter en komt de peristaltiek in de slokdarm op gang. Door reciproke inhibitie stoppen alle ademhalingsbewegingen. Tijdens de ademhaling treedt juist relaxatie op van het glottisklepcomplex en inhibitie van de slokdarmperistaltiek. 6 De reciproke inhibitie tussen deze twee systemen wordt gereguleerd vanuit de hersenstam.
Bij de hik wordt dit automatisme onderbroken: er treedt een plotse, onwillekeurige en krachtige contractie op van het diafragma, de Mm. scaleni en externe intercostale (inspiratoire) spieren, die ongeveer 500 ms duurt. De duur van inspiratie van lucht is slechts van korte duur. Ongeveer 30-40 ms na het begin van deze contractie treedt, in tegenstelling tot bij de normale inspiratie, een krachtige en abrupte sluiting van de glottis op, die tot 1 seconde kan aanhouden. Deze krachtige sluiting veroorzaakt het specifieke geluid dat met de hik gepaard gaat. De hikcontracties zijn eenmalig of worden in snel tempo opgevolgd door kleinere contracties. De hik is meestal niet ritmisch, waarbij de frequentie kan variëren tussen 2 en 60/min. Ondanks de kracht van de inspiratoire beweging vindt, vanwege de vroege sluiting van de glottis, geen grote verandering plaats van het longvolume. 3 Het ventilatoire effect van de hik is onder normale omstandigheden dus minimaal. Bij patiënten die geïntubeerd zijn, kan daarentegen wel een respiratoire alkalose ontstaan op basis van een ernstige hyperventilatie. 7
Er bestaat nog veel onduidelijkheid omtrent de functie en de pathofysiologie van de hik. In de foetus is de hik een normaal verschijnsel na de 8e gestatieweek en met name in de laatste weken van de zwangerschap kan het hikken van de baby voor de zwangere vrouw onaangenaam worden. Babys hikken frequent, maar naarmate de rijping vordert, neemt de hik af. 8
Een theorie luidt dat de hik een respiratoire oefening van het ongeboren kind is. 9 Omdat meerdere spieren (en zenuwen) bijdragen tot de inspiratoire actie van de hik nemen de meeste auteurs aan dat de hik een primitieve, respiratoire reflex is. 3 8 10-12 De afferente baan zou verlopen via de N. phrenicus, N. vagus en de sympathische grensstreng tussen T6-12. De efferente baan wordt gevormd door de N. phrenicus naar het diafragma, cervicale zenuwen naar de Mm. scaleni (C5-7), de intercostale zenuwen naar de Mm. intercostales externi (T1-11) en de N. laryngeus recurrens naar de glottis. De centrale verbinding is niet bekend, maar zou in de hersenstam of in de hoogste segmenten van het cervicale ruggenmerg gelegen zijn. Tegen het concept van een reflex pleit dat de hik geen beschermende functie heeft, in tegenstelling tot andere bekende reflexen zoals hoesten, niezen en terugtrekreflexen. Alleen de glottissluiting die optreedt bij de hik zou als een antiaspiratiereflex kunnen worden beschouwd. In dat geval zou er een eenvoudiger reflexboog moeten bestaan vergelijkbaar met de bekende spierrekkingsreflexen.
De hik is ook op te vatten als een intermitterende myoclonus van het diafragma en de intercostale spieren, gevolgd door een krachtige sluiting van de glottis. 13 Het is niet bekend of de sluiting van de glottis actief plaatsvindt ten gevolge van een krachtige contractie van de adductoren van de larynx of passief verloopt ten gevolge van een plots ontstane negatieve intrathoracale druk.
kortdurende hik
Kortdurende hik duurt doorgaans enkele minuten. Deze ontstaat spontaan en wordt meestal veroorzaakt door maagdilatatie (via irritatie van het diafragma), plotselinge temperatuursverandering van de omgeving of door voedselinname (via irritatie van de N. vagus en de N. phrenicus), overmatig roken (mechanisme onbekend), opwinding (mogelijk door invloed van emoties op het hikcentrum) en gebruik van alcohol (mogelijk via desinhibitie). 14
Meestal heeft een dergelijke hikaanval geen klinische relevantie. De hik verdwijnt na korte tijd, meestal spontaan, soms na uitvoeren van bepaalde populaire manoeuvres (tabel 1). Na een myocardinfarct en tijdens anesthesie kunnen hikaanvallen optreden die soms medicamenteus moeten worden behandeld. 15
chronische hik
Indien de hik langer dan 48 uur aanhoudt of frequent terugkeert, spreekt men van chronische of persisterende hik. Soms kan de hik zeer hardnekkig zijn en gedurende maanden of jaren aanhouden, met als gevolg veel morbiditeit, slaapstoornissen, eetstoornissen, uitputting en depressieve reacties. Chronische hik zorgt voor moeilijkheden met eten en praten, gewichtsverlies, oververmoeidheid, slapeloosheid, oesofageale reflux en Mallory-Weisslaesies, cardiale aritmieën, ECG-artefacten en wonddehiscentie na operaties. Bij prematuren kan het verschijnsel problemen opleveren met ademen. Merkwaardig genoeg komt chronische hik meer bij mannen dan bij vrouwen voor. 16
De oorzaken van chronische of persisterende hik zijn zeer uiteenlopend: pulmonale, cardiale, abdominale en cerebrale aandoeningen, met name in de medulla oblongata, kunnen tot chronische hik leiden. 14 16-18 Daarnaast kunnen metabole stoornissen, zoals uremie en hyponatriëmie, en intoxicaties langdurige hik veroorzaken; het mechanisme hiervan is niet bekend (tabel 2). De diagnose psychogene hik dient met grote terughoudendheid gesteld te worden.
diagnostiek
Hikkende patiënten raadplegen hun arts doorgaans alleen als de hik langer dan enkele dagen duurt of wanneer de hik als zeer hinderlijk wordt ervaren. Het is belangrijk om in dergelijke gevallen een goede anamnese en een goed lichamelijk onderzoek uit te voeren. Belangrijke informatie omvat de ernst en duur van de hikepisode, specifieke karakteristieken van deze episode, een inzicht in eerdere episoden en eventueel succesvolle en niet-succesvolle therapieën. Ook van belang zijn recent trauma, operatie of medicijngebruik.
De heftigheid van de hik is niet gerelateerd aan een bepaalde oorzaak, terwijl langdurige hik en persisteren tijdens slaap daarentegen vaak een organische oorzaak hebben. 3 Geadviseerd wordt om routinematig een röntgenthoraxfoto, een ECG en oriënterend laboratoriumonderzoek uit te voeren. 10 14-16 Omdat gastro-oesofageale reflux een frequent optredende oorzaak van chronische hik is, die goed te behandelen is, wordt voorts gastroscopie aangeraden. 10 14
Verdere aanvullende beeldvorming en laboratoriumonderzoek dienen op indicatie te worden aangevraagd.
therapie
Voor geen enkele kwaal zijn zoveel remedies bekend als voor de hik. 18 Er zijn vele populaire maatregelen beschreven die bij de acute hik of hikaanvallen worden toegepast. Veelal gaat het om een geforceerde onderbreking van het normale ademhalingspatroon (zie tabel 1). De waarde van deze maatregelen moeten echter met scepsis worden bezien; kortdurende hik is veelal zelflimiterend. Bij de chronische hik werken deze remedies meestal niet en moet vaak een medicamenteuze therapie worden gestart, onafhankelijk van de vraag of een organische oorzaak gevonden kan worden. 4 18-21 In de literatuur worden veel anekdotische successen gemeld, maar systematisch onderzoek is niet voorhanden (tabel 3). 10 19
Chloorpromazine is het enige middel dat geregistreerd is voor de behandeling van persisterende hik. Het middel heeft echter veel bijwerkingen, zoals sufheid, orthostatische hypotensie, emotionele vervlakking, anticholinergische verschijnselen en extrapiramidale verschijnselen. Daarom wordt tegenwoordig met name baclofen veelvuldig toegepast. 19 20
In onze praktijk hebben wij de laatste jaren gunstige ervaringen opgedaan met piracetam, in een dosering van 800 mg 3-4 maal daags. Doorgaans treedt snel een effect op en het medicament heeft een gunstig bijwerkingenprofiel. De werking berust op het antimyoclonisch effect van piracetam. 22
Overige therapieën. Als medicamenteuze therapie onvoldoende effect heeft, dan is er een aantal therapieën die mogelijk de hik verminderen. De patiënt laten braken of maaghevelen kan een gunstig effect hebben omdat de maagdistensie wordt verminderd. Daarnaast worden hypnotherapie, psychotherapie en accupunctuur toegepast. 10 Een laatste mogelijkheid is blokkade of chirurgisch onderbreken van de N. phrenicus. Een risico hierbij is dat er een respiratoire insufficiëntie kan optreden. Deze behandeling moet dan ook alleen worden toegepast als andere behandelingen hebben gefaald. 4
conclusie
De hik is een veelvoorkomend probleem. In de meeste gevallen gaat het om acute hik die zelflimiterend is. Soms gaat het om persisterende hik. In die gevallen moet grondig onderzoek worden gedaan naar onderliggende oorzaken. Er zijn veel populaire therapeutische antihikmanoeuvres bekend. Ook omtrent medicamenteuze behandelingen zijn vele anekdotische successen beschreven. Alleen chloorpromazine is geregistreerd als therapeuticum bij de hik, maar dit is een middel met veel bijwerkingen. Daarnaast wordt baclofen veelvuldig voorgeschreven. Op grond van eigen ervaringen bevelen wij piracetam 800 mg 3-4 maal daags aan. Wellicht dat systematisch klinisch onderzoek in meerdere klinische centra bij patiënten met een chronische hik duidelijkheid kan scheppen omtrent de therapeutische waarde van dit middel. Tenslotte zijn er nog alternatieve en invasieve therapieën.
Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: geen gemeld.
Aanvaard op 26 juli 2005
Bron NTVG. Capabele bron dus
J.B.M.ten Holter *
samenvatting
Hoewel de hik een alledaags fenomeen is, is er weinig bekend over de pathofysiologie en nog minder over de functie.
Voor een hikreflex is weinig wetenschappelijke onderbouwing. De sluiting van de glottis wordt mogelijk door een actieve contractie van de stemspleet veroorzaakt, maar kan ook passief plaatsvinden vanwege een plotselinge myocloniforme contractie van de inspiratoire musculatuur die tot een snelle daling van de intrathoracale druk leidt.
Meestal is de hik onschuldig en voorbijgaand, echter de hik kan ook een serieus medisch probleem zijn vanwege de chroniciteit en het onderliggend lijden.
Er zijn vele therapieën beschreven voor de hik, variërend van eenvoudige manoeuvres tot medicamenteuze en chirurgische interventies.
Chloorpromazine is het enige middel dat is geregistreerd voor de behandeling van persisterende hik, maar het heeft veel bijwerkingen. In de praktijk wordt baclofen veel toegepast en er zijn gunstige ervaringen met piracetam.
Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2659-62
Onze respiratoire activiteit kan op de onverwachtste momenten verstoord worden door een fenomeen dat de hik wordt genoemd. Hoewel de hik wereldwijd bij mensen en zoogdieren optreedt en medici zich sinds Hippocrates hebben beziggehouden met het fenomeen, is de functie ervan onbekend. 1 2 In tegenstelling tot niezen, hoesten en braken lijkt de hik geen beschermende functie te hebben. 3 4 De hik wordt door velen beschouwd als een storende, zinloze onderbreking van de normale respiratoire actie: het verschijnsel is hinderlijk, soms pijnlijk en in gezelschap kan het de betrokkene in verlegenheid brengen.
Meestal gaat het om een tijdelijke en kortdurende gebeurtenis, die doorgaans geen therapie behoeft. Hikken kan echter ook hardnekkig zijn en tot ernstig ongemak en morbiditeit leiden. Het record hikken ligt met 69 jaar en 5 maanden bij Charles Osborne, die overigens een normaal leven heeft geleid. 4 Paus Pius XII (1876-1958) heeft in zijn laatste 4 levensjaren een chronische invaliderende hik gehad, waardoor hij serieus heeft overwogen om zijn pontificaat neer te leggen. 5 Uiteenlopende gastro-intestinale, pulmonologische, metabole en neurologische stoornissen kunnen tot een chronische hik leiden; soms wordt geen oorzaak gevonden.
Dit artikel geeft een overzicht van de huidige pathofysiologische inzichten en therapeutische mogelijkheden omtrent de hik.
etymologie
De term hikken is een onomatopee, een woord naar de klank die erbij ontstaat: Frans hoquet, Spaans hipo, Engels hiccup, Noors en Deens hikke, Turks hicirik. 4 De medische term singultus stamt mogelijk af van het Latijnse woord singultim: met snikken, hortend en stotend.
pathofysiologie
Onze ademhaling verloopt doorgaans buiten ons dagelijkse bewustzijn. Ze past zich automatisch aan aan de omstandigheden. Tijdens spreken, zingen, bij inspanning en rust en bij diverse lichaamshoudingen gaat het ademen in principe onopgemerkt door. Inspiratie is het gevolg van contractie van het diafragma en de Mm. intercostales externi. Bij diepe inspiratie zijn ook de Mm. scaleni, de Mm. sternocleidomastoidei en de Mm. serrati anteriores actief. Expiratie verloopt doorgaans passief als gevolg van relaxatie van het diafragma. Door krachtig aanspannen van de abdominale spieren treedt geforceerde expiratie op.
Bij slikken treedt sluiting op van het glottisklepcomplex. De epiglottis verplaatst zich naar achteren en de larynx naar boven. Er treedt sluiting op van de glottis en contractie van de spieren vastgehecht aan het os hyoideum en de bovenste constrictor van de farynx. Tegelijkertijd treedt relaxatie op van de bovenste oesofageale sfincter en komt de peristaltiek in de slokdarm op gang. Door reciproke inhibitie stoppen alle ademhalingsbewegingen. Tijdens de ademhaling treedt juist relaxatie op van het glottisklepcomplex en inhibitie van de slokdarmperistaltiek. 6 De reciproke inhibitie tussen deze twee systemen wordt gereguleerd vanuit de hersenstam.
Bij de hik wordt dit automatisme onderbroken: er treedt een plotse, onwillekeurige en krachtige contractie op van het diafragma, de Mm. scaleni en externe intercostale (inspiratoire) spieren, die ongeveer 500 ms duurt. De duur van inspiratie van lucht is slechts van korte duur. Ongeveer 30-40 ms na het begin van deze contractie treedt, in tegenstelling tot bij de normale inspiratie, een krachtige en abrupte sluiting van de glottis op, die tot 1 seconde kan aanhouden. Deze krachtige sluiting veroorzaakt het specifieke geluid dat met de hik gepaard gaat. De hikcontracties zijn eenmalig of worden in snel tempo opgevolgd door kleinere contracties. De hik is meestal niet ritmisch, waarbij de frequentie kan variëren tussen 2 en 60/min. Ondanks de kracht van de inspiratoire beweging vindt, vanwege de vroege sluiting van de glottis, geen grote verandering plaats van het longvolume. 3 Het ventilatoire effect van de hik is onder normale omstandigheden dus minimaal. Bij patiënten die geïntubeerd zijn, kan daarentegen wel een respiratoire alkalose ontstaan op basis van een ernstige hyperventilatie. 7
Er bestaat nog veel onduidelijkheid omtrent de functie en de pathofysiologie van de hik. In de foetus is de hik een normaal verschijnsel na de 8e gestatieweek en met name in de laatste weken van de zwangerschap kan het hikken van de baby voor de zwangere vrouw onaangenaam worden. Babys hikken frequent, maar naarmate de rijping vordert, neemt de hik af. 8
Een theorie luidt dat de hik een respiratoire oefening van het ongeboren kind is. 9 Omdat meerdere spieren (en zenuwen) bijdragen tot de inspiratoire actie van de hik nemen de meeste auteurs aan dat de hik een primitieve, respiratoire reflex is. 3 8 10-12 De afferente baan zou verlopen via de N. phrenicus, N. vagus en de sympathische grensstreng tussen T6-12. De efferente baan wordt gevormd door de N. phrenicus naar het diafragma, cervicale zenuwen naar de Mm. scaleni (C5-7), de intercostale zenuwen naar de Mm. intercostales externi (T1-11) en de N. laryngeus recurrens naar de glottis. De centrale verbinding is niet bekend, maar zou in de hersenstam of in de hoogste segmenten van het cervicale ruggenmerg gelegen zijn. Tegen het concept van een reflex pleit dat de hik geen beschermende functie heeft, in tegenstelling tot andere bekende reflexen zoals hoesten, niezen en terugtrekreflexen. Alleen de glottissluiting die optreedt bij de hik zou als een antiaspiratiereflex kunnen worden beschouwd. In dat geval zou er een eenvoudiger reflexboog moeten bestaan vergelijkbaar met de bekende spierrekkingsreflexen.
De hik is ook op te vatten als een intermitterende myoclonus van het diafragma en de intercostale spieren, gevolgd door een krachtige sluiting van de glottis. 13 Het is niet bekend of de sluiting van de glottis actief plaatsvindt ten gevolge van een krachtige contractie van de adductoren van de larynx of passief verloopt ten gevolge van een plots ontstane negatieve intrathoracale druk.
kortdurende hik
Kortdurende hik duurt doorgaans enkele minuten. Deze ontstaat spontaan en wordt meestal veroorzaakt door maagdilatatie (via irritatie van het diafragma), plotselinge temperatuursverandering van de omgeving of door voedselinname (via irritatie van de N. vagus en de N. phrenicus), overmatig roken (mechanisme onbekend), opwinding (mogelijk door invloed van emoties op het hikcentrum) en gebruik van alcohol (mogelijk via desinhibitie). 14
Meestal heeft een dergelijke hikaanval geen klinische relevantie. De hik verdwijnt na korte tijd, meestal spontaan, soms na uitvoeren van bepaalde populaire manoeuvres (tabel 1). Na een myocardinfarct en tijdens anesthesie kunnen hikaanvallen optreden die soms medicamenteus moeten worden behandeld. 15
chronische hik
Indien de hik langer dan 48 uur aanhoudt of frequent terugkeert, spreekt men van chronische of persisterende hik. Soms kan de hik zeer hardnekkig zijn en gedurende maanden of jaren aanhouden, met als gevolg veel morbiditeit, slaapstoornissen, eetstoornissen, uitputting en depressieve reacties. Chronische hik zorgt voor moeilijkheden met eten en praten, gewichtsverlies, oververmoeidheid, slapeloosheid, oesofageale reflux en Mallory-Weisslaesies, cardiale aritmieën, ECG-artefacten en wonddehiscentie na operaties. Bij prematuren kan het verschijnsel problemen opleveren met ademen. Merkwaardig genoeg komt chronische hik meer bij mannen dan bij vrouwen voor. 16
De oorzaken van chronische of persisterende hik zijn zeer uiteenlopend: pulmonale, cardiale, abdominale en cerebrale aandoeningen, met name in de medulla oblongata, kunnen tot chronische hik leiden. 14 16-18 Daarnaast kunnen metabole stoornissen, zoals uremie en hyponatriëmie, en intoxicaties langdurige hik veroorzaken; het mechanisme hiervan is niet bekend (tabel 2). De diagnose psychogene hik dient met grote terughoudendheid gesteld te worden.
diagnostiek
Hikkende patiënten raadplegen hun arts doorgaans alleen als de hik langer dan enkele dagen duurt of wanneer de hik als zeer hinderlijk wordt ervaren. Het is belangrijk om in dergelijke gevallen een goede anamnese en een goed lichamelijk onderzoek uit te voeren. Belangrijke informatie omvat de ernst en duur van de hikepisode, specifieke karakteristieken van deze episode, een inzicht in eerdere episoden en eventueel succesvolle en niet-succesvolle therapieën. Ook van belang zijn recent trauma, operatie of medicijngebruik.
De heftigheid van de hik is niet gerelateerd aan een bepaalde oorzaak, terwijl langdurige hik en persisteren tijdens slaap daarentegen vaak een organische oorzaak hebben. 3 Geadviseerd wordt om routinematig een röntgenthoraxfoto, een ECG en oriënterend laboratoriumonderzoek uit te voeren. 10 14-16 Omdat gastro-oesofageale reflux een frequent optredende oorzaak van chronische hik is, die goed te behandelen is, wordt voorts gastroscopie aangeraden. 10 14
Verdere aanvullende beeldvorming en laboratoriumonderzoek dienen op indicatie te worden aangevraagd.
therapie
Voor geen enkele kwaal zijn zoveel remedies bekend als voor de hik. 18 Er zijn vele populaire maatregelen beschreven die bij de acute hik of hikaanvallen worden toegepast. Veelal gaat het om een geforceerde onderbreking van het normale ademhalingspatroon (zie tabel 1). De waarde van deze maatregelen moeten echter met scepsis worden bezien; kortdurende hik is veelal zelflimiterend. Bij de chronische hik werken deze remedies meestal niet en moet vaak een medicamenteuze therapie worden gestart, onafhankelijk van de vraag of een organische oorzaak gevonden kan worden. 4 18-21 In de literatuur worden veel anekdotische successen gemeld, maar systematisch onderzoek is niet voorhanden (tabel 3). 10 19
Chloorpromazine is het enige middel dat geregistreerd is voor de behandeling van persisterende hik. Het middel heeft echter veel bijwerkingen, zoals sufheid, orthostatische hypotensie, emotionele vervlakking, anticholinergische verschijnselen en extrapiramidale verschijnselen. Daarom wordt tegenwoordig met name baclofen veelvuldig toegepast. 19 20
In onze praktijk hebben wij de laatste jaren gunstige ervaringen opgedaan met piracetam, in een dosering van 800 mg 3-4 maal daags. Doorgaans treedt snel een effect op en het medicament heeft een gunstig bijwerkingenprofiel. De werking berust op het antimyoclonisch effect van piracetam. 22
Overige therapieën. Als medicamenteuze therapie onvoldoende effect heeft, dan is er een aantal therapieën die mogelijk de hik verminderen. De patiënt laten braken of maaghevelen kan een gunstig effect hebben omdat de maagdistensie wordt verminderd. Daarnaast worden hypnotherapie, psychotherapie en accupunctuur toegepast. 10 Een laatste mogelijkheid is blokkade of chirurgisch onderbreken van de N. phrenicus. Een risico hierbij is dat er een respiratoire insufficiëntie kan optreden. Deze behandeling moet dan ook alleen worden toegepast als andere behandelingen hebben gefaald. 4
conclusie
De hik is een veelvoorkomend probleem. In de meeste gevallen gaat het om acute hik die zelflimiterend is. Soms gaat het om persisterende hik. In die gevallen moet grondig onderzoek worden gedaan naar onderliggende oorzaken. Er zijn veel populaire therapeutische antihikmanoeuvres bekend. Ook omtrent medicamenteuze behandelingen zijn vele anekdotische successen beschreven. Alleen chloorpromazine is geregistreerd als therapeuticum bij de hik, maar dit is een middel met veel bijwerkingen. Daarnaast wordt baclofen veelvuldig voorgeschreven. Op grond van eigen ervaringen bevelen wij piracetam 800 mg 3-4 maal daags aan. Wellicht dat systematisch klinisch onderzoek in meerdere klinische centra bij patiënten met een chronische hik duidelijkheid kan scheppen omtrent de therapeutische waarde van dit middel. Tenslotte zijn er nog alternatieve en invasieve therapieën.
Belangenconflict: geen gemeld. Financiële ondersteuning: geen gemeld.
Aanvaard op 26 juli 2005
Bron NTVG. Capabele bron dus
-
- Berichten: 3.165
Re: Ontstaan vd hik
Enige scepsis is altijd gezond maar in dit geval chargeren ze wel wat.Veelal gaat het om een geforceerde onderbreking van het normale ademhalingspatroon (zie tabel 1). De waarde van deze maatregelen moeten echter met scepsis worden bezien; kortdurende hik is veelal zelflimiterend. Bij de chronische hik werken deze remedies meestal niet en moet vaak een medicamenteuze therapie worden gestart, onafhankelijk van de vraag of een organische oorzaak gevonden kan worden.
De meeste mensen hebben incidenteel de hik en niet chronisch.
Zij bezien het met scepsis omdat ze juist door het kortdurende verloop niet objectief hebben kunnen bewijzen dat het inhouden van de ademhaling werkt.
Zij kunnen niet bewijzen dat het niet werkt. Om daarom te stellen dat het niet werkt (dat suggereren ze toch?) gaat mij te ver.
Daar staat tegenover dat veel mensen de ervaring hebben dat het werkt.
De logische conclusie hieruit is om het gewoon te proberen aangezien het zeker geen kwaad kan.
Ik pas dit truucje nog maar enkele jaren toe. Voor die tijd had ik altijd minstens een half uur last van de hik. Sinds enkele jaren houd ik na de 1ste krampachtige samentrekking van mijn middenrif (of één van de eersten) meteen mijn adem 60 seconden in en ben ik van de hik af.
Natuurlijk wil ik graag weten waarom dit werkt (langs de zenuwen die niet meer geprikkeld worden wellicht?) maar het belangrijkste is voor mij toch de constatering dat het voor mij werkt.
-
- Berichten: 3
Re: Ontstaan vd hik
was hik niet gewoon kramp van het middenrif? maarja, waardoor ontstaat die kramp dan..
wat ik eens heb gehoord als remedie tegen de hik: het laatste vingerkootje van je linkerpink "masseren"
best wel vreemd ik weet het maar bij mij helpt het altijd
wat ik eens heb gehoord als remedie tegen de hik: het laatste vingerkootje van je linkerpink "masseren"
best wel vreemd ik weet het maar bij mij helpt het altijd
-
- Berichten: 199
Re: Ontstaan vd hik
Zij kunnen niet bewijzen dat het niet werkt. Om daarom te stellen dat het niet werkt (dat suggereren ze toch?) gaat mij te ver.
Daar staat tegenover dat veel mensen de ervaring hebben dat het werkt.
De logische conclusie hieruit is om het gewoon te proberen aangezien het zeker geen kwaad kan.
Maar ja, je kunt ook niet bewijzen dat het wel werkt én je kunt niet aantonen hoe het werkt, dus wérkt het gewoon niet. Jouw verhaal is anekdotisch en dat telt niet in de wetenschap. En dus mag je ook niet zeggen dat het wel werkt.
Waarom komt dit me toch zo bekend voor? Oh, verkeerde draadje, sorry...
-
- Berichten: 3.165
Re: Ontstaan vd hik
Inderdaad het verkeerde draadje.
Als je verder daarover wil discussiëren dan in het andere draadje (quoot het dan maar even). Aangezien jij in deze draad deze suggestie plaatst neem ik de vrijheid om in dezelfde draad eventjes te antwoorden.
Er is een verschil tussen experimenteren wanneer er nog geen behandeling is en experimenteren wanneer er wel al een behandeling bestaat die wetenschappelijk goed is onderbouwd.
Er is een verschil tussen experimenteren met iets banaals (voor de meesten die de hik hebben is het maar een kortdurende banale aandoening) waarbij je geen kwaad kan doen en experimenteren bij een ernstige aandoening waarbij je wel veel kwaad kan doen, al is het maar omdat je verstoken blijft van de noodzakelijke zorg.
Probeer het gewoon eens uit wanneer je de hik hebt. Houdt minstens 60 seconden jouw adem in en je zal het wel merken of het werkt. Bij mij werkt het altijd pi.gif (ik kan 2,5 minuut mijn adem inhouden maar mijn ervaring is dat 60 seconden al genoeg is).
Als je verder daarover wil discussiëren dan in het andere draadje (quoot het dan maar even). Aangezien jij in deze draad deze suggestie plaatst neem ik de vrijheid om in dezelfde draad eventjes te antwoorden.
Er is een verschil tussen experimenteren wanneer er nog geen behandeling is en experimenteren wanneer er wel al een behandeling bestaat die wetenschappelijk goed is onderbouwd.
Er is een verschil tussen experimenteren met iets banaals (voor de meesten die de hik hebben is het maar een kortdurende banale aandoening) waarbij je geen kwaad kan doen en experimenteren bij een ernstige aandoening waarbij je wel veel kwaad kan doen, al is het maar omdat je verstoken blijft van de noodzakelijke zorg.
Probeer het gewoon eens uit wanneer je de hik hebt. Houdt minstens 60 seconden jouw adem in en je zal het wel merken of het werkt. Bij mij werkt het altijd pi.gif (ik kan 2,5 minuut mijn adem inhouden maar mijn ervaring is dat 60 seconden al genoeg is).
Deze berggorilla wordt ernstig met uitsterven bedreigd doordat hun natuurlijk habitat wordt aangetast agv illegale bomenkap 
We kunnen, nog, voorkomen dat deze prachtige dieren uitsterven. Familie laat je toch niet in de steek.
We kunnen, nog, voorkomen dat deze prachtige dieren uitsterven. Familie laat je toch niet in de steek.
-
- Berichten: 199
Re: Ontstaan vd hik
Ik heb jarenlang zeer regelmatig de hik gehad, natuurlijk heb ik jouw methode al lang uitgeprobeerd. Mijn ervarign is dat deze niet werkt. Einde punt.
En nee, ik heb er eigenlijk niet zo'n zin in, dus laat maar, ik vond het alleen net iets te veel steken om er niets over te zeggen... het is namelijk maar net hoe je het bekijkt en tot waar je vindt dat de term 'banaal' van toepassing is.
En nee, ik heb er eigenlijk niet zo'n zin in, dus laat maar, ik vond het alleen net iets te veel steken om er niets over te zeggen... het is namelijk maar net hoe je het bekijkt en tot waar je vindt dat de term 'banaal' van toepassing is.
