Ik herhaal het nogmaals: totale veiligheid is een onmogelijkheid. Kennelijk vind jij dat elke maatregel die de veiligheid toch verhoogt, de maatschappij ten goede komt. Ik ben bang dat er zeer veel maatregelen zijn die de veiligheid (of op zijn minst het gevoel van veiligheid) opkrikken, maar dat we met elke maatregel een stukje verder afglijden in de onvrijheid.
Ja, ik weet dat totale veiligheid onmogelijk is. Daar streef ik ook niet naar. Onvrijheid vind ik trouwens een érg groot woord. Als jij je gewoon netjes gedraagd, ben je dan onvrij als ze de wetgeving aan zouden passen?
Ik bedoel dit geenszins persoonlijk, Tom, maar wie ben jij om uit te maken dat zij geen mensen meer zijn?
Het recht op een enigszins menselijke behandeling intrekken komt in se neer op het intrekken van het recht op leven.
Het feit dat ze een ander niet menswaardig behandelen, zorgt er in mijn ogen voor dat ze geen mensen meer zijn. ...En het intrekken van het recht op leven betekent de doodstraf, ja. Dat noem ik dan boontje komt om zijn loontje.
Ik heb hier toevallig een kaartje liggen van een campagne van Amnesty International van 2002, met een cartoon van de hand van Illah:
Verander "dood maken" even door "onmenselijk behandelen"...
De beul in kwestie heeft de opdracht gekregen om uit te voeren wat de desbetreffende veroordeelde verdient.
Wat doen we dan met oprechte spijt en de eerlijke wil om zijn leven te beteren? Maar geven we dan ondertussen wel een vrijgeleide om nalatig te zijn (dood door schuld uit de strafwet)?
Erg spijtig, maar of de spijt oprecht is of dat de wil eerlijk is, valt niet te bewijzen. Zoals ik al eerder heb gezegd, komt het regelmatig voor dat die lui jarenlang een heel toneelstuk opvoeren zodat ze vrij komen. Daarom kan men ook niet zeggen wanneer een TBS'er geschikt is voor vrijlating en wanneer niet. Dat bedoelde ik met die vergelijking van de stickertjes: 'Geschikt voor vrijheid' en 'Ongeschikt voor vrijheid'.
Ik heb hier nu al meermalen het argument gelezen dat als niet 100% zeker is dat de veroordeelde geen misdaad meer begaat, hij dan niet vrijgelaten moet worden. Erg vreemd vind ik.
Zoals al eerder mooi is gezegd, de wereld is geen speeltuin. Waar haalt men het lef vandaan om iemand op vrije voeten te laten als ze niet voor 100% zeker weten of die persoon wel genezen is. Vrijlating of niet heeft in mijn ogen niets met menswaardigheid te maken. Hem vastlaten is misschien niet menswaardig tegenover de dader, maar de gevolgen die het voor de rest van de maatschappij kan hebben zijn schrikbarend. Wat vind je 'onmenswaardiger': een crimineel uit liefdadigheid vrijlaten waardoor vervolgens een slachtoffer valt (nog maar te zwijgen over de nabestaanden van het slachtoffer) of een crimineel kansloos vasthouden? Iemand die anderen niet menswaardig behandelt, hoeft zelf ook niet menswaardig behandelt te worden.
Want waar trek je de grens?
Bij 100% zekerheid. De volle 100% zekerheid is er echter niet. Vast laten zitten dus.
TBS'ers worden hier vaak als voorbeeld genoemd, maar wat te zeggen van iemand die een drugskartel leidt? Diegene is indirect gewoon een massamoordenaar, maar voor handel in harddrugs krijg je geen levenslang.
De wereld is groter dan NL en België. In Singapore krijg je de strop als je in harddrugs handelt. In Tailand ga je de Bangkwang in totdat je door een medegevange wordt vermoord of haast letterlijk vergaat.
En grote kans dat zo iemand na zijn vrijlating de vrienden weer opzoekt en doorgaat waar hij gebleven was.
Idem dito voor een notoire inbreker. Ook geen levenslang, en die zal waarschijnlijk na vrijlating ook weer doorgaan.
Moeten die mensen ook maar direct levenslang krijgen? En de winkeldief die na vrijlating weer "proletarisch gaat winkelen"? Ook maar levenslang om de middenstand te beschermen? En iemand die regelmatig met een slok teveel op aggressief is in het uitgaansleven? Ook maar levenslang om de maatschappij te beschermen?
Er worden (ook nu) grenzen trokken aan de hand van de ernst van delicten/misdrijven. Anders kun je inderdaad wel iedereen vast zetten.
En wat nu als jij en ik beiden verdacht worden van een moord die maar door één persoon gepleegd kan zijn. Toch zijn er zéér sterke aanwijzingen tegen beiden van ons. Ook is bekend dat we beiden geen lieverdjes zijn. Wat moet men dan doen? Om de maatschappij te beschermen maar ons beiden levenslang achter de tralies?
Ik heb het eigenlijk over het vastlaten van mensen die al (met duidelijke bewijzen!) achter de tralies zitten. Onder 'Safety first' valt in mijn ogen niet het achter de tralies zetten van onschuldige mensen. In zo'n geval toch maar vrijspraak wegens gebrek aan bewijs. Dan heeft de dader gewoon geluk.
Neen, zeg ik u. In zo'n staat wens ik niet te leven. Natuurlijk is het de taak van de overheid om de maatschappij te beschermen tegen diverse kwaden. Het geven van (een gevoel van) veiligheid. Maar hoe veilig voel jij je als je om een verkeerde handeling met een pilsje teveel op al levenslang achter de tralies kunt komen?
Daarbij refereer ik ook naar het kaartje van Amnesty International die Ypsilon hierboven citeert. Als je om "niets" al levenslang krijgt, dan zijn er op een gegeven moment geen mensen meer die niet in de tralies zitten.
Ik ook niet. En dat bedoelde ik ook niet. Onschuldige mensen vastzetten kan gewoon niet. Dat is niet goed te praten. Ben ik het met je eens. Wel vind ik dat ze mensen die wél met overduidelijke bewijzen zijn vastgezet, zoals in het geval dat de topictitel beschrijft, ook vast moeten blijven wegens gebrek aan zekerheid of ze je niet voor de gek houden.
Dus*:
1. Cel in
==> Bij duidelijk bewijs, dus bij 100% zekerheid, anders vrijspraak
2. Cel uit
==> Bij 100% zekerheid van genezing. (Dit is er echter nooit.)
*Ik heb het nu over de ernstige misdrijven. Moord, verkrachting, gijzeling etc.
Ik hoop dat iedereen me op die manier snapt. Kort gezegd: Alleen met 100% zekerheid cel in, maar alleen met 100% zekerheid de cel uit. 100% zekerheid voor de cel uit is er echter niet, dus blijven ze in de praktijk allemaal zitten.
