Wetenschapsforum

Is het mogelijk door middel van 'op tijd' vasstellen van hoogbegaafdheid eventuele persoonlijkheidsstoornissen/problemen te voorkomen?

Ik denk van wel want veel mensen die hoogbegaafd zijn lopen vaak tegen een aantal dingen aan: zich anders voelen, moeilijkheden hebben in contact met anderen. Als het op tijd wordt vast gesteld ( ik denk zelf aan rond het 6e levensjaar), kan er de juiste begeleiding geboden worden, bijv: meer aandacht voor interactie met andere mensen.

Nu ken ik 2 mensen, bij de 1e persoon is op zn 7e vastgesteld dat hij hoogbegaafd is, bij de andere persoon op haar 20e. De eerste persoon in dit verhaal heeft extra begeleiding gehad en heeft ook kunnen accepteren dat hij hoogbegaafd is. de tweede persoon in kwestie heeft een persoonlijkheidsstoornis waarin voornamelij naar voren komt dat ze het moeilijk heeft in contact met anderen, zich dommer voordoet dat ze in werkelijkheid is om zo te voorkomen dat ze niet niet begrepen wordt.

Vandaar dat ik me het bovenstaande afvraag, ik ben benieuwd naar hoe jullie hierover denken.

mocht dit onderwerp op de verkeerde plek staan, dan alvast mijn excuses.

Is het mogelijk door middel van 'op tijd' vasstellen van hoogbegaafdheid eventuele persoonlijkheidsstoornissen/problemen te voorkomen?

Door de vraag te stellen geef je al het antwoord.

Dat is vooral de reden dat psychologie zo'n 'domme' wetenschap is.

nabob schreef:Door de vraag te stellen geef je al het antwoord.

Dat is vooral de reden dat psychologie zo'n 'domme' wetenschap is.

Ik vraag me gewoon af of het compleet voorkomen kan worden. een element dat natuurlijk ook meespeelt is dat er 20 jaar geleden heel anders gekeken werd naar hoogbegaafdheid dan tegenwoordig. Ik heb het idee dat er vroeger een algemene mening heerstte dat er voornamelijk voordelen aan kleefden maar dat er heden ten dage toch ook wel besef is van de nadelen.

Ik vraag me gewoon af of het compleet voorkomen kan worden. een element dat natuurlijk ook meespeelt is dat er 20 jaar geleden heel anders gekeken werd naar hoogbegaafdheid dan tegenwoordig. Ik heb het idee dat er vroeger een algemene mening heerstte dat er voornamelijk voordelen aan kleefden maar dat er heden ten dage toch ook wel besef is van de nadelen.

Bij dat laatste heb ik toch wel m'n twijfels. Veel ouders schijnen maar al te graag een hoogbegaafd kind in hun bezit te willen hebben. In bepaalde milieus is het welhaast een modegril te noemen. Dat besef van de nadelen, is dat niet veeleer zichzelf een positie aanmeten waarin je als ouder kunt zeggen: 'het is niet altijd even leuk en gemakkelijk met zo'n slim meiske/joch? Deze vraag doet een beetje denken aan miljonairs die zeggen dat geld niet gelukkig maakt.

Bij dat laatste heb ik toch wel m'n twijfels. Veel ouders schijnen maar al te graag een hoogbegaafd kind in hun bezit te willen hebben. In bepaalde milieus is het welhaast een modegril te noemen. Dat besef van de nadelen, is dat niet veeleer zichzelf een positie aanmeten waarin je als ouder kunt zeggen: 'het is niet altijd even leuk en gemakkelijk met zo'n slim meiske/joch? Deze vraag doet een beetje denken aan miljonairs die zeggen dat geld niet gelukkig maakt.

Ik denk dat je daar zeker een punt hebt. Maar bedoel je hier nu mee dat er weinig tot geen nadelen zitten aan hoogbegaafd zijn? zo ja.. dan denken we daar anders over. denk aan: (info van de site:www.hiq.nl)

u heeft een sterk gevoel van "anders" zijn

u heeft moeite met autoriteit

u heeft een zeer sterk rechtvaardigheidsgevoel

u functioneert het beste 'solo'

u heeft een hekel aan groepen

u verveelt zich meestal vreselijk op verjaardagen en feestjes

anderen snappen uw grapjes nooit

anderen kunnen u vaak niet volgen

u denkt dat u ongelijk heeft omdat alle anderen iets anders denken

u bent non-conformistisch

op school hoorde u er nooit bij

u ziet snel oplossingen voor problemen

u bent het type wereldverbeteraar

u bent zeer trouw en loyaal

u stelt hoge eisen, vooral aan uzelf

u bent snel verveeld

u heeft een gruwelijke hekel aan herhalingen van wat net gezegd is

u bent snel geprikkeld

u bent snel snel geïrriteerd en ongeduldig

u heeft veel innerlijke onrust

u zit vaak te tobben

als u met een project bezig bent, vergeet u alles om u heen en werkt hier dubbele uren aan

u moet vaak moet uw denkbeelden uitleggen, cq verdedigen of uw denkbeelden worden gewoon genegeerd

u hoort nogal eens: 'doe toch niet altijd zo ingewikkeld', 'ga je altijd zo diep', 'ben je altijd zo serieus?', 'wat lees je nu weer voor 'n ingewikkeld boek' etc.

u durft soms alles, dan weer niets (kluizenaarsperiode wisselt zich af met sociale periode, stemmingswisselingen)

u heeft een laag zelfbeeld (laat je absoluut niet zien aan de buitenwereld!) "Als ik het soms eens durf te zeggen, snapt toch niemand het!"

u heeft vaak het gevoel onder uw niveau te presteren

u heeft vaak problemen met het organiseren van uw leven

u stelt dingen die u moet doen chronisch uit

u heeft vaak problemen met het starten van iets dat gedaan moet worden

u heeft vaak problemen met voortzetten en afmaken van iets waar u mee bezig bent

u heeft vele versnipperde projecten

u heeft een sterke drang naar prikkels

u bent vaak overgevoelig voor zintuiglijke waarnemingen

u heeft neiging tot verslavingen

u bent creatief ingesteld (muziek en toneel, schrijven)

u bent erg intuïtief

u heeft vaste procedures om dingen te doen

Hier zitten toch ook redelijk wat nadelen in. Bij sommige roept dat zelfs het gevoel bij me op: pas als je met de nadelen kan omgaan heb je wat aan de voordelen.

Ik ben niet zo thuis in deze materie, maar het moet mogelijk zijn hoogbegaafdheid jong te ontdekken, aangezien intelligentie wordt verondersteld behoorlijk stabiel te zijn. Maar je gaf zelf al aan dat dit mogelijk is.

Over persoonlijke problemen die hieruit voortkomen... Vooreerst hoeft hoogbegaafdheid niet noodzakelijk samen te gaan met sociale problemen, maar het kan wel natuurlijk. Veel hangt af van andere persoonlijkheidskenmerken, coping skills, opvoeding en ondersteuning door de omgeving,... Het lijkt me aannemelijk dat er beter op de specifieke eigenschappen van het kind kan ingespeeld worden als deze eigenschappen op jonge leeftijd worden herkend.

Ik weet niet in hoeverre er anders wordt gekeken naar mensen met hoogbegaafdheid dan vroeger, maar het lijkt me geen goed idee om deze discussie te voeren op basis van persoonlijke indrukken. N.m.m. heeft de idee van het "troubled genius" altijd wel bestaan.

Over persoonlijke problemen die hieruit voortkomen... Vooreerst hoeft hoogbegaafdheid niet noodzakelijk samen te gaan met sociale problemen, maar het kan wel natuurlijk.

Uiteraard is het niet noodzakelijk, maar kan het zijn dat als 'men' er vroeg bij is met het constateren dat eventuele problemen voorkomen kunnen worden?

Bij het voorbeeld van de vrouw van 20 niet, die heeft nu een persoonlijkheidstoornis en heeft problemen met de dingen in bovenstaand lijstje.

(sandra) schreef:Ik denk dat je daar zeker een punt hebt. Maar bedoel je hier nu mee dat er weinig tot geen nadelen zitten aan hoogbegaafd zijn? zo ja.. dan denken we daar anders over. denk aan: (info van de site:www.hiq.nl)

u heeft een sterk gevoel van "anders" zijn

u heeft moeite met autoriteit

u heeft een zeer sterk rechtvaardigheidsgevoel

u functioneert het beste 'solo'

u heeft een hekel aan groepen

u verveelt zich meestal vreselijk op verjaardagen en feestjes

anderen snappen uw grapjes nooit

anderen kunnen u vaak niet volgen

u denkt dat u ongelijk heeft omdat alle anderen iets anders denken

u bent non-conformistisch

op school hoorde u er nooit bij

u ziet snel oplossingen voor problemen

u bent het type wereldverbeteraar

u bent zeer trouw en loyaal

u stelt hoge eisen, vooral aan uzelf

u bent snel verveeld

u heeft een gruwelijke hekel aan herhalingen van wat net gezegd is

u bent snel geprikkeld

u bent snel snel geïrriteerd en ongeduldig

u heeft veel innerlijke onrust

u zit vaak te tobben

als u met een project bezig bent, vergeet u alles om u heen en werkt hier dubbele uren aan

u moet vaak moet uw denkbeelden uitleggen, cq verdedigen of uw denkbeelden worden gewoon genegeerd

u hoort nogal eens: 'doe toch niet altijd zo ingewikkeld', 'ga je altijd zo diep', 'ben je altijd zo serieus?', 'wat lees je nu weer voor 'n ingewikkeld boek' etc.

u durft soms alles, dan weer niets (kluizenaarsperiode wisselt zich af met sociale periode, stemmingswisselingen)

u heeft een laag zelfbeeld (laat je absoluut niet zien aan de buitenwereld!) "Als ik het soms eens durf te zeggen, snapt toch niemand het!"

u heeft vaak het gevoel onder uw niveau te presteren

u heeft vaak problemen met het organiseren van uw leven

u stelt dingen die u moet doen chronisch uit

u heeft vaak problemen met het starten van iets dat gedaan moet worden

u heeft vaak problemen met voortzetten en afmaken van iets waar u mee bezig bent

u heeft vele versnipperde projecten

u heeft een sterke drang naar prikkels

u bent vaak overgevoelig voor zintuiglijke waarnemingen

u heeft neiging tot verslavingen

u bent creatief ingesteld (muziek en toneel, schrijven)

u bent erg intuïtief

u heeft vaste procedures om dingen te doen

Hier zitten toch ook redelijk wat nadelen in. Bij sommige roept dat zelfs het gevoel bij me op: pas als je met de nadelen kan omgaan heb je wat aan de voordelen.

Aaargh! Sorry, maar ik krijg echt de kriebels van dit soort dingen. Daar zijn verschillende redenen voor: ten eerste kan iedereen zich in bepaalde mate in dit soort vage lijstjes. Iedereen heeft bepaalde van deze kenmerken. Ten tweede vind ik internetdiagnostiek geen goede manier van werken, internettestjes zijn onbetrouwbaar. Begeleiding via het internet is mogelijk ook niet voldoende in geval van echte hoogbegaafdheid.

Ik heb de site even bekeken en het is vast een goed initiatief, maar ik heb hier zwaar mijn twijfels over. Ik kan me bijvoorbeeld best herkennen in meer dan de helft van de zaken in het lijstje, maar ik functioneer - als ik dat mag zeggen - best wel goed.

Zoals ik al zei, zijn er vaak grote individuele verschillen tussen mensen met hoogbegaafdheid.

Uiteraard is het niet noodzakelijk, maar kan het zijn dat als 'men' er vroeg bij is met het constateren dat eventuele problemen voorkomen kunnen worden?

Dat is inderdaad mogelijk.

Bij het voorbeeld van de vrouw van 20 niet, die heeft nu een persoonlijkheidstoornis en heeft problemen met de dingen in bovenstaand lijstje.

Over het lijstje heb ik het net al even gehad. Kun je "persoonlijkheidsstoornis" even verder specifiëren? Want dat is inderdaad niet niets. Let op: bespreking gebeurt hier alleen om de bespreking, we behandelen hier geen persoonlijke casussen waar verdere begeleiding nodig zou kunnen zijn.

Verrek! Die opsomming is me wel een eye-opener zeg!

(sandra) schreef:Maar bedoel je hier nu mee dat er weinig tot geen nadelen zitten aan hoogbegaafd zijn?

(...)

Hier zitten toch ook redelijk wat nadelen in. Bij sommige roept dat zelfs het gevoel bij me op: pas als je met de nadelen kan omgaan heb je wat aan de voordelen.

Nee, ik zal het één en ander niet willen ontkennen, maar ik denk wel dat de nadelen, juist omdat ze vooral binnen de wat betere milieus voorkomen, toch wel wat al te sterk uitvergroot worden. Je zou je kunnen afvragen of 'domheid' daarentegen zichzelf ook een dergelijke geinstitutionaliseerde positie binnen de maatschappij weet te verschaffen. Vroeger werd het beestje bij de naam genoemd en wanneer je dom was ging je naar de lomschool. Tegenwoordig heerst er juist meer en meer een taboe op domheid (dit itt hoogbegaafdheid!) en je zou kunnen zeggen dat het HBO daar een exponent van is. Het is dus altijd nog beter (verstandiger) om je een beetje hoogbegaafd te gedragen dan dom te acteren.

Je zou dat laatste trouwens ook kunnen omdraaien; pas als je met de voordelen kunt omgaan, kun je de nadelen effectief beteugelen.

ypsilon schreef:Dat is inderdaad mogelijk.

Over het lijstje heb ik het net al even gehad. Kun je "persoonlijkheidsstoornis" even verder specifiëren? Want dat is inderdaad niet niets. Let op: bespreking gebeurt hier alleen om de bespreking, we behandelen hier geen persoonlijke casussen waar verdere begeleiding nodig zou kunnen zijn.

Ik snap dat je t lijstje irritant vind, ik probeerde er alleen maar mee aan te geven dat er ook nadelen zijn.

Het is niet mijn bedoeling om persoonlijke casussen te bespreken en begeleiding moet je hier natuurlijk niet zoeken.

Ik kan niet zoveel meer vertellen over die persoonlijkheidsstoornis dan ik al heb gedaan. Ze loopt tegen de 'symptomen, nadelen, herkenningspunten'(hoe je t maar wil noemen) aan in bovenstaand lijstje. Waardoor ze niet meer kan functioneren. Want misschien wel interessant is dat de persoon in kwestie een jarenlange eetstoornis achter de rug heeft, vervolgens de diagnose persoonlijkheidsstoornis krijgt om er dan zelf achter te komen dat ze wel eens hoogbegaafd zou kunnen zijn, want vervolgens bevestigd wordt door behandelaren.

uiteraard spelen bij dit onderwerp ook nog gevoelens een rol omdat ik haar ken maar toch blijf ik me dan afvragen. Als het bij deze vrouw eerder was herkend was ze dan niet zo ontzettend in de problemen gekomen met zichzelf?Iets wat je nooit met zekerheid kan beantworoden natuurlijk.

nabob schreef:Verrek! Die opsomming is me wel een eye-opener zeg!

Nee, ik zal het één en ander niet willen ontkennen, maar ik denk wel dat de nadelen, juist omdat ze vooral binnen de wat betere milieus voorkomen, toch wel wat al te sterk uitvergroot worden. Je zou je kunnen afvragen of 'domheid' daarentegen zichzelf ook een dergelijke geinstitutionaliseerde positie binnen de maatschappij weet te verschaffen. Vroeger werd het beestje bij de naam genoemd en wanneer je dom was ging je naar de lomschool. Tegenwoordig heerst er juist meer en meer een taboe op domheid (dit itt hoogbegaafdheid!) en je zou kunnen zeggen dat het HBO daar een exponent van is. Het is dus altijd nog beter (verstandiger) om je een beetje hoogbegaafd te gedragen dan dom te acteren.

Je zou dat laatste trouwens ook kunnen omdraaien; pas als je met de voordelen kunt omgaan, kun je de nadelen effectief beteugelen.

Vooral die laatste zin intrigeerd me!

Ik ben het in principe met je eens over het uitvergroten van nadelen er is in dit geval 1 grote maar... toen ze alle nadelen ondervond wist ze nog niet dat ze hoogbegaafd was/is. Dus hoe is dat dan te verklaren?

nabob schreef:Verrek! Die opsomming is me wel een eye-opener zeg!

Nee, ik zal het één en ander niet willen ontkennen, maar ik denk wel dat de nadelen, juist omdat ze vooral binnen de wat betere milieus voorkomen, toch wel wat al te sterk uitvergroot worden. Je zou je kunnen afvragen of 'domheid' daarentegen zichzelf ook een dergelijke geinstitutionaliseerde positie binnen de maatschappij weet te verschaffen. Vroeger werd het beestje bij de naam genoemd en wanneer je dom was ging je naar de lomschool. Tegenwoordig heerst er juist meer en meer een taboe op domheid (dit itt hoogbegaafdheid!) en je zou kunnen zeggen dat het HBO daar een exponent van is. Het is dus altijd nog beter (verstandiger) om je een beetje hoogbegaafd te gedragen dan dom te acteren.

Je zou dat laatste trouwens ook kunnen omdraaien; pas als je met de voordelen kunt omgaan, kun je de nadelen effectief beteugelen.

Je kan er echter niet omheen dat hoogbegaafdheid en zwakzinnigheid wel degelijk bestaan. Dit zijn echter twee uiteinden van een continuüm die niet zonder meer te vertalen zijn naar "slim" en "dom". Ik denk dat we ook moeten erkennen dat er moeilijkheden (zoals o.a. aanpassingsproblemen, die zoals mag blijken verstrekkende gevolgen kunnen hebben) zijn. We moeten voorzichtig zijn met maatschappelijke beschouwingen: dit moet geen nattevingerwerk worden.

Dit soort discussies worden m.i. altijd wel bemoeilijkt omdat de definitie van wat nu eigenlijk "hoogbegaafd" is ook nooit helemaal duidelijk is. Een hoog IQ? Een hoog IQ EN EQ? (ook twee termen die weer een definitie behoeven en zoals veel termen eigenlijk ook maar afhankelijk zijn van bepaalde 'standaarden'). Of juist: cognitieve en combinatorische capaciteiten zoals lateraal denken. Het vermogen om zaken makkelijk op te slaan en het vermogen om die zaken in relatie te zien met andere, al vergaarde inzichten. En denken, denken, denken, dus permanent analyseren. Zelfs over de kleinste details, waarbij anderen zich afvragen waarom je daar nu zo'n punt van maakt.

Ik vind persoonlijk het lijstje van (sandra) wel een interessante lijst. Ik snap dat Ypsilon daar kriegel van wordt, omdat de bewoordingen ervan inderdaad zodanig zijn dat ze verschillend geïnterpreteerd kunnen worden.

Toch zie ik daar persoonlijk wel een opsomming die wel een aardig idee geeft van eigenschappen van mensen die door hun karakter permanent de behoefte hebben alles tot op het bot te analyseren en daarbij bepaalde problemen tegenkomen. De eigenschap: "het niet kunnen laten om alle zaken aan een grondig onderzoek te onderwerpen, dat wil zeggen, er diep over door te denken. En daarbij alle persoonlijke kennis die je al hebt verkregen, de conclusies die je eerder hebt gemaakt op basis van eerdere "doordenkingen" en ervaringen, erbij te betrekken". Dat zorgt tevens voor zelftwijfel, onzekerheid, omdat je overal, altijd weer een vraag bij stelt. Klopt dit wel? Is dit wel correct? Wat weet ik daarover? Weet ik wel genoeg?

Het soort mensen die dit doen (hierna door mij genoemd "de doordenkers") hebben volgens mij vaak een bepaalde zekerheid bij het naar buiten brengen van eenmaal gemaakte conclusies, omdat ze er zo lang en diep en grondig over hebben nagedacht. In hun optiek hebben ze er alles aan gedaan om objectief tot die conclusies te komen. Het is doordacht en voor hen de enige mogelijke conclusie. Jammer genoeg zijn ze voor de buitenwereld, voor anderen, niet te onderscheiden van mensen die met een bepaalde zekerheid zomaar iets roepen, zonder het achterliggende, grondige nadenken.

Aan de andere kant kampen ze permanent met zelftwijfels, want de realisatie dat ze ook maar mensen zijn met beperkingen leidt logischerwijs daartoe.

Op het moment dat "doordenkers" zich uiten en negatieve reacties ontvangen van anderen omdat ze vaak als "betweterig" of "te zeker" worden bevonden (terwijl ze dat eigenlijk diep van binnen niet zijn) of omdat hun conclusies gewoon niet begrepen worden, staat hun hele wereld weer even op zijn kop. Er is permanent een spanningsveld tussen de "eigen waarheid" en die van anderen, die voor deze groep mensen ook weer te begrijpen valt. Wat vaak best sneu is, want het oordeel van anderen is vaak gebaseerd op ervaringen met mensen die juist NIET nadenken over zaken.

Het wordt een warboel, zaken moeten weer opnieuw geordend worden. Sommigen vertonen daardoor een bepaalde arrogantie als redmiddel. "Ik heb het echt grondig doordacht, het MOET gewoon waar zijn, doe maar lekker negatief, ik trek me daar niets van aan." Ze hakken de knoop door, voor hun eigen gemoedsrust. Anderen, die dat niet doen, kunnen er behoorlijk depressief van worden en het gevoel van eigenwaarde bijna volledig verliezen.

Het vervelende daarbij is dat, zelfs al hebben sommige "doordenkers" nog niet de knoop doorgehakt, dat ze dan NOG arrogant kunnen overkomen. Bijvoorbeeld door het ongeduld dat ze tonen als iemand anders iets te berde brengt dat ze zelf allang hebben doordacht en begrepen. Dat ligt er dan weer aan dat ze hun ongeduld niet kunnen beheersen en onzichtbaar kunnen maken voor anderen. Zoals Ypsilon al zei:

Veel hangt af van andere persoonlijkheidskenmerken, coping skills, opvoeding en ondersteuning door de omgeving,...

Of mensen die zo in elkaar zitten, de "doordenkers" zoals ik ze noem, ook hoogbegaafd genoemd mogen worden is een vraag die ik zelf niet kan beantwoorden. Al is het alleen maar omdat de benoeming een "consensus" zou zijn. Het zou gewoon een afspraak zijn m.b.t. de term "hoogbegaafd" en dan is het maar de vraag wie nu eigenlijk de autoriteit zou mogen zijn om die afspraak bindend te maken.

Het laatste punt in de lijst, de vaste procedures om iets aan te pakken, vind ik overigens niet in de lijst passen. Want met de moeilijkheden die je tegenkomt bij een bepaald denkmechanisme (onbegrip m.b.t. je conclusies etc.) zou je juist de neiging moeten hebben om flexibel te zijn daarin. Een andere weg proberen. Maar misschien interpreteer ik dat laatste punt niet goed.

Anyway, een echt wetenschappelijke discussie binnen het vakgebied psychologie is dit denk ik niet. Maar ik zie ook niet zo gauw een mogelijkheid om die WEL wetenschappelijk te voeren, omdat persoonlijke indrukken in deze context volgens mij niet zo gauw "vervangen" kunnen worden door gevestigde wetenschappelijke inzichten. Ik denk dat er veel mensen zijn die het anders voelen dan dat het op dit moment wetenschappelijk beschreven staat. Naar het cafe verhuizen Ypsilon? Want ik vind het wel interessante gespreksstof.

Er is overigens al meer over geschreven. Zoekfunctie, zoeken op "hoogbegaafd" in alle fora.

Waarom zou iemand die hoogbegaafd is, anders zijn dan de rest?

Waarom zou iemand die hoogbegaafd is, anders zijn dan de rest?

nou ja ik denk niet dat het 'anders' zijn gekoppeld kan worden aan hoogbegaafden, maar simpelweg aan iedereen omdat niemand hetzelfde is hoogbegaafd of niet. Het komt wel vaak voor dat hoogbegaafden zich anders voelen, want natuurlijk weer iets anders is dan anders zijn..

iemand stelde de vraag: wanneer ben je hoogbegaafd of iets in die strekking. het idee dat er heden ten dage achter schult is de volgende: een combinatie van: een iq boven de 130, creativiteit en motivatie. En dat moet dan wel getest worden en vast worden gesteld door een daar toe bevoegd persoon.