Antibioticagebruik ingebakken in cultuur

Wien Ee

Uit een studie van de Vrije Universiteit Brussel (VUB) blijkt dat culturele factoren samenhangen met de hoeveelheid antibiotica die de inwoners van een bepaald land gebruiken. In België is het antibioticaverbruik hoger dan in Nederland omdat Belgen minder goed omgaan met onzekerheid en ze meer ontzag hebben voor de arts.

Lees meer ... EOS

Benm

In landen die hoog scoren op machtsafstand kijken mensen met een lagere status meer op naar hogergeplaatsten, zoals een arts. Dat gezag voor de arts heeft als gevolg dat zijn beslissing om antibiotica voor te schrijven niet ter discussie wordt gesteld.

Toch vind ik dat vreemd als oorzaak. Je zou dan ook verwachten dat mensen net zo hard twijfelen aan het niet voorgeschreven krijgen van antibiotica.

Cycloon

Volgens mij zit er wel enige vorm van waarheid in. Voor welke onnozelheden ik hier soms mensen antibiotica zie innemen omdat de dokter het heeft voorgeschreven. Het lijkt soms nogal een gemakkelijkheidsoplossing van de dokter in kwestie die zeker doeltreffend is. Als je een paar keer terug moet naar de dokter omdat een niet-antibiotica medicijn niet heeft gewerkt dan daalt je vertrouwen in een bepaalde dokter natuurlijk als een andere dokter je direct kan genezen met wat antibiotica.

Benm

Het lijkt soms nogal een gemakkelijkheidsoplossing van de dokter in kwestie die zeker doeltreffend is.

Als het zeker doeltreffend is, dat zou ik eerlijkgezegd die behandeling ook eisen, afgezien van bijwerkingen.

Het probleem ligt denk ik vooral in behandelingen waarbij het maar de vraag is of het effectief is, bij een virale verkoudheid kun je antibiotica nemen zoveel je wilt, maar het gaat er niet eerder van over. Misschien is het wel zo dat mensen de indruk hebben dat ze in ieder geval behandeld worden, en dat dan waarschijnlijk wel effectief zal zijn.

Cycloon

Als het zeker doeltreffend is, dat zou ik eerlijkgezegd die behandeling ook eisen, afgezien van bijwerkingen.

En daar sta ik dan regelrecht tegenover. Je kan in principe voor elke ziekte die ontstaat door een bacterie antibiotica geven. In principe is dat eigenlijk altijd de meest doeltreffende methode, daarom wordt ze ook zo vaak toegepast. De laatste jaren is men toch echt wel tot het inzicht gekomen dat het met minder antibiotica ook kan. Ik krijg toch liever eerst een gewoon middel mee en als dat niet werkt dan mogen ze gerust antibiotica voorschrijven, maar beginnen met antibiotica is niet echt iets waar ik voor sta te springen. Als er geen alternatieven zijn begrijp ik het natuurlijk volkomen.

Hildebrand

De grote ellende met het te pas en te onpas voorschrijven van antibiotica is dat resistentie voor een bepaalde antibioticavariant steeds sneller bereikt wordt. In landen zoals Spanje waar het er in dit opzicht nog onverantwoordelijker aan toegaat, zijn multiresistente bacteriën aan de orde van de dag. Zéér slechte zaak.

steve

Ik denk dat de arts in kwestie capabel genoeg is om in te schatten of antibiotica aangewezen dan wel tegenaangewezen is in een concreet geval. In principe zou de mondigheid van een patiënt daaraan niks mogen veranderen, hoewel de arts uiteraard moet luisteren naar de mening van die patiënt. Als de arts overtuigd is van antibiotica moet hij, en het maakt niet uit of hij dan in nederland dan wel in vlaanderen zit, zich op zijn autoriteit als arts beroepen en de patient subtiel dwingen tot het nemen van die antibiotica. Ik kan me maar moeilijk inbeelden dat een arts antibiotica voor een virale verkoudheid zou voorschrijven, zo dom zijn de meeste artsen niet hoor

. Wat wel algemeen geweten is dat het psychologisch voor de patient belangrijk is dat hij een geneesmiddel meekrijgt bij de arts, dit heeft een zeer positief effect op de genezing, dit mag zelfs een placebo zijn. Als je met je virale verkoudheid een arts raadpleegt, dan weet die arts ook wel dat het psychologisch is, want een mentaal gezond persoon zou voor zoiets niet naar de dokter gaan. Therapie van de arts: een gesprek met die patient en iets voorschrijven om zijn ongerustheid of wat dan ook te doen verdwijnen.

anusthesist

Ik kan me maar moeilijk inbeelden dat een arts antibiotica voor een virale verkoudheid zou voorschrijven, zo dom zijn de meeste artsen niet hoor

Je moest eens weten hoeveel huisartsen bij kinderen < 1 jaar antibiotica voorschrijven bij simpele virale infecties, gewoon

uit onzekerheid en/of om de ouders gerust te stellen. Dat zijn meestal dezelfde huisartsen die bronchodilatoren (Ventolin e.d.) voorschrijven bij kinderen < 1 jaar die benauwd zijn. Wat hun keuze enigszins rechtvaardigt is dat 'het helpt', ongeacht het feit dat het zelflimiterende karakter natuurlijk een veel grotere rol speelt dan de ingestelde therapie.

Dido

anusthesist schreef:Je moest eens weten hoeveel huisartsen bij kinderen < 1 jaar antibiotica voorschrijven bij simpele virale infecties, gewoon

uit onzekerheid en/of om de ouders gerust te stellen. Dat zijn meestal dezelfde huisartsen die bronchodilatoren (Ventolin e.d.) voorschrijven bij kinderen < 1 jaar die benauwd zijn. Wat hun keuze enigszins rechtvaardigt is dat 'het helpt', ongeacht het feit dat het zelflimiterende karakter natuurlijk een veel grotere rol speelt dan de ingestelde therapie.

Ik heb onvoldoende zicht op cijfermateriaal hiervoor en het zou me eigenlijk wel interesseren om daar meer precieze cijfers van te zien.

Maar ik vermoed echter dat je gelijk hebt, anusthesist, al denk (hoop?) ik dat het dan vooral om de oudere artsen gaat. De generatie die geleerd heeft om voor zowat elke infectie antibiotica te geven.

Misschien toch ook nog een beetje nuanceren: de huisarts werkt noodzakelijkerwijze anders dan een specialist en heeft heel wat minder diagnostisch materiaal ter beschikking. Het is dan ook niet aangewezen, voor een huisarts, om bij elke infectie na te gaan welke kiem er aan de basis ligt.

Hij kan zich natuurlijk wel beroepen op de meest oorzakelijke kiemen (vooral virussen dus, bij de meeste banale infecties) en daaruit besluiten of AB al dan niet zinvol is (al gaan bacteriële infecties ook wel vaak vanzelf over).

En natuurlijk is een ietwat preciezere diagnostiek soms wel mogelijk op een eerder eenvoudige manier, zoals bv. het nemen van een keeluitstrijkje bij het vermoeden van een Tonsillitis door Streptokokken. In dit laatste geval wordt bovendien nog te vaak een breedspectrum AB (genre Amoxi of zelfs Amoxiclav) gegeven ipv. Penicilline G. ed.

Of, maw.: het belang van 'evidence based medicine'. Al is het uiteindelijk de arts die beslist of hier van afgeweken moet worden bij die specifieke patiënt én bij gegronde reden daarvoor.

Anderzijds is de druk van patiënten soms ook behoorlijk groot om AB te krijgen, zelfs al is die compleet nutteloos. Als men geen AB krijgt, zoekt men een andere huisarts die wél bereid is om een voorschrift te schrijven.

En zolang er voldoende zulke (huis)artsen aanwezig zijn, is het een probleem dat zichzelf in stand houdt, vrees ik.

anusthesist

Dido schreef:Ik heb onvoldoende zicht op cijfermateriaal hiervoor en het zou me eigenlijk wel interesseren om daar meer precieze cijfers van te zien.

Maar ik vermoed echter dat je gelijk hebt, anusthesist, al denk (hoop?) ik dat het dan vooral om de oudere artsen gaat. De generatie die geleerd heeft om voor zowat elke infectie antibiotica te geven.

Precieze cijfers weet ik niet, maar het fenomeen is duidelijk:

Children are of particular concern because they have the highest rates of antibiotic use. They also have the highest rate of infections caused by antibiotic-resistant pathogens.

Parent pressure makes a difference. For pediatric care, a recent study showed that doctors prescribe antibiotics 65% of the time if they perceive parents expect them; and 12% of the time if they feel parents do not expect them.

Bron: http://www.cdc.gov/drugresistance/community/faqs.htm

(Huis)artsen schrijven dus absoluut 53% meer AB voor als ouders dat van hen verwachten, m.a.w: in 53% van de

gevallen is het niet geindiceerd (gemiste diagnoses achterwege gelaten). Er wordt niet genoemd hoe groot het

percentage huisartsen, kinderartsen etc. is, maar ik denk dat huisartsen gevoeliger zijn voor de verwachtingen van de ouders dan de kinderarts.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Antibioticagebruik ingebakken in cultuur

Antibioticagebruik ingebakken in cultuur

Re: Antibioticagebruik ingebakken in cultuur

Re: Antibioticagebruik ingebakken in cultuur

Re: Antibioticagebruik ingebakken in cultuur

Re: Antibioticagebruik ingebakken in cultuur

Re: Antibioticagebruik ingebakken in cultuur

Re: Antibioticagebruik ingebakken in cultuur

Re: Antibioticagebruik ingebakken in cultuur

Re: Antibioticagebruik ingebakken in cultuur

Re: Antibioticagebruik ingebakken in cultuur