Welke soort van binding is BF3

maxke

Hallo,

is BF3 een ionbinding of covalente binding?

Ik heb een algemeen regeltje gezien dat zegt dat als het verschil in EN waarde groter of gelijk aan 1.7 is dat het een ionbinding is.

Maar is BF3 een ionbinding? Ik las ergens dat men voor de geometrie van BF3 men de VSEPR theorie gebruikt. Deze theorie is toch enkel geldig voor covalente bindingen? is dus BF3 een covalente binding?

groeten

ToonB

Aangezien BF3 resonantievormen lijkt te hebben, zal het geen ionaire binding zijn.

Ik denk dus dat het indredaad over een covalente binding gaat.

Zie ook: Wikipedia (engels) - structure and bonding

Marko

maxke schreef:Hallo,

is BF3 een ionbinding of covalente binding?

Ik heb een algemeen regeltje gezien dat zegt dat als het verschil in EN waarde groter of gelijk aan 1.7 is dat het een ionbinding is.

Op algemene regeltjes zijn altijd uitzonderingen. In dit geval hebben we het over een halfmetaal en een niet-metaal met een enorm hoge electronegativiteit. Garantie voor problemen

Die getallen vormen slechts een richtlijn, en de overgang is sowieso niet scherp. Je zou kunnen stellen dat deze binding deels een ionisch, deels een covalent karakter heeft.

maxke

Ok,

en wat dan gezegd zijnde van BeF2 ?

Is dit ook zo'n speciaal geval of is dit wel een ionbinding?

Klintersaas

BeF₂ heeft inderdaad ionbindingen. Het verschil in elektronnegativiteit tussen Be (1,5) en F (4) is 2,5, wat dus ruimschoots groter is dan 1,7. BeF₂ ligt dus niet in het grensgebied.

maxke

BeF2 heeft inderdaad ionbindingen. Het verschil in elektronnegativiteit tussen Be (1,5) en F (4) is 2,5, wat dus ruimschoots groter is dan 1,7. BeF2 ligt dus niet in het grensgebied.

Dan vraag ik me af waarom BeF2 gebruikt wordt als voorbeeld om de VSEPR theorie uit te leggen.

Ik dacht dat de VSEPR theorie enkel gebruikt werd voor covalente bindingen , waarom dus BeF2 als voorbeeld gebruiken indien het een ionbinding is?

Of wordt de VSEPR theorie ook voor ionbindingen gebruikt?

Klintersaas

De VSEPR-theorie heeft inderdaad betrekking op covalente bindingen. In welke context werd BeF₂ hier gebruikt?

ToonB

Volgens mij zit het hem hier in de vorm

Als je kijkt naar water zie je het volgende:

Door de 'niet lineaire' vorm zal water een polair karakter krijgen.

Maar de 'vorm van de binding' bij BeF2 is lineair, en dus van de vorm

F - Be - F

Door dit lineaire karakter zullen de elektronen in een bindingspaar door beide fluors worden aangetrokken, en daardoor zal de binding niet volledig geioniseerd worden.

Het is een beetje als in de fysica, wanneer 2 sterke mannen elk in tegengestelde richting aan 2 gewichten trekken.

Hoewel ze elk de kracht hebben om dat gewicht van plaats te veranderen, hebben ze niet de kracht om het weg te trekken van hun tegenpartner.

Elke fluor kan dus de elektronen van Be wegtrekken, maar niet van Be én de andere F

Dit is hoe ik het zou zien, maar mss kan marko best even bevestigen. Voor zover ik weet is dit meer zijn vakgebied.

Maar ik denk (lees: toch vrij zeker) dat het zo ineen zit.

maxke

De VSEPR-theorie heeft inderdaad betrekking op covalente bindingen. In welke context werd BeF₂ hier gebruikt?

Het werd gewoon gebruikt als voorbeeld om aan te geven wat de hoek tussen de F en de Be elementen was (bij het bestuderen van de VSEPR theorie ivm de hoeken tussen elementen).

Er stond dan bij dat het sferisch getal 2 was en dat de hoek dan 180° was....

Ik denk dat het gewoon een fout in het boek was en dat er bv BeCl2 moest staan ofzo.

ToonB

Tussen BeF2 en BeCl2 gaat weinig verschil zitten, aangezien het beiden hallogenen zijn.

Die 180° is dus die lineaire vorm (een open hoek van 180°) tussen de bindingsparen.

maxke

ToonB schreef:Tussen BeF2 en BeCl2 gaat weinig verschil zitten, aangezien het beiden hallogenen zijn.

Die 180° is dus die lineaire vorm (een open hoek van 180°) tussen de bindingsparen.

ik ben daar toch niet mee akkoord daar het BeCl2 een covalente binding is en het BeF2 een ionbinding... Daar het om de vsepr theorie gaat zou BeF2 niet als voorbeeld gegeven mogen worden...

ToonB

Maar volgens mij zijn de bindingen in BeF2 gewoon niet geioniseerd, zoals ik uitlegde.

Marko

BeF₂ is een beetje een raar geval. Hoewel de electronegativiteit tussen beide elementen sterk verschilt wordt het toch niet als een ionische stof gezien. Wikipediawijdt er een paar woorden aan, maar geeft geen reden. Ik vermoed dat het te maken heeft met complexvorming, en dat er BeF₄^2- ontstaat.

Hoe dan ook is het niet het meest geschikte voorbeeld om VSEPR uit te leggen.

maxke

Marko schreef:BeF₂ is een beetje een raar geval. Hoewel de electronegativiteit tussen beide elementen sterk verschilt wordt het toch niet als een ionische stof gezien. Wikipediawijdt er een paar woorden aan, maar geeft geen reden. Ik vermoed dat het te maken heeft met complexvorming, en dat er BeF₄^2- ontstaat.

Hoe dan ook is het niet het meest geschikte voorbeeld om VSEPR uit te leggen.

ah ok,

BeF2 is dus wederom een speciaal geval...

Toch lastig om de theorie proberen te begrijpen als men steeds speciale gevallen neemt.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Welke soort van binding is BF3

Welke soort van binding is BF3

Re: Welke soort van binding is BF3

Re: Welke soort van binding is BF3

Re: Welke soort van binding is BF3

Re: Welke soort van binding is BF3

Re: Welke soort van binding is BF3

Re: Welke soort van binding is BF3

Re: Welke soort van binding is BF3

Re: Welke soort van binding is BF3

Re: Welke soort van binding is BF3

Re: Welke soort van binding is BF3

Re: Welke soort van binding is BF3

Re: Welke soort van binding is BF3

Re: Welke soort van binding is BF3