De simulatiehypothese

Moderators: Michel Uphoff, Jan van de Velde

Reageer
Gebruikersavatar
Berichten: 71

De simulatiehypothese

Ik las laatst dit artikel hierover; https://www.eoswetenschap.eu/technologi ... rsimulatie

Wat die simulatiehypothese betreft.
Wat vinden jullie hiervan?
Ik vind het helemaal zo gek niet klinken met name vanwege:

In de virtuele werkelijkheid vallen onbegrijpelijke natuurwetten netjes op hun plaats

- Zo kan informatie nooit sneller bewegen dan het licht en kan je concepten als ruimte, tijd en zwaartekracht slechts hanteren boven een minimale lengte-eenheid, de plancklengte.
In de virtuele werkelijkheid valt dat netjes op zijn plaats. Een simulatie heeft een roosterstructuur, zodat de plancklengte een maat is voor de grootte van de pixels. De lichtsnelheid komt overeen met de maximale snelheid om informatie binnen het netwerk van de simulatie over te brengen.

- Rekencapaciteit is altijd wel ergens begrensd, dus je berekent enkel gedetailleerde informatie voor de gebieden in je simulatie waar de actie zich afspeelt. Het quantumgedrag laat zich dan verklaren als een efficiënte omgang met je eindig rekenvermogen.

- Ook de oerknal komt in een nieuw licht te staan. Het mysterieuze ontstaan van het heelal, inclusief tijd en ruimte, is in het virtuele scenario niets meer dan de opstart van de simulatie.

Empirisch bewijs
Er zijn twee strategieën:
1) Je kan op zoek gaan naar bewijzen dat onze werkelijkheid de kenmerken vertoont van een computersimulatie. Dan speur je naar dingen met een pixelvormige opbouw, een algoritmische structuur, de aanwezigheid van foutcorrigerende codes …

2) De tweede mogelijkheid is dat je probeert een empirische toetssteen te ontwikkelen. Je vertrekt dan van de verwachting dat zelfs geavanceerde ontwerpers met eindige rekencapaciteit kampen.

Campbell heeft experimenten bedacht om die 2e optie te bewijzen en heeft via kickstarter inmiddels genoeg geld binnengehaald om dat doen.

“Men and women are learning animals. If you do not see what they have learned, you're blind. They are creatures ever changing, ever improving, ever expanding their vision and the capacity of their hearts". Anne Rice (uit The Vampire Chronicles)

Berichten: 12.262

Re: De simulatiehypothese

Het concept is dat een perfecte simulatie niet te onderscheiden is van de werkelijkheid.

Gezien je een perfecte simulatie daardoor -per definitie- niet kunt ontkrachten kun je ook niet uitsluiten dat we in een perfecte simulatie leven.

Vervolgens kom je om de zinnigere vraag of wel wellicht in een niet-perfecte simulatie leven, en hoe je dat eventueel zou kunnen aantonen. Zaken als een eindige lichtsnelheid, onzekerheidsrelatie en dergelijke zijn er geen bewijs voor, al zouden ze wel "handig" zijn voor de ontwerpers van de simulator.

Een andere vraag is of deze simulatie geldt voor 1 persoon (dus feitelijk alleen voor jou) of voor bijvoorbeeld de hele aarde, ons zonnestelsel, de melkweg of het hele universum zoals we dat tot dusver kennen.

Zoiets is eigenlijk best lastig te onderzoeken: Je zou hypotheses zelf kunnen toetsen, bijvoorbeeld door je af te vragen of Parijs bestaat. Dat is vrij simpel te onderzoeken door er domweg heen te rijden en de stad daar aan te treffen, al ben je dan nog steeds niet 100% zeker dat de simulatie je niet voor de gek houdt en gewoon een "Parijs" produceert zoals je verwachtte.

Het wordt echter lastiger naarmate dingen verder weg komen: zelf even over de maan lopen om te kijken of die echt bestaat wordt al een lastige, en iets buiten ons zonnestelsel verkennen is binnen een mensenleven vooralsnog niet haalbaar.

Een redelijk argument tegen simulatie is de complexiteit van de werkelijkheid zoals wij die zien: Als je het alleen voor mensen simuleert, waarom dan een compleet universum bouwen? Ik denk dat we prima tevreden zouden zijn geweest als het universum slechts bestond uit de melkweg of zelfs maar ons eigen zonnestelsel.

Gebruikersavatar
Berichten: 366

Re: De simulatiehypothese

Het probleem is waarneming.

Wij vereenvoudigen de werkelijkheid zeer sterk door waar te nemen en vervolgens door op basis van die waarnemingen een model te maken. Dat gebeurt bij elk individu neurologisch. En in de samenleving gebeurt dat op z’n best wetenschappelijk.

Op het moment dat je het model als werkelijkheid gaat benaderen, is de simulatiehypothese heel aannemelijk.

Gebruikersavatar
Moderator
Berichten: 9.783

Re: De simulatiehypothese

Petra :-) schreef: di 12 nov 2019, 00:25 - Zo kan informatie nooit sneller bewegen dan het licht en kan je concepten als ruimte, tijd en zwaartekracht slechts hanteren boven een minimale lengte-eenheid, de plancklengte.
In de virtuele werkelijkheid valt dat netjes op zijn plaats. Een simulatie heeft een roosterstructuur, zodat de plancklengte een maat is voor de grootte van de pixels. De lichtsnelheid komt overeen met de maximale snelheid om informatie binnen het netwerk van de simulatie over te brengen.
Als 'ze' als pixelgrootte de Plancklengte hebben gekozen, dan zijn ze wel erg inefficient bezig; die kunnen we absoluut niet waarnemen. Alsof je een bijziende zonder bril laat kijken naar een 12 inch 8K tv. Op 150 lichtjaar afstand.

Als eindige lichtsnelheid veroorzaakt zou worden door eindige informatiesnelheid binnen het netwerk, dan zou dat betekenen dat het netwerk een driedimensionale structuur heeft die exact overeenkomt met die van onze wereld.
Petra :-) schreef: di 12 nov 2019, 00:25 - Rekencapaciteit is altijd wel ergens begrensd, dus je berekent enkel gedetailleerde informatie voor de gebieden in je simulatie waar de actie zich afspeelt. Het quantumgedrag laat zich dan verklaren als een efficiënte omgang met je eindig rekenvermogen.

- Ook de oerknal komt in een nieuw licht te staan. Het mysterieuze ontstaan van het heelal, inclusief tijd en ruimte, is in het virtuele scenario niets meer dan de opstart van de simulatie.
Wat betreft rekencapaciteit, zie Plancklengte. Daar zou veel meer te winnen zijn qua efficiëntie. Waarom zou kwantumgedrag makkelijker te simuleren zijn dan gedrag van klassieke deeltjes?

Als je een game opstart gaat daar niet een lange procedure vergelijkbaar aan een oerknal aan de gang. Waarom zou dat voor onze simulatie wel gelden?
Petra :-) schreef: di 12 nov 2019, 00:25 Er zijn twee strategieën:1) Je kan op zoek gaan naar bewijzen dat onze werkelijkheid de kenmerken vertoont van een computersimulatie. Dan speur je naar dingen met een pixelvormige opbouw, een algoritmische structuur, de aanwezigheid van foutcorrigerende codes …

2) De tweede mogelijkheid is dat je probeert een empirische toetssteen te ontwikkelen. Je vertrekt dan van de verwachting dat zelfs geavanceerde ontwerpers met eindige rekencapaciteit kampen.
Van die pixelvormige opbouw gaan we toch al uit? En volgens het holografisch principe is de hoeveelheid informatie binnen een bepaalde ruimte begrensd.
Wat noem je een algoritmische structuur, en hoe herken je die?
Idem voor foutcorrigerende codes. Binnen de simulatie zie je de codes niet, net zomin als je binnen een game de programmaregels ervan waarneemt.

Zo lang 'ze' hun rekencapaciteit verspillen aan details op Planckschaal valt het met dat 'kampen' wel mee ;)

Tenslotte, als dit een verklaring voor ons bestaan is, dan is het probleem alleen doorgeschoven naar de makers van de simulatie. Waar komen die dan vandaan? Het is wat dat betreft net religie...

Berichten: 12.262

Re: De simulatiehypothese

Ik vind het weinig met religie te maken hebben eigenlijk. Als we in een simulatie leven is de vraag of deze perfect is of niet. Indien perfect kun je daar niets van merken of aan meten en heeft dan verder geen enkele consequentie voor wie of wat dan ook.

Als het een inperfecte simulatie is dan zou je experimenten kunnen opzetten om die imperfecties te vinden. De vraag is of je ze zult herkennen, bijvoorbeeld beperking van informatiesnelheid tot de lichtsnelheid: natuurwet of beperking als gevolg van de simlator?

Over hoe groot of moeilijk de simulatie is kunnen we eigenlijk niets over zeggen: wie zegt dat die simlator bestaat uit materie en energie zoals wij die binnen de simulatie kennen? Misschien zit het compleet anders in elkaar.

Bovendien zijn we slecht in het bepalen van dat soort zaken: Probeer eens objectief te toetsen of je -nu- droomt of niet. Het feit dat we dromen herkennen we meestal pas als we wakker worden, tot dat punt kan het heel realistisch zijn. Een ander punt is dat we wanneer we sterven in een droom meestal wakker worden, maar zolang je dat niet zeker weet is het niet verstandig om het langs die weg te testen... dus wat resteert?

Gebruikersavatar
Berichten: 4.282

Re: De simulatiehypothese

Mij lijkt deze discussie niet erg zinvol.
Ze is meer een filosofische discussie en dat is nauwelijks wetenschappelijk.

Gebruikersavatar
Berichten: 366

Re: De simulatiehypothese

Ik denk dat waarneming precies tussen wetenschap en filosofie in zit. Laten we inderdaad aan de kant van de wetenschap blijven.

Gebruikersavatar
Moderator
Berichten: 9.783

Re: De simulatiehypothese

Waarneming is de basis van de wetenschap, wiskunde misschien uitgezonderd.

Gebruikersavatar
Berichten: 366

Re: De simulatiehypothese

Wiskunde is afkomstig uit de filosofie.

Gebruikersavatar
Moderator
Berichten: 9.783

Re: De simulatiehypothese

Volgens mij niet. Graag onderbouwen, anders.

Gebruikersavatar
Berichten: 4.282

Re: De simulatiehypothese

Squawk schreef: di 12 nov 2019, 20:05 Wiskunde is afkomstig uit de filosofie.
Dat beweren filosofen.
De werkelijkheid is dat filosofie altijd een rem op de wetenschap is geweest.
Niet voor niets is filosofie jaren geleden op dit forum verbannen.

Gebruikersavatar
Berichten: 366

Re: De simulatiehypothese

Wiskunde is de doorontwikkeling van de logica.

Maar we drijven af. Het hele idee van een simulatie komt volgens mij voort uit het probleem van de waarneming. We vragen ons sinds mensenheugenis al af of hetgeen we waarnemen ook werkelijkheid is. Wiskunde is de onmisbare basis van waaruit we onze waarnemingen toetsen. Dat leidt tot modellen die onze waarnemingen steeds beter kunnen voorspellen danwel bevestigen. Ik heb bijzonder veel respect voor de wetenschappers die deze modellen opstellen en toetsen. Deze modellen komen wat mij betreft het dichtst bij hetgeen wij ‘waarheid’ noemen.

De meetapparatuur wordt echter steeds extremer en de modellen ook. Ze staan inmiddels dusdanig ver van onze intuïtie (ons neurologische, door de evolutie voorgeprogrammeerde concept van de werkelijkheid) af, dat men tot dit soort filosofieën komt. Met Elon Musk als misschien wel bekendste aanhanger.

Gebruikersavatar
Berichten: 4.282

Re: De simulatiehypothese

Nee logica is een onderdeel van de wiskunde.

Gebruikersavatar
Berichten: 366

Re: De simulatiehypothese

Wikipedia geeft ons allebei gelijk.

Gebruikersavatar
Moderator
Berichten: 9.783

Re: De simulatiehypothese

Squawk schreef: di 12 nov 2019, 20:25 De meetapparatuur wordt echter steeds extremer en de modellen ook. Ze staan inmiddels dusdanig ver van onze intuïtie (ons neurologische, door de evolutie voorgeprogrammeerde concept van de werkelijkheid) af, dat men tot dit soort filosofieën komt.
Nee, men komt tot dit soort ideeën (waarom zou je het filosofieën noemen?) omdat we zaken kunnen simuleren in onze computers. Dat laat bij sommigen het idee ontstaan dat we zelf ook in een simulatie zouden kunnen leven.
Toen de klok voor het eerst gemeengoed werd, werd van alles met een uurwerk vergeleken.

Reageer