Wetenschapsforum

In het laboratorium op aarde meet men bijv. de rustmassa van een elektron, d.w.z. de rustmassa die het heeft t.o.v. een laboratoriumstelsel op aarde. Ik noem dit maar voor het gemak m0.
Echter de aarde draait om zijn as met een bepaalde snelheid t.o.v. het middelpunt van de aarde. Corrigeert men hiervoor dan levert dat een nieuwe rustmassa op: m1
Echter de aarde draait om de zon. Nu moet er gecorrigeerd worden t.o.v. het massamiddelpunt van het zon-aarde (en overige planeten) stelsel. Dat levert dan weer een nieuwe rustmassa op: m2
Echter de zon draait om het massamiddelpunt van onze melkweg en dat levert dan weer een nieuwe rustmassa op: m3
Echter onze melkweg maakt deel uit van het lokale stelsel van sterrenstelsels en gecorrigeerd voor de snelheid t.o.v. dat massamiddelpunt levert dan weer een nieuwe rustmassa op: m4
Tenslotte blijft er een rest snelheid over van ongeveer 600 km/sec in de richting van de 'great attractor'. Deze rest snelheid is veel groter de voornoemde snelheden.
Zie APOD op 15 juni 2014. (APOD staat voor astronomy picture of the day)
Deze restsnelheid blijft over om te komen tot de kaart van de kosmische achtergrond straling.
Voor nu komen we dan tot een uiteindelijke rustmassa m5 (als het laboratorium stelsel zich zou bevinden in het massamiddelpunt van de lokale groep van sterrenstelsels)

Is m5 nu de werkelijke rustmassa van het elektron? Of moet er nog meer gecorrigeerd worden om tot de uiteindelijke 'echte' rustmassa van het elektron te komen?
En vanuit welk coördinaten stelsel in het heelal moet we kijken om vanuit dat coördinatenstelsel te spreken van de 'echte' rustmassa?
Het feit dat er een rustmassa is betekent dat er uiteindelijk 1 coördinatenstelsel moet overblijven van waaruit de 'echte' rustmassa berekent kan worden. Dit is een belangrijk theoretisch argument dat er wel degelijk een voorkeurs richting is (voor zowel expansie als, eventueel, contractie van het heelal).

De restsnelheid van 600 km/sec geeft wel degelijk aan dat er dus een voorkeurs richting is.
De simpelste verklaring is, dat op dit moment de lokale groep van sterrenstelsels radiaal beweegt vanuit het centrum van de oerknal met een snelheid van 600 km/sec. Immers volgens Ralph Wijers begon de oerknal vanuit een bolvormig volume ter grootte van een (sinas)appel, en radieel gericht (zonder rotatie), waarbij de sterrenstelsels van de lokale groep meebewegen met de expansie van de vacuüm energie.
Als dat waar is dan is m5 de echte rustmassa en het centrum van de bolvormige appel het middelpunt van het coördinatenstelsel.

De APOD van 6 aug 2019 geeft enige verklaring voor de 600 km/sec en zal er nog een keer gecorrigeerd moeten worden. Deze APOD verklaart een deel van de restsnelheid.
Dat komt omdat de 'great attractor' redelijk dichtbij ligt: 250 miljoen lichtjaar.
De APOD van 6 aug 2019 laat het heelal zien binnen een straal van 600 miljoen lichtjaar en binnen die afstand is het heelal niet uniform. De materie verdeling + vacuüm energie (local void in de APOD)) kan een gedeelte van de 600 km/sec verklaren maar lang niet alle snelheid.
Er zal dus opnieuw gecorrigeerd moeten worden en dan verkrijgt men rustmassa m6 .

Is dit dan uiteindelijke de fundamentele rustmassa van het elektron? (ervan uitgaande dat buiten de 600 miljoen lichtjaar het heelal wel uniform is of geleidelijk aan uniform zal worden).

Graag uw gedachten hierover.

De rustmassa van een deeltje is de massa die een waarnemer meet die niet beweegt ten opzichte van dat deeltje.
Dat waarnemer en deeltje bewegen ten opzichte van andere inertiaalstelsels heeft daar geen enkele invloed op.

Sowieso is relativistische massa een ouderwets concept; het is eerder de impuls p die niet meer lineair van v afhangt.

Echter de aarde draait om zijn as met een bepaalde snelheid t.o.v. het middelpunt van de aarde. Corrigeert men hiervoor dan levert dat een nieuwe rustmassa op: m1

Dat is geen nieuwe rustmassa, maar een andere (willekeurige) massa want gemeten in een stelsel dat niet in rust is tov het deeltje. De rustmassa van een elektron is 0,511 MeV en niets anders.

Het feit dat er een rustmassa is betekent dat er uiteindelijk 1 coördinatenstelsel moet overblijven van waaruit de 'echte' rustmassa berekent kan worden.

En deze misvatting volgt uit de eerste.

Dit is een belangrijk theoretisch argument dat er wel degelijk een voorkeurs richting is (voor zowel expansie als, eventueel, contractie van het heelal).

En zo stapelen we misvatting op misvatting.

Wat is precies: in rust zijn t.o.v. iets anders?

Dat de onderlinge snelheid nul is.

Als ik mij in het massa middelpunt bevind van de lokale groep van sterrenstelsels en ik zou de snelheid meten van het elektron op aarde dan vind ik toch echt een andere rustmassa dan wanneer ik mij op aarde zou bevinden.

Als je niet in rust met ten opzichte van het elektron, dan meet je niet de rustmassa.
Verder meet je de rustmassa niet door de snelheid te meten.

Waar wil je eigenlijk naartoe, met je (tot nu toe allemaal onjuiste) beweringen?

flappelap schreef: ↑ma 30 nov 2020, 12:58 Dat de onderlinge snelheid nul is.

Uitsluitend de snelheid?
Hebben hogere afgeleiden als versnelling en ruk nog unieke toepassingen in dergelijke concepten?

kwasie schreef: ↑ma 30 nov 2020, 22:42

flappelap schreef: ↑ma 30 nov 2020, 12:58 Dat de onderlinge snelheid nul is.

Uitsluitend de snelheid?
Hebben hogere afgeleiden als versnelling en ruk nog unieke toepassingen in dergelijke concepten?

Ja. Meestal bedoelen we met "X en Y zijn in rust t.o.v. elkaar" niet dat dit alleen op 1 specifiek moment is, maar voor langere tijd. In dat geval is de onderlinge versnelling ook nul, en zijn beide waarnemers dus inertiaal.

Wijkt de op aarde gemeten massa van een elektron (gezien de rotatie en gravitatie ter plaatse) dan ook ietsjes af van de rustmassa? Er is dan immers strikt genomen geen sprake van een inertiaalwaarnemer.

Professor Puntje schreef: ↑di 01 dec 2020, 12:38 Wijkt de op aarde gemeten massa van een elektron (gezien de rotatie en gravitatie ter plaatse) dan ook ietsjes af van de rustmassa? Er is dan immers strikt genomen geen sprake van een inertiaalwaarnemer.

Precies waar ik op doelde, want we zitten allemaal in verschillende roterende en versnellende assenstelsels.

Voor een precieze meting van de rustmassa zou je het elektron dan in een "vrij vallende lift" mee moeten nemen om het daar te meten.

Boormeester schreef: ↑ma 30 nov 2020, 20:49 Als ik mij in het massa middelpunt bevind van de lokale groep van sterrenstelsels en ik zou de snelheid meten van het elektron op aarde dan vind ik toch echt een andere rustmassa dan wanneer ik mij op aarde zou bevinden.

Nogmaals: Dan meet je iets anders. De rustmassa (of invariant mass) meet je als je je niet verplaatst ten opzicht van het te meten object. Die rustmassa is het zelfde voor alle waarnemers in alle frames. Maar zodra je je niet meer in je eigen frame bevindt en beweegt t.o.v. van het object moet je de relativistische energie er bij tellen. Dan meet je dus geen rustmassa meer.

Klopt, ik zit fout. De rustmassa is hetzelfde voor alle waarnemers in alle frames. Ik zat met het probleem hoe een interpretatie te geven aan de restsnelheid die overblijft bij het meten van de 3K achtergrond straling.
Wat niet gelijk is voor alle frames is echter dan de totale energie. Elk frame dat beweegt tov een ander frame zal een verschillende energie meten. Blijft dan de vraag welk frame heeft de hoogste energie? Naar mijn idee is dat het coordinaten stelsel in het centrum van het bolletje waaruit de oerknal ging expanderen. Ga ik ervan uit dat die restsnelheid niet meer gecorrigeerd hoeft te worden voor verdere discrepanties in de homogene massaverdeling rondom de aarde, dan is de restsnelheid dan de expansie snelheid tov het centrum van de oerknal. En dan moet je corrigeren voor die restsnelheid om de totale energie te vinden waarmee de oerknal begon.