Kosmologisch nieuws

Moderator: Astro

Gebruikersavatar
Moderator
Berichten: 8.166

Re: Kosmologisch nieuws

Genadeslag voor de uitkomsten van Bicep2
 
Het Planck team heeft de beloofde resultaten van de metingen van de verdeling van stof binnen de Melkweg bekend gemaakt:
 
We show that even in the faintest dust-emitting regions there are no “clean” windows in the sky where primordial CMB B-mode polarization measurements could be made without subtraction of foreground emission.

...

This level is the same magnitude as reported by BICEP2 over this range, which highlights the need for assessment of the polarized dust signal even in the cleanest windows of the sky.
 
De metingen van Planck bevestigen dat de aangetroffen b-mode polarisatie mogelijk volledig toe te schrijven is aan galactisch stof. Wel zullen het Planck en Bicep2 team samen bezien of er toch niet ergens in de data aanwijzingen te vinden zijn voor extragalactische polarisatiepatronen. Voorlopig moet de conclusie zijn dat het Bicep2 team ging voor de dood of de gladiolen met onzuivere gegevens door een verkeerde aanname. De polarisatie door intergalactisch stof op grotere hoogte blijkt van dezelfde grootteorde te zijn als de te verwachten polarisatie in de kosmische achtergrondstraling.
 
Ben benieuwd of dit ook zo groot in het nieuws komt als de 'ontdekking', maar vrees dat het nu vrij stil blijft.
 
Wetenschappelijk artikel Planck team:
Planck intermediate results.pdf
(1.3 MiB) 585 keer gedownload

Gebruikersavatar
Moderator
Berichten: 8.166

Re: Kosmologisch nieuws

Donkere materie terug naar af.
 
In bericht 22 deed ik melding van de teleurstellende resultaten m.b.t. de zoektocht naar de WIMPS, een van de meest kansrijke kandidaten voor de donkere materie. WIMPS zouden een goede verklaring kunnen zijn voor koude donkere materie. 
 
Maar ook de zogenaamde bosonische super WIMPs, veel lichtere, maar 'warme' deeltjes (deeltjes met een zeer hoge snelheid, waardoor hun energie-inhoud groot is), zijn als theoretische kandidaat voor (warme) donkere materie geopperd. Onderzoek in Japan met de Xmass detector echter toont aan dat ook deze warme WIMPS waarschijnlijk niet bestaan.
 
xmass.jpg
xmass.jpg (171.1 KiB) 1919 keer bekeken
De X-mass detector van de universiteit van Tokio.
 
Het ziet er niet naar uit dat koude of warme WIMPS aangetroffen zullen worden, en daarmee is tot op heden de zoektocht naar de bron van de donkere materie nog steeds zonder resultaat.
 
Meer lezen: klik

Gebruikersavatar
Moderator
Berichten: 8.166

Re: Kosmologisch nieuws

De diameter van het oog van Sauron

 

In dit stukje schreef ik wat over de afstandsbepaling in het universum. 

 

Helaas is het lang niet altijd mogelijk afstanden echt nauwkeurig te bepalen op basis van roodverschuiving alleen. Sterrenstelsels bewegen niet alleen van ons af door de expansie van de ruimte, ze kunnen ook een eigenbeweging door de ruimte hebben. En als die eigenbeweging niet goed bekend is, verstoort zij de nauwkeurigheid van de afstandsbepaling.

 

Het zeer actieve sterrenstelsel NGC 4151, ook wel 'Het oog van Sauron' genoemd is zo'n geval. De afstand werd tot een paar dagen terug als gevolg van een sterke eigenbeweging geschat op 4 tot 29 megaparsec (13 miljoen tot 94 miljoen lichtjaar), en die grote spreiding is een probleem.

 
NGC_4151.jpg
NGC_4151.jpg (43.35 KiB) 1917 keer bekeken
NGC 4151. Bron: Chandra X-ray observatory/Jacobys Kapteyn telescoop La Palma
In het centrum het black hole dat een sterke uv bron is, er omheen de opgewarmde stofring.

 

NGC 4151 is een van de slechts twee sterrenstelsels met een actief superzwaar zwart gat die zo dichtbij staan dat de massa van het zwarte gat via een combinatie van meettechnieken bepaald kan worden. Maar als de afstandsbepaling zo onnauwkeurig is, is ook de werkelijke diameter van het oog erg onnauwkeurig, en dan is ook de (op basis van de rotatiesnelheid van het stelsel rond het centrum) berekende massa van het zwarte gat erg onnauwkeurig.
 
En aangezien dit een van de slechts twee referentiestelsels is die dichtbij genoeg staan én een actief zwart gat hebben, is met de onnauwkeurigheid van de specifieke massa in dit stelsel de schatting van ieder superzwaar zwart gat in het heelal tamelijk onnauwkeurig.

 

Hoog tijd om een andere manier te vinden waarmee de afstand van 'Het oog van Sauron' nauwkeuriger te bepalen is. Op 27 november werd een nieuwe methode gepresenteerd, ze werkt -vereenvoudigd- als volgt:
  • Meet de variatie van het ultraviolette licht dat het black hole de ruimte inslingert tijdens haar vreetbuien.
  • Meet in de stofwolken die ver van het black hole verwijderd zijn de variatie van de opwarming (dus in infrarood) door die variabele uv straling.
  • Meet het tijdsverschil tussen overeenkomende variatiepatronen in de ultraviolette en infrarode straling (30 dagen)
  • Vermenigvuldig dit tijdverschil met de lichtsnelheid en de werkelijke diameter van de stofring is bekend (777 miljard kilometer)
  • Meet nu de schijnbare diameter van de stofring aan de hemel (een twaalf miljoenste van een graad)
  • Met eenvoudige driehoeksmeting is dan de afstand bekend (19 megaparsec, 62 miljoen lichtjaar)
  • Bepaal nu op basis van de omloopsnelheid de massa van het black hole (540 miljoen Zonmassa's)
Image1.jpg
Image1.jpg (19.06 KiB) 1918 keer bekeken
Het tijdverschil tussen de u.v. straling van de kern (blauw) en de 'gereflecteerde'  i.r. straling in de gaswolk (rood). Bron: Sebastiaan Hönig. 
 
Het lijkt de eenvoud zelve, maar natuurlijk is de werkelijkheid heel wat complexer dan in zeven korte puntjes kan worden aangegeven. Alleen al het meten van de schijnbare diameter vereiste een ongelofelijke precisie. De extreem kleine hoek (0,3 milli boogseconde) vereist een instrument dat ongeveer 100 keer nauwkeuriger meet dan de Hubble ruimtetelescoop. Daarvoor zijn beide 10 meter telescopen van het Keck observatorium via een complexe techniek (interferometrie) aan elkaar gekoppeld, waardoor ze samenwerken als een telescoop met een diameter van 85 meter en zo in staat zijn deze minieme hoek met voldoende nauwkeurigheid te meten. Veel meer over de complexiteit van de andere aspecten in bijgevoegd wetenschappelijk paper.
 

Hönig en Watson van het Niels Borh Institute die de resultaten van deze metingen publiceerden, stellen dat de meetnauwkeurigheid rond de 10% ligt. Aangezien de afstand groter is dan voorheen werd aangenomen, is ook het black hole zwaarder en heeft het ongeveer 40% meer massa dan gedacht. En daarmee zouden de kosmische meetlatten waarschijnlijk moeten worden bijgesteld, zodat ieder tot nu toe geschatte massa van supermassieve zwarte gaten met ongeveer 40% opgehoogd moet worden.

 

Meer lezen: klik

Wetenschappelijk paper (Bron: Sebastiaan Hönig):  [attachment=17511:NGC 4151.pdf]
Bijlagen
A dust-parallax distance of 19 megaparsecs to the supermassive black hole in NGC 4151.pdf
(2.22 MiB) 302 keer gedownload

Gebruikersavatar
Moderator
Berichten: 8.166

Re: Kosmologisch nieuws

Het zijn (lees voorgaande artikeltjes) waarschijnlijk geen Wimps, koude noch warme, maar waar bestaat de donkere materie dan wel uit?

Een nieuw onderzoek van de polytechnische school in Lausanne en de universiteit van Edinburg maakt het mysterie alleen maar groter.

 

Het idee is op zich eenvoudig:
  1. Zoek een flink aantal clusters van sterrenstelsels die onderling botsen, gebotst hebben of gaan botsen.
  2. Gloeiende gassen kunnen waargenomen worden met de Chandra Röntgen telescoop
  3. Het sterrenlicht wordt waargenomen door de Hubble ruimtetelescoop
  4. De locatie van de grootste massa van de clusters kan zichtbaar gemaakt worden d.m.v. Einstein lensing. Het licht van zich achter de clusters bevindende objecten zal vervormen rond het gebied waar zich de grootste massa van de clusters bevindt, zoals volgt uit de algemene relativiteitstheorie die onder meer beschrijft hoe licht de door een grote massa veroorzaakte kromming van de ruimte moet volgen
Sterren zullen nauwelijks botsen, hun onderlinge afstand is zo enorm dat twee clusters zich dwars door elkaar kunnen bewegen zonder een noemenswaardig effect op hun snelheid. Dat geldt niet voor de gassen tussen de sterren, die zullen botsen, afremmen en opgloeien. Voor en na botsing moeten de clusters en het gas deels van elkaar gescheiden zijn, ongeveer zoals in dit schetsje met rode sterren en blauw gas wordt getoond:

 
Image1.jpg
Image1.jpg (20.83 KiB) 1920 keer bekeken
 

Een eerder observatie van het Bullet Cluster gaf destijds al aanleiding tot vragen, want de gassen gedroegen zich precies als verwacht, maar de hoofdmassa, bepaald met Einstein lensing leek zich niets van de botsing aangetrokken te hebben en zich gewoon rond de door elkaar geschoten stelsels op te blijven houden. Zie onderstaande opname van dit cluster; de opgloeiende gassen zijn paars, en de massa van de donkere materie is op basis van gravitationele verbuiging van het achtergrondlicht blauw ingekleurd.

 
bullet_cluster_c60w.jpg
bullet_cluster_c60w.jpg (91.67 KiB) 1919 keer bekeken
Bron: Nasa. De clusters zijn al door elkaar gevlogen en laten in hun midden twee wolken heet gas achter. De massa, aangegeven in blauw bevindt zich nog bij de sterrenstelsels.

 

Maar op basis van slechts een korte opname van een proces dat honderden miljoenen jaren duurt vergaande conclusies trekken vond men echt te voorbarig. Daar is nu echter verandering in gekomen, want het team heeft 72 botsende clusters op deze manier geobserveerd. Hier een beeld van 6 stuks in verschillende botsingsstadia:

 
colliding clusters.jpg
colliding clusters.jpg (441.35 KiB) 1920 keer bekeken
Bron: Nasa/Esa. Klik op de afbeelding voor grote weergave.

 

Het blijkt volgens de onderzoekers dat de donkere materie zich inderdaad niet gedraagt als een gas en met de clusters van sterrenstelsels meebeweegt. Dat is vreemd, te verwachten zou immers zijn dat de onbekende deeltjes of zwak reageren op elkaar en vertragen als een gas, of dat wellicht een klein deel van de deeltjes als biljartballen tegen elkaar knalt en met grote snelheid weggeschoten zou worden. Geen van beide is het geval volgens dit onderzoek. De donkere materie trekt zich nergens iets van aan en schiet door elkaar heen.

 

De zoektocht naar de aard van de donkere materie is dus nog lang niet voorbij. De onderzoekers zelf zeggen het niet hardop, maar er komen steeds meer wetenschappers die betwijfelen of donkere materie wel bestaat uit deeltjes.

 

Meer lezen: klik

Wetenschappelijk paper: 

Gebruikersavatar
Moderator
Berichten: 8.166

Re: Kosmologisch nieuws

Nog een superstructuur?

 

Wederom is er een waarneming gedaan die een deuk lijkt te kunnen slaan in het kosmologisch principe (zie ook bericht 1,13,14, en 23).

Een team van Hongaarse en Amerikaanse astronomen is op een ring van gammaflitsen gestuit die allemaal ongeveer 7 miljard lichtjaar van ons verwijderd zijn.

Zo'n gammaflits ontstaat naar wij aannemen als een zeer grote ster instort of als meerdere kleine sterren samensmelten en zo een zwart gat vormen. Waar gammaflitsen zijn, zijn dan logischerwijs sterrenstelsels.

 

De ring zou 5 miljard lichtjaar in diameter zijn, en ook dat is veel groter dan de maximaal 1,2 miljard lichtjaar die berekend is als bovengrens waarbinnen het kosmologisch principe standhoudt.

 
GiantGRBring.jpg
GiantGRBring.jpg (147.94 KiB) 1919 keer bekeken
Bron: Prof. Lajos Balazs

 

Natuurlijk kan de verdeling van de flitsen op toeval berusten, maar die kans is volgens de astronomen slechts een op de 500.000. De ring kan ook verklaard worden door een bolvormige cluster van sterrenstelsels, een bol die ongeveer 10 keer zo groot is als de vrijwel lege baryonische bellen die het universum hun basisstructuur geven (klik).
 
Commentaar Prof Balazs: “If we are right, this structure contradicts the current models of the universe. It was a huge surprise to find something this big – and we still don’t quite understand how it came to exist at all.”
 
Wetenschappelijk paper:
A giant ring-like structure.pdf
(706.85 KiB) 470 keer gedownload

Gebruikersavatar
Moderator
Berichten: 8.166

Re: Kosmologisch nieuws

Donkere materie
Het blijft een hot item. Nog steeds is er geen spat observationeel bewijs voor warme danwel koude WIMPs, supersymmetrische deeltjes of andere elementaire deeltjes die de donkere materie zouden kunnen verklaren.
 
Kort geleden zijn voor het eerst zwaartekrachtgolven gedetecteerd (zie daarvoor dit uitgebreide topic). Wetenschappers verbonden aan de John Hopkins University komen op basis van die waarnemingen met een (niet geheel) nieuw voorstel:
 
De massa's van de twee gefuseerde black holes lag rond 30 zonmassa's wezen de metingen uit. Stellaire zwarte gaten worden geacht maximaal ongeveer 10 zonmassa's groot te zijn, en daarnaast zijn er in de kernen van sterrenstelsels gigantische black holes van vele miljoenen zonmassa's gevonden. Tussen deze twee massa's is er een gebied dat loopt van ongeveer 10 tot 100 zonmassa's waarbinnen geldt dat zwarte gaten van deze omvang klein genoeg blijven om omloopbanen van sterren niet meetbaar te verstoren maar groot genoeg zijn om gravitationele micro-lensing (klik) te veroorzaken.
 
Simeon Bird et al hebben een paper uitgebracht met een mogelijke verklaring voor de massa van de door Ligo ontdekte middelgrote zwarte gaten.
 
Ze stellen voor dat het hier gaat om oeroude zwarte gaten, die een ander ontstaansproces kennen dan de stellaire en superzware gaten. Kort na de oerknal was de materie zeer dicht opeen gepakt, en het valt te berekenen dat schokgolven in die intens dichte plasmasoep lokaal voldoende dichtheidsverschillen kunnen opleveren om die de materie ter plekke ineen te laten storten tot een 'primordial' black hole. Zo zou ons heelal wellicht vele triljarden middelzware zwarte gaten kunnen bevatten. Zwarte gaten die een massa zouden moeten hebben tussen 10 en 100 zonmassa's, overeenkomstig de massa die Ligo gemeten heeft. Donkere materie bestaande uit zwarte gaten zou bijvoorbeeld de geobserveerde gedragingen van twee botsende sterrenstelsels (zie bericht 34) kunnen verklaren.
 
halfcut-4k.jpg
halfcut-4k.jpg (66.27 KiB) 1913 keer bekeken
Impressie van een 'oer' zwart gat. Bron: Max Planck Institute for Gravitational Physics
 
Deze hypothese zou dan kunnen verklaren waarom er ongeveer 5 keer zoveel onzichtbare als zichtbare massa in het heelal aanwezig schijnt te zijn, de onzichtbare massa bestaat uit een enorm aantal oer black holes die al sedert het ontstaan van het heelal aanwezig waren.
 
Bird et al: We consider the possibility that the black-hole (BH) binary detected by LIGO may be a signature of dark matter. Interestingly enough, there remains a window for masses 10M≲Mbh≲100M where primordial black holes (PBHs) may constitute the dark matter ... PBH mergers are likely to be distributed spatially more like dark matter than luminous matter and have no optical nor neutrino counterparts. They may be distinguished from mergers of BHs from more traditional astrophysical sources through the observed mass spectrum, their high ellipticities, or their stochastic gravitational wave background. Next generation experiments will be invaluable in performing these tests.
 
Natuurlijk is dit slechts een hypothese, en Peter Meszaros, sterrenkundige bij de Pennsylvania State University vat het kernachtig samen: ‘Het is een plausibiliteitsargument dat zich op dit moment niet laat weerleggen’.
 
Meer lezen: klik
Wetenschappelijk paper: Afbeelding  Did LIGO detect dark matter.pdf   338,33K   7 maal gedownload
 

Opmerking moderator

Theorie van Erik Verlinde afgesplitst naar eigen topic

Gebruikersavatar
Moderator
Berichten: 8.166

Re: Kosmologisch nieuws

Genadeslag voor donkere materie?
Wie dit topic doorleest komt keer op keer negatieve resultaten tegen in de zoektocht naar de aard van, en het bewijs voor het bestaan van de donkere materie. Van de hypothetische WIMP nog geen glimp, en ook andere deeltjeskandidaten blijven tot op heden aan de waarneming onttrokken.

Het afgelopen jaar is daar weinig verandering in gekomen. Een spike in de meetgegevens van de Atlas en CMS detectoren bij het Cern vorig jaar december die - heel misschien - een hint zou kunnen bevatten voor WIMPS of andere nieuwe deeltjes en voor aardig wat opwinding zorgde bleek, zoals in augustus bekend werd gemaakt, in de uitgebreider dataset tot ruis gereduceerd.

Van hints voor nieuwe fysica (bijvoorbeeld de hypothetische supersymmetrische deeltjes, die een verklaring zouden kunnen bieden voor donkere materie) is nog niets gebleken. Geen resultaat kan ook veelzeggend zijn. Waarschijnlijk is het nog te vroeg om het zo te stellen, maar het begint er op te lijken dat er binnen het energiebereik van de Large Hadron Collider niets nieuws te detecteren valt.

De lichte steriele neutrino, een hypothetisch deeltje dat naast de drie bekende neutrino smaakjes (Elektron, Muon en Tau) zou kunnen bestaan en een fors grotere massa zou hebben (in de orde van een Ev) zou een alternatieve verklaring voor het gemis aan waarneembare materie kunnen bieden. Helaas is ook dit deeltje, dat in principe door het Ice Cube experiment gevonden zou moeten kunnen worden, niet aangetroffen. Het Ice Cube team kwam enkele weken geleden tot de conclusie dat het voor 99% zeker is dat dit deeltje een hersenschim zal blijven. Zie ook dit artikeltje in Astroblogs.

Eerste aanleiding voor het vermoeden van donkere materie:
Het probleem begon duidelijk te worden toen men eind 70er jaren in staat was de omloopsnelheid van sterren rond het centrum van sterrenstelsels te meten. In principe zou die omloopduur afhankelijk moeten zijn van de afstand tot het massacentrum van het stelsel, en wel volgens de bekende Keplerwet dat de kwadraten van de omloopduur proportioneel zijn aan de derde macht van de afstand.

En als je daar even aan rekent, betekent dit ook dat hoe verder een object zich van het massacentrum bevindt, hoe trager de omloopsnelheid moet zijn. De Aarde heeft een baansnelheid van ruwweg 30 km/s rond de Zon, en Jupiter, ongeveer 5 keer zo ver weg, heeft een baansnelheid van ongeveer 13 km/s. Zou Jupiter dezelfde baansnelheid hebben als die van de Aarde, dan zou hij ons zonnestelsel uitvliegen. Hetzelfde gaat in principe op voor sterrenstelsels; sterren in de buitengebieden met een te hoge baansnelheid vliegen het sterrenstelsel uit.
 
En daar is een probleem want de gemeten baansnelheid blijft - onafhankelijk van de afstand tot het centrum van het sterrenstelsel - nagenoeg gelijk:
rotatiecurve.jpg
rotatiecurve.jpg (39.01 KiB) 1913 keer bekeken
Bron: M. Roberts, National Academies Press.

Tot ongeveer 2/3 van de in zichtbaar licht waarneembare diameter van het stelsel zijn de feitelijk waarneming en de baansnelheid berekend op basis van de verdeling van de zichtbare massa (de gestippelde curve in de afbeelding) redelijk met elkaar in overeenstemming, maar daarbuiten vermindert de omloopsnelheid nauwelijks. Sterren trekken daar baantjes met een zodanig hoge snelheid, dat ze al lang uit het stelsel geslingerd zouden moeten zijn. Dat doet vermoeden dat er een flinke hoeveelheid massa buiten de hier zichtbare schijf aanwezig moet zijn, onzichtbare extra massa (donkere materie) die de sterren in de buitengebieden in hun omloopbaan houdt. Ga je er aan rekenen, dan blijkt dat die onzichtbare massa ruwweg 5 keer zo zwaar is als de zichtbare massa.

Het rotatiegedrag van sterrenstelsels was zo de eerste aanleiding een forse hoeveelheid niet middels elektromagnetische straling te detecteren materie te veronderstellen.

Nieuw onderzoek:
Op basis van een tienjarig onderzoek komen nu de astronomen Stacy McGaugh, Federico Lelli en James Schombert tot een andere en vrij opzienbarende conclusie: De schattingen van de massa's en de massaverdeling van sterrenstelsels tot op heden gaan waarschijnlijk gebukt onder meetfouten.

Op basis van een onderzoek aan 30 jaar metingen van een verscheidenheid aan instrumenten aan een groot aantal sterrenstelsels van verschillende typen (klein, groot, elliptisch, spiraalvormig et cetera) in infrarood licht komen de astronomen onder auspiciën van de Case Western Reserve University tot de volgende conclusie: De baansnelheid houdt zich keurig aan de wetten van Kepler!

Punt is volgens het team, dat de geschatte massa, en de verdeling daarvan binnen de sterrenstelsels in zichtbaar licht sterk afwijkt van de volgens de wetenschappers veel nauwkeuriger schattingen van de massa(verdeling) indien alleen in het nabije infrarood gemeten wordt.

M.a.w. het rotatiegedrag van sterrenstelsels valt volgens hun prima te verklaren zonder dat daar een aanname van extra, onzichtbare, massa (a.k.a. 'donkere materie') voor nodig is. In een paper dat geaccepteerd is voor publicatie in Physical Review Letters, wordt dit onderzoek beschreven. In de bijlage de preprint ervan.

Genadeslag?
Is dit nu de doodsteek voor de donkere materie? Nee, want er zijn andere waarnemingen die op een overschot aan onzichtbare massa in het heelal wijzen, zoals de gravitational lensing, het afbuigen van licht door grote massa's. Die afbuiging is groter dan verwacht en wordt tot op heden voornamelijk verklaard door de massa van onzichtbare materie.
dark matter.jpg
dark matter.jpg (112.44 KiB) 1913 keer bekeken
Verdeling donkere materie in sterrenclusters op grond van gravitational lensing. Bron Esa/Nasa/Hubble

Vorige maand nog werd er een opmerkelijke observatie gedaan aan een sterrenstelsel 'Dragonfly 44' dat een massa ongeveer gelijk aan die van onze Melkweg heeft, maar slechts een procent van het aantal sterren. Dat stelsel bestaat 'dus' voor het overgrote deel uit 'donkere' materie. Om ondermeer deze redenen stelt het team van astronomen dan ook, dat het geen verklaring kan bieden voor de waarnemingen, en presenteert de bevindingen louter als emperisch verband.

Anderen gaan een stap verder:
Zo stelt David Merritt, professor of physics and astronomy aan het Rochester Institute of Technology:
The relation discovered by McGaugh et al. is a serious, and possibly fatal, challenge to this hypothesis, since it shows that rotation curves are precisely determined by the distribution of the normal matter alone. Nothing in the standard cosmological model predicts this, and it is almost impossible to imagine how that model could be modified to explain it, without discarding the dark matter hypothesis completely.
 
Arthur Kosowsky, professor of physics and astronomy aan de Universiteit van Pittsburgh stelt: 
But if there is a single observation which keeps me awake at night worrying that we might have something essentially wrong, this is it.
 
Meer lezen: klik, klik.

Bijlage:
SPARC MASS MODELS FOR 175 DISK GALAXIES.pdf
(2.27 MiB) 1008 keer gedownload

Re: Kosmologisch nieuws

Jaren later, maar goed.
Zo ontstaat een soort web van sterrenstelsels, dat merkwaardigerwijs zeer veel lijkt op de structuur van hersencellen met hun axonen en dendrieten.
Prachtig! .. Het brein van God? ;) (Niet verkeerd bedoeld.)
Sowieso mooi geschreven allemaal.

2 vragen.
Er is een model doorgerekend voor de verdeling van materie in het heelal, dat er eenvoudig gesteld op neer komt dat geen structuur in het heelal groter mag zijn dan ongeveer 1,2 miljard lichtjaar. Zolang de grootste structuren in het heelal onder deze afmetingen liggen, blijven de waarnemingen in overeenstemming met de theorie.
Waarom is dit zo?

En in het bericht van 15 nov 2015 (ik kan momenteel even geen berichtnummer zien, vanwege de vernieuwde site nog .. denk ik):
De ring zou 5 miljard lichtjaar in diameter zijn, en ook dat is veel groter dan de maximaal 1,2 miljard lichtjaar die berekend is als bovengrens waarbinnen het kosmologisch principe standhoudt.
Is hier inmiddels een duidelijk aanvaarde verklaring voor?

Verder .. jammer dat, nu ik weer wat actiever ben op dit forum, het "kosmologische nieuws" in 2016 hier ophield.

Reageer