Re: [Verslag] Rosetta en Philae bij 67P
Geplaatst: di 13 jan 2015, 16:10
Nog steeds geen spoor van Philae
Ondanks alle zoekacties blijft de locatie van de kleine lander vooralsnog onbekend. Langzaamaan sijpelt er lichte wanhoop tussen de positieve verhalen door. Mogelijk is Philae in een te diepe spleet gevallen, en belet een overhangende rots definitief het zicht op de lander, mogelijk is het mini-lab inmiddels bedekt met terugvallend oppervlaktemateriaal.
Hoe dan ook, na 7 weken zoeken geven Holger Sierks en Fred Goesmann, in Göttingen belast met het zoeken naar Philae, de moed nog niet helemaal op. Ze hopen m.b.v. de foto's van Rosetta en de door Philae vergaarde data de lander in het gebied, dat met ongeveer 350 bij 200 meter fors groter is dan voorheen werd gemeld, toch nog te kunnen vinden.
Maar Sierks bekent, wat ongemakkelijk lachend: "Philae hat sich versteckt". Het blijkt zeer moeilijk de kleine lander in het zeer ruwe terrein vol spleten, kliffen en rotsen terug te vinden.
67P in door Stuart Atkinson aangepast perspectief, en gezien zoals een wandelaar op de komeet zelf deze zou zien. Bron: Esa
Ook Goesmann heeft het lastig de miljoenen bytes aan data van Philae door te ploegen op kleine fluctuaties die mogelijk tot de locatie van de lander kunnen leiden. "Het is als het kijken naar een Rohrschagtest, je moet vreselijk oppassen in de data niet te zien wat je er graag in wilt zien". Eind januari moet Goesmann zijn resultaten publiceren. "Ik moet proberen de gegevens te ontdoen van alle mogelijke misinterpretaties en proberen te reduceren tot dat wat ik als waarheid openbaar kan maken."
Rosetta heeft meer te doen dan naar Philae zoeken, en draait inmiddels in een wat wijdere baan op een hoogte van ongeveer 30 km rond 67P. De kans dat vanuit de huidige positie een foto kan worden gemaakt waarop Philae zichtbaar is, is zo goed als nul. Op 14 februari is een zeer lage flyby op 6 km hoogte gepland, maar het hoofddoel hiervan is niet het speuren naar Philae. Hierna zal naar verwachting de komeetkern door de toenemende temperatuur te actief worden om nog lage banen toe te laten zonder te grote risico's voor Rosetta.
Kort filmpje van het interview door de NDR: klik
In veel kuilen op Philae treft men veel min of meer afgeronde objecten aan met een diameter van 2 tot 3 meter, door het Osiris team niet zonder gevoel voor drama "dinosauruseieren" genoemd. Er wordt geopperd, dat deze eieren de originele bouwstenen van de komeetkern kunnen zijn. De komeetkern zou dan opgebouwd zijn uit miljarden van dergelijke protokomeetjes (cometisimals) die 4,5 miljard jaren geleden door de onderlinge zwaartekrachtswerking zijn samengeklonterd. Zonder controverse is dit zeker niet, de meeste wetenschappers vinden het nog veel te vroeg voor het trekken van zulke conclusies.
Wel lijkt er consensus te bestaan over het ontstaan van de min of meer komvormige kuilen in het oppervlak van de komeetkern. Deze zouden ontstaan zijn doordat het dak van holtes in de komeetkern ingestort is. Hoewel het gezien de minieme zwaartekracht ter plekke meer een rustig ineenzijgen moet zijn geweest.
Natuurlijk blijft men nog wel even zoeken naar Philae. Maar zoals het er nu naar uitziet lijkt mij dit het meest reëel; hopen op de kleine kans dat ergens in de periode van maart tot juli de lander toch nog voldoende energie weet te vergaren uit het steeds fellere zonlicht, en weer wakker wordt om haar positie prijs te geven.
Ondanks alle zoekacties blijft de locatie van de kleine lander vooralsnog onbekend. Langzaamaan sijpelt er lichte wanhoop tussen de positieve verhalen door. Mogelijk is Philae in een te diepe spleet gevallen, en belet een overhangende rots definitief het zicht op de lander, mogelijk is het mini-lab inmiddels bedekt met terugvallend oppervlaktemateriaal.
Hoe dan ook, na 7 weken zoeken geven Holger Sierks en Fred Goesmann, in Göttingen belast met het zoeken naar Philae, de moed nog niet helemaal op. Ze hopen m.b.v. de foto's van Rosetta en de door Philae vergaarde data de lander in het gebied, dat met ongeveer 350 bij 200 meter fors groter is dan voorheen werd gemeld, toch nog te kunnen vinden.
Maar Sierks bekent, wat ongemakkelijk lachend: "Philae hat sich versteckt". Het blijkt zeer moeilijk de kleine lander in het zeer ruwe terrein vol spleten, kliffen en rotsen terug te vinden.
67P in door Stuart Atkinson aangepast perspectief, en gezien zoals een wandelaar op de komeet zelf deze zou zien. Bron: Esa
Ook Goesmann heeft het lastig de miljoenen bytes aan data van Philae door te ploegen op kleine fluctuaties die mogelijk tot de locatie van de lander kunnen leiden. "Het is als het kijken naar een Rohrschagtest, je moet vreselijk oppassen in de data niet te zien wat je er graag in wilt zien". Eind januari moet Goesmann zijn resultaten publiceren. "Ik moet proberen de gegevens te ontdoen van alle mogelijke misinterpretaties en proberen te reduceren tot dat wat ik als waarheid openbaar kan maken."
Rosetta heeft meer te doen dan naar Philae zoeken, en draait inmiddels in een wat wijdere baan op een hoogte van ongeveer 30 km rond 67P. De kans dat vanuit de huidige positie een foto kan worden gemaakt waarop Philae zichtbaar is, is zo goed als nul. Op 14 februari is een zeer lage flyby op 6 km hoogte gepland, maar het hoofddoel hiervan is niet het speuren naar Philae. Hierna zal naar verwachting de komeetkern door de toenemende temperatuur te actief worden om nog lage banen toe te laten zonder te grote risico's voor Rosetta.
Kort filmpje van het interview door de NDR: klik
In veel kuilen op Philae treft men veel min of meer afgeronde objecten aan met een diameter van 2 tot 3 meter, door het Osiris team niet zonder gevoel voor drama "dinosauruseieren" genoemd. Er wordt geopperd, dat deze eieren de originele bouwstenen van de komeetkern kunnen zijn. De komeetkern zou dan opgebouwd zijn uit miljarden van dergelijke protokomeetjes (cometisimals) die 4,5 miljard jaren geleden door de onderlinge zwaartekrachtswerking zijn samengeklonterd. Zonder controverse is dit zeker niet, de meeste wetenschappers vinden het nog veel te vroeg voor het trekken van zulke conclusies.
Wel lijkt er consensus te bestaan over het ontstaan van de min of meer komvormige kuilen in het oppervlak van de komeetkern. Deze zouden ontstaan zijn doordat het dak van holtes in de komeetkern ingestort is. Hoewel het gezien de minieme zwaartekracht ter plekke meer een rustig ineenzijgen moet zijn geweest.
Natuurlijk blijft men nog wel even zoeken naar Philae. Maar zoals het er nu naar uitziet lijkt mij dit het meest reëel; hopen op de kleine kans dat ergens in de periode van maart tot juli de lander toch nog voldoende energie weet te vergaren uit het steeds fellere zonlicht, en weer wakker wordt om haar positie prijs te geven.