Ongevoelig voor Lidocaine bij weghalen basaal carcinoom op voorhoofd
Geplaatst: za 13 jul 2019, 15:51
L.S.,
WIe heeft dit ook ooit meegemaakt, dat de verdoving niet werkt en je de gehele operatie door de pijnen ervaart van het wegsnijden/ branden van bloedvaatjes/ dichtnaaien met hechtingen op het voorhoofd?
De plastisch chirurg had dit nog nooit meegemaakt en zag mij verstijfd van pijn op de behandeltafel liggen; knijpend in van alles wat ik kon vinden maar en me afzettend op mijn eigen schoenen.
Het betrof het weghalen van een ovaal stukje huid op het voorhoofd van 7 mm. in de rondte, gehecht met 9 hechtingen.
Het was complete horror!
Hoewel de verdovingsprikjes echt een lachertje waren, vergeleken met de prik van de huisarts, die de biopt afnam. Het gaf mij goede hoop en ik ontspande voor 10 secondes. Daarna begon de marteling.
Ook al gaf ik aan dat het pijn deed, het stuitte op ongeloof van de chirurg en hij vroeg of ik soms schrok van het geluid van de electropomp bij het wegbranden van de bloedvaatjes. Hij zei dat dit bij 1 op de 10.000 gevallen voorkwam.
Vooraf had ik bij binnenkomst verzocht om een roesje, omdat ik ervaren had hoe erg de prik en de behandeling bij mij was tijdens het afnemen van de biopt (toen werkte de verdoving óók al niet) maar hij was al aan het tekenen van de weg te snijden plek. Hij antwoordde toen dat dit 'overshooted' zou zijn.
Hij verzekerde mij dat ik achteraf beslist zou zeggen dat het allemaal heel erg meegevallen is (not )
Ik heb nu voor altijd de angst voor volgende verdovingen!
WIe heeft dit ook ooit meegemaakt, dat de verdoving niet werkt en je de gehele operatie door de pijnen ervaart van het wegsnijden/ branden van bloedvaatjes/ dichtnaaien met hechtingen op het voorhoofd?
De plastisch chirurg had dit nog nooit meegemaakt en zag mij verstijfd van pijn op de behandeltafel liggen; knijpend in van alles wat ik kon vinden maar en me afzettend op mijn eigen schoenen.
Het betrof het weghalen van een ovaal stukje huid op het voorhoofd van 7 mm. in de rondte, gehecht met 9 hechtingen.
Het was complete horror!
Hoewel de verdovingsprikjes echt een lachertje waren, vergeleken met de prik van de huisarts, die de biopt afnam. Het gaf mij goede hoop en ik ontspande voor 10 secondes. Daarna begon de marteling.
Ook al gaf ik aan dat het pijn deed, het stuitte op ongeloof van de chirurg en hij vroeg of ik soms schrok van het geluid van de electropomp bij het wegbranden van de bloedvaatjes. Hij zei dat dit bij 1 op de 10.000 gevallen voorkwam.
Vooraf had ik bij binnenkomst verzocht om een roesje, omdat ik ervaren had hoe erg de prik en de behandeling bij mij was tijdens het afnemen van de biopt (toen werkte de verdoving óók al niet) maar hij was al aan het tekenen van de weg te snijden plek. Hij antwoordde toen dat dit 'overshooted' zou zijn.
Hij verzekerde mij dat ik achteraf beslist zou zeggen dat het allemaal heel erg meegevallen is (not )
Ik heb nu voor altijd de angst voor volgende verdovingen!