foton
Moderator: physicalattraction
- Moderator
- Berichten: 9.983
Re: foton
Ah, je hebt de kracht net iets kleiner gekozen.
Maar ook dan betwijfel ik, omdat het relativistische snelheden betreft, of je zonder meer de formule voor de Lorentzkracht mag toepassen (net zoals dan ook niet meer 0,5.m.v2 voor de kinetische energie opgaat).
Laat het stelsel lekker meebewegen, dan heb je weer alleen met de elektrische kracht van doen (bij verandering van stelsel kunnen E-velden in B-velden veranderen en omgekeerd).
Maar ook dan betwijfel ik, omdat het relativistische snelheden betreft, of je zonder meer de formule voor de Lorentzkracht mag toepassen (net zoals dan ook niet meer 0,5.m.v2 voor de kinetische energie opgaat).
Laat het stelsel lekker meebewegen, dan heb je weer alleen met de elektrische kracht van doen (bij verandering van stelsel kunnen E-velden in B-velden veranderen en omgekeerd).
- Berichten: 4.542
Re: foton
bijvoorbeeld de totaal uitgeoefende kracht op het elektron in het E-vlak met de gebruikte formules
in het kader van de invloed van de Lorentzfactor (begint al bij v=0,3c) tot v=0,3c is het aandeel van de door het B-veld uitgeoefende kracht op het elektron aanzienlijk minder.(uitgaande van de lorentzkracht formule F=Bqv). De kracht van het E-veld blijft gelijk.
in het kader van de invloed van de Lorentzfactor (begint al bij v=0,3c) tot v=0,3c is het aandeel van de door het B-veld uitgeoefende kracht op het elektron aanzienlijk minder.(uitgaande van de lorentzkracht formule F=Bqv). De kracht van het E-veld blijft gelijk.
- Moderator
- Berichten: 9.983
Re: foton
Hm, ik zal eens kijken hoever ik kom.
In grote lijnen gaat het op de volgende manier:
Staat het elektron in jouw stelsel in rust, dan is vrijwel alleen de kracht door het E-veld van belang.
Als je de maximale waarde daarvan kent en de frequentie dan kun je de amplitude van de oscillatie berekenen.
Als dat elektron (snel) beweegt in de richting van de voortplantingsrichting van de golf, dan zul je dezelfde amplitude zien (er is geen lengtecontractie loodrecht op de bewegingsrichting).
Het elektron ziet, meebewegend met het licht, natuurlijk wel minder periodes per seconde, een lagere frequentie (Doppler). Dan volgt uit gelijke amplitude een lagere kracht.
Verder zie je in dat met het elektron meebewegende stelsel ook nog eens de klok langzamer lopen (tijddilatatie). Of je dat nog apart moet meenemen of dat al in het vorige zit opgenomen overzie ik nog even niet.
Hoe zich dan de elektrische tot de magnetische krachten verhouden is nog weer een ander verhaal. Met de Maxwell-vergelijkingen wordt het al snel een ingewikkeld verhaal, zoals dit laat zien (vond ik toen ik op zoek was naar gedrag van een elektron in een EM-golf; gaat over zo'n elektron gebonden in een waterstofatoom).
Veel plezier ermee
In grote lijnen gaat het op de volgende manier:
Staat het elektron in jouw stelsel in rust, dan is vrijwel alleen de kracht door het E-veld van belang.
Als je de maximale waarde daarvan kent en de frequentie dan kun je de amplitude van de oscillatie berekenen.
Als dat elektron (snel) beweegt in de richting van de voortplantingsrichting van de golf, dan zul je dezelfde amplitude zien (er is geen lengtecontractie loodrecht op de bewegingsrichting).
Het elektron ziet, meebewegend met het licht, natuurlijk wel minder periodes per seconde, een lagere frequentie (Doppler). Dan volgt uit gelijke amplitude een lagere kracht.
Verder zie je in dat met het elektron meebewegende stelsel ook nog eens de klok langzamer lopen (tijddilatatie). Of je dat nog apart moet meenemen of dat al in het vorige zit opgenomen overzie ik nog even niet.
Hoe zich dan de elektrische tot de magnetische krachten verhouden is nog weer een ander verhaal. Met de Maxwell-vergelijkingen wordt het al snel een ingewikkeld verhaal, zoals dit laat zien (vond ik toen ik op zoek was naar gedrag van een elektron in een EM-golf; gaat over zo'n elektron gebonden in een waterstofatoom).
Veel plezier ermee
- Berichten: 4.542
Re: foton
Ik lig nu in m'n ligstoel te genieten van 1361W/m2 en een glaasje karnemelk in het relativerende besef dat wetenschappers binnenkort de 'theory of everything' op een a4-tje kalken en het voor degene die het lezen kan helemaal duidelijk is wat de wetten in het universum allemaal met ons uithalen en hoe alle puzzelstukjes en verschillende inzichten ineens in elkaar vallen.