Waarom Jezus en Boedha door en door slecht zijn!
Geplaatst: wo 23 okt 2019, 13:51
Ik ben een interessant boek aan het lezen en dan durft mijn hersenactiviteit wel eens door te slaan. Het boek gaat over de wereldbekende formule E = mc². Einstein dus. En relativiteit. Als ik alles goed begrijp komt het erop neer dat er een verhouding is tussen energie en tussen massa en dat dit bepaald wordt door de lichtsnelheid. Belangrijk hierbij is dat de totale som van alles al vastligt. Met andere woorden, er kan eens meer massa zijn, maar dan is er weer minder energie. En omgekeerd. Energie of massa gaat dus niet verloren, maar verschuift. Denk bij roeien maar aan spierkracht die wordt omgezet in bewegingskracht. De energie verplaatst zich hier van de roeier naar de boot die vooruitgaat, maar de totale energie blijft dezelfde.
Tot zover de samenvatting van het boek. Nu even over mijn eigen hersenactiviteit hierbij:
Een vraag die zomaar bij mij kwam ‘opfloppen’ toen ik deze conclusies las: zou het feit dat de totale som van alles al vastligt, dan ook niet voor alles gelden? Dus niet alleen voor tastbare zaken, zoals materie, stoffen en gassen, maar ook voor bijvoorbeeld immateriële zaken zoals gedachten en emoties. Na Einstein is ondertussen immers aangetoond dat ook gedachten en emoties bestaan uit energie (trillingen). Meer zelfs: bij goede gedachten ligt de frequentie van trillingen hoger, bij negatieve gedachten is de frequentie van trillingen lager. Kunnen we de formule die bewezen is voor materiële zaken dan ook maken voor immateriële zaken zoals gedachten? Om tot he point te komen: Kunnen we dus stellen dat de totale trillingsfrequentie van alles reeds vastligt? Dit betekent dat als iets sneller gaat trillen, er ergens anders iets trager gaat trillen. Het is misschien een simpele gedachte, maar met een enorme, in de eerste plaats ethische, impact. Het zou immers betekenen dat als Jan iets positief denkt of ervaart (sneller trillen), er ergens anders iemand iets negatief gaat denken of voelen (minder snel trillen). Dit zou op het vlak van moraal dus betekenen dat al onze intenties om iets goed te doen, zoals die ook door verschillende religies (christendom, boedhisme, islam,..) worden onderschreven, eigenlijk net het omgekeerde teweegbrengen. Immers, door iets goed te doen krijg jezelf een goed gevoel (en diegenen rond je misschien ook), maar ergens anders heeft dit een omgekeerde uitwerking en voelt men zich net negatiever.
Deze stelling staat trouwens ook haaks op de conclusies die uit de resonantie-theorie en de wet van aantrekking worden getrokken. In deze theorieën komt het erop neer dat trillingen van dezelfde frequentie elkaar aantrekken en worden doorgegeven. De conclusie die hieruit wordt gemaakt is dat je het goede moet doen en denken en je hierdoor ook al het goede zal aantrekken en de hele wereld erdoor zal verbeteren. Als de totale trillingsfrequentie vastligt, dan zouden we echter tot net de tegengestelde, vrij onthutsende, vaststelling komen: we doen beter slechte dingen, om ergens anders iets beter te verkrijgen. Dit zou ook een verklaring kunnen zijn voor de zogenaamde slingerbewegingen die zich in allerlei domeinen voordoen. De meest extreme voorbeelden hiervan zijn terug te vinden in de geschiedenis: Na een periode van extreem geweld, volgt steevast een periode van humanistische gevoelens, denk maar aan de vrije liefde van de jaren zestig na de gruwel van de tweede wereldoorlog. Soms kan je het ook sneller ervaren: een ramp die zich voordoet en een schok teweegbrengt in een gemeenschap, zorgt vaak voor een opleving van de solidariteit diezelfde gemeenschap. Een gemeenschappelijke vijand zorgt voor meer een sterker groepsgevoel, enzovoort. Om het heel uitdagend te stellen: Jezus en Boeddha hebben heel wat leed veroorzaakt, Hitler en Stalin heel wat vreugde.
Hoewel deze stelling in de eerste plaats dus heel defaitistisch lijkt, geeft ze toch een sprankeltje hoop. Immers, als deze waarheid veel mensen bedroeft of verward zou maken, betekent dit dat ze ergens anders weer zorgt voor meer vreugde en positiviteit. (Wat op zijn beurt dan weer leidt tot negativiteit, maar soit…)
Maar er is nog meer hoop: misschien ligt de totale trillingsfrequentie van alles reeds vast, maar is mijn conclusie hierover dat gedachten en emoties zich dan automatisch gelijktrekken te eng. Misschien kan trillingsenergie van gedachten zich ook verschuiven naar andere vormen van energie. Voorbeeld: als iedereen op de wereld zich plots happy voelt en de trillingsenergie enorm toeneemt, misschien hoeft dit niet te betekenen dat de trillingsenergie van gedachten dan meteen weer zal omslaan om het systeem te reguleren, maar kan dit zich uiten op bijvoorbeeld een ander domein, bijvoorbeeld een daling in de totale spierkracht op aarde (iedereen is blij en werkt hierdoor minder).
Mogelijk ben ik er nu los aan het over gaan en zijn mijn voorbeelden wel wat vergezocht. Ze zorgen ook zeker voor geen bewijs van mijn hypothese. Misschien sla ik nu ook gewoon fysica en metafysica door elkaar en dien ik zelf mijn trillingsniveau dringend onder controle te krijgen? Of misschien is mijn hypothese ondertussen ook al lang door anderen bedacht en onderzocht (zoals al mijn gedachten en ideeën uiteindelijk al door vele anderen blijken bedacht te zijn)? Maar misschien is het toch een interessante veronderstelling die nog niet onderzocht en vervolgens weerlegd of bewezen werd. Misschien kan daarvoor wel een nieuwe Einstein opstaan…
Tot zover de samenvatting van het boek. Nu even over mijn eigen hersenactiviteit hierbij:
Een vraag die zomaar bij mij kwam ‘opfloppen’ toen ik deze conclusies las: zou het feit dat de totale som van alles al vastligt, dan ook niet voor alles gelden? Dus niet alleen voor tastbare zaken, zoals materie, stoffen en gassen, maar ook voor bijvoorbeeld immateriële zaken zoals gedachten en emoties. Na Einstein is ondertussen immers aangetoond dat ook gedachten en emoties bestaan uit energie (trillingen). Meer zelfs: bij goede gedachten ligt de frequentie van trillingen hoger, bij negatieve gedachten is de frequentie van trillingen lager. Kunnen we de formule die bewezen is voor materiële zaken dan ook maken voor immateriële zaken zoals gedachten? Om tot he point te komen: Kunnen we dus stellen dat de totale trillingsfrequentie van alles reeds vastligt? Dit betekent dat als iets sneller gaat trillen, er ergens anders iets trager gaat trillen. Het is misschien een simpele gedachte, maar met een enorme, in de eerste plaats ethische, impact. Het zou immers betekenen dat als Jan iets positief denkt of ervaart (sneller trillen), er ergens anders iemand iets negatief gaat denken of voelen (minder snel trillen). Dit zou op het vlak van moraal dus betekenen dat al onze intenties om iets goed te doen, zoals die ook door verschillende religies (christendom, boedhisme, islam,..) worden onderschreven, eigenlijk net het omgekeerde teweegbrengen. Immers, door iets goed te doen krijg jezelf een goed gevoel (en diegenen rond je misschien ook), maar ergens anders heeft dit een omgekeerde uitwerking en voelt men zich net negatiever.
Deze stelling staat trouwens ook haaks op de conclusies die uit de resonantie-theorie en de wet van aantrekking worden getrokken. In deze theorieën komt het erop neer dat trillingen van dezelfde frequentie elkaar aantrekken en worden doorgegeven. De conclusie die hieruit wordt gemaakt is dat je het goede moet doen en denken en je hierdoor ook al het goede zal aantrekken en de hele wereld erdoor zal verbeteren. Als de totale trillingsfrequentie vastligt, dan zouden we echter tot net de tegengestelde, vrij onthutsende, vaststelling komen: we doen beter slechte dingen, om ergens anders iets beter te verkrijgen. Dit zou ook een verklaring kunnen zijn voor de zogenaamde slingerbewegingen die zich in allerlei domeinen voordoen. De meest extreme voorbeelden hiervan zijn terug te vinden in de geschiedenis: Na een periode van extreem geweld, volgt steevast een periode van humanistische gevoelens, denk maar aan de vrije liefde van de jaren zestig na de gruwel van de tweede wereldoorlog. Soms kan je het ook sneller ervaren: een ramp die zich voordoet en een schok teweegbrengt in een gemeenschap, zorgt vaak voor een opleving van de solidariteit diezelfde gemeenschap. Een gemeenschappelijke vijand zorgt voor meer een sterker groepsgevoel, enzovoort. Om het heel uitdagend te stellen: Jezus en Boeddha hebben heel wat leed veroorzaakt, Hitler en Stalin heel wat vreugde.
Hoewel deze stelling in de eerste plaats dus heel defaitistisch lijkt, geeft ze toch een sprankeltje hoop. Immers, als deze waarheid veel mensen bedroeft of verward zou maken, betekent dit dat ze ergens anders weer zorgt voor meer vreugde en positiviteit. (Wat op zijn beurt dan weer leidt tot negativiteit, maar soit…)
Maar er is nog meer hoop: misschien ligt de totale trillingsfrequentie van alles reeds vast, maar is mijn conclusie hierover dat gedachten en emoties zich dan automatisch gelijktrekken te eng. Misschien kan trillingsenergie van gedachten zich ook verschuiven naar andere vormen van energie. Voorbeeld: als iedereen op de wereld zich plots happy voelt en de trillingsenergie enorm toeneemt, misschien hoeft dit niet te betekenen dat de trillingsenergie van gedachten dan meteen weer zal omslaan om het systeem te reguleren, maar kan dit zich uiten op bijvoorbeeld een ander domein, bijvoorbeeld een daling in de totale spierkracht op aarde (iedereen is blij en werkt hierdoor minder).
Mogelijk ben ik er nu los aan het over gaan en zijn mijn voorbeelden wel wat vergezocht. Ze zorgen ook zeker voor geen bewijs van mijn hypothese. Misschien sla ik nu ook gewoon fysica en metafysica door elkaar en dien ik zelf mijn trillingsniveau dringend onder controle te krijgen? Of misschien is mijn hypothese ondertussen ook al lang door anderen bedacht en onderzocht (zoals al mijn gedachten en ideeën uiteindelijk al door vele anderen blijken bedacht te zijn)? Maar misschien is het toch een interessante veronderstelling die nog niet onderzocht en vervolgens weerlegd of bewezen werd. Misschien kan daarvoor wel een nieuwe Einstein opstaan…