Zwart gat en Big Crunch?

[Professor Puntje]

Zal een naar een groot zwart gat vallende waarnemer het inwendige van dat zwarte gat (naar zijn eigen waarneming) nooit bereiken in het geval dat ons universum ooit in een Big Crunch zal eindigen? Stel dat ons universum na een eindige tijdsperiode zou eindigen in een Big Crunch. En stel verder dat een hypothetische waarnemer buiten het zwarte gat tot vlak voor het einde van het universum kan zien wat een naar het zwarte gat toe vallende waarnemer daar meemaakt. Dan zal de val van de invallende waarnemer in de waarneming van de waarnemer buiten zwarte gat oneindig lang duren. Dus komt de Big Crunch dan in de waarneming van de waarnemer buiten het zwarte gat voordat de vallende waarnemer het zwarte gat al is binnen gegaan. Er van uitgaande dat de vallende waarnemer een Big Crunch niet overleeft zal hij het zwarte gat dan dus ook niet (levend) binnen kunnen gaan.

Maar het kan niet zo zijn dat de invallende waarnemer volgens zijn eigen waarneming gezond en wel in het inwendige van het zwarte gat belandt, doch voor een waarnemer buiten het zwarte gat al in de Big Crunch omkomt voordat hij het zwarte gat kan binnen gaat. Is wat de vallende waarnemer meemaakt dus afhankelijk van hoe ons universum al dan niet eindigt?

[Gast]

Pff .. beetje verwarrend .. of wat moeilijk te begrijpen allemaal imHo .. Maar een snelle reactie.

Zal een naar een groot zwart gat vallende waarnemer het inwendige van dat zwarte gat (naar zijn eigen waarneming) nooit bereiken in het geval dat ons universum ooit in een Big Crunch zal eindigen?

Dat zal de vallende waarnemer zeker bereiken tenzij een ander zwart gat roet in het eten gooit. Want alles in dit universum zal plaatsvinden voor de big crunch singulariteit.

Dus komt de Big Crunch dan in de waarneming van de waarnemer buiten het zwarte gat voordat de vallende waarnemer het zwarte gat al is binnen gegaan.

Dit zal (volgens mij) gelijktijdig gebeuren, op het laatste moment tot de big crunch singulariteit.

Is wat de vallende waarnemer meemaakt dus afhankelijk van hoe ons universum al dan niet eindigt?

Zeker niet!

[Professor Puntje]

Op het laatste moment is er toch geen tijd meer over om in het zwarte gat te vallen. Ergens binnen gaan zonder dat je nog tijd rest om daarbinnen rond te neuzen staat wat mij betreft gelijk aan het betreden van de deuropening en dan ter plaatse bezwijken. Dat is toch iets anders dan nog even in het zwarte gat verder leven en daar dingen te beleven.

[Bladerunner]

Wat TommyWhite zegt ("Want alles in dit universum zal plaatsvinden voor de big crunch singulariteit") klopt uiteraard. Zolang er nog sprake is van een ruimte-tijd kan er iets gebeuren. Is de Big Crunch een feit dan heb je alleen nog de singulariteit (dus geen ruimte meer) waar de Big Bang mee begon.

Uiteraard is de dichtheid 'vlak voor' het einde enorm en dat betekent dat ook de nu in het heelal aanwezige zwarte gaten de steeds dichterbij aanwezige materie verslonden hebben en haast allemaal zelf versmolten zijn en dat zwarte gaten het laatst het onderspit zullen delven.

Dus in een zwart gat vallen tijdens een Big Crunch zal niet anders zijn dan anders tenzij de ruimtelijke vervorming niet alleen door het zwarte gat wordt veroorzaakt maar ook door de omringende concentratie van andere zwarte gaten.

[Gast]

Op het laatste moment is er toch geen tijd meer over om in het zwarte gat te vallen. Ergens binnen gaan zonder dat je nog tijd rest om daarbinnen rond te neuzen staat wat mij betreft gelijk aan het betreden van de deuropening en dan ter plaatse bezwijken. Dat is toch iets anders dan nog even in het zwarte gat verder leven en daar dingen te beleven.

Sorry. Dit begrijp ik niet. Vooral niet als het een reactie op mijn bericht is.

"Het laatste moment" van een big crunch is het ontstaan van de singulariteit. Dan is er geen 'waarnemer vallend naar een zwart gat' meer noch een waarnemer binnen een zwart gat.

[Professor Puntje]

@ TommyWhite

Even een stapje terug:

Stel ons universum eindigt ooit in een Big Crunch. Zal een ruim daarvoor naar een groot zwart gat vallende waarnemer dan in zijn eigen waarneming het "point of no return" van het zwarte gat kunnen passeren om daarna nog even binnen dat zwarte gat rond te neuzen?

[Bladerunner]

Wat bedoel je met "ruim daarvoor"? Want de eerste sterren b.v. ontstonden ± 200 miljoen jaar na de Big Bang. (Dat is vergeleken met een mensenleven ongeveer 1 jaar.) Dus als je met "ruim" een periode bedoeld van ± 200 miljoen jaar dan is het antwoord vermoedelijk ja. (Vermoedelijk omdat een 'omgedraaide' Big Bang niet 100% het spiegelbeeld zal zijn van de oorspronkelijke) Is het 'beduidend korter' dan wordt het vanwege de chaotische omstandigheden steeds moeilijker om hier een eenduidig antwoord op te geven.

[Gast]

@ TommyWhite

Even een stapje terug:

Stel ons universum eindigt ooit in een Big Crunch. Zal een ruim daarvoor naar een groot zwart gat vallende waarnemer dan in zijn eigen waarneming het "point of no return" van het zwarte gat kunnen passeren om daarna nog even binnen dat zwarte gat rond te neuzen?

Ja, bij een voldoende massief zwart gat (en voldoende tijd voor de big crunch) zeker.

Hier een mooi artikel waarin Leonard Susskind ook even wordt genoemd (misschien heb je er wat aan):
http://www.bbc.com/earth/story/20150525 ... -clone-you

[Professor Puntje]

According to Anne, you are slowly obliterated by the stretching of space, the stopping of time and the fires of Hawking radiation. Before you ever cross over into the black hole's darkness, you're reduced to ash.

But before we plan your funeral, let's forget about Anne and view this gruesome scene from your point of view. Now, something even stranger happens: nothing.

Voor zover ik weet is dergelijke gekkigheid binnen de ART niet geoorloofd. Maar mocht dat wel zo zijn, dan heb ik een groot probleem...

[Gast]

Hoezo?

[Professor Puntje]

Omdat gebeurtenissen binnen de ART absoluut zijn. Gebeurtenissen kunnen er voor verschillende waarnemers anders uit zien, en niet alles wat de ene waarnemer kan zien kan de andere waarnemer ook zien. Zo zal Anne hier enkel een eindeloos uitgerekte versie van de val naar de waarnemingshorizon zien, en niet meer wat de vallende persoon daar voorbij meemaakt. Maar het deel van de val dat ze ziet bevat geen andere gebeurtenissen dan die de vallende persoon ook zelf meemaakt. Dus als de vallende persoon volgens Anne in as opgaat, dan kan het niet zijn dat de vallende persoon daar zelf niets van merkt en al dan niet vrolijk levend in het zwarte gat belandt.

[Gast]

Nee, maar dat is ook wat beeldspraak. Iets wat volledig stilstaat .. in de tijd, kan natuurlijk niet in as opgaan. Waar de tijd stilstaat gebeurd niets.

[Professor Puntje]

Nee, maar dat is ook wat beeldspraak. Iets wat volledig stilstaat .. in de tijd, kan natuurlijk niet in as opgaan. Waar de tijd stilstaat gebeurd niets.

Ik vrees dat het geen beeldspraak is! Lees en huiver:

What they discover is extraordinary: the beginnings of a monumental paradigm shift in cosmology, from a single universe we all share to a splintered reality in which each observer has her own. Reality, the Gefters learn, is radically observer-dependent, far beyond anything of which Einstein or the founders of quantum mechanics ever dreamed—with shattering consequences for our understanding of the universe’s origin.

Bron: https://books.google.nl/books?id=NUMkAA ... edir_esc=y

En dat is dus precies het soort van modieus postmodern relativisme waar ik in een ander topic onlangs nog bezwaar tegen maakte. Niettemin is haar werk inmiddels met prijzen overladen...

[Gast]

Ja, .. dat klinkt als .. kwantummechanica in Oz of zo ..

.. maar ik zie verder niets mis met het artikel wat ik gaf.

[Professor Puntje]

Behalve als je serieus neemt wat er staat...