Wetenschapsforum

Dag allemaal

In mijn cursus Analytische chemie staat het volgende: "Met uitzondering van de alkalimetalen zijn de meeste complexen met EDTA stabiel genoeg om een volumetrische eindpunt bepaling te doen".

Wanneer is nu iets stabiel genoeg om een volumetrische eindpunt bepaling te doen? Waar ligt die grens precies?

Groetjes

Autodidact1

Het is niet mogelijk om zo'n grens precies aan te geven. Er is niet 1 getal waarbij je kunt zeggen "nu is het stabiel genoeg, daarboven is goed, daaronder is niet goed". 
 
Bij een complexometrische titratie gebruik je meestal een indicator zoals Eriochroom Zwart T. Een dergelijke indicator vomt zelf een redelijk sterk complex met het metaalion, en is zó sterk gekleurd dat er maar een heel klein beetje - veel minder dan het te bepalen metaalion - aanwezig is. 
 
Wat er bij een titratie gebeurt is dat er steeds een beetje van het vrije metaalion wordt weggenomen door binding aan EDTA. Dit gaat net zo lang door tot het equivalentiepunt is bereikt. De druppel EDTA-oplossing die op dat moment wordt toegevoegd neemt ook het laatste beetje van het metaalion weg - en dat wordt dan onttrokken uit het complex met de indicator. Op dat moment verandert de indicator van kleur en zie je de omslag.
 
Wat er dus moet gebeuren is dat de hoeveelheid EDTA in die ene druppel (vrijwel) alle metaalionen uit het complex trekt. De bindingsconstante met EDTA moet dus wat groter, liefst veel groter, zijn, dan die met de indicator. Maar hoeveel precies, dat hangt af van de concentratie waarin de indicator aanwezig is, en de sterkte van de kleuromslag van de indicator.
 
Ik zou zelf geen exacte getallen weten, gevoelsmatig zeg ik een factor 10 of 100 keer sterker, maar dat haal je bij de complexen met alkalimetalen bij lange na niet.