De eerste verklaring kan ik best begrijpen. Er wordt in mijn boek aangegeven dat "foute" genen hierbij betrokken zijn, wat op zich wel logisch is.
Hierna wordt er echter gesproken over parvalbumine-bevattende GABA interneuren. Er wordt gezegd dat deze door de disconnectiviteit "andere problemen" hebben, waaronder een tekort van het enzym dat GABA maakt, oftewel GAD67. Er wordt aangegeven dat de verlaagde GAD67 activiteit wordt gecompenseerd door een verhoogde concentratie alfa2-subunit bevattende GABAa receptoren in de postsynaptische axon.
Dus een verlaagde activiteit van GAD67 wordt dus gecompenseerd door de postsynaptische axon. Dragen deze parvalbumine-bevattende GABA interneuren dan nog bij aan de pathofysiologie van schizofrenie? Ik vind namelijk mijn boek daar vrij onduidelijk over. Ik kan namelijk wat moeilijk de link tussen de pathosfysiologie en deze parvalbumine GABA interneuren.
"Parvalbumin-containg GABA interneurons in the prefrontal cortex of patients with schizoprenia have other problems as a consequence of this dysconectivity, in that they also have deficits in the enzym that makes their own neurotransmitter GABA...".
(Stahl's Essential Psychopharmacology, SM Stahl, 4th edition, p108)
Maar wat wordt er bedoeld met die "other problems". Als er gecompenseerd wordt door upregulatie van alfa2-bevattende GABA receptoren dan zie ik het probleem niet? Of bekijk ik het dan te simpel? Alvast bedankt!