Stel de aarde vergaat, hoe en waar zouden we dan kunnen wonen?

[Benm]

Op dit moment is het sowieso niet mogelijk de aarde te verlaten en ergens blijvend te overleven. 
 
Je zou hoogstens naar het ISS kunnen gaan, of desnoods een paar vergelijkbare stations bouwen, maar daar kun je niet overleven zonder constante aanlevering van goederen vanaf de aarde. Zaken als zuurstof en water kun je op zo'n station redelijk recyclen, maar iets simpels als voedsel komt allemaal vanaf de grond. Dat geldt wellicht ook voor brandstof die nodig is om in een baan rond te aarde te blijven, op hoogtes waar het ISS zit heb je nog best wat remming door de "atmosfeer" waardoor je de zo nu en dan de baan moet corrigeren. Dat gaat alleen door het uitstoten van materie, en die komt allemaal van de grond af. 
 
Dus zelfs een select groepje redden kan eigenlijk niet. 
 
Anderzijds zijn er op de aarde zelf voldoende plekken met behoorlijke afscherming tegen extreme rampen en daar kan een selecte groep prima haar heil zoeken. Dat helpt uiteraard niet als het iets heel extreems is (pakweg de inslag van een komeet met de massa van de maan), maar als zoiets gebeurd zit in op een ruimtestation ook niet veilig. 
 
Op maar mars?

[Bladerunner]

De mensheid zit momenteel in een cruciale fase. Enerzijds kunnen we technologisch erg veel maar anderzijds ontbreekt het aan hechte samenwerking en vertrouwen en ziet niemand het grotere plaatje en vinden de meeste overheden hun eigen landsbelang belangrijker. Stephen Hawking zei ooit dat de mens de ruimte in moet om te overleven en hoewel dat niet door iedereen serieus wordt genomen is het wel onvermijdelijk omdat ook de Aarde ooit uitgeput raakt dan wel onbewoonbaar.
 
Maar hoe en wanneer zien we dit in als we nu nog niet eens iets als een Brexit tot een goed einde lijken te kunnen brengen? We hebben onszelf ook met zoveel regels opgezadeld dat deze de vooruitgang gewoon in de weg zitten en die regels zullen we overboord moeten gooien om op te kunnen krabbelen na een globale ramp. Dat deden we ook na WOII met de wederopbouw van gebombardeerde steden. Als we toen de bouwregels van nu hadden nageleefd waren we nog bezig met die wederopbouw.

[zkr600]

De mensheid zit momenteel in een cruciale fase. Enerzijds kunnen we technologisch erg veel maar anderzijds ontbreekt het aan hechte samenwerking en vertrouwen en ziet niemand het grotere plaatje en vinden de meeste overheden hun eigen landsbelang belangrijker. Stephen Hawking zei ooit dat de mens de ruimte in moet om te overleven en hoewel dat niet door iedereen serieus wordt genomen is het wel onvermijdelijk omdat ook de Aarde ooit uitgeput raakt dan wel onbewoonbaar.

 

Maar hoe en wanneer zien we dit in als we nu nog niet eens iets als een Brexit tot een goed einde lijken te kunnen brengen? We hebben onszelf ook met zoveel regels opgezadeld dat deze de vooruitgang gewoon in de weg zitten en die regels zullen we overboord moeten gooien om op te kunnen krabbelen na een globale ramp. Dat deden we ook na WOII met de wederopbouw van gebombardeerde steden. Als we toen de bouwregels van nu hadden nageleefd waren we nog bezig met die wederopbouw.

Het probleem zit m niet zozeer in het hebben van regels, maar wel die die vaak onredelijk van aard zijn, of die willekeurig of nauwelijks gehandhaafd worden. En die die op winstbejag uit zijn of hun ontstaan daaraan te danken hebben.

De wil tot samenwerking na grootschalige rampen is er meestal wel maar het ontbreekt aan de vormgeving daarvan en een doelgerichte aanpak. Vooraf opgestelde plannen kunnen daarbij wel soelaas bieden maar dan moet men die plannen daadwerkelijk uitvoeren.

Een van de grootste problemen waarmee we te kampen zullen hebben zullen de ontstane chaos en emotie zijn die kort na zo'n ramp optreden. Zulke fenomenen zijn weer te herleiden tot onwetende, misgeïnformeerde, kwaadwillende, of onverschillige mensen die reageren uit eigenbelang en zelfbehoud. Wat je vooral moet zien te voorkomen is zo'n 'ieder voor zichzelf' toestand. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan.

Ik denk dat we een aantal goed uitgewerkte, uitgebreide, en realistische (haalbare) plannen klaar moeten hebben staan voor ieder soort ramp die de aarde kan treffen. Plannen die oplossingen bieden om de orde te herstellen en de mensheid te beschermen en laten voortleven. En een overheid dan wel machtshebbers dan wel aangestelde functionarissen (uit de overlevenden) die deze plannen kunnen implementeren.

Plannen die rekening houden met het slechtste in de mens - onze dierlijke instincten, hebzucht, haatdragendheid, jaloezie, en wantrouwen van elkander. Ik kan niet zo snel zeggen hoe zo'n plan hieromtrent vormgegeven moet worden, maar daar zullen we de komende tijd wel aan moeten werken.

Betekent dit alles dat we als mens onze inherent karakter en eigenschappen kwijt moeten raken? Niet per se. We moeten alleen daar rekening mee houden (anticiperen), preventeren, aanpakken, en oplossen bij iedere manifestatie ervan.

Hopelijk werken we met het verloop van de tijd naar een meer beschaafde samenleving toe waar deze kenmerken, normen, en waarden, een vanzelfsprekendheid zijn en men daar niet over na hoeft te denken. Dat is wellicht een nogal vergezochte, optimistische afdwaling mijnerzijds maar als we technologie, kennis, en welvaart, steeds kunnen verbeteren, waarom niet ook onszelf?

Als er (ambiërende) filosofen op dit forum hierover kennis menen te hebben, nodig ik die uit om hun iinzichten te komen delen. Vraag die daarbij centraal staat - kan de mens in het kader van een globale ramp het wel opbrengen zodanig met elkaar samen te werken dat ze hun voortbestaan waarborgen?

*****En even een kanttekening, wat mij mogelijk op deze denkrichting bracht, (artikel was in het Duits maar er zullen vast NLse tegenhangers zijn), er vond de VN-klimmaattop in Polen plaats, en het is de regeringgsleiders van vrijwel de hele wereld gelukt om een overeenkomst te sluiten over niet alleen de klimaatdoelen die ze willen halen, maar ook hoe precies, met richtlijnen en leidraden. Het artikel noemt het een soort draaiboek:

http://m.spiegel.de/wissenschaft/natur/un-klimakonferenz-weltgemeinschaft-schafft-drehbuch-fuer-die-weltrettung-a-1243900.html

Het enige wat daarbij ontbreekt is dwangmiddelen. Maar dit is een zeer belangrijke stap voorwaarts en iets om trots op te zijn. Zou je je 15 jaar terug voor hebben kunnen stellen dat de hele wereld in zou stemmen met zo'n ingrijpend klimaatakkoord? Nou ik niet.

Eventueel kunnen er vast dwingende maatregelen bedacht worden voor nalatige landen, achterblijvers, weglopers, of wegblijvers van zo'n akkoord. Maar voorlopig komen we wel vooruit.

Dus ik geloof wel in de uitdrukking 'where theres a will,'.

[jogo]

Maar hoe en wanneer zien we dit in als we nu nog niet eens iets als een Brexit tot een goed einde lijken te kunnen brengen? We hebben onszelf ook met zoveel regels opgezadeld dat deze de vooruitgang gewoon in de weg zitten en die regels zullen we overboord moeten gooien om op te kunnen krabbelen na een globale ramp.

De Brexit referendum-regel was dat men de mensen binair heeft laten kiezen tussen een gekende situatie van blijven in de EU met het niet blijven in de EU. Met andere woorden het binaire keuze type tussen wit en niet-wit, het probleem bij die keuze voor niet-wit is dat er veel kleuren denkbaar zijn die voldoen aan de niet-wit keuze.
Dit was de grootste fout in die regel.
Dat er echter geen goede regels denkbaar zijn is kort door de bocht.