emissary veins

[egos]

Worden met emissary veins de ankervaten bedoeld?

 

Epiduraal hematoom ontstaat door een ruptuur van de a. meningea media. Is een ruptuur van de emissary veins ook een oorzaak?

 

Subduraal hematoom ontstaat door een ruptuur van de overbruggende aderen (bridging veins) , die tussen de arachnoid mater en de meningeale laag van de dura mater lopen. 

[Beresteyn]

Weet je ook toevallig de wetenschappelijke benaming van 'ankervaten'? Of een Engelse? 
 
Ankervaten schijnen een subdurale hematoom te kunnen veroorzaken. 
 
Een ruptuur van de emissary veins wordt, zover mij bekend is, alleen gelinked aan subdurale hematomen (door ruptuur ter hoogte van de subdurale ruimte). 
 
Een epiduraal hematoom wordt inderdaad veroorzaakt door een ruptuur (in de anterieure tak) van de arteria meningea media, meestal door een grote klap tegen het pterion (ter hoogte van je slaap). 
 
Ik denk persoonlijk niet dat emissary veins hetzelfde is als ankervaten. Emissary veins kruisen volgens mij de schedel, terwijl de ankervaten daarbinnen blijven en de dura mater en de schedel van bloed voorzien. Maar ik kan dit niet met zekerheid zeggen.

[egos]

Weet je ook toevallig de wetenschappelijke benaming van 'ankervaten'? Of een Engelse? 

Nee, anders was het me wellicht duidelijk geweest
 

Ankervaten schijnen een subdurale hematoom te kunnen veroorzaken.
 

Dat kom ik in de literatuur ook tegen, maar daar wordt de oorzaak van een subduraal hematoom aan het scheuren van de bridging venen toegeschreven. Dit zijn de hersenaderen die tussen arachnoid mater en de meningiale laag van de dura mater lopen en indien ze scheuren een pathologische ruimte veroorzaken. Ik kan me niet voorstellen dat bridging veins ankervaten zijn. De naam bridging houdt verband met het feit, dat deze aderen de subarachnoidale ruimte overbruggen. 
 

Een ruptuur van de emissary veins wordt, zover mij bekend is, alleen gelinked aan subdurale hematomen (door ruptuur ter hoogte van de subdurale ruimte).
 

De emissaria venen zijn aderen die de aderen buiten de schedel (hoofdhuid) met de veneuze sinussen verbinden.  Ze doorboren vanuit de schedel alleen de periosteale laag van de dura mater. Indien ze scheuren zou dit mijnsinziens niet tot een subdurale bloeding, maar tot een epidurale bloeding leiden. 
 
Maar ik kan me vergissen. Degene die hierop het antwoord zeker weet is anusthesist!
Ik zie dat ik mijn antwoorden bij het citaat heb staan. Foutje!

[Beresteyn]

Indien ze scheuren zou dit mijnsinziens niet tot een subdurale bloeding, maar tot een epidurale bloeding leiden. 
 
Degene die hierop het antwoord zeker weet is anusthesist!

Dat vermoeden had ik ook, maar kon daar helaas geen bewijs voor vinden. Hopelijk komt anusthesist binnenkort weer online en heeft hij het verlossende antwoord.

[egos]

Na enig snuffelwerk heb ik in "Neurologie" van Wolters Groenewegen en de anatomische atlas Prometheus, twee afbeeldingen gevonden van de ankervenen. 
Daar worden sudurale bloedingen ook toegeschreven aan een ruptuur van de ankervenen.
 
Wellicht, maar dat weet ik niet zeker, worden alleen de distale delen van de ankervenen, die gedurende korte tijd tussen de arachnoid mater en de meningeale laag van de dura mater lopen alvorens in de dura sinus uit te monden, bridging venen genoemd. 

[anusthesist]

De emissaria verbinden extracranieel met de sinussen.

De ankervenen verbinden de sinussen met diepveneus. Deze passeren de pachymeningen en scheuren vaak waar de dura mater (die een nauwe relatie heeft met het periost) dynamische wrijving heeft met de arachnoidea. Deze bloedt dan tussen de dura en arachnoidea met een subduraal hematoom als gevolg.

Terzijde, maar heel veel (zo niet de meeste, maar exacte cijfers ken ik niet) epidurale bloedingen zijn veneus van origine.

[egos]

Dan worden met de ankervenen de bridging veins bedoeld. Vreemde vertaling voor brug-of overbruggingsvaten. Is daar een verklaring voor?
 
 

Terzijde, maar heel veel (zo niet de meeste, maar exacte cijfers ken ik niet) epidurale bloedingen zijn veneus van origine.

 
Tussen de pachymeningen (de meningeale en periostale laag van de duramater) lopen de meningeale vaten. Door een trauma van m.n. het os temporale of pariëtale zouden dan zowel de a. meningea als de v. meningea scheuren. 
De voorste tak van de middelste meningeale slagader loopt echter onder de pterrion. Het is kwetsbaar voor verwondingen op dit punt, waar de schedel dun is. Daarom zou de aanleiding van een epiduraal hematoom in 85-95% van de gevallen een scheur van de a. meningea media zijn.
 
https://nl.wikipedia.org/wiki/Epidurale_bloeding

[anusthesist]

Denk dat je wel met een iets betere bron moet aankomen dan wiki vrees ik, temeer het geformuleerd wordt als 'zou...zijn'.

Zonder beroep op autoriteit te doen, maar simpelweg een kwestie van turven; ik kan in 7 jaar tijd bij wijze van spreken op 1 hand tellen hoe vaak de neuroradioloog het als 'arterieel' heeft afgegeven. Volgens mij is dat zo'n oud feitje dat in elk leerboek maar herhaald wordt op basis van waarschijnlijke etiologie i.p.v. 'daadwerkelijke geobserveerde etiologie' (lees: epiduraal zonder radiologische fracturen).

[egos]

Is er een verklaring voor, dat een epidurale bloeding meer veneus dan arterieel van aard is, buiten de daadwerkelijke geobserveerde etiologie?

[anusthesist]

Goede vraag, ook omdat ze hier blijven volhouden dat het merendeel arteriëel is:

https://radiopaedia.org/articles/extradural-haemorrhage-venous

Dus ik vraag met af of er niet een soort selection bias is. In de bron staat anterieure middelste fossa en occipitaal. Dé twee stereotype locaties voor coupe/contre-coupe letsel (fronto-orbitaal niet meegerekend), waar je overigens ook vaak traumatische SDH's ziet.

Aangezien ik niet eens een jaar in de trauma-opvang heb gewerkt qua neurotraumata, kan het best dat ik vaker de meer 'banale' EDH's heb gezien. Hoewel ik nooit meer één gigantische EDH bij een jonge vent van 19 ofzo zal vergeten. Dat die gozer EMVmax was, was een wonder.

Maar ik dwaal af: kan dus heel goed een selection bias zijn waarop ik mijn schatting baseerde. Een leuke wedevraag is dan wel: is dat 80-90% cijfer gebaseerd op alle radiologische EDH's met/zonder radiologisch aantoonbare fracturen waarin via follow-up middels de Hounsfield Units geconcludeerd wordt dat het arteriële bloedingen betreft?

Of is dat cijfer bijvoorbeeld post-mortem verkregen na autopsie waarbij de arteriële EDH's een slechtere prognose hebben waardoor dat cijfer dus tóch overschat wordt ten faveure van arteriële EDH's?

Op zich is het wel interessant dat uit te zoeken

[egos]

Of is dat cijfer bijvoorbeeld post-mortem verkregen na autopsie waarbij de arteriële EDH's een slechtere prognose hebben waardoor dat cijfer dus tóch overschat wordt ten faveure van arteriële EDH's?

Op zich is het wel interessant dat uit te zoeken

 
Je bedoelt waarschijnlijk "ten faveure van veneuze EDH's?"

Idd een grootschalig onderzoek waard. Ik ben het nergens tegengekomen, maar dat wil uiteraard niet zeggen dat het er niet is.
Misschien ben jij in jouw werk meer veneuze EDH's tegengekomen, terwijl de cijfers veruit de meeste arteriële EDH's laten zien. Op grond van de verklaring, dat de voorste tak van de a. meningea media onder de pterion loopt, daar waar het bot het dunst is en juist daar wellicht (?) de meeste traumata optreden, klinkt dat wel aannemelijk. Maar je stelt terecht, dat hier geen wetenschappelijk bewijs voor ligt.