waargenomen extra expansie van het heelal

[Boormeester]

Ik had enige maanden geleden beweerd dat niet de ruimte expandeert in het heelal maar de vacuüm energie. De moderatoren van dit forum hebben mij toen van dit forum verbannen voor 2 maanden omdat voor mijn bewering geen wetenschappelijk bewijs zou zijn. Deze censuur heeft mij natuurlijk nog meer aan het denken gezet.
Ik kwam op mijn gedachte omdat de Friedmann vergelijking de uitdijing van dichtheden beschrijft met als variabelen de tijd en de ruimte coördinaten, in dit geval bolcoördinaten (de straal van het heelal; de hoek coördinaten spelen hier geen rol vanwege de uniforme verdeling van de betrokken dichtheden)).
Ruimte is helemaal helemaal geen dichtheid. Maar goed.
In de tijd van Einstein (rond de jaren 1920 ) wist men nog niet af van vacuüm energie en dus redeneerde Einstein dat dan maar de ruimte uitdijde. Dat veranderde nog even toen er sprake kon zijn van een statisch heelal en dan kon hij een constante energie dichtheid invoeren zonder dat dat zijn vergelijkingen aantastte. Helaas bleek dat een statisch heelal niet stabiel was en dus trok hij die kosmologische constante weer in.
Omdat waargenomen werd dat het heelal expandeerde kon dat niet door materie komen (dat zorgt immers voor contractie) en dus moest het wel de ruimte zijn die expandeerde. Eerst door de oerknal, gevolgd door inflatie (veroorzaakt door de kosmologische constante, later weer ingevoerd om de inflatie te verklaren) en een verdere expansie van de ruimte.
Echter dat zorgt wel voor een vreemde situatie wat er zich dan buiten de rand van het heelal zou bevinden! Niets???? Ook geldt, vanwege de kosmologische constante, dat de wet van behoud van energie niet meer geldt. Door de expansie wordt er immers steeds energie bijgemaakt vanwege het constant zijn van de kosmologische constante.
Dit veroorzaakt tevens het grote verschil tussen de theoretisch berekende vacuüm energie dichtheid en de in de praktijk gemeten dichtheid.
Het hedendaagse model kan ook niet de waargenomen extra versnelde expansie verklaren die waargenomen wordt op een afstand van ongeveer 6 miljard lichtjaren
Er mankeert dus nogal wat aan dat hedendaagse model.

Al deze problemen kunnen opgelost worden door niet de ruimte te laten expanderen (die is er gewoon, in principe oneindig) maar een bol van vacuüm energie. Het experimentele bewijs hiervoor is de waargenomen extra versnelde expansie!
Dit betekent een iets ander model dan tot nu toe is aangenomen. Het nieuwe model is dan een cyclisch heelal: instorten tot een oerknal gebeurt (materie wordt bij die oerknal omgezet naar vacuüm energie), radiële expansie van vacuüm energie, creatie van materie vanuit de vacuüm energie nadat de expansie snelheid beneden de lichtsnelheid is gekomen (deeltjes kunnen immers niet sneller bewegen dan de lichtsnelheid). Deze conversie van vacuüm energie naar materie is een continu proces (nu 69% vacuüm energie en 31 % materie) en gaat gewoon door totdat bijna alle vacuüm energie is omgezet naar materie (voor het grootste deel donkere materie).
Als rond 50% van de vacuüm energie is omgezet naar materie dan zal rond dat tijdstip de expansie overgaan naar een contractie en zal er uiteindelijk weer een oerknal optreden.
De waargenomen extra expansie is het bewijs hiervoor. Die extra expansie zal optreden wanneer na de oerknal een substantiële hoeveelheid materie is gevormd die de expansie zal doen afremmen! Dit bekeken vanuit het centrum van de oerknal, de oorsprong van het coördinaten stelsel. Wij, de waarnemer op Aarde, bevinden ons in het heden en zijn al onderdeel van die vertraging. Terug kijkend in de tijd zien we dus een versnelling wanneer er zoveel materie is gevormd dat dat daadwerkelijk een waarneembare extra vertraging van de expansie oplevert (bekeken vanuit het centrum van de oerknal). Deze waargenomen extra versnelde expansie vanuit de Aarde is dus een bewijs voor de omzetting van vacuüm energie naar materie.
Zie voor dit heelal model de website theorievanalles.nl
Op dit forum staat bij theorie ontwikkeling ook het model beschreven maar dat is een oude versie. Op de website staat een verbeterde versie met name wat betreft de contractie. Een deeltje kan immers niet sneller bewegen dan de lichtsnelheid. Eén deeltje zou dan in principe een oneindige massa verkrijgen en dat kan niet.
De oerknal treedt op wanneer de contractie snelheid van de materiebol de lichtsnelheid wordt en dat kunnen alleen vacuüm energie golven zijn (fotonen, gluonen en gravitonen). Er moet dus een conversie optreden van rustmassa deeltjes naar vacuüm energie golven. Hierbij komt de Planck lengte om de hoek kijken als minimale golflengte van een deBroglie golf. Zie daarvoor de website.

[Xilvo]

Dit bekeken vanuit het centrum van de oerknal, de oorsprong van het coördinaten stelsel.

Voor de zoveelste keer, er is geen centrum van de oerknal.

[OOOVincentOOO]

In de tijd van Einstein (rond de jaren 1920 ) wist men nog niet af van vacuüm energie en dus redeneerde Einstein dat dan maar de ruimte uitdijde. Dat veranderde nog even toen er sprake kon zijn van een statisch heelal en dan kon hij een constante energie dichtheid invoeren zonder dat dat zijn vergelijkingen aantastte. Helaas bleek dat een statisch heelal niet stabiel was en dus trok hij die kosmologische constante weer in.

Naar mijn weten deed Einstein alle moeite ervoor te zorgen dat het Heelal statisch was en niet uitdijde. Volgens mij moet je voorzichtig zijn wat je zegt. De uitdijing werd door Hubble als eerste aangetoond. Waardoor Einstein het als zijn grootste blunder ooit specificeerde.

De volgende website geeft prachtige artikels hoe men alle mooie theorien uit de hoed toverde. Bij deze artikels is meestal vermeld hoe men uit meetgevens en observaties tot die conclusies komt.

Voorbeeld:
http://www.quantumuniverse.nl/leven-een ... d-heelal-2

Naar mijn weten is het belangrijk ook de historie te kennen hoe men tot bepaalde theorien komt. De echte grootten moeten zich ook beraden wat anderen al bedacht hebben.

[OOOVincentOOO]

Sorry mijn link was naar artikel 2. Een goed startpunt:

http://www.quantumuniverse.nl/de-wet-van-hubble

Op deze website staan tal van artikelen zelfst over de meest recente ontwikkelingen (wat de meeste van ons niet eens kunnen omvatten).

Het blijft echter mooi dat vele mensen enthousiast worden hierover en hun eigen denkbeeld proberen te omschrijven. Maar we leven in een wereld waar ook velen spreken over fake news! Ik ben benieuwd wat sommige zullen denken hierover!

[Xilvo]

Al deze problemen kunnen opgelost worden door niet de ruimte te laten expanderen (die is er gewoon, in principe oneindig) maar een bol van vacuüm energie. Het experimentele bewijs hiervoor is de waargenomen extra versnelde expansie!

Nu kun je maar in weinig gevallen iets experimenteel bewijzen, hooguit onderbouwen of falsificeren.

Maar het begrip 'experimenteel bewijs' was zelden zo misplaatst als hier.

[Bas Scheffer]

Ik heb een theorie ontwikkeld welke haaks staat op het huidige oerknalmodel.

Het boek beschrijft een radicaal andere onderbouwde visie die zelfs de door Edwin Hubble beschreven uitdijing in de huidige context ontkent. Het boek interpreteert de kosmologische metingen (o.a. roodverschuiving) op een radicaal andere wijze, waardoor hypothesen als donkere energie, donkere materie, kosmische inflatie en een singulariteit als beginpunt van het complete universum tot het verleden zouden behoren. Daarnaast biedt het boek ook een verklaring voor de 'onverklaarbare' bewegingen in het universum.

In onderstaande kan mijn boekje gratis gedownload worden.

https://desimpliciteitvanhetuniversum.webnode.nl

[Michel Uphoff]

Ik heb de eerste alinea's gelezen en ben direct op een zeer twijfelachtige aanname gestuit.
Op die aanname baseer je zo ongeveer de rest van het boekje.

Je stelt dat de singulariteit van de oerknal leidt tot onoplosbare problemen als nul afmeting, oneindige dichtheid en dergelijke. Ik vrees dat die gedachte is gebaseerd op de wijdverbreide mare dat het heelal eens in een punt gepast zou moeten hebben. Dat is niet correct, het heelal kan van meet af aan oneindig groot zijn geweest. En of het waarneembare heelal (dat is dan een onbetekenend klein deel van het mogelijk oneindig grote heelal) wel ooit in een punt is samengeperst geweest is speculatief, net zo speculatief als de stelling dat in het centrum van een zwart gat een singulariteit van oneindig kleine afmetingen huist.

Wat we denk ik veilig kunnen stellen, is dat het waarneembare heelal eens zeer klein, zeer heet en compact geweest moet zijn. Die situatie, ongeveer een miljardste second na de oerknal kunnen we inmiddels in de Cern Large Hadron Collider nabootsen en dus uitgebreid testen. Met de huidige apparatuur en kennis kunnen we waarschijnlijk nog wat dichter tegen de oerknal aankruipen, maar nog vroeger, en onze huidige natuurkunde heeft geen antwoorden meer. Dat is heel wat anders dan de bewering dat het heelal dus oneindig klein, dicht en heet was.

Verder kom je met een variant van de heelal-zwart gat gedachte aan. Op zich is dat niet verkeerd, er zijn er meer die er zo over denken. Maar te stellen dat jouw idee alle inderdaad bestaande kosmologische twijfels en vraagstukken oplost gaat heel veel te ver. Allereerst zal je dan je beweringen moeten voorzien van een stevige, verifieerbare theoretische onderbouwing. Daar ontbreekt het voor 100% aan. Ook zal je hard moeten kunnen aantonen dat jouw gedachte gestaafd wordt door de waarnemingen, ook daar ontbreekt het volledig aan.

Wat je dan overhoudt is een aardige en vrijblijvende denktrant, maar daar zijn er al honderden van.

[Xilvo]

Ik zou het eerder een ideetje dan een theorie willen noemen.
Probeer eens wat waarnemingen te verklaren met jouw idee.

Als ik naar de figuur op blz. 48 kijk, dan lijkt me de uitdijing/krimp in de breedterichting heel anders te zijn dan in de hoogterichting, wat strijdig is met de waarnemingen. Maar om daar meer over te zeggen zul je toch met een wiskundig model moeten komen.

Het enorme zwarte oergat trekt vanaf het prilste begin na de oerknal direct aan de vroege sterrenstelsels, waarop hun kinetische energie structureel afnam en hun potentiële energie structureel toenam. Totdat er een keerpunt kwam en de vroege sterrenstelsels retour bewogen naar het zwarte oergat. De kinetische energie van de sterrenstelsels nam exponentieel toe en daardoor ook de zwaartekracht. De totale waarde van de zwaartekracht zal blijven toenemen richting het zwarte oergat, omdat steeds meer sterrenstelsels op hun retour zijn met een exponentiële snelheid en het dochteruniversum dus compacter zal worden

Van dit soort zinnen wordt ik heel kriegelig.
Hoezo "structureel"?
Hoezo "exponentieel"? Heb je dat nagerekend?
Wat is de " totale waarde van de zwaartekracht"? Wat betekent dat? En welke eenheid heeft die?
Wat is een "exponentiële snelheid"?

[HansH]

Misschien even een zijsprongetje om wat raakvlakken ter houden met wat algemeen als waar wordt geaccepteerd:
De oerknal en alles daarna heeft natuurlijk te maken met de ruimtetijd structuur en hoe die uitbreidt. Veraderingen daarin verplaatsen zich volgens de ART met snelheid c. dan zit ik nog een beetje met de term 'uitbreiden, expanderen ' als iets uitbreidt dan moet er dus iets zijn wat verderop anders is dan hier. Of is de ruimtetijd structuur van het heelal in rust dus gelijkmatig overal hetzelfde en heeft het dus niets te maken met rimelingen in de ruimtetijd die zich voortplanten?

[flappelap]

Wat ik zo bijzonder vind is hoe mensen tekortkomingen van een theorie aanstippen, en dan een alternatief aanbieden dat vrijwel geen concrete berekeningen bevat.

Als je het oerknalmodel meent te kunnen weerleggen met een eigen theorie, toon dan eerst eens aan dat je theorie alle klassieke resultaten kan verklaren.

[HansH]

Ik zie zelfs elders op het forum een 'theory of everything' langkomen die gebaseerd lijkt te zijn op 1 formuletje van een bolbeschrijving waarmee je dan al;es kunt verklaren. Vooral byzonder voor mij dat iemand echt denkt daarmee de wereld te kunnen veroveren. Hoe denkt zo iemand vraag ik me dan af. dit topic heeft daar zo te zien ook iets van weg.

[Bas Scheffer]

Bedankt voor de reacties.

Michel: in mijn boekje stel ik niet te weten hoe het totale universum ontstaan is en dat het ons bekende universum (dochteruniversum genoemd) mogelijk slechts een gebeurtenis is in een groter moederuniversum en er mogelijk geen absolute singulariteit bestaat. Dat is niets nieuws, maar wel belangrijk voor de rest van m'n idee over het universum.

Xilvo: ik vind het ook prima om het een ideetje te noemen inderdaad. Het is ook meer een denkrichting en ik geef ook aan dat ik besef dat niet alles waterdicht zal zijn. Wat u schrijft over de breedterichting in de figuur klopt natuurlijk wel, al is er een nieuwe studie geweest die een anisotroop universum heeft gemeten, wat dus de kennis hierover wat verandert en onzeker maakt. Het is daarom lastig om er een illustratie van te maken die klopt, want kloppen doet het eigenlijk nooit dan. Vandaar dat ik er ook bij heb gezet dat een zeer versimpeld figuur is, welke ik eigenlijk alleen maar gebruikt heb in de hoop m'n idee duidelijker te maken met een illustratie.

Met structureel heb ik willen aangeven dat er tot het kantelmoment alleen maar een verdere toename/afname is van de betreffende energie. Na het kantelmoment hetzelfde verhaal, maar dan wordt de afname weer toename en vice versa. Met exponentieel heb ik een versnelling bedoeld. Omdat de roodverschuiving een versnelling waarneemt die als een versnelde uitdijing wordt geinterpreteerd, probeer ik te laten zien dat er misschien ook een andere interpretatie mogelijk is. Met de totale waarde van de zwaartekracht bedoel ik de hoeveelheid zwaartekracht die op een object werkzaam is. Dus hoe dichter bij het oergat hoe groter de waarde van de zwaartekracht op het object.

Verder probeer ik hier geen wereld mee te veroveren. Ik heb tegen iedereen in m'n omgeving al gezegd dat ik niet de illusie heb dat dit een geaccepteerde theorie zal gaan worden. Maar ik denk dat u vast begrijpt dat wanneer je jaren met een bepaald idee rondloopt je er misschien later spijt van hebt dat je het nooit op de een of andere manier hebt laten testen. Ik begrijp ook echt de weerstand die zoiets bij mensen oproept, maar ik ben gewoon een denker en ben benieuwd wat men ervan vindt. En als men kan onderbouwen dat het niets is, dan weet ik dat ook weer. Het is slechts een denkrichting.

Ik dank jullie voor de berichten.

[OOOVincentOOO]

Met de totale waarde van de zwaartekracht bedoel ik de hoeveelheid zwaartekracht die op een object werkzaam is. Dus hoe dichter bij het oergat hoe groter de waarde van de zwaartekracht op het object.

Om verder te komen met jouw ideeen zou ik adviseren focuseer op een onderdeel. Het begrip zwaartekracht is nog steeds beperkt geformuleerd het onduidelijk wat je bedoeld.

Men moet dan vragen stellen als:

Het begrip "hoeveelheid zwaartekracht" bestaat niet in de vorm zoals jij beschrijft. Wat noem jij een: "hoeveelheid zwaartekracht", wat is jouw definitie?

Hoe druk je dat uit? In: kilogram, meter, graden Celcius..... wat je ook wil? Waarvan is die zwaartekracht definite van afhankelijk: massa, volume, afstand, tensors.... wat je ook wil? Hoe bepaal/bereken je die zwaartekracht? Zo kan je je eigen zwaartekracht definitie toetsen aan bestaande zwaartekracht theorien (Newton en Einstein bijvoorbeeld) en/of beschikbare metingen.

Voor veel mensen met nieuwe ideeen klinkt toetsen aan bestaande theorien vies in de oren. Het betekend niet anders dan: bepaal met jouw theorie bijvoorbeeld de omloopbaan van Mercurius (die voldoet niet aan Newton maar wel aan Einstein).

Twee simpele woorden zijn dan veel complexer dan je aanvankelijk denkt.

[Bas Scheffer]

Bedankt voor uw reactie.

Ik heb me gefocust op het neerzetten van mijn gedachten. Het beeld visueel te maken door tekst en twee versimpelde figuren. Dit, in de hoop dat het wellicht als bouwstenen tot iets waterdichts kan leiden en dat men er misschien iets in ziet en verder wil analyseren. Daarnaast ben ik ook tevreden als het op een nette goed onderbouwde manier onderuit gehaald wordt. Dan weet ik tenminste of het iets of niets is. Het is een mogelijke denkrichting en de werkelijke natuurkunde zou er dan eventueel in een later stadium op losgelaten kunnen worden. Maar ik besef ook dat de kans groot is dat het niets is en dat niet gebeurt. Ik wil het gewoon testen.

Maar als u toch een verdere formulering wilt van de hoeveelheid zwaartekracht op een bepaald object, dan denk ik dat onderstaande wel in de richting zit.

De hoeveelheid zwaartekracht op een bepaald moment werkzaam op een bepaald object in de ruimte komt denk ik ongeveer op een volgende formule neer: gravitatieconstante van het oergat gedeeld door de afstand tot het oergat. Zoiets zou het dan in een simpele versie moeten zijn waarbij ik dus andere invloeden niet meegerekend heb nog. Maar dit is alleen om even een beeld te geven van wat ik bedoel met hoeveelheid zwaartekracht werkzaam op een object. Het komt dus neer op een valversnelling richting het oergat. Dus wanneer wij op aarde ongeveer op een kantelmoment (moment tussen afkeer van het oergat en wederkeer naar het oergat) zitten en wellicht al langzaamaan wederkeren, dan zien we (bijna) overal roodverschuiving van sterrenstelsels. Dat is de gedachte.

[OOOVincentOOO]

gravitatieconstante van het oergat gedeeld door de afstand tot het oergat.

Netjes gezegd:

Ik denk dat Isaac Newton bijna 400 jaar geleden een beter passende definitie en formule heeft dan die van jouw. Vergis je niet dat het geen domme dingen zijn wat destijds bedacht zijn. Vele mensen hebben al moeite alles te begrijpen wat Newton gedaan heeft.

Ik neem aan dat je de normale gravitatie constante bedoeld (zoals bij Newton en Einstein)?
Hoe onderbouw jij "gedeeld door de afstand"? Alle observaties de laatste 400 jaar is het zo goed als \(1/r^2\). Kun je jouw definitie onderbouwen?

Het is leuk en goed om te speculeren en te improviseren. Om tot resultaat te komen moet je ook afstand nemen (objectief zijn) en studeren wat je niet begrijpt. Je eigen gedachten kunnen je bedriegen.