Indien de patiënt minderjarig is en de leeftijd van twaalf maar nog niet die van zestien jaren heeft bereikt, is tevens de toestemming van de ouders die het gezag over hem uitoefenen of van zijn voogd vereist. De verrichting kan evenwel zonder de toestemming van de ouders of de voogd worden uitgevoerd, indien zij kennelijk nodig is teneinde ernstig nadeel voor de patiënt te voorkomen, alsmede indien de patiënt ook na de weigering van de toestemming, de verrichting weloverwogen blijft wensen.
Ik concludeer hieruit dat een persoon met een leeftijd tussen 12 en 16 jaar niet zelfstandig een behandeling mag goedkeuren, maar dat daar ook expliciet de toestemming van de ouders voor nodig is. Dit geldt, tenzij de behandeling dringend nodig is voor de gezondheid van de patiënt. Klopt die conclusie?
En hoe staat dit lid in verhouding met een preventieve behandeling, zoals vaccinatie? Vaccinatie (de varianten in het Rijksvaccinatieprogramma) wordt niet gezien als een medische behandeling. Het niet toedienen van een vaccinatie zal geen acuut gevaar opleveren voor de ontvanger, maar kan wel ernstige gevolgen met zich meebrengen als de desbetreffende persoon geïnfecteerd raakt. De vraag luidt dus of een persoon met een leeftijd tussen 12 en 16 jaar zelfstandig toestemming mag geven voor vaccinatie, ook als de ouders het zouden weigeren?
