Wanneer we de structuur van CO
2 tekenen ziet dat er als volgt uit;
O=C=O
Het molecuul is dus lineair (ligt in 1 lijn). Weliswaar liggen de EN-waarden genoeg uit elkaar (C = 2,55 en O = 3,44) om CO
2 te bestempelen als een (relatief gezien) polair molecuul, toch is het geen dipoolmolecuul. Dat heeft alles te maken met de structuur van het molecuul, het O-atoom links trekt even hard aan C als het O-atoom rechts (of C trekt even hard aan beide, weet niet meer exact welke van de twee het was). Om deze reden wordt eigenlijk het 'moment' op 0 (nul) gezet. Stel dat het linker O-atoom met een kracht van -1 aan C trekt en het rechter O-atoom met een kracht van +1 aan C trekt dan is dit opgeteld 0.
Echter bij SO
2 is er geen sprake van van een lineaire structuur en heffen de bovenstaande genoemde krachter elkaar niet op (ze staan niet in lijn met elkaar, google de structuur van SO
2 voor verduidelijking
). Om deze reden is water (H
2O ook een dipoolmolecuul. Ik heb dat zo wat duidelijker voor je is
