One of the consequences of the uncertainty principle of quantum mechanics is that it's possible for the law of energy conservation to be violated, but only for very short durations. The Universe is able to produce mass and energy out of nowhere, but only if that mass and energy disappear again very quickly. One particular way in which this strange phenomenon manifests itself goes by the name of vacuum fluctuations. Pairs consisting of a particle and antiparticle can appear out of nowhere, exist for a very short time, and then annihilate each other. Energy conservation is violated when the particles are created, but all of that energy is restored when they annihilate again. As weird as all of this sounds, we have actually confirmed experimentally that these vacuum fluctuations are real.
Now, suppose one of these vacuum fluctuations happens near the horizon of a black hole. It may happen that one of the two particles falls across the horizon, while the other one escapes. The one that escapes carries energy away from the black hole and may be detected by some observer far away. To that observer, it will look like the black hole has just emitted a particle. This process happens repeatedly, and the observer sees a continuous stream of radiation from the black hole.
Dus die virtuele deeltjes annihileren elkaar niet, en de totale energie van het heelal neemt alleen maar toe. De energie van het zwart gat neemt ook alleen maar toe, want de deeltjes komen niet uit het zwarte gat, maar uit een quantumfluctuatie.
Waar zit mijn denkfout? Is de geciteerde uitleg te simplistisch?
[edit]Hmm.. dit had misschien beter in het zwartegatentopic gepast...[/edit]
One of the consequences of the uncertainty principle of quantum mechanics is that it's possible for the law of energy conservation to be violated, but only for very short durations. The Universe is able to produce mass and energy out of nowhere, but only if that mass and energy disappear again very quickly. One particular way in which this strange phenomenon manifests itself goes by the name of vacuum fluctuations. Pairs consisting of a particle and antiparticle can appear out of nowhere, exist for a very short time, and then annihilate each other. Energy conservation is violated when the particles are created, but all of that energy is restored when they annihilate again. As weird as all of this sounds, we have actually confirmed experimentally that these vacuum fluctuations are real.
Now, suppose one of these vacuum fluctuations happens near the horizon of a black hole. It may happen that one of the two particles falls across the horizon, while the other one escapes. The one that escapes carries energy away from the black hole and may be detected by some observer far away. To that observer, it will look like the black hole has just emitted a particle. This process happens repeatedly, and the observer sees a continuous stream of radiation from the black hole.
Dus die virtuele deeltjes annihileren elkaar niet, en de totale energie van het heelal neemt alleen maar toe. De energie van het zwart gat neemt ook alleen maar toe, want de deeltjes komen niet uit het zwarte gat, maar uit een quantumfluctuatie.
Waar zit mijn denkfout? Is de geciteerde uitleg te simplistisch?
[edit]Hmm.. dit had misschien beter in het zwartegatentopic gepast...[/edit]
Hmmmmm.... Dat hoeft niet.. Stel nu dat het 1 ne deeltje iets opheft binnen het zwarte gat (Energie tekort ineenstorting massa...)(verdamping?) En het andere aan de rand van het universum (zwaartekrachtsgolf naar buiten toe...)
De zwaartekrachtsgolf kan hierdoor zich uitsmeren over het oppervlak als een golf in een plas water alleen dan in ruimte tijd..
Het lijkt er op dat wij rekenen met 0 en 1 en de natuur dit met alleen de 0 doet. Er mag zich dus iets aan de rand van een blackhole opsplitsen als hetzelfde zich dan ook maar voordoet aan de rand van het heelal.
Die vacuum fluctuatie is dan min of meer een vacuum verdeling lijkt mij.
