Oplosdiffusie

bart_1133

Hallo,

Bij nanofiltratie wordt er gesproken van oplosdiffusie.
Wat is dit eigenlijk? ik vind hiervan niks terug? Wat is er verschillend aan ten opzichte van "gewone" diffusie?

mvg

QuarkSV

Ik heb ooit nog in een cursus over transportmechanismen gehoord van "diffusie via oplossing in het membraan"... Ik veronderstel dat dit dan hetzelfde is als "oplosdiffusie"? Van die term "oplosdiffusie" heb ik wel nog nooit letterlijk gehoord

. Ik durf het dus niet met zekerheid te zeggen, maar het lijkt me wel aannemelijk...

Als "oplosdiffusie" hetzelfde is als "diffusie via oplossing in het membraan", dan weet je gelijk het verschil met gewone diffusie

bart_1133

De term oplosdiffusie is ook nergens terug te vinden....

Zal waarschijnlijk een "verzonnen" woord zijn waarbij het hetzelfde betekent als diffusie

QuarkSV

Zou het niet kunnen dat er met "oplosdiffusie" bedoeld wordt: diffusie via oplossing in het membraan en met gewoon "diffusie" (algemeen beschouwd): diffusie doorheen/via poriën in het membraan?

Het is maar een idee natuurlijk

bart_1133

Dat lijkt mij vreemd. U bedoelt dan dat ze in het membraan blijven?

Dat kan namelijk niet denk ik :p want er worden drukken van 10 tot 50 bar op deze membranen gezet (transmembraandruk).

Marko

Misschien handig als je het betreffende gedeelte van de oorspronkelijke tekst hier neerzet, dan kan er aan de hand van de context wat zinnings worden gezegd.

QuarkSV

bart_1133 schreef: Dat lijkt mij vreemd. U bedoelt dan dat ze in het membraan blijven?

Dat kan namelijk niet denk ik want er worden drukken van 10 tot 50 bar op deze membranen gezet (transmembraandruk).

Ik dacht er zo over:
Afbeelding

Maar misschien maakt de context waarin jij bezig bent het inderdaad onmogelijk...

bart_1133

Nanofiltratie

Principeschema
Afbeelding

Principe- en installatiebeschrijving
Nanofiltratie is een drukgedreven membraanproces dat zich qua scheidingsgrens situeert tussen UF of ultrafiltratie (zie technische fiche 'Ultrafiltratie' ) en RO of omgekeerde osmose (zie technische fiche 'Omgekeerde osmose').
Net zoals bij MF of microfiltratie en UF of ultrafiltratie , vormt zeefwerking één van de scheidingsprincipes, naast oplosdiffusie en elektrostatische repulsie. Zeefwerking berust op het verschil tussen de deeltjesgrootte en de poriëndiameter. De poriegrootte van een nanofiltratiemembraan wordt gekarakteriseerd door een cut-off waarde. Deze cut-off waarde komt overeen met het moleculegewicht van het kleinste molecule dat voor 90% wordt tegengehouden door de toplaag van het membraan (2 µm dik). De cut-off waarde wordt uitgedrukt in Dalton (Dalton = gewicht in gram van 1 mol van het molecule). Een typisch nanofiltratiemembraan situeert zich in het gebied van 150 – 500 Dalton, afhankelijk van de molecuulstructuur.
Nanofiltratiemembranen bezitten poriën met een grootte van ongeveer 1 nm. Een nanofiltratiemembraan wordt gekarakteriseerd op basis van zijn retentie[1] voor geladen en ongeladen deeltjes. De retentie van een nanofiltratiemembraan kan experimenteel bepaald worden uit filtratietesten met vooraf geselecteerde moleculen. Voor geladen deeltjes wordt een enkelvoudige zoutoplossing gekozen (NaCl of Na₂SO₄). Voor niet-geladen deeltjes worden polysacchariden (dextranen) of polyethyleenglycolen (PEG) van verschillende molecuulgewichten gekozen. De zoutretentie voor een typisch nanofiltratiemembraan is beduidend lager dan bijvoorbeeld voor omgekeerde osmose, terwijl de zoutretentie naar nul gaat voor ultrafiltratie.
Een nanofiltratiemembraan kent ook een ion-selectiviteit. Dit is het vermogen om verschillende ionen van elkaar te onderscheiden. Doordat een nanofiltratiemembraan vaste geladen groepen in zijn membraanstructuur herbergt, kunnen er elektrostatische repulsie- / aantrekkingskrachten optreden tussen de componenten in de vloeistof en het (nanofiltratie)membraanoppervlak waardoor een zekere ion-selectiviteit ontstaat. Op basis van het principe van de zeefwerking (poriegrootte 1 nm) en de molecuulgrootte van chloriden (0,12 nm in grootte) en sulfaten (0,23 nm in grootte) wordt verwacht dat deze ionen doorheen het membraan diffunderen. Toch is de retentie voor chloriden maximaal 90 % en deze voor sulfaten minimaal 90% (zie ook paragraaf werkingsgraad).
Een nanofiltratiemembraan kan bestaan in tubulaire, spiraalgewonden, of vlakke plaat vorm. Een spiraalgewonden module (zie onderstaande figuur) is opgebouwd uit spiraal gewonden polyamide membraanlagen. Aan het uiteinde van het membraan worden de spiraal gewonden lagen afgedicht door een eind cap. Middenin de spiraal gewonden module bevindt zich de permeaat verzamelbuis. Al het zuiver water wordt doorheen de spiraal windingen afgeleid en verzameld in deze buis.

zie topic hierboven

en het komt van een goede bron denk ik.
Namelijk van EMIS (energie- en milieu-informatiesysteem voor het Vlaamse Gewest)

Marko

Men bedoelt het "solution-diffusion-model". Individuele moleculen van het oplosmiddel bewegen zich door diffusie door het membraan. Dit in tegenstelling tot de zeefwerking waarbij het oplosmiddel feitelijk door de poriën stroomt.

In nanofilters vindt het transport kennelijk plaats op een manier die het midden houdt tussen beide modellen.

bart_1133

agzo op die manier. Dus een beetje zoals omgekeerde osmose dan?
Enkel moleculen die klein genoeg zijn kunnen het membraan passeren?
maar het oplosmiddel (water) kan dn normaal toch ook vlot passeren?

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Oplosdiffusie

Oplosdiffusie

Re: Oplosdiffusie

Re: Oplosdiffusie

Re: Oplosdiffusie

Re: Oplosdiffusie

Re: Oplosdiffusie

Re: Oplosdiffusie

Re: Oplosdiffusie

Re: Oplosdiffusie

Re: Oplosdiffusie