Als f(x) een veelterm is van graad n en a is een reëel getal, dan is er een veelterm g(x) van graad n-1 zodat er geldt:
f(x) = (x-a)g(x) + f(a)
Dit is vooral handig wanneer a een nulpunt is van f(x), dan is f(a) = 0 en wordt de regel: f(x) = (x-a)g(x).
Je kan dit dus gebruiken om te ontbinden in factoren en ook weer op g(x) toepassen als je er een nulpunt van kent. Zo verlaag je steeds de graad van je oorspronkelijke veelterm en je ontbindt in lineaire factoren.
Als f(x) een veelterm is van graad n en a is een reëel getal, dan is er een veelterm g(x) van graad n-1 zodat er geldt: f(x) = (x-a)g(x) + f(a).
Dit is vooral handig wanneer a een nulpunt is van f(x), dan is f(a) = 0 en wordt de regel: f(x) = (x-a)g(x).
Je kan dit dus gebruiken om te ontbinden in factoren en ook weer op g(x) toepassen als je er een nulpunt van kent. Zo verlaag je steeds de graad van je oorspronkelijke veelterm en je ontbindt in lineaire factoren.
Zou u dit misschien nog wat duidelijker willen uitleggen? En ietsje makkelijker?
