mythologische elementen in reisverhalen vd late middeleeuwen

Moderator: Rhiannon

Forumregels
(Middelbare) school-achtige vragen naar het forum "Huiswerk en Practica" a.u.b.
Zie eerst de Huiswerkbijsluiter
Reageer
Berichten: 4

mythologische elementen in reisverhalen vd late middeleeuwen

ik ben op zoek naar informatie ivm dit onderwerp. kan iemand mij mss een stapje verderhelpen? een relevant boek ofzo, eigen inzicht, ...

mijns inziens werden mythologische elementen in reisverhalen hoofdzakelijk gebruikt om lezer te overtuigen over een waargebeurde reis te lezen, hoewel de auteurs meestal de reis niet eens hadden ondernomen. Ze gebruikten die elementen omdat de lezers van toen reeds tgv oudere bronnen (= traditie en autoriteit) overtuigd waren dat in verre landen (zoals india) het vol liep van dat soort monsterachtige figuren ed.

natuurlijk zullen er nog andere redenen geweest zijn om die elementen in een reisverhaal te stoppen.

zou iemand mij misschien wat kunnen verderhelpen?

Berichten: 1.780

Re: mythologische elementen in reisverhalen vd late middeleeuwen

In haast:

Als niemand antwoordt, kan ik wel e.e.a. voor je opzoeken.

Hoever sta je al? Als ik zeg: begin in ieder geval maar met wat googelen op Brandaan; heb je meteen een klassiek vroeg voorbeeld te pakken, is dat dan een open deur voor je?
<i>Si vis pacem paralellum</i> (J. Goedbloed)

Berichten: 4

Re: mythologische elementen in reisverhalen vd late middeleeuwen

de belangrijkste namen van auteurs van "fictieve" reisverhalen die ik al kan plaatsen: Jan van Mandeville (1356), Johannes witte de hese (1389), alsook het verhaal van Brandaan is me bekend.

ik zoek eigelijk naar meningen van mensen, qua informatie gehaald uit secundaire literatuur zit al aardig op weg denk ik.

ik ben voornamelijk op zoek naar antwoorden op de vragen:

- Het reisverhaal geloofwaardig maken: Hoe de lezer overtuigen? (late middeleeuwen; en dan vooral 1300-1500)

- hoe kwam het dat men de lezer met juist die redenen trachte te / kon overtuigen?

Berichten: 1.780

Re: mythologische elementen in reisverhalen vd late middeleeuwen

de belangrijkste namen van auteurs van "fictieve" reisverhalen die ik al kan plaatsen: Jan van Mandeville (1356), Johannes witte de hese (1389), alsook het verhaal van Brandaan is me bekend.
Dan weet je al meer dan ik. Ik had in ieder geval nog nooit van Witte de Hese gehoord.
Ik ben op zoek naar informatie ivm dit onderwerp. kan iemand mij mss een stapje verderhelpen? een relevant boek ofzo, eigen inzicht, ... qua informatie gehaald uit secundaire literatuur zit al aardig op weg denk ik.
De tentoonstellingscatalogus En toch was ze rond ... Middeleeuws mens- en wereldbeeld. Brussel 1990, zul je dan wel kennen? Leuk en vlot geschreven met vele korte artikelen over allerlei gerelateerde onderwerpen. Volgens mij hadden de schrijvers er zelf ook echt lol in.
Tomentaar schreef:ik ben voornamelijk op zoek naar antwoorden op de vragen:  

- Het reisverhaal geloofwaardig maken: Hoe de lezer overtuigen? (late middeleeuwen; en dan vooral 1300-1500)  

- hoe kwam het dat men de lezer met juist die redenen trachte te / kon overtuigen?
Volgens mij geef je al zelf het antwoord:
mijns inziens werden mythologische elementen in reisverhalen hoofdzakelijk gebruikt om lezer te overtuigen over een waargebeurde reis te lezen, hoewel de auteurs meestal de reis niet eens hadden ondernomen. Ze gebruikten die elementen omdat de lezers van toen reeds tgv oudere bronnen (= traditie en autoriteit) overtuigd waren dat in verre landen (zoals india) het vol liep van dat soort monsterachtige figuren ed.
Inderdaad, deze “mythologische elementen” komen uit “oudere bronnen”. De bedoelde elementen werden dan ook niet als mythologisch gezien, maar als historisch. Al die rare wezens als sciapoden (met één grote voet), blemmyae (gezicht op borst), cyclopen, hondskoppen en hoe ze verder mogen heten, komen al voor in Plinius’ tig-delige Historia naturalis. Al had men ze nooit gezien, Plinius’ encyclopedie was wetenschap en dus moesten ze wel bestaan. Een “reiziger” die ze niet zou beschrijven, die zou pas ongeloofwaardig zijn overgekomen.

Iets anders: gerelateerd zijn ook de verhalen over Luilekkerland, Cocagne, het Valse Paradijs etc. Daar is het mythologisch karakter, denk ik, veel sterker, ook al beschouwde men ook deze landen soms als reëel. Een boek als Herman Pleij's Dromen van Cocagne of de boeken en artikelen van Paul Vandenbrouck over Jeroen Bosch's Tuin der Lusten zijn in dit verband daarom wellicht toch ook interessant voor je. Pleij is gezellige bedlectuur, maar Vandenbrouck wordt je niet altijd even vrolijk van.
<i>Si vis pacem paralellum</i> (J. Goedbloed)

Reageer